logo_musiczine_nl

Talen

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

Egyptian Blue
DAF - Bimfest 2...

Eternal Breath - Om het in het binnenland te maken, ga je best even op tournee in het buitenland Aanbevolen

Geschreven door - -

Eternal Breath - Om het in het binnenland te maken, ga je best even op tournee in het buitenland

Op 7 december was er weer een nieuwe editie van Blast From The Past. Een zeer fijn festival boordevol bands uit het hardrock, heavy metal tot de NWOBHM scene. Mede georganiseerd door mensen rond de band Eternal Breath, die dit festival mochten openen. We schreven daarover: '' Eternal Breath heeft sinds 2017 een nieuwe adem gevonden, merkten we in het verleden op. Op hun laatste EP bewezen ze eveneens dat iedereen binnen de band, meer dan ooit tevoren,  dezelfde richting uit kijkt. Ook live zie je een goed geoliede machine op dat podium staan waarbinnen iedereen inderdaad diezelfde kant uitkijkt. Daardoor zien we anno 2019 dan ook een band die enorm zeer zelfverzekerd op het podium staat en bovendien tonnen spelplezier uitstraalt en daardoor met het grootste gemak iedere aanwezige, waaronder wij zelf, over de streep trekt."
Het volledige verslag kunt u hier nog eens nalezen: http://www.musiczine.net/nl/festivalreviews/item/76698-blast-from-the-past-2019-nostalgietrip-met-voldoende-sausjes-boordevol-jeugdige-spontaniteit.html  
We hadden eveneens een fijn gesprek met Robin Van Casele en ook Andy Polfliet. Dit over het verleden, toekomstplannen, het festival en dergelijke meer.

In de eerste plaats, wat jullie laatste LP betreft viel me vooral op dat Eternal Breath anno 2019 op alle vlakken de perfectie benadert. Maar vooral zie en hoor ik meer dan ooit tevoren een band waar iedereen dezelfde kant uitkijkt. Wat is jullie opinie hierover?
Ik (Robin) ben er zelf als laatste bijgekomen in 2015, vlak voor de opnames van ons eerste full length-album 'The Joker' en sindsdien voelen we inderdaad aan dat het de goede richting uitgaat. In het verleden ging dit wat moeizamer, voornamelijk door continue veranderingen in de line-up. Ondertussen zijn we meer dan vier jaar bezig met dezelfde bezetting, en voelen we zelf aan dat we een solide band geworden zijn waarbinnen we allemaal voldoende ambitie hebben. We werken hard aan wat we naar voor willen brengen en durven nu ook meer op de voorgrond treden dan vroeger.
De band is bezig (of net terug?) van een tournee met Cage. Alles goed verlopen? Jullie hebben ook in de UK gespeeld? Goed ontvangen daar?
De mannen van Cage kenden we al goed, aangezien we vorig jaar met The Three Tremors een aantal datums hebben meegespeeld in Oostenrijk, Zwitserland, etc. en beide bands hebben dezelfde bezetting qua muzikanten. Het zijn stuk voor stuk heel joviale kerels die ons ook als band appreciëren en de moeite doen om naar ons te luisteren, wat lang niet altijd het geval is. En natuurlijk ook altijd leuk om met hen samen een pint te drinken tussendoor. Qua shows, was het ook een voordeel dat zij qua genre in het zelfde vaarwater zitten als wij, waardoor we het publiek dat voor hen komt ook gemakkelijker over de streep krijgen.

Nu het jaar bijna voorbij is, kunnen we stellen dat 2019 een succesvol jaar was voor Eternal Breath?
We zijn zeker en vast blij met de evolutie dit jaar. In mei hebben we onze tweede full album gereleaset wat sowieso altijd een spannend moment is, maar wat achteraf gezien goed uitgedraaid is. Het album werd goed ontvangen en we hebben een aantal shows in het buitenland kunnen meepikken. Hopelijk opent dat ook deuren terug naar het binnenland toe.

Wat is het grote verschil tussen de band rond de beginperiode en nu?
Vooral qua genre was er een groot verschil en de muziekstijl is doorheen de tijd ook wat blijven veranderen als gevolg van de bandwissels, wat logisch is: andere muzikanten brengen andere invloeden mee die ook doorwerken op het schrijfproces. Met eenzelfde bezetting zitten we op één lijn op vlak van de sound wie we nastreven. We hebben een idee hoe Eternal Breath hoort te klinken en dat op zijn beurt maakt het mogelijk om daar ook buiten te stappen en te experimenteren, zij het altijd bewust van hoe we echt klinken. De kruisbestuiving tussen de veteranen en de jonge mensen in de band zorgt hierin ook voor een interessante dynamiek.

Zijn er dingen die je nu anders zou aanpakken, weten wat je nu weet?
Dat is een moeilijke vraag. Als band moet je sowieso de tijd nemen om te groeien, en lessen te leren. Maar, met de wetenschap die we nu hebben van de band, zouden we het nu misschien direct serieuzer aanpakken. We zijn de band bijna 25 jaar geleden begonnen als een uitlaatklep, als een reden om plezier te maken, pinten te drinken, enzovoort. Zo zijn er veel bands begonnen. Alleen, bij ons heeft het wat langer geduurd, haha.

Wat zijn de hoogte- en diepte punten van de band eigenlijk? Waar heb je enorm veel goede herinnering aan en welke minder?
De hoogte punten is niet moeilijk, dat is de huidige situatie in de band. We hebben een vaste bezetting, er is een goede sfeer in de band, we krijgen positieve reviews op onze albums. Ook krijgen we de kans om mooie optredens te spelen, op tour te gaan. Voorlopig is dit nog kleinschalig, maar het is alvast een begin. De dieptepunten zijn dan vooral de vele bezettingswissels die we ervoor hadden. Het telkens opnieuw van nul moeten beginnen eiste op de duur wel zijn tol.

De Belgische scene floreert, en persoonlijk denk ik dat onze scene nooit sterker en actiever is geweest! Zijn jullie het daar als band ook mee eens?
Dat is zeker zo. Er zijn enorm veel Belgische bands, en zeer goede ook. Dat de scene floreert, speelt uiteraard ook in ons voordeel. Ook al is het typisch Belgisch dat je als band eerst in het buitenland moet doorbreken eer je in eigen land echt kansen krijgt. Althans toch wat de grotere podia betreft. We kunnen dus alle beginnende bands alleen maar aanraden het eerst in het buitenland te proberen. Kijk maar naar Carnation of Evil Invaders, zij waren altijd al heel solide bands. Maar pas vanaf het moment dat ze het vliegtuig naar Japan op konden, is het besef hiervan pas naar het grotere metalpubliek in België doorgesijpeld.

Ondanks de sterke scene blijft het volgens mij voor een band toch wel keihard knokken, niet?

Dat is ook zo, je kunt je niet permitteren om bij de pakken te blijven zitten. Het is voortdurend blijven evolueren, muzikaal heel sterk materiaal gaan afleveren, zonder ook het ‘business’-gedeelte, zoals promotie, kwalitatieve merch, etc. uit het oog te verliezen.

Grote festivals als Graspop zijn voor Belgische bands nog steeds (op enkele uitzonderingen) onbereikbaar. Heb je daar een verklaring voor?

Het is iets typisch Belgisch. De grote festivals lonken blijkbaar liever naar buitenlandse bands, zelfs beginnende. Terwijl dat in andere landen toch even anders is, wat het promoten van eigen kweek betreft. Als Belgische band dien je eerst naam op te bouwen, maar als je continu doorheen België speelt, zit je al snel in dezelfde pot te roeren en raakt het publiek je moe gezien. Dus de enige goede weg is die naar het buitenland.

Laat ons eens naar de toekomst kijken. Wat zijn de verdere plannen voor 2020?

We sluiten dit jaar af met een akoestische set in Dilbeek op 20 december waarin we aantal nummers uit World of Chaos in een meer intieme setting brengen. Wie weet doen we hier iets verder mee in het jaar dat komt, dat valt nog te bekijken. In de nasleep van de release van World of Chaos is het vrij druk geweest, dus 2020 zal sowieso een jaar moeten worden waarin de focus op het schrijven van een derde album komt te liggen.  En verder kijken we ook of we terug naar het buitenland kunnen raken. Zeker in Duitsland hebben we tot nu toe nog weinig gespeeld, hoewel daar voor ons genre vermoeden we wel een publiek te vinden is. Als we het komende jaar naar het buitenland trekken is Duitsland wel de aangewezen optie.

Is er ook een soort 'einddoel' iets dat je absoluut nog wil bereiken?

Vooral dat we op deze weg kunnen blijven doorgaan, veel optreden. Ook in het buitenland, en verder evolueren zoals we nu bezig zijn. Het moet ook plezant blijven. Maar als we deze weg kunnen blijven volgen, en het publiek blijven mee krijgen? Dan zijn we best tevreden.  Aan de ene kant zo ver mogelijk raken met de band. Het is vooral kijken waar we het juiste publiek kunnen vinden, zodat de tour zijn investering ook waard is. We werken allemaal full time buiten de band, dus moeten we heel doelbewust beslissen waar we wel en niet op ingaan. Maar als de juiste kans er komt, springen we meteen de tourbus in.  Een aantal grote festivals in het buitenland kunnen spelen zoals Rockfest in Barcelona zou ook een droom zijn die werkelijkheid wordt.

Naast de band zitten jullie ook mede in de organisatie van dit fijne evenement. Ik vraag me eigenlijk af, gezien er veel bands zijn die toch al sinds ergens de jaren '80 of '90 bezig zijn. Zijn er nog mogelijkheden genoeg? Want meer en meer oudere bands haken af…
Het verwondert ons telkens dat er nog zoveel vissen in dat water zitten. De jaren '80 bands wordt wat moeilijker, maar deze uit de jaren '90 daar zijn er zeker nog genoeg van. Wat ons wel opvalt op zulke optredens is dat er geen doorvloei meer is naar een jonger publiek, althans niet voor die typische heavy metal of aanverwante dat wij doen. Maar er zijn zeker nog mogelijkheden. Volgend jaar volgt er trouwens een nieuwe editie en de eerste naam is al bekend (Acid) dus dat komt zeker goed.

Hoe was het optreden trouwens vandaag? Ik vond vooral opvallend dat je stond te entertainen alsof je stond te spelen voor 10000 man?
Of dat nu is voor tien of tienduizend, de mensen komen om een goede show te zien en betalen daarvoor. Wij geven ze dat ook, we waren vandaag zeker tevreden. De respons was goed, en we kregen het publiek goed mee. Ook voelen we ons zeer goed op het podium en hopen dat ook uit te stralen naar het publiek toe.

Dat laatste hebben jullie zeker gedaan, dank voor het fijne gesprek en veel succes alvast in 2020

Aanvullende informatie

Gelezen: 1016 keer