Tuur Florizoone - Ik voel dat, en zeker in deze tijden waarin we leven met eenzaamheid en weinig sociaal contact, muziek een uitweg is voor veel mensen. Muziek brengt ons ook samen

Tuur Florizoone is een veelzijdig muzikant. We leerden hem kennen via het project ‘Tricycle’ van vorig jaar . Via het streaming festival Bel Jazz Festival, dat plaats vond tijdens de eerste lockdown, zagen we hem solo aan het werk en  genoten met volle teugen van een klankentapijt dat feestelijk harmonie en subtiele melancholie bevatte. In 2008 maakte Tuur trouwens de ontroerende filmmuziek van de film ‘Aanrijding In Moskou’, die werd genomineerd voor de European Film Awards. Een zeer veelzijdig top muzikant dus.
Tuur Florizoone bracht  nu ook  een solo schijf uit, 'Night Shift', die het gevarieerd klankentapijt onderstreept.
Ondertussen stelde hij ‘Night Shift’ voor in Handelsbeurs, Gent, wederom via streaming. Het verslag kun je hier nog eens nalezen. http://www.musiczine.net/nl/concertreviews/item/80087-tuur-florizoone-grensverleggende-virtuositeit-in-tweevoud.html 
We hadden naar aanleiding daarvan een fijn gesprek met Tuur Florizoone; maar uiteraard ook over verleden en toekomstplannen.

Tuur, laat ons even terugkeren in de tijd, hoe is alles begonnen? En vooral, waarom accordeon? Waar komt de liefde voor dat instrument vandaan?
Ik speelde al vrij jong muziek, eigenlijk piano. Toen ik bij vrienden of zo thuis kwam stond daar echter niet altijd een piano. Maar vooral is de interesse voor de accordeon voor het eerst gekomen toen ik een plaat zag staan van De Nieuwe Snaar met Jan De Smet op Accordeon, dat sprak me wel aan. Ik had later ook een optreden in Hongarije en daar heb ik een accordeon gekocht. En zo is het begonnen.

Ik las ergens: Zelf zeg je dat je  instrumént anarchistische trekjes vertoont. Verklaar je nader?
Het is ook een instrument met een laat ons zeggen een eigen willetje. Het hangt soms af van de temperatuur in een kamer of zo, hoe het klinkt. In een stoffige omgeving of zo durft ie eens haperen of zo. Daardoor misschien die verwijzing daar naartoe.

Ik heb je pas dit jaar leren kennen op Bel Jazz Fest, en toen viel me al op hoe je een uitzonderlijk getalenteerd muzikant bent; het lijkt wel alsof die accordeon een onderdeel van jezelf is. Ik vergeleek je dan ook met een Toots Thielemans die ook zo een virtuoos was op zijn mondharmonica. Je mening over dit statement graag
Ik kan daar eigenlijk niet veel over zeggen. Het is gevaarlijk om mezelf als muzikant te analyseren. De essentie is gewoon muziek spelen, en daar het beste uithalen wat er uit te halen valt. Ik ben heel gepassioneerd uit mezelf, en dat verstop ik ook in mijn accordeon bespelen. Ik heb ook nooit les gevolgd, ik heb het mezelf geleerd eigenlijk. Ik kijk bewust ook niet naar hoe anderen dat doen, of naar bepaalde technieken van anderen. Ik doe het gewoon op mijn eigen manier. Niets meer of minder.

Ik heb je plaat beluisterd, en je ook twee keer live gezien , via streaming maar toch, ik vind dat er enorm veel emoties uitgaan van je muziek. Ik werd er diep door geraakt. Is dat een bewuste keuze op die manier te werk gaan? Of hoe zie je dat?
Nee, het is geen bewuste keuze. Ik doe het gewoon zo, het gaat zeer natuurlijk eigenlijk. Om maar een voorbeeld te geven. Van mijn 12ste tot mijn 18ste heb ik veel met circus en theater mee gespeeld. Soms kwamen artiesten of zo me zeggen dat ze er graag iets anders wilden in horen. Zoals een iets mysterieuze klank of zo. En dan zijn emoties gewoon belangrijk. Ik heb eigenlijk zo leren componeren. Ik voel trouwens vandaag, en zeker in deze tijden waarin we leven, met eenzaamheid en weinig sociaal contact muziek een uitweg is voor veel mensen. Muziek brengt ons ook samen. Wij kunnen daar als muzikant een belangrijke rol in spelen. Muziek is gewoon emotie, anders heeft het geen zin voor mij.

In 2008 mocht je de muziek verzorgen van ‘Aanrijding in Moskou’; hoe is dat in zijn werk gegaan?
Dat was mijn eerste film, ik had dat nog nooit gedaan. Ik had een optreden in Bijloke in Gent. Daar zijn de regisseur Van Rompaey  en de producent komen kijken. Ze hebben mij het script doorgestuurd. Ik heb de muziek zo dicht mogelijk proberen aanleunen bij dat script, er waren ook instructies aan verbonden. Zo mocht het niet te complex zijn of zo. Daar heb ik allemaal rekening mee gehouden.
Ik mocht dus ook niet experimenteren of zo, ik heb er dan ook iets proberen van te maken dat ik anders dan anders vond. Om het zo uit te drukken. Ik heb wel veel hulp gekregen van de regisseurs daarin, dat moet ook uiteraard. Meer sommige ideeën had ik misschien niet gedaan zonder hun aanwijzingen en steun. 
Het was een hele uitdaging, zeker omdat ik dat nog nooit had gedaan voor een film iets componeren. Maar het is toch goed gelukt om de sfeer te benaderen bij al die scenes en zo, wat toch belangrijk is en ook niet altijd even simpel om te doen.
Om wat dat betreft terug te komen op die emoties in muziek stoppen. Ik kon daar ook iets meer hebben mee gedaan dat heel gemakkelijk in het gehoor ligt, of zo. Niets mis mee, maar ik heb dus bewust daar wel emoties in gestopt ook al waren er die beperktheden . Het was ook de bedoeling dat de mensen zich in die situatie zouden herkennen of zo.. En dat heeft die film toch beïnvloed vind ik.

Zijn er nog plannen in die richting want jouw muziek is wel zeer visueel moet ik zeggen?
Ik ben nu met een documentaire bezig. Binnen een paar maanden komt er een project uit in Nederland ‘Taste of Desire’. Dat is eigenlijk een documentaire over Oesters. Er zijn zo nog wel documentaires of zo waar ik muziek voor maak. Ik ben dus eigenlijk wel met een of ander project bezig. Maar zo een langspeelfilm voorlopig niet. Het is ook zo dat mensen uit de muziekwereld vaak niet zo goed weten waar ze me moeten plaatsen. En ook, mijn agenda laat dat ook niet altijd toe om van film project naar film project af te zakken, die staat eigenlijk heel goed vol.
Met andere woorden als ze me vragen wil ik dat wel eventueel doen, maar ik zit er niet per se op te wachten of heb geen ambities om bijvoorbeeld naar Hollywood te gaan of zo.

Ik denk ook dat het voor een beroepsmuzikant belangrijk is dat je iets achter de hand hebt. Hoe ga je als muzikant om met zo een crisis waarin we leven? Hoe ben je daarmee omgegaan?
Ik ben altijd wel zeer spaarzaam geweest, waardoor ik wel iets achter de hand heb moest het financieel minder gaan eigenlijk. Ik hoef niet in luxe te leven, maar ben daardoor blij met hoe ik nu leef. En door spaarzaam te zijn , lukt dat ook vrij goed. Dat is zo gegroeid zelfs, in oogpunt van mijn gezin. Toen de kinderen geboren werden, heb ik twee jaar bewust niet opgetreden of zo. Er zijn natuurlijk veel optredens niet doorgegaan, dat is natuurlijk een heel groot gat waarin je valt. Maar door een sobere levensstijl ben ik in staat geweest dat te overbruggen. Ik betaal ook mijn muzikanten die met mij samen werken, dat lukt ook. Bovendien ben ik altijd actief thuis muziek blijven componeren en zo.

Laten we het hebben over de nieuwe release ‘Night Shift’ die is letterlijk opgenomen tijdens de nachtelijke uren; Vertel er wat meer over
Ja, in de nacht en ochtend. Ik heb twee kinderen die aandacht nodig hebben, en dat ook krijgen. Met die lockdown waren die vier tot zes maanden thuis, dus ja. En in de vrije tijd dat ik had , heb ik dan aan de plaat bezig geweest. Maar niet alleen dat , ik heb ook andere projecten gedaan ondertussen. Er was ook een project met Harry Gruyaert ‘Irish Summer’ (https://www.youtube.com/watch?v=sP-rcJTJa7w ) Ik had het voordeel dat ik geen enkel moment onder druk stond.

Hoe waren de reacties tot nu toe?
Ik moet toegeven de reacties waren heel positief. En je moet weten, normaal spreekt men u onmiddellijk aan en is dat doorgaans altijd wel zo. Maar ik heb van alle hoeken en kanten eigenlijk positieve reacties gekregen op de plaat en dat is wel heel fijn.

Ik vond het zeer intens klinken. Ik vind toch dat je een uniek muzikant bent binnen dat wereldje
Ik wil ook de richting uitgaan van Melodie en Harmonie combineren, dat heb ik er zeker willen in stoppen. Daar hebben we het net ook over gehad. De lat ligt altijd zeer hoog, en ik wil bewust dat niet doen. Ik wil gewoon mijn eigen verhaal vertellen, niets meer en minder.

Ik heb je ook live gezien in de Handelsbeurs, het is te zeggen via streaming, ook daar valt op hoe je eigenlijk vergroeid bent met je instrument; die wandeling door de Handelsbeurs was ook magisch.
Hoe is dat bevallen zo optreden zonder publiek?
Ik moet toegeven dat ik er wat sceptisch tegenover stond, ik treed – net zoals elke muzikant – graag op voor een publiek. Ik vond het wel super van de Handelsbeurs en heel die organisatie daarrond, om toch een oplossing te proberen bieden aan zowel artiesten als publiek om toch nog wat muzikale beleving te bieden. Ze hebben ook alles in het werk gezet zodat elke artiest daar zijn eigen ding kon mee doen. En dat in toch moeilijke omstandigheden, want zonder publiek is er ook geen emotie van de zaal uit. Misschien mede dankzij mijn verleden in circus en theater ben ik wel gewoon van soms in de meest absurde situaties op te treden. Om maar te zeggen enerzijds optreden voor 20 000 man en soms maar voor drie.
Doordat er geen publiek zit, moet er van mijn kant nog een grotere inspanning geleverd worden om het er voor de mensen thuis te laten aanvoelen dat ze dit live zien. Die ervaring van vroeger heeft me daar wel in geholpen.

Het is natuurlijk niet hetzelfde als een gewoon optreden, maar het is beter dan niets
Het is lastig, de hele tournee is in het water gevallen. De situatie is gewoon zo, we kunnen niet anders nu. Uit minder goede tijden , groeit altijd wel iets positief. En eigenlijk zijn er mensen die het nog veel slechter hebben. Mensen die een geliefde verloren hebben. Of in onze branche technici en zo die leven daarvan, hebben het veel moeilijker. Ik kan nog bij wijze van spreken op straat gaan spelen. Maar voor sommigen is dat gewoon geen inkomsten meer, en dan heb ik het niet alleen over mensen binnen de muziek.

Hoe denk je persoonlijk dat de muziek en cultuur deze crisis zal overleven, want alles is nog steeds op slot en het ziet er niet naar uit dat het snel weer open zal gaan
Tuurlijk. Ok er gaan zalen moeten sluiten, dat is onvermijdelijk vrees ik. Een ander minpunt is dat we een jaar verloren zijn aan spontane ontdekkingen. Er zijn wel uitzonderingen. Een muzikante als Naima Joris bijvoorbeeld, een top muzikante, heeft zich voor de lockdown in de picture kunnen spelen en daar nog kunnen verder mee doen. Maar dat is dan een van die weinige uitzonderingen, van ontdekkingen dit jaar die echt er iets hebben mee kunnen doen. Voor jonge muzikanten is het ontzettend moeilijk nu om zich in de schijnwerpers te spelen nu. Ze moeten ook andere manieren vinden om hun muziek aan de man te brengen, en dat is niet altijd even simpel. Maar overleven? Zeker op een of andere wijze.

Laten we nog even terug komen op uw solo plaat. Na zovele projecten , vaak voor anderen, nu een solo plaat uitbrengen, hoe ben je op dat idee gekomen ?
Ik had het in gepland eigenlijk deze solo plaat, en toch nog getwijfeld; Op een bepaald moment zet ik de radio aan na een optreden in Duitsland, ik denk een goede maand geleden of zo. Op radio KlARA hoor ik mijn muziek door een commercie, en de speaker zegt zo van ‘Naast de tour komt nu ook de nieuwe plaat van Tuur Florizoone uit’ Ik viel van mijn stoel, die plaat was nog lang niet af. Ik was er zelfs nog niet echt aan begonnen. Daarna heb ik twee dagen zitten luisteren naar de opnames die ik had gemaakt. En direct mixen, hoes van de schijf en het laten uitbrengen. De plaat is dus ook zeer akoestisch opgenomen.

Kriebelt het niet , na deze geslaagde solo uitstap, om daar toch terug  iets mee te doen?
Dat kan nog altijd, zeker en vast. Nu ben ik wel met andere projecten bezig en zo. En ook mijn gezin is uiteraard zeer belangrijk. Maar ja, het is wel prettig als je iets kan uitbrengen dat enkel op jouw naam staat. Hoewel ik graag met anderen samenwerk. Dus dat kan er ooit nog wel van komen, maar niet direct.

Je hebt film muziek geschreven, veel optredens gedaan met top artiesten en nu die solo plaat. Is er nog iets dat je absoluut nog wil doen? Met andere woorden wat zijn de verdere ambities?
Ik zou nog zoveel willen doen. Ik zou bijvoorbeeld graag terug wat meer piano willen spelen. Dat was mijn eerste instrument, dat zal  wellicht ook mijn laatste zijn. Maar ik wil niet te ver vooruit kijken. Maar ik bekijk het vooral stap voor stap. Misschien doe ik eens iets met strijkers of zo. Er is een heel lange lijst van ‘wat ik nog wel wil doen’ .

Je bent niet bezig met een soort einddoel?
Gelukkig zijn, en dat de mensen rondom mij gelukkig zijn dat is wellicht het grootste einddoel. Ik heb ook geen ambities om in de politiek te gaan of wat weet ik veel, misschien een café open houden of zo (haha)

Hopelijk wordt alles vlug een beetje meer ‘normaal’ en kunnen we gewone concerten volgen i.p.v. via streaming