logo_musiczine_nl

Talen

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

Zara Larsson 25...
Manu Chao - Bau...

Fleur De Feu - Omdat ik de laatste jaren als persoon zo geëvolueerd ben, vertrouw ik er meer en meer op dat wat er ook gebeurt, dit dan gewoon het beste voor me zal zijn Aanbevolen

Geschreven door - -

Fleur De Feu - Omdat ik de laatste jaren als persoon zo geëvolueerd ben, vertrouw ik er meer en meer op dat wat er ook gebeurt, dit dan gewoon het beste voor me zal zijn

We zakten af naar Les Nuits Botanique voor een avondje met Jozef Van Wissem + Fleur De Feu. Het werd een ceremoniële en occulte totaalbeleving die aan het netvlies bleef kleven. Vooral bij Fleur De Feu bleek dat zelfs bepaalde grenzen te overschrijden, ons verslag kun je hier nog eens nalezen.  
We hadden naderhand een heel fijn gesprek met Dominique Van Cappellen, over dit bijzonder project en het ontstaan daarvan. Maar ook haar project ‘Baby Fire’ en het managementbureau ‘Une Fois’, dat zich inzet voor de ondersteuning van vrouwen in de muziek wereld.

Hoe is het idee rond het project Fleur De Feu ontstaan?
In april 2020 stierf een vriendin van mij alleen in het ziekenhuis. Wegens covid veiligheidsmaatregelen mocht niemand op bezoek. Niemand mocht bij haar begrafenis. Dit vond ik overweldigend. Zoals de Franstalige schrijver Françoise Bloch zei: « On a pu réfléchir à comment ouvrir un fastfood, pas comment honorer les morts » (« we were capable of devising how to reopen a fastfood joint but not how to honour the dead »)

Het was op Les Nuits Botanique een bijzonder occulte totaalbeleving, maar niet enkel als eerbetoon aan mensen die gestorven zijn aan corona had ik de indruk? Het gaat toch verder dan dat?
Het ging echt om de mogelijkheid te bieden  aan het publiek om hun tijdens de corona periode gestorven  vrienden en familieleden te kunnen eren . Ik heb wel gebruik gemaakt van elementen die belangrijk zijn in de sjamanistische tradities, zoals vuur en sjamanistische beats. Deze laatste kunnen helpen om uit de lineaire tijd te stappen. Het inleidende stuk van onze set was een uitnodiging om uit de lineaire tijd te stappen en de heilige tijd binnen te gaan. In de heilige tijd bestaat de dood niet. Wat het gebruik van vuur betreft, dit symboliseert eeuwigheid, niet alleen in de sjamanistische tradities maar ook in vele andere religies. De ceremonie was dan ook  spiritueel, voor iedereen. Men kon ook onze set zoals een gewone optreden beleven.

Het meest pakkende was toen op het einde van de set blaadjes ceremonieel werden verbrand; had je die impact verwacht dat er toch heel wat mensen zouden in meegaan?
Ik had niet verwacht dat zoveel mensen een laurier blaadje zouden willen branden. Ik was heel ontroerd. Mensen hebben echt nood om te kunnen rouwen. Tijdens de lockdown was dit mogelijkheid  er vaak niet  en dat is tragisch en angst inducerend.

Hoe waren de algemene reacties naderhand?
Vrienden hebben heel mooie teksten in het Fleur de Feu gastboek geschreven. Na de ceremonie zei een vriend mij dat ook hij graag zijn angsten had verbrand. Ik had nog een blaadje bij. Die heb ik hem gegeven en aanbevolen om er zijn angsten op  te schrijven en het blaadje te verbranden als hij thuiskwam.  De ceremonie was trouwens gefilmd. De film heb ik schrijver en filosoof Penny Rimbaud (one of the founding members of Crass, the anarcho-punk collective) gestuurd. Penny liet me weten dat hij had tranen in zijn ogen had, van vreugde en liefde . Hij bedankte me ook om mezelf te zijn.  Ik heb heel veel van Penny Rimbaud geleerd qua DIY en artistieke ethos, en ook qua levenswijze. Dat ik iets kon teruggeven vind ik nog steeds ongelooflijk.

Zijn er nog verdere plannen met het project Fleur De Feu in de richting van platenwerk of zo?
Er komt een digitale release op 15 oktober, in eigen beheer, alleen op Bandcamp en helemaal gratis.

Of nog andere live optredens? Waar kunnen we je nog live zien?
Toen ik in mei en juni e-mails stuurde naar culturele centra  en zalen kreeg ik vaak te horen dat ze al volgeboekt waren. Voorlopig is maar één ceremonie gepland en dat is in La Zone in Luik op 10 december. Deze keer met Déjà (Wolvennest…) op gitaar en Cécile Gonay (Seesayle, Baby Fire…) op viool.

Hoe heb je persoonlijk deze corona periode  eigenlijk beleefd en overleefd als muzikant maar ook als mens?
In maart en april 2020 was het helemaal frustrerend , ik had optredens met Baby Fire in België en Frankrijk. ‘Searching for Grace’, de vierde Baby Fire release, kwam uit op 6 maart 2020. Perfect timing, niet waar? (lacht)

Hoe groot was de honger om terug op te treden?
Met het ouder worden leer ik om niets te forceren. In 2020 heeft Baby Fire 3 keer mogen optreden en ik was al blij omdat onze laatste optreden het beste concert ooit was. Dit jaar was het moeilijker omdat we maar één keer hebben kunnen repeteren. Er is maar één optreden gepland dit jaar, op 5 november in de Rockerill in Charleroi.

Je gaf het al een beetje aan. Ik had het  dus ook graag over je andere projecten gehad. Je bent ook frontvrouw van ‘Baby Fire’ , hoe is het met deze band en wat zijn de plannen voor de toekomst?
Grace’, de vijfde plaat van Baby Fire, zal in maart 2022 gereleaset worden. Het is een project van lange adem. De plaat moest in oktober 2019 verschijnen. De release show en een tentoonstelling (over de thema van de genade) waren in culturele centrum BRASS in Brussel gepland sinds oktober 2018. Maar in november 2018 heb ik mijn schouder gebroken en alles was afgelast.

Hoe heeft de band deze crisis doorstaan? Zijn jullie er sterker uit gekomen?
We zijn dankbaar geweest voor die drie optredens die we mochten geven in 2020. De lente van 2021 was moeilijker voor mij omdat het onmogelijk was om elkaar te zien en te repeteren. Toen we eindelijk elkaar konden weerzien eind mei praatte ik daarover en ik kreeg onmiddellijk steun van de andere bandleden. Het was hartverwarmend.

En jij persoonlijk, ben jij er sterker uit gekomen uit deze crisis? Sommige artiesten wisten me te vertellen dat ze tot rust en bezinning zijn kunnen komen, anderen hebben de stekker eruit getrokken. En jij?
In het begin van de lockdown, toen alle optredens afgelast werden, voelde ik me in zekere zin opgelucht dat ik niet meer aan het boeken van optredens moest werken. Ik boek zelf de optredens voor Baby Fire, Stroheim, Veda en Fleur de Feu. Het is geen keuze van mij maar een noodzaak. DIY boeking is veeleisend ook omdat je vaak geen antwoord hebt. In het verleden heeft dit me soms bijna gek gemaakt omdat ik me daardoor onzichtbaar voelde als artiest.
Verleden mei was ik weer een beetje zenuwachtig omdat het tijd was  om weer boeking e-mails te sturen. Sinds maart 2020 voel ik dat ik sterker en wijzer geworden ben. Spiritueel ben ik gegroeid, deels dankzij meditatie, deels dankzij een online cursus in wicca en een paganisme gegeven door Phyllis Curott. Ik heb daardoor nu een grotere band met de natuur. Ik leer ook steeds meer om los te laten en te vertrouwen op het levensproces. Dat Baby Fire na zoveel albums nog steeds underground is, maakt me niet meer zo van streek als vroeger. Wat ik leuk vind aan het Fleur de Feu project is dat het meer over andere mensen gaat. Artiesten kunnen vaak egocentrisch zijn. Er is nauwelijks sprake van ego bij Fleur de Feu, alleen de minimale wil en drive om de vuurceremonies te laten gebeuren.

Je bent ook mede- oprichtster van managementbureau Une Fois, waar je vrouwen in de muziek wil ondersteunen. Is de muziekwereld nog steeds een mannen bastion? Of is er wat verbetering?
De muziekwereld blijft helaas een mannen bastion. Er is wat verbetering maar er is nog steeds een grote meerderheid van mannen in « key posts » bij labels, boeking agency, journalisten en op de radio. In sommige muziekgenres zoals Metal, Doom, Black Metal zijn vrouwelijke muzikanten weinig te zien in ons land. Soms, als zangeres bij Von Stroheim, ben ik de enige vrouw op de affiche van de hele avond. Er is dus nog heel veel werk aan de winkel.

Wat is het voornaamste doel van Une Fois?
Samen netwerken, elkaar steunen, adressen uitwisselen, elkaar om advies vragen. We zijn van plan om af en toe optredens zelf te organiseren en andere vrouwelijke muzikanten uit te nodigen. Sisterhood is essentieel voor ons.

Je zit eigenlijk niet stil
? vallen al die projecten nog met elkaar te combineren en met je privé leven? Hoe doe je dat toch allemaal?
Ik heb het geluk het kunstenaarsstatuut te hebben. Ik kan dus veel tijd aan muziek besteden. Ik heb geen kinderen - mijn platen zijn mijn baby’s - en ik krijg steun van mijn partner.

Wat zijn je grote ambities en doelstellingen na al die jaren? Iets dat je absoluut zou willen bereiken of ben je daar niet mee bezig?
Na bijna 30 jaar muziek weet ik dat ik nooit een rockster zal worden en ik ben OK daarmee (lacht). Het zou prachtig zijn als met het aankomende ‘Grace’ album Baby Fire meer bekendheid zou krijgen. Maar omdat ik de laatste jaren als persoon zo geëvolueerd ben, vertrouw ik er meer en meer op dat wat er ook gebeurt, dit dan gewoon het beste voor me zal zijn. Wat er gebeurt met Fleur de Feu is een zegen op zich.

Heeft u nog belangrijke mededelingen of ‘links’ waar mensen eventueel merchandiser of zo kunnen kopen?
Via http://www.babyfire.net/   is het mogelijk om mij te contacteren of  in te schrijven voor een ‘newsletter. En we zijn op Bandcamp: https://babyfire.bandcamp.com/
Von Stroheim heeft ook en Bandcamp: https://vonstroheim.bandcamp.com/
Veda : https://veda-doom.bandcamp.com/releases
En last but not least, Fleur de Feu: https://fleurdefeu.bandcamp.com/

Pics homepag @Cécile Gonay

Enorm veel succes in alles wat je doet, ik was diep onder de indruk van je performance in de Botanique en hoop je spoedig in een van je projecten live te zien
Hartelijk dank, Erik

Aanvullende informatie

Gelezen: 704 keer