logo_musiczine_nl

Talen

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

ufomammut_4ad_1...
Egyptian Blue

Lizz - Liselore Brosens - Mijn droom is vooral een netwerk kunnen uitbouwen, waarbij ik elke dag meer mensen kan ontmoeten om mijn project te kunnen ontwikkelen Aanbevolen

Geschreven door - -

Lizz - Liselore Brosens - Mijn droom is vooral een netwerk kunnen uitbouwen, waarbij ik elke dag meer mensen kan ontmoeten om mijn project te kunnen ontwikkelen

Liselore Brosens begon op haar veertiende covers te spelen en werkte gaandeweg aan eigen nummers. De negentienjarige zangeres is nu klaar om naar buiten te treden als Lizz, maar zweert nog altijd bij de drie s-sen: ‘Serenity, Sensuality en Simplicity’. Dat is ook te horen op de eerste echte officiële single “Outside”. Deze jonge singer-songwriter heeft echter veel meer in haar mars, daarom wilden we een fijn gesprek voeren over het verleden, haar bijzonder stem en de verdere toekomstplannen. We hadden het ook over het omgaan met deze (corona)tijden, en hoe we als mens ons daar maar beter aan proberen aan te passen ipv halsstarrig snakken naar het ‘oude normaal’ …

Liselore Brosens, je begon  op je veertiende covers te spelen. Wie waren en zijn je grote invloeden?
Mijn grote invloed is eigenlijk de band The Goo Goo Dolls. Toen die muziek werd gespeeld in de auto werd ik daar direct door aangegrepen, en mijn droom was ook gitaar te spelen en zelf songs te schrijven.

Hoe mogen we jouw muziek omschrijven?
Ik denk er niet echt over na waar ik echt thuis hoor; Het vakje singer-songwriter past wel het best bij mij. Maar tijdens het proces van de nummers schrijven, leg ik mezelf geen bepaalde grenzen op waarbinnen het nummer moet passen. In mijn muziek sta ik voor wat mensen ook wel eens de ‘3 S’en’ noemen: Serenity. Sensuality. Simplicity. Met die instelling ga ik steeds te werk en heb ik ook mijn intrede gedaan naar de wereld toe met mijn nieuwste single: ‘Outside’.

Waar komt die voorkeur voor het weemoedige, melancholische en typische singer-songwriter, dat ik zo mooi vind aan de single ‘Outside’ vandaan?
Als ik nummers schrijf kom ik meestal bij de meer melancholische songs terecht, of invloeden. Ik voel me daar meer met verbonden. Ik wil het ook niet te treurig maken, ik schrijf best ook wel blije nummers. Maar automatisch word ik toch naar dat melancholische en weemoedige binnen de muziek gedreven op een of andere manier.

Zit daar ook een persoonlijk verhaal achter?
Ja , toch wel. Niet heel concreet maar er zijn zeker ervaringen die een rol spelen in mijn song schrijven ,sowieso.

Op zo jonge leeftijd heb je een zeer warme en doorleefde stem, het voelt aan als een deken tegen donkere gedachten. Mee eens, of zie ik dat verkeerd?
Soms word ik zelfs vergeleken met Joni Mitchell, terwijl ik daar niet echt naar luister. Ik profileer me ook in eerste instantie als gitarist en niet als zangeres. Ik kreeg na de release ook veel complimenten die betrekking hadden tot mijn stem, waar ik best van verbaasd was. Misschien voelen mensen de warmte in mijn stem omdat ik toch echt wel uit het hart zing en niet naar perfectie streef. Dat hoor je ook in mijn nummers. Het is net dat imperfecte, dat menselijke, waar mensen zich mee kunnen verbinden.

Er gaat ook een zekere sensualiteit en teder gevoeligheid van uit, als ik dat mag zeggen (zeker positief bedoeld); mee eens?
Dat is een beetje waar ik als artiest voor sta feitelijk. De  voornoemde drie ’s’ sen’: Serenity. Sensuality. Simplicity dus.. Zeker dat laatste vind ik een belangrijk aspect in muziek waar ik steeds meer waarde ben aan beginnen hechten. Zoals Luka Bloom ooit tegen me zei: ‘It doesn’t matter if it’s simple; it matters that it’s you.’ Met die mindset ben ik dan ook mijn eigen nummers beginnen schrijven. De sensualiteit die je voelt in mijn songs komen uit het feit dat de nummers vaak intiemere onderwerpen bespreekt. Liefde, maar ook verdriet. Soms praten mensen niet graag over onderwerpen of gebeurtenissen die hun raken; ik probeer net via mijn muziek ook deze mensen een uitlaatklep te geven.
Mijn nummers gaan soms over persoonlijke zaken; situaties waarin ik zelf heb vertoefd of gebeurtenissen in de wereld die me best aangrijpen. Maar er zijn ook songs waarvan ik niet weet met welke insteek ik ze exact heb geschreven. Ik denk dat dit onderbewuste ideeën en emoties zijn die dan hun plaats vinden op het papier en gegoten worden in een song. Zo is muziek dan ook een uitlaatklep voor mezelf om bepaalde gebeurtenissen en gevoelens te plaatsen, te omarmen. Mijn bedoeling is om mensen in een andere wereld daardoor te laten vertoeven.

Je komt  in een soort sprookjesachtige wereld terecht, tot daar mijn persoonlijke bedenking. Hoe waren de eerste reacties op de single eigenlijk?
Vooral positieve reacties, nu denk ik ook als mensen het niet graag horen ze er niet naar luisteren. Het is ook een heel beperkt netwerk. Ik he ook een paar positieve reviews gekregen. In een bepaalde review over mijn single werd verwezen naar het binnen zitten rond een haardvuur, dat soort gevoel dat je dan overvalt. En dat is net het gevoel dat ik wilde uitdragen me deze song.

De single is een voorbode van een EP die er zit aan te komen, kun je een tipje van de sluier lichten?
Ik ga binnenkort nog één single uitbrengen. De EP zal normaal gesproken voor september zijn. Het grappige is ik had die eigenlijk al twee jaar geleden gemaakt, maar het is er nu pas van gekomen om er daadwerkelijk iets mee te doen. Ik heb er lang genoeg over nagedacht, het mag dus nu gebeuren.

Heeft die coronatijd er ook mee te maken dat het steeds werd uitgesteld of net niet?
Op zich niet. Ik had eerst een andere manier van aanpakken voor ogen, namelijk de EP op cd uitbrengen en dus niet te werk gaan met singles. Na het financiële kostenplaatje eens uit te tekenen en te berekenen, besefte ik dat omwille van mijn (te) klein bereik, ik er alleen maar geld zou insteken en weinig terug uithalen. Daarnaast is de tijd van cd-collecties bij mijn generatie zo goed als niet bestaande. Ook van bepaalde Webinars die ik heb gevolgd van Vi.be heb ik een ding wel echt opgepikt dat belangrijk is om je publiek toch iets uit te breiden: zoveel mogelijk momenten creëren. Zo hebben mensen meer kans op je muziek te vallen zeg maar en het te leren kennen. Die manier van aanpak ben ik dus gaan hanteren. Twee singles uitbrengen, twee videoclips voor de single en dan pas de EP.


Niet kritisch bedoeld, maar binnen het vaarwater waar je in zit, zie je door de bomen het bos niet meer wat artiesten en bands betreft. Hoe zie je dat zelf?
Wat mij uniek maakt is dat ik pure (live) muziek maak, ‘one take’ dus, wat ik neerschrijf is hoe het wordt uitgebracht. Ik sleutel zeer weinig aan de nummers eens ik ze op papier heb. Dat duidt gewoon aan wie ik ben, ook als mensen me ooit live zien. Ik vind dan ook de beste platen diegenen waar iets niet perfect in elkaar zit, waar er een foutje te horen is. Dat wil ik ook, dat de opgenomen nummers gewoon klinken zoals je ze live voorgeschoteld krijgt. Als  het te perfect klinkt haal je de ziel eruit eigenlijk en dat wil ik niet. Ik wil niet dat er een te groot contrast komt tussen op plaat en live, daar waak ik vooral over. Dat is ook bij de single die ik uitbracht op de streamingplatformen het geval.

Je sprak hier over Spotify ; is het in deze tijden waar je alles kunt vinden op Spotify nog nodig om een plaat uit te brengen?
Er is een publiek dat zeker op zoek is naar een muziek beluisteren via CD. Ik denk dat de iets oudere generatie mijn muziek wel op platen zou kopen denk ik bijvoorbeeld. Die mensen zijn wellicht, net als mijn ouders, wel de wat oudere generatie. Maar ze zijn er dus nog. Als je een goed netwerk hebt opgebouwd kun je dat eventueel wel bewerkstellingen. Maar ik heb daar het netwerk nog niet voor, daarom is het in mijn geval beter dat ik het via de ‘streaming-way’ uitbreng.

Maar dan heb je het over een oudere generatie, kopen jongeren van uw generatie nog CD’s eigenlijk?

Veel minder maar er zijn er nog; Ikzelf bijvoorbeeld koop nog CD’s en krijg daar wel opmerkingen over omdat je toch alles digitaal kunt luisteren; Maar als ik een CD opleg is de sound helemaal anders, dan dat je het op de pc of zo beluistert. En er en  zijn nog wel jongeren die ook zo redeneren.

Een artiest verdient er ook niets aan; spotify, bandcamp is op dat vlak iets beter; Hoe sta je tegenover het fenomeen als artiest dan?
Ik zit er zelf ook op, om dingen te ontdekken. Een contact van mij die zelf ook een eigen platenlabel heeft, had me ten strengste aangeraden om naast spotify ook zeker de single te releasen via Bandcamp. Als je iets uitbrengt stijgt het bereik beter, en is het dus ook gemakkelijker om een netwerk uit te bouwen eigenlijk. Dat heb ik trouwens ook gemerkt sinds de single uit is, dat er meer bereik is voor mijn muziek daardoor. Het is wel frustrerend dat het erg moeilijk is er van het begin boven uit te steken; in het algemeen, maar zeker voor hedendaagse singer-songwriters lijkt mij. Je werkt steeds alleen rond je nummers, brengt alleen uit – in mijn geval dan ook nog eens in eigen beheer – waardoor je zelf ook je promotie moet voeren en eens het daar is, moet je zorgen dat die paar mensen echt klaar staan te wachten op met wat je naar buiten komt. Het is echt een uitdaging om als singer-songwriter dat ene netwerk dat je aanspreekt, exponentieel te vergroten zoals bands daar vaak automatisch meer kans in hebben.

Over de toekomst … Wat zijn de verdere plannen voor dit jaar?
Er is al een eerste optreden op 7 juni in Open Kiosk in Veurne. Dat is wel iets speciaal want onder andere The Radar Station zal op dezelfde dag als ik spelen, namelijk de startdag. Ik ben ook al bezig aan nieuwe nummers. Uiteraard is er de EP in September. Maar voor de rest is het allemaal nog wat koffiedik kijken, optreden in het najaar hopelijk. Nu is het schrijven en tijd nemen om zelf iets op te nemen nu ik mijn eigen home studio heb, ook belangrijk.

Optreden kan al iets beter (voor vijftig mensen en buiten voorlopig)  Zijn er ondertussen eventuele livestreams gepland?
Op zich niet, ik heb dat wel een paar keer gedaan. Daar komt toch verbazend veel volk op af. Misschien rond de release van de EP eventueel. Maar ik vind het best moeilijk om daar echt van te genieten. Er is een grotere afstand tussen mezelf en het publiek voor dat scherm, soms komt een beetje onwennig over. Dus echt een voorstander ben ik er niet voor, dan toch liever live optreden.

Tegenwoordig doe ik dagelijks live streams (nooit zal dat hetzelfde zijn als live optredens) maar de drempel om artiesten en zelfs muziek te ontdekken die je anders zou ontgaan, wordt er wat lager door? Mee eens?

Om echt iets te ontdekken is die drempel zeker lager. Als ik dat zelf heb gedaan kwamen daar mensen op af waarvan ik het totaal niet had verwacht, of die ik niet ken. Dus ja je kunt op die manier zeker een ander publiek aanspreken, maar geef me ondanks dat toch maar de echte livebeleving.

We leven in zeer rare tijden, voor jonge mensen toch nog extra moeilijk vind ik. Hoe heb je zelf als student en muzikant deze tijden beleefd?
Ik heb het daar persoonlijk niet zo moeilijk mee, in de zin dat ik altijd meer op mezelf ben geweest. Qua uitgaansleven en zo heb ik eigenlijk nooit echt gehad. Wat wel frustrerend is, ik ben nu voor het eerst echt naar de school geweest – ik volg hogere school – en dat afstandsonderwijs achter een scherm vind ik dan weer wel frustrerend en een gemis. Ik hoop dat we in het volgende Academie jaar dus gewoon naar School kunnen gaan. Het zal ook even schrikken zijn als je weer voluit naar school moet denk ik ook.

Daar wil ik ook even op inpikken, ik heb een interview gehad met Fiona Brown, en die vond het een gemiste kans om ‘naar een ander normaal te gaan’, men wil per se terug naar het oude normaal. Terwijl we aan het over consumeren zijn en deze tijd hadden kunnen gebruiken om te herbronnen. Je mening?

Ik stel vast dat veel mensen na een jaar nog steeds niet inzien dat we het eigenlijk niet zo slecht hebben. Dat we met minder ook kunnen. We moeten ons gewoon aanpassen, als je dat niet doet verspeel je gewoon uw tijd. Deze situatie gaf ons allen de kans om op zoek te gaan naar nieuwe uitdagingen, misschien zelfs een levenspassie vinden die daarvoor nog ergens verborgen zat in een oude doos. Nu is het moment om die oude doos terug op te rakelen. Door naar het oude normaal terug te willen keren geraak je er niet. Het is soms niet gemakkelijk, en niet altijd even leuk. Maar op zich kan dit positief uitdraaien als mensen zich willen aanpassen aan deze situatie. Ik vind het dus jammer dat mensen in mijn omgeving dit niet willen omdraaien naar eerder iets positief, dan halsstarrig terug te willen keren naar dat oude normaal.

Wat zijn je grote ambities en is er een soort doel dat je voor ogen hebt?
Ik had als doel in de AB staan, dat is nog steeds een doel op zich eigenlijk. Dat is gelukt, dus daar ben ik wel fier op dat ik dit heb gedaan. Maar mijn droom is vooral een netwerk kunnen uitbouwen, dat ik elke dag meer mensen kan ontmoeten om mijn project verder te kunnen ontwikkelen. Mensen die me willen helpen om mijn muziek op de markt te brengen, bookers, of zo. En ook een zekere fanbase kunnen uitbouwen. Op het moment blijf ik wat ter plaatse trappelen, en ik wil mezelf ontwikkelen. Dat gaat niet zolang ik niet ergens een netwerk heb kunnen uitbouwen.

Leven van uw muziek is geen ambitie?

Niet echt, laat het me zo stellen ‘i go with the flown’ ik zie wel wat er op mij afkomt, maar verwacht niet dat ik ga kunnen leven van mijn muziek. Als er iets komt neem ik die kans uiteraard met beide handen aan. Mensen leren kennen, met projecten bezig zijn.

Je hebt het al over ‘een netwerk uitbouwen’ . Welk publiek zou je hiermee willen bereiken, zo breed mogelijk uiteraard?
Een publiek dat terug schoonheid vindt in het imperfecte van de mens en dus ook in de muziek. Mensen die ook oprecht kunnen genieten van een pure sound die weliswaar uit het hart werd geschreven en wordt gezongen; geen show met fancy lichten en dansers op de achtergrond. Een publiek waarbij de muziek en de muziek alleen, centraal staat. 

Ik had ook nog een vraag over die ambitie, als je de kans moest krijgen om in het Buitenland te staan, of bijvoorbeeld in Sportpaleis te staan. Op basis van iemand die bij jou komt en die zegt dat hij je dat kan aanbieden, op voorwaarde dat je je sound en zo aanpast?
Nu zou ik dat niet doen, maar ik weet wel – zo gaat dat vaak – Op dat moment zal ik toch effe nadenken daarover. Maar niet  als het muziek is waar ik niet achter sta, want het publiek waar ik dan ga voor spelen in Het sportpaleis is mijn publiek niet. Een de persoon die ik dan ben op dat podium, is een andere artieste dan wie ik van nature uit als artieste ben. Toch op voorwaarde dat ik muziek kan blijven brengen waar ik zelf achter sta. Maar moest die kans me worden aangeboden ga ik daar zeker geen nee op zeggen, of toch zeker over nadenken. Want als je daar bijvoorbeeld veel jaren mee bezig bent, en het wordt een beetje frustrerend en iemand biedt je die mogelijkheid? Tja..

Single outside https://distrokid.com/hyperfollow/lizz7/outside

Pics homepag @Willem Mevis

Laten we het daarbij houden. Bedankt voor dit fijne gesprek, heel veel succes in alles wat je doet, en we houden je activiteiten uiteraard in het oog

Aanvullende informatie

  • Band Name: Lizz
  • Datum: 2021-05-15
  • Beoordeling: 8
Gelezen: 1039 keer