Blackup - Xavier Benoit - Nieuwe plaat uitbrengen, live spelen, broodjes martino en bamikroketten bestellen bij naftstations onderweg naar optredens, thuiskomen met tinnitus, opstaan met ne kater, nieuwe knieën, haaruitval, dat soort dingen

De Gentse garagerockers Blackup , bestaande uit Steven Gillis, Xavier Benoit, Miguel Moors en Jonas De Kesel , delen sinds 2009 stevige uppercuts uit. Met het debuut 'Ease & Delight' kreeg de garagerock liefhebber in 2011 een mokerslag van jewelste te verwerken. Ook ‘12? Clubbing Into Submission’ uit 2017,bleek een schot in de roos. Met het nieuwste klasse werkje 'Club Dorothee' haalt Blackup weer opvallend energiek en verschroeiend hard , snel uit. Ook wij waren sterk onder de indruk.
De volledige recensie kunt u hier nog eens nalezen
http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/78833-club-dorothee.html
Hoog tijd om deze band eens te interviewen over hun rijkelijk verleden, de nieuwe plaat, deze corona crisis en uiteraard de toekomst. Xavier Benoit stond ons, via mail, te woord. Het werd een zeer fijn gesprek dat we, gezien de antwoorden, dringend eens face to face moeten verder zetten.

Om met de deur in huis te vallen Xavier,je liet me op facebook weten ‘’Ik stuur je eens een korte ‘levensloop’ op, als je dat kan helpen.’ Dat kan zeker helpen, vertel dus maar.
Geboren 1969.
Eerste plaat: KISS ‘Destroyer’, toen ik 9 was. Die band heeft echt alles bij mij doen omslaan. Vanaf die dag draaide alles rond muziek. Nog altijd eigenlijk. Alles wat ik doe , kan terug geleid worden naar die KISS plaat. Als teenager veel naar Engeland getrokken om heavy metal optredens te zien en platen te kopen. Plots zit je daar, aan de toog van de legendarische Marquee club, met Lemmy en Phil Lynott. Scared shitless. Op m’n 19e werd ik radio dj met een wekelijk hardrock programma bij een lokaal radiostation in Kortrijk. Daarna is mijn professioneel leven in een stroomversnelling gekomen, van concertpromotor, boekingsagent, mijn label Delboy records, internationaal tourmanager. Ik run ook een backline-, tourvan- en productiefirma voor artiesten, www.firemountaintours.com . Ik ben de laatste 25 jaar niet veel thuis geweest. En, als Mike Mills van R.E.M. plots in je entrepot staat versterkers te checken, het lief van Prince zegt dat ze meer complimentjes nodig heeft, of John Joseph, zanger van Cro-Mags de wc onderpist bij je thuis, dan wéét je dat je de top hebt bereikt. Whaaaahahaha…

Blackup bestaat sinds 2009, maar elk van jullie heeft al heel wat watertjes doorzwommen. Vertel gerust iets meer over hoe het allemaal begon (zowel bij de band als andere anekdotes)
We zijn begonnen in 2007, in de kelder bij mij thuis. Mijn vorige band The Feather kon niet verder, omdat 2 van de leden ook bij Goose zaten, en die band was hard aan het gaan. Dus zijn we met 2 Feather leden en Steven van Fifty Foot Combo iets begonnen, waarvan ik wou dat het  meer direct, rechtdoor en punkrock zou klinken. Richting Wipers, Wire, Mission of Birma. Onze demo werd onze eerste plaat, en daarvan verkochten we 2 volledige persingen, meer dan 1000 platen. Punk rock gold! Met die opbrengst hebben we nieuwe gitaarsnaren en twee bakken bier gekocht. We zijn zeker een ‘trage band’, we werken op ons eigen tempo, zijn ook lange periodes niet actief. We zijn vrienden. Geen zin in een pop carrière, vandaar dat we nog altijd muziek maken. Geen stress.

Wat zijn de hoogte- en dieptepunten in je lange carrière?
Heel veel hoogtepunten. Ik heb de laatste 3 decennia voor véél machtige bands en artiesten gewerkt. En die kan ik vandaag tot mijn vriendenkring rekenen. De leden van Descendents, Jon Spencer Blues Explosion, Millionaire, Black Flag (Keith Morris, Chuck, Dez), Black Mountain, Redd Kross, OFF!, Trixie Whitley, Mastodon, Hot Snakes om er maar een paar te noemen.
Low points: mijn held Bo Diddley zien afgaan in Seattle in 2004. Jeez, dat was zo pijnlijk. Ik, Jared en Cody van Big Business zijn tijdens de show naar buiten gelopen, zo erg was het. Die avond hebben we opgetreden met The Evaporators, Zeke, Melvins met Jello Biafra en Adam Jones van Tool. De redding!

Jullie debuut in 2011 was een mijlpaal in de garagerock scene, heeft die deuren geopend?
Mijlpaal? Komaan Erik. Ik ben bescheidener denk ik. België is klein en interesse hier voor Blackup is nog altijd minimaal. Dus veel getourd buiten de landsgrenzen. Toen we heel wat jaren geleden in Festsaal Kreuzberg in Berlijn voor 1500 man stonden in support van Rocket from The Crypt of in Parijs voor 700 Fransen met Hot Snakes of de AB met Metz, hebben we echt heel wat mensen overtuigd. Dat is zo blijven doorgaan. Dus, we moeten echt wel iets goed doen toch ?! Hahaha… Mijlpaal? Wel, Erik, eigenlijk wel. Pure muzikale genialiteit. Hahaha…

Voila, we zijn het erover eens. Een, mijlpaal. Trouwens. Ik was, wat de nieuwe schijf betreft, vooral diep onder de indruk van de ontelbare bommen energie die als een mokerslag in mijn gezicht terechtkwamen, een zalig gevoel. Waar blijft die energie toch vandaan komen na al die jaren?
5 dingen
Geen sterke drank meer voor het optreden
Zweetbanden voor onze bassist, sportbroek voor de drummer
 Motto: Judas Priest ‘Delivering the goods’
Espresso
Geen sterke drank meer na het optreden

Ik vind ook dat deze muziek smeekt om live gebracht te worden, wat is jullie mening hierover?
Volledig akkoord Erik.  Laat maar komen.  Maar ’t ziet er niet goed uit.

Het valt me ook op hoeveel spelplezier uit de boxen loeit, jullie amuseren je kostelijk?
Een voorbeeld? We zijn vorig jaar naar Parijs gereden voor 1 optreden.  Mini festival. Blackup als headliner. Dat klinkt al héél verdacht. De zaal was gesloten bij aankomst. Promotor kwam pas veel later aantreden. Fuck! We smell a rat. Lang verhaal kort, we hebben veel te laat gespeeld door de slechte organisatie. Het dak ging eraf. Publiek ging volledig door het lint. Ik denk dat we echt géén merch meer hadden na afloop. Geslapen in fleabag hotel en teruggereden naar Gent met ne smile op ons gezicht. En een enorme kater. Gestopt bij naftstation in Kortrijk voor een sixpack. That’s the life.

Hoe waren de algemene reacties op de nieuwe plaat trouwens?
95% héél goeie reviews. Maar natuurlijk zijn er een paar die ons totaal niet zien zitten. Die zijn de max, de haters. Als ik lees wat die over ons vertellen, kom ik niet meer bij.

Door deze corona crisis zijn veel plannen in het water gevallen, welke?
We hadden een paar korte tournees op de planning staan. Veel locale shows ook. Miguel zijn jaarlijkse band bbq gaat ook al niet door. Bummer deluxe!
Nieuwe plaat uitbrengen, live spelen, broodjes martino en bamikroketten bestellen bij naftstations onderweg naar optredens, thuiskomen met tinnitus, opstaan met ne kater, nieuwe knieën, haaruitval, dat soort dingen. We zijn nieuwe nummers aan het schrijven. Dus als we een  nieuwe plaat kunnen opnemen, doen we het.  Als mens? Meer alcohol, meer verbouwingswerken, tuinieren. Niet kunnen toeren is fucked. Maar het is niet anders.

Je ziet filmpjes verschijnen, ook live streaming van concerten en zo zit in de lift. Hoe sta je daar tegenover? Hopelijk wordt dit niet het nieuwe normaal… wat is jouw mening?
Boring. Next.

Een andere mening, wat is als ‘ancien in het vak’ (om het zo uit te drukken) je mening over Spotify, of toch liever Bandcamp? En wat zijn de voor- en nadelen volgens jou?
Love it all. Ik koop nog wekelijks vinyl, en Spotify staat gans de dag open. Machtig!

Een andere vraag, je vertelde me op facebook over je label www.delboyrecords.com/ dat het voorlopig niet actief is maar daar verandering gaat in komen?
Met het label heb ik er indertijd een fortuin doorgeblazen. Veel bands hebben niks verkocht, sommigen waren  reeds gesplit voor hun plaat er was of wilden niet live spelen. De goeie verkoop van een Mastodon of Black Cobra heeft dat niet kunnen rechttrekken. Toen begin de jaren 2000 de muzikale crisis er was en alle fysieke verkoop van vinyl en CDs tot bijna nul werd herleid en 90% van mijn distributeurs er mee ophielden, was het ook voor mij genoeg geweest. Het label biedt me nu de kans om te doen wat ik wil. Limited edition vinyl komt er nog wel. Maar dat zal het zijn.

Is er naast Blackup nog plaats voor andere projecten? En hoe combineren jullie dat?
Steven is nog altijd actief bij Fifty Foot Combo. Miguel is net een nieuwe band gestart, The Harvesters. Jonas doet zijn solo gigs en bouwt gitaren.  We spelen ook gezamenlijk bij een Australische band, BRAT FARRAR. Die heeft net een nieuwe plaat uit. Daarmee gaan we terug toeren, als die shit voorbij is. Combineren is moeilijk, maar de goesting om te spelen is groter.

Wat zijn de verdere toekomstplannen na deze crisis?
BLACKUP, Nieuwe plaat uitbrengen, live spelen, broodjes martino en bamikroketten bestellen bij naftstations onderweg naar optredens, thuiskomen met tinnitus, opstaan met ne kater, nieuwe knieën, haaruitval, dat soort dingen.
PERSOONLIJK: hopelijk toeren met Circle Jerks, Millionaire en Trixie Whitley in 2021.

Is er na al deze jaren activiteit nog een einddoel of een ambitie? Iets dat je absoluut wil bereiken?
“Having a good time, all of the time”.
Einddoel: the grave.

Om af te sluiten, geef gerust enkele links waar men jouw merchandiser en zo kan aanschaffen, en tips naar projecten waar je mee bezig bent
PERSOONLIJK
http://www.firemountaintours.com/
BLACKUP DIRECT
https://blackup.bandcamp.com/
https://weareblackup.com/
BLACKUP MERCH/LABEL/DISTRIBUTION
https://shop.bingomerch.com/collections/blackup
https://www.flight13.com/blackup-club-dorothee/136481
https://www.rookierecords.de/en/category/bands/blackup/