logo_musiczine_nl

Talen

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

Depeche Mode - ...
The Sisters of ...

White Town interview Jyoti Mishra Aanbevolen

Geschreven door - Didier Becu -

Iedereen kent wellicht het nummer “Your woman” want dit nummer was wekenlang (ondertussen toch al zo’n dikke 20 jaar geleden) niet weg te slaan uit de top van de hitparade en nu nog is het één van die nummers die je nog geregeld terughoort op de radio.
Wat weinigen weten is hoe het allemaal begon (het was allemaal opgenomen in zijn kamertje, daarom noemt men het ook wel eens in de Britse pers bedroompop) maar wat nog minder mensen weten is dat Jyoti nooit gestopt is met muziek te componeren.
De man is nuchter en realistisch genoeg om te beseffen dat er nooit geen sprake zal zijn van een tweede “Your Woman”, maar dat neemt niet weg dat de man nog steeds geweldige romantische indiepop neerpent op diverse kleine labeltjes  (getuige daarvan de laatste briljante cd “ Don’t mention the war”).
Tijd dus om eens de man aan de tand te voelen en kijk, Musiczine mocht bij hem op de schoot…

Hallo Jyoti. Hoe zou jij je muziek omschrijven?
Ik zou zeggen popmuziek natuurlijk.
Daar vind je populaire pop tussen (en dan heb ik het over “Your woman”) maar ook en dat is het meeste vrees ik, onpopulaire pop. Als je het over genres hebt dan zou ik denken aan folk, electronisch en wat gothic.  Dus eigenlijk niet pop zoals de meeste pop zien maar zeker “alternatief”. Waar schrijf ik over? Liefde, sex, vrouwen, dood, materialisme, nihilisme, existentialisme.

Ik heb altijd White Town gezien als deel van de beruchte “bedroompopscene”.
Uuuum, moest ik geld hebben zat ik in de studios hoor. En met mijn groep ging ik ook wel de studios in maar toen ik begon, ergens in 1982, nam ik mijn nummers op met die ouderwetse cassettjes. Later ben ik overgeschakeld naar een 4-track dus je kan stellen dat ik ondertussen al 28 jaar bedroompop maak.
De legende wil dat jij muziek bent beginnen maken toen je The Pixies aan het werk zag…
Dat is niet helemaal juist. Wat wel juist is, is toen ik Pixies zag in Nottingham dat ik mijn geliefde synthesizers langs de kant heb geschoven en besloot om White Town wat noisier te doen klinken. Pixies waren dan ook zoooo fantastisch : perfecte pop die loeihard gespeeld werd.
Daarna was ik echt zwaar in die gitaarscene en raakte verknocht aan dingen als “Daydream Nation” van Sonic Youth, “George Best”van Wedding Present of “Isn’t it anything?” van My Bloody Valentine.

En dan is er “Your woman”. Hoe kijk je aan op dat nummer? Een godsgeschenk of eerder een vloek?

Ik ben daar ongelooflijk dankbaar voor. De meeste muzikanten strijden om wat geld of erkenning te verdienen. Eigenlijk was ditook  mijn plan : wanneer “Your woman” een hit was zat ik op de universiteit en daardoor was ik niet verplicht om één of andere domme job uit te oefenen om mijn verdere muzikale carriere te kunnen bekostigen. Als ik er nu nog aan denk dat ik miljoenen mensen bereikt hebt met een nummertje dat ik gecomponeerd heb in een kamertje van 9 op 9 kan ik dat ergens nog steeds niet geloven.
Het feit dat “Your Woman” honderdduizenden exemplaren verkocht heeft, hoe bekijk jij dat…ik bedoel, Jyoti, is het zo dat de mensheid echt interesse heeft in de betere muziek en dat het enkel maar een kwestie is dat ze het moeten horen?

Hmmm, het is toch zo dat mensen dat liedje associëren omwille van dat sterk deuntje hoor.
Maar denk ook niet dat mensen stom zijn. Wat onnozele kauwgompop voor de ene is, is dan weer  iets geniaals voor de andere. Een groep als The Monkees kunnen mij aan het wenen brengen terwijl zij vroeger door de “serieuze” critici de grond ingeboord werden. Toen ik een klein ventje was stond Laurie Anderson met “O Superman” op nummer 2 in de Britse Top 40.
Er bestaat zo’n fascistisch ideetje dat zegt dat de massa stom is, dit is natuurlijk een wel zeer foute opvatting. Popmuziek is de levende bevestiging van de dromen van het gewone volk, het is hun hoop, hun nachtmerries en alles wat daar om heen draait. Ik ben ervan overtuigd dat popmuziek de grootste vorm van kunst is in de 20e en de 21e eeuw.
Jij kon een kijkje nemen achter de schermen van de commerciële pomuziek destijds…ik geloof dat het allemaal niet zo mooi was hee?
Kijk, die zogezegde indiekids zijn ook niet veel soeps hoor. Voor hun draait het zogezegd om lo-fi of DIY of gelijk wat er op dat moment hip is. Op het moment dat ik met White Town tekende bij een major moesten ze plots niks meer van mij weten (nu eigenlijk ook nog niet, maar goed….).
Dus eigenlijk vond ik het nog zo slecht nog niet om eens met de kapitalisten op zwier te gaan en eens kijken hoe het allemaal werkt, je kan wel raden dat het erg is. Het enige wat telt is hun marktaandeel en de politiek daar rond.
Neem nu een label als EMI,  wel al die sublabels van datzelfde label concurreren met elkaar en proberen elkaar de loef af te steken.
Kijk, ik ben niet naïef en ik wist ook wel dat het allemaal draait om de verkoop van het produkt en winst maken, maar ik had nooit verwacht dat iedereen zich enkel bezig hield met zijn agendaatje.
Zoiets kan je als artiest nekken en ik kon niet snel genoeg weg zijn van EMI.
Maar de reden waarom ik zo tegen majors ben heeft te maken met hun huidige politiek.
Ondertussen heb ik het geluk mogen hebben om met kleine labeltjes als Parasol, Heavenly Pop Hits of The Almighty Pop te mogen werken.

En als je nu jonge groepen bezig ziet wat denk je dan?  Hopelijk ziet een major u en heb je uw 15 minutes of fame of denk je “jongen, blijf waar je bent!”?

Hangt er allemaal van af.  Maken ze popmuziek? Zingen ze over het leven, liefdesproblemen of over wat dan ook? Alledaagse dingen?  Als dat zo is dan moeten ze zoveel mogelijk mensen bereiken dus ga er voor, ja!
Als ze experimentele muziek maken die een inspanning vergen of het soort muziek waarbij je je in je baard begint te wrijven en waarbij je denkt : “Eigenlijk kunnen die gasten niet spelen”, dan denk ik : blijf waar je bent. Begin dan ook geen nummers in elkaar te steken die kinderen op een bus zitten te zingen.

Wat vind jij van die scene nu? De managers staren naar hun lege portemonnees en de jonge gasten zitten alles gratis van het net te plukken…

Ik heb nog nooit een betere tijd meegemaakt. Iedere keer als ik DJ ben dan draai ik nieuwe dingen die overlopen van het talent.
En toch…
Voor de mainstream muziek is het nog nooit zo erg geweest.
Het is eigenlijk zelfs erger dan in de jaren ’70, voor de punk.
De doorgangskanalen worden zo gecontroleerd en alles is zo nauw.
Iets zoals “Your Woman” zou nu nooit meer kunnen gebeuren.
Dat is ook waarom ze willen dat we stoppen met downloaden.
Dat is niet om piraterij tegen te houden want iedere studie heeft aangetoond dat de zwaarste downloaders ook de grootste platenkopers zijn dus…neen, het gaat er alleen om dat zij over het product willen heersen.

Het is toch wel raar hee.  Muziek is het mooiste wat er is maar wat er achter zit is de ware duivel zelf. Ik heb het altijd verschrikkelijk gevonden wanneer ik een DVD koop , het eerste wat ik zie is dat ik in de gevangenis kan vliegen als ik hem kopieer…

Dat ze naar de hel lopen. Als iemand mijn muziek wil uploaden dan doet hij maar! Het kan mij echt geen barst schelen of iemand mijn muziek illegaal downloadt, het is zelfs een compliment.Steel mijn muziek, geef het aan uw kameraden en ik ben echt gecharmeerd dat mensen zelfs die moeite willen doen.
Tuurlijk, nu kunnen we de discussie starten dat ik zo mijn financiële toekomst op het spel zet. Maar als het zo is dat ik plots zonder geld kom te zitten ga ik wel op zoek naar één of ander onnozel jobke hoor.
Mij stoort het dat al die muzikanten zitten te zagen over dat downloaden.
Wil je een carriere of werkzekerheid…wel, word dan een loodgieter of zo…
Wat ik wel nu niet versta over de hele muziekscene is dat niemand er nog tijd wil in steken. Als ik er over nadenk hoeveel tijd ik als tiener in de platenwinkel doorbracht en nu is het gewoon op de muis klikken en je hebt alles, maar geen kat is er nog in geïnteresseerd.

Ik vond altijd dat jullie op Sarah Records moesten zitten…
Je kan dat wel denken maar volgens mij moesten ze niks weten van mijn muziek.
Zoals ik zegde was 20 jaar geleden geen mens in mij geïnteresseerd en het was ook daarom dat ik besloten had om alles zelf uit te brengen.

Jij bent ook DJ dus jij bent wel zeer erg begaan met muziek hee…
Goh, ik ben 43 maar ik voel me 16. Verliefd worden op een nieuwe groep of de song van uw leven ontdekken dat is toch gewoon het mooiste wat er is? Muziek heeft me nog nooit in de steek gelaten. Zelfs als het financieel lastig toch wacht de muziek steeds op mij.

We gaan afsluiten met iets wat ik altijd heb willen weten : hoe klinkt het als je jezelf in de supermarkt hoort zingen?
Dat is een fantastische ervaring.
Je denkt onmiddellijk dat iedereen naar jou staat te gapen, dat is natuurlijke dikke zever…
Het is nog gekker als ik in een club ben, ik dans en ik zing als een freak maar dat is normaal : ik ken de woorden van buiten!

INFO http://www.whitetown.co.uk/

Aanvullende informatie

  • Band Name: White Town
  • Datum: 2010-03-25
  • Beoordeling: 0
Gelezen: 1580 keer