Philippe Lemm - Philippe Lemm Trio - Een doel op zich is dat ik een team rondom mij zou kunnen hebben, die helpen onze muziek te promoten

Philippe Lemm (drums), Angelo Di Loreto (piano) en Jeff Koch (bas) ofwel Philippe Lemm trio) wonnen in 2015 de B- Jazz International Contest, volgens Philippe een mijlpaal, zoals we hoorden in de streaming, om zichzelf te lanceren als jazz band. In 2016 verscheen het debuut ‘New Amsterdam'.
De band heeft ondertussen heel wat ervaring opgedaan en stond op het punt door te breken naar een ruim publiek. Eind maart bracht het trio Philippe Lemm Trio de nieuwe plaat uit, 'First Steps'. In oktober 2020 echter overleed Angelo Di Loreto op amper 30 jarige leeftijd. Philippe Lemm Trio wilde echter niet bij de pakken blijven zitten, en timmert nu verder aan de weg , o.m. als ode aan hun overleden kameraad.
De opnames van de streaming deze avond zijn van een concert in Florida, met beperkt publiek, 
We zagen de band het werk tijdens een livestream in het kader van ‘B-Jazz Rewind’.
Philippe Lemm Trio brengt ons een breed variërend, kleurrijk palet aan muziekstijlen. Geworteld in de jazz, gaat de band aan de slag gaat met allerhande invloeden als klassiek en progressieve rock. Het zorgt voor een innovatief , fris en innemend, ritmisch, groovy geluid, dat ruimte laat voor improvisatie. In die aanpak klinkt Philippe Lemm Trio uniek binnen de jazz. Meer dan een ontdekking waard!  
Lees hier
Voer genoeg om deze band enkele vragen te stellen. We hadden een tof gesprek met Philippe Lemm vanuit New York.

Philippe, Hoe is alles begonnen? Waarom drum?
Drums heeft er altijd al in gezeten, al van toen ik heel jong was. Dat ik als klein kind al op potten en pannen aan het trommelen was. Ook als ik met mijn moeder door de straat wandelde en ik hoorde drums , moest ik direct gaan kijken. Die aantrekkingskracht tot trommels en drums is dus eigenlijk al heel vroeg gekomen. Pas toen ik 16 was ben ik echt gaan spelen. Ik kreeg voor mijn 16ste verjaardag in eerste instantie een gitaar. Na twee weken kwam ik er achter, dat is niet mijn ding. Toen kon ik het in de muziekwinkel omruilen voor een ander muziekinstrument, en toen kon ik dus eindelijk mijn eerste drumstel kiezen. En toen is het dus eigenlijk ook allemaal begonnen voor mij.

Het trio is ontstaan uit schoolvrienden, of heb ik het mis? Hoe is die samenwerking ontstaan?
In 2011 ben ik naar New York verhuisd, dat is nu ook al tien jaar geleden, en ben gaan studeren aan de Manhattan School, bij John Riley. Daar heb ik dan ook Jeff en Angelo leren kennen. Daar is dus alles begonnen, we zijn dan ook veel gaan spelen. Toen we in 2015 de B-Jazz competitie wonnen, is het balletje meer gaan rollen. We deden meer optredens, hadden wat meer geld om een Cd op te nemen. Toen is het wel serieuzer geworden toen.

We kunnen dus spreken van  Een Mijlpaal? In hoeverre heeft dit een invloed gehad op jullie carrière?
Heel erg groot zelfs, we hadden bijvoorbeeld geen cd we hadden geen tours gedaan, we waren wat aan het aanmodderen in feite. Dingen die je gewoon doet als band, deden wij gewoon niet. Die overwinning heeft ervoor gezorgd dat we dus onze eerste plaat konden uitbrengen en zo, vanaf dan was ik ook meer enthousiast om meer tijd en energie in dit project te stoppen. Want ja zo een cd opnemen en zo, het vergt veel tijd. Maar toen was ik dus pas echt overtuigd om iets te doen hiermee. Dus ja, een grote impact. Ik heb trouwens nog steeds contact met de mensen van de organisatie en zo. Heel sympathieke mensen die gepassioneerd met muziek bezig zijn. Die competitie was dus een kickstart als het ware.

Jullie worden nogal (gemakshalve) in het hokje jazz geduwd, er zijn natuurlijk jazz invloeden maar ook folkloristische dans en klassiek passeren de revue. Hoe zou je uw stijl zelf omschrijven? En waarom worden jullie nog steeds in dat hokje jazz geduwd?
Dat is een goede vraag, ik denk dat jazz nog steeds wordt gebruikt als een term naar het publiek en promotors toe. Mij maakt het niet uit hoe die muziek noemt, maar een promotor moet wel aan zijn publiek uitleggen wat een band brengt. Of je dat nu modern creatief, of jazz of wat weet ik veel noemt, maakt me weinig uit. Er zijn natuurlijk altijd voor- en tegenstanders, er zijn mensen die vinden dat jazz alleen maar swing moet zijn. We hebben zeer veel invloeden, uit Bebop bijvoorbeeld en zo, Het is allemaal een beetje van, laat ons iets nemen van de populaire muziek en daar onze eigen draai aan geven. En daar dus mee improviseren, dat is wat wij dus doen. En wat voor mij belangrijk is, en dat is ook in overlap met jazz, is dat de muziek bedoeld is om op te dansen. Als we iets spelen hoop dat ik de mensen het gevoel krijgen dat ze daarop willen bewegen, dan ben ik in mijn opzet geslaagd. Dat is dus ook wat het met elkaar te maken heeft.

Een andere jazz-artiest, drummer Antionne Pierre, je  wellicht niet onbekend, antwoordde me ‘ik kan die vraag niet beantwoorden, er zijn 150 antwoorden’, wat betreft ‘wat is jazz anno 2021 voor jou’?
Jazz is iets dat altijd verandert. Het is ook nooit hetzelfde gebleven. De jazz in de jaren ’30, 40 tot ’50 is altijd aan verandering onderhevig geweest. En er is nooit een punt geweest waarop het gestopt is, het is nog steeds aan het veranderen. Ik snap dat mensen het willen benoemen wat het is, ook omdat ze het willen beschermen. Heel veel festival organisaties gebruiken het merk ‘jazz’ als markering. Als je naar North Sea Jazz festival gaat, om een voorbeeld te geven. De organisatie programmeert niet zozeer omdat het te maken heeft met jazz op zich, maar met een bepaalde sfeer die wordt geschapen. Wat het voor mij vooral is, dat heb ik daarnet ook aangehaald. Je neemt iets van populaire muziek en kunt daar uw eigen draai aan geven. En ik denk dus dat die improvisatie altijd een soort constante is geweest binnen dat begrip jazz. Als je dat eruit haalt, kan het nog jazzy klinken maar is het minder jazz voor mij. Maar dat is een persoonlijke mening.

Ik heb jullie leren kennen via een livestream, jullie speelden voor publiek, hebben jullie ook gespeeld voor een lege zaal en hoe voelde dat aan?
We hebben er dus wel enkele gedaan voor een lege zaal, dat voelt toch wel vreemd aan. Het is gewoon raar om bijvoorbeeld helemaal naar Winchester te rijden. Dan spullen opbouwen, soundchecken en een concert gaan spelen zonder publiek. Voelt gewoon vreemd, maar het komt wel terug voor publiek spelen zoals vroeger, zeker weten.

Ondertussen brachten jullie enkele knappe platen uit ‘New Amsterdam ‘en ‘City Birds’, Hoe waren de reacties daarop?
De reacties waren zeker goed, het is alleen heel moeilijk om echt aandacht te krijgen. Ik denk dat de laatste plaat ‘First Steps’ die op 26 maart uitgekomen is , dat die tot nu toe de meeste aandacht heeft gekregen. Vooral dan op de streaming shortlist zoals Spotify Bijna 100 000 mensen hebben er nu naar geluisterd. We zijn ook een band zonder management of promotieteam rond ons, heel DYI . Ik heb nu voor het eerste één  ingehuurd voor ‘First Steps’, daar krijgen we een aantal reviews voor. De reacties zijn vooral als we live spelen heel goed. We missen alleen nog een doorbraak naar de media en zo toe, van dat willen we horen. Het is ook een beetje eigenaardig, een piano trio zonder teksten die je vertelt hoe je je moet voelen.

Om terug in te pikken op die livestream, ik heb jullie nu pas leren kennen. Dat is wellicht een voordeel van die livestream dat je erdoor een ruimer publiek kunt bereiken?
Dat hoop ik uiteraard. Het is heel aardig dat ze ons hebben uitgenodigd. Wegens deze corona zitten alle muzikanten zonder werk. Er was dus eigenlijk een competitie gepland voor dit jaar, die is niet kunnen doorgaan. Voor ons was dat zelfs een voordeel, want daardoor konden we worden uitgenodigd op dit alternatief dat de organisatie heeft uitgewerkt. Een concertenreeks waar ze de winnaars van de afgelopen zes jaar een podium kans bieden. Ik hoop dat de mensen het leuk vonden, en daardoor dus naar Spotify gaan. Beter nog is dat men de cd koopt op de website (https://www.philippelemm.com/)  of via bandcamp (https://philippelemmtrio.bandcamp.com/album/first-steps ) want daar kun je de plaat ook aankopen  Hoe meer mensen de muziek leuk vinden hoe beter, maar uiteindelijk blijven we het toch doen. of we nu 10 mensen of 10 000 kunnen bereiken, we blijven gewoon doorgaan.

Op 26 maart kwam inderdaad dus een nieuwe plaat uit ‘First Steps’ , die spijtig genoeg werd ontsierd door een jammerlijk overlijden van Angelo. Welke impact heeft dit heengaan op jullie?
Totaal onverwacht. Het duurde best wel lang eer het tot me doordrong. Ik zie hem nog steeds voor mij, ik denk nog elke dag aan Angelo. We missen hem enorm natuurlijk. We hebben er ook over nagedacht of we nu door moesten gaan. Omdat hij een belangrijk onderdeel was van dit trio. Maar uiteindelijk toch besloten het te blijven doen, ook daarover met zijn familie overlegd. Een belangrijk deel van het repertoire is ook door Angelo geschreven. Dus vonden we het wel belangrijk om zijn verhaal te blijven vertellen.  Om zijn muziek te blijven spelen en hem in onze gedachten te houden daardoor. Het is bijna een eerbetoon aan hem om te blijven spelen. Het is wellicht wel raat, we speelden tien jaar samen, het is ook tragisch dat iemand zo jong ons moet ontvallen. Ik denk ook, doordat we het wel spelen, dat we het gemakkelijker een plaats kunnen geven.

Hoe waren de reacties op de nieuwe plaat?
Er zijn al heel wat positieve recensies geweest, zelfs enkele verrassende waarvan  we het niet hadden verwacht. Sommige die de plaat hebben gerecenseerd zijn over het algemeen super kritisch. En die waren net heel enthousiast erover. Ik denk dat er een vijf of zes recensies waren die heel goed waren.

Jullie spelen in New York ,de bakermat van jazz; in vergelijking met België of Nederland, hoe is New York om te wonen en te werken?
Heel leuk. Het duurt wel een tijd eer je een soort cirkel hebt opgebouwd waar je voldoende werk hebt. Wat je ook doet, het zal altijd een combinatie blijven van verschillende dingen. Ik geef bijvoorbeeld ook les hier. Ik speel ook drums in andere bands, en ik heb mijn eigen project. Ik doe ook commerciële dingen, de huur moet betaald worden (haha) Het verschil met Amsterdam, het is gewoon groter er zijn heel verschillende muzikanten. Uiteindelijk vind je je ‘musical pokket’ de mensen waar je het goed bij kunt vinden en wie je wil samen spelen. Het enige is dat je als niet Amerikaan het niet altijd gemakkelijk hebt om een vergunning of zo te krijgen. Je betaalt ook veel geld om deftig te kunnen wonen. Er zijn dus wel nadelen aan verbonden. Je krijgt er ondanks alles veel energie van terug, en dat is het belangrijkste aan New York. Iedereen die hier naartoe komt , komt om iets te creëren. Als je hier puur komt om vakantie te vieren, hou je het hier niet lang vol.. Iedereen komt hier gewoon naartoe om iets te doen, en dat is wel het meest opvallende aan New York. Daarom gaat hier alles heel gedreven aan toe in de Stad. En dat werkt aanstekelijk. En die mensen heb je overal wel in de wereld, maar hier is het wel heel compact als het ware. Ik ben zelfs verslaafd geworden aan de energie van het voortdurende creëren en met iets bezig zijn.

Een Gentse componist Francois De Meyer zei me in een interview :’’ New York is wat mij betreft het mooiste voorbeeld van hoe de wereld in elkaar zou moeten zitten. Ze maken geen onderscheid in kleur, religie en wat weet ik veel. Mensen zijn verdraagzaam, luisteren naar wat je te vertellen hebt’’; klopt die stelling?
Daar zit zeker veel waarheid in. En denk dat mensen hier ook heel erg met zichzelf bezig zijn. Ze laten zich daardoor minder snel afleiden. Het is ook een lawaaierige en drukke stad, je bouwt dus een soort schild op. Er is echter wel nog een kern van racisme aan de hand die heel diep zit. Ik denk niet dat New York zich daarvan helemaal vrij kan pleiten. Dat kun je alleen al zien aan de verschillende buurten. Er wordt niet op kleur geselecteerd, maar je kunt het wel zien aan het inkomen van mensen. Dat er toch een verschil is. New York is in vergelijking met de rest van Amerika zeker veel toleranter maar compleet zich daarvan vrij pleiten? Nee

Ik heb jullie ontdekt dankzij de livestream , ik ontdek bands die me tot op heden (door het overaanbod) wat waren ontgaan. Jullie speelden voor een beperkt publiek. Dat van een lege zaal heb ik gevraagd, maar voor een beperkt publiek ? Hoe zit het precies in elkaar omwille van de coronamaatrgelen?
Ik denk dat ze net wel heel enthousiast waren, want voor de mensen was het een hele tijd geleden dat ze nog eens een band echt live konden zien. We speelden bijvoorbeeld twee avonden in Buffalo, en dat was nagenoeg uitverkocht. En het is meteen toch een heel groot verschil, je krijgt mensen voor je die luisteren en die reageren. Het is gewoon veel leuker om voor een publiek te spelen.

Over ‘publiek’ gesproken. Is het je ambitie om voor een groot publiek te spelen in een uitverkocht Sportpaleis in België of voor een ruim publiek? Of niet
Ik heb nooit de ambitie gehad om voor heel veel mensen te spelen. Ik heb het een paar keer gedaan, met Jeff en Angelo trouwens, toen we een tijdje speelden voor een Indiaanse Bollywood zangeres. We hebben drie a vier manden in India gezeten , toen speelden we grote buitenconcerten voor tienduizend mensen. Uiteraard is dat een kick. Omdat het zo massaal is. Maar vanuit de ervaring van het muziek maken, en niet de massa. Een club waar je echt de muziek voelt, mijn favoriete club trouwens. We hebben daar nu drie keer gespeeld in Londen. Voor 250 mensen, in een intieme omkadering. Dat spreekt me veel meer aan. Als je natuurlijk veel meer kaartjes kunt verkopen, is dat mooi mee genomen, we hebben ook wel de ambitie om wat meer geld te verdienen met onze muziek. Maar puur voor de muziek zelf  en te laten horen wat je mee bezig bent , is die intieme clubs gewoon meer ideaal voor mij om te doen.

Als je de kans krijgt om met dit project een commerciële plaat te maken , beroemd te worden, en wel je roots verloochenen, zou je dat eventueel doen? Er zijn genoeg voorbeelden van bands en artiesten die het puur voor de commercie hebben gedaan
Dat is een gewetensvraag. Laat het me zo stellen, ik ben niet bezig om me dit trio op de rand te gaan zitten van het ja dan nee commercieel denken. Maar kijk, ik ben nu bezig met het aankopen van een appartement in New York. Ik zie ook dat er grenzen zijn, ook wat inkomsten betreft wat ik kan verdienen met mijn muziek. Ik ben nu bijna 36 en kan ook zien wat mensen die ander keuzes gemaakt hebben op die leeftijd al hebben bereikt. Die hebben een mooi inkomen, een gezin en dingen waar ik bewust niet heb voor gekozen. Ik ben dus nooit echt bezig geweest met verdienen van veel geld. Maar nu begin ik toch voor het eerst te denken dat het wel mooi zou zijn als het zou kunnen. Ik zou er echter mijn muziek niet voor aanpassen, ik speel ook commerciële muziek. Maar ik zou mijn eigen artistieke project daar niet op focussen, en dat bewaren voor andere projecten waar ik inzit om daar dus voldoende geld aan te verdienen. Maar ik zou dus niet mijn eigen project aanpassen om puur en alleen geld te verdienen.

Wat zijn de verdere toekomstplannen? Welke verrassende wendingen schudden jullie nog uit de mouw?
We gaan in de zomer wel enkele dingen doen in New York, wordt heel leuk. Voor volgend jaar februari staat een hele grote tour gepland. Ook in Nederland, België en Duitsland. Wat België betreft spelen we bijvoorbeeld in zaal Felix in Oostende. We spelen ook een kleinere show in Hot Club in Gent. Verdere allemaal grotere jazz club zoals in Amsterdam of Tilburg. Dat zal bijna een maand zijn dat we ‘on the route ‘ zijn. Dat is alvast een eerste toekomst perspectief.

Voor de rest niet bezig met nieuwe songs in de pijplijn of zo?
Jazeker. Er zijn zelfs nieuwe stukken die we live aan het spelen zijn. Maar we hebben maar net een kleine maand geleden een nieuwe plaat uit, dus de focus ligt daar op nu uiteraard.

Het overlijden van Angelo heeft uiteraard ook een invloed op die toekomstplannen, het zoeken van een nieuwe pianist is niet evident denk ik?
Het zou goed kunnen dat we met meerdere pianisten werken. Niet iedereen is beschikbaar. Ik ga wel voor een band gevoel, dus ja het zal zoeken worden..

Is er ook een soort einddoel dat jullie voor ogen hebben?
Een doel op zich is dat ik een team rondom mij zou kunnen hebben , mensen die ons helpen om onze muziek te promoten. Booking agent en zo. In België is het bijvoorbeeld leuk om te spelen, het publiek reageert ook enthousiast. Een agent die alleen België boekt of met de clubs daar bezig is. Of een agent die gewoon die tours voor ons boekt, of kan helpen met het promoten van onze muziek. Iemand die echt wil investeren in dit project. Zo iemand vinden is een doel op zich. Ik zit soms aan het plafond van wat ik alleen kan doen, het zelf alles boeken en zo. En dan is zo een team achter je hebben staan wel de volgende stap. Dus een oproep aan bookers of promotors toe langs deze weg. Als jullie ons hier willen in helpen om te groeien? Contacteer ons gerust. https://www.philippelemm.com/contact

Bij deze een warme oproep aan alle Belgische promotors… laten we het daarbij houden. Hopelijk tot in het voorjaar van 2022 live in ons land.