Columbarium - We zullen al heel tevreden zijn als we een mooie plaat kunnen uitbrengen op een interessant label en op die manier enkele mooie optredens in de wacht kunnen slepen, dat is momenteel de voornaamste ambitie met Columbarium

Onlangs kregen we het spijtige nieuws dat Loose License ermee ophoudt, een band die in de underground zijn stempel heeft gedrukt de laatste jaren. Gelukkig volgde kort daarop het heuglijke nieuws van de geboorte van een nieuw project Columbarium. Meer nog, op 17 december kwam een eerste single op de markt in de vorm van een tekstvideo ‘Rivers of Blood’ https://www.youtube.com/watch?v=7bJ9ocTlt-Q.
Naar aanleiding daarvan hadden we een fijn gesprek met zanger/bassist Pete Jules V. en we wilden graag weten waarom die naamverandering nodig was? We polsten ook naar de toekomstplannen.

Jullie hadden met Loose License toch een stempel gedrukt op de underground metal; waarom de handdoek in de ring gooien en die naamsverandering?
‘Eigenlijk is dat niet zo een grote verrassing, we wisten zelf al langer dat we die evolutie van Loose License naar Columbarium aan het doormaken waren. Ik liep daar al enkele jaren mee rond, de naam Loose License is eigenlijk ontstaan tien tot elf jaar geleden doordat onze drummer Mille en gitarist Marc op de souper van de motorclub besloten om enkele covers te spelen, nadat ze al lang zelf niets meer deden binnen de muziek. De Motorclub noemde ’t Los Plak’ en ze hebben dat eigenlijk, voor de grap, vertaald naar Loose License. Feitelijk was het een eenmalig gebeuren, gewoon om op die souper wat covers te spelen van Motörhead, Black Sabbath tot AC/DC. Ze vonden dat echter zodanig leuk dat er werd besloten om er meer mee te doen. In 2016 kwam Koen Biesbrouck erbij, die ook bekend is van de instrumentale avant-garde band Locus Control. Hij voegt er ook nog toetsen aan toe, en toen werd het plots toch allemaal wat serieuzer. Koen heeft een enorme muzikale injectie gegeven aan Loose License, toch ietwat in een andere richting dan waar we mee bezig waren. Op een bepaald moment kwamen we Wouter Nottebaert tegen, bassist van Dyscordia, die vertelde dat hij vond dat we goed bezig waren, maar hij vond toch persoonlijk dat we onze naam zouden moeten veranderen. Toen wist ik dat ik niet de enige was die met dat idee zat en dat was voor ons de ultieme insteek, om dat ook te doen.’

Maar neem je dan niet een zeker risico, want met Loose License heb je toch je naam gemaakt, zeker binnen die underground metal, waartoe bijvoorbeeld bands als Fractured Insanity en zo behoren. Een goed product dat zijn naam verandert, verliest vaak een deel van zijn glans? Ben je daar niet een beetje bang voor?
‘Veranderen is nooit zonder risico, maar we denken wel dat we met Columbarium een serieuzere weg aan het inslaan zijn. Zo zijn we gaan zoeken naar een nieuwe klank, vroeger namen we alles zelf op. Op dat vlak zijn we op zoek gegaan naar een studio om onze muziek op te nemen, waardoor we productief op een hoger niveau bezig zijn dan met Loose License, dus op zich lijkt me dat geen risico, wel integendeel.’

Ik voel een iets rauwer geluid, diepe duisternis overvalt me, maar toch blijft die doomlink overeind, en toch zijn er ook wel wat death metal invloeden merkbaar, heb ik de indruk. Klopt dat of is dat te ver gezocht?
‘Dat klopt eigenlijk wel. Wat muzikale invloed en oorsprong betreft zijn we binnen de band twee verschillende koppels. Mille en ik zijn al meer dan dertig jaar vrienden. Wij zijn altijd liefhebber geweest van het zwaardere werk. Van de zware death metal tot grindcore. Marc van zijn kant hangt eerder in dat Black Sabbath-gerichte genre, terwijl Koen eerder houdt van bands als Rush en Mastodon en zo. Die twee toch verschillende achtergronden die samen komen, hoor je binnen Columbarium dus zeker doorschemeren. Als Marc een riff maakt, gaat die soms meer de richting uit van Black Sabbath, mijn riffs zijn wat anders dan die van Marc, net als mijn stem die meer de richting uitgaat van death metal. Die rauwheid zit er wel meer in bij Columbarium. De basis zal echter altijd doom metal blijven.’

Waar komt die naam eigenlijk vandaan, Columbarium? Heeft die een bepaalde betekenis?
‘Daar hangt een geschiedenis aan die heel belangrijk is voor de band. Een columbarium is een urnemuur op een begraafplaats, dat is de letterlijke betekenis en die past wel bij de sfeer van de band, natuurlijk. Ik heb samen met Mille in de jaren 90 al in een band gespeeld onder die naam Columbarium. We waren een tweemansband en speelden een mix van grindcore en doom metal. We zongen allebei, Mille van achter zijn drums en ik speelde bas met een gitaarvervormer daarop. We hebben nooit echt iets uitgebracht, behalve een onofficiële livedemo en ik heb ook nog een T-shirt uit die tijd. Dat project duurde van 1994 tot ergens 1997/1998. Ik weet niet of de naam Anesthesy je iets zegt, dat was in de jaren ’90 een Belgische thrash band, die een paar mooie cd’s hebben uitgebracht. Mille en ik waren al sinds midden de jaren 80 roadies van die band. De hoofdcomponist was Franky Libeert, daar gingen we zowat elk weekend mee op café, na de repetitie, hij was dus één van onze allerbeste vrienden. In die tijd speelden we met Franky en de bassist van Anesthesy in een band genaamd Arachnophobia waarmee we af en toe een voorprogramma deden van Anesthesy. Franky is echter in 1994 omgekomen in een auto-ongeval. Toen Franky overleden was, is ook Arachnophobia opgehouden te bestaan. Op zijn begrafenis zijn we meegegaan tot aan zijn graf. Op een bepaald moment passeerden we een bordje ‘Columbarium’ op het kerkhof waarop Mille zei: “Dat zou een goede naam zijn voor onze band als we samen met twee verder doen.” Daaropvolgend hebben Mille en ik beslist om door te gaan onder de naam Columbarium, deels ook als ode aan onze overleden vriend. En dus hebben we eigenlijk nu gewoon die naam terug uit de koelkast gehaald anno 2021/2022. Dat is dus het volledige verhaal rond Columbarium.’

Ik had in 2020 nog een interview met jullie en op mijn vraag ‘’ Loose License staat uiteraard niet op non actief. Hoe zie je de toekomst van de band? Zijn er nog groei mogelijkheden?’’ was het antwoord: ’Dat geloven we zeker. Eigenlijk is er niet echt iets wat we per se willen bereiken, we willen niet ontgoocheld zijn na een tijd. Dat elk bandlid zijn uiterste best moet doen en dat we een toekomstplan hebben, vinden we een evidentie. We willen wel zien wat we eruit kunnen halen. Zoals elke band willen we in de toekomst een goed album maken waarop we het beste van onszelf geven, misschien aansluiten bij een label, sleutelen aan onze sound, leuke optredens doen en misschien een paar speciale dingetjes zoals die cinemarelease van onze laatste videoclip.’
Staan jullie daar nog steeds achter? Is de naamverandering een onderdeel van die evolutie?
‘ Heel zeker. We hebben inderdaad gezegd dat we een goed album wilden maken, en dat komt er nu dus aan, toch ten minste dat is hoe wij er ons bij voelen, haha. We hebben muziek klaar liggen voor een full album. De opnames beginnen in principe ergens in februari. Waar we naar hebben gestreefd binnen de band, is de sound. Zoals aangegeven deden we dat op heden op eigen houtje. Alle opnames en productie deden we bij Koen, onze gitarist, thuis en dat was uiteindelijk ons geluid. Dat wilden we nu wat beter aanpakken, het geluid dat we echt wilden hebben we nu gevonden met Lander Cluyse van Hearse studio en de mastering hebben we laten doen in de VS door Brad Boatright van Audiosiege. De combinatie van die twee hoor je dus op de single ‘Rivers of Blood’. Toen we die zelf de eerste keer hoorden, werden we compleet omver geblazen door de sound. Dat is het dus wat we al zoveel jaren wilden. En binnen dat proces is de naamsverandering dus zeker een onderdeel. Binnenkort komt er een tweede nummer ‘Save Our Children’ en die twee songs gaan we als single uitbrengen als kennismaking met de band. Ergens tweede helft van 2022 willen dan het full album gaan uitbrengen.’

‘Rivers Of Blood’ zal een beetje de richting uitgaan van het album, of mogen we nog andere verrassende wendingen verwachten?
‘Het zal ongeveer die richting uitgaan, het komt er gewoon op neer – en dat is het grote verschil tussen Loose License en Columbarium – doom metal blijft de basis, daarover bestaat geen enkele discussie, maar met Koen erbij, die dus ook keyboards speelt, kleuren we nog veel meer buiten de lijntjes van dat typische doom genre, dat zal zeker tot uiting komen op de plaat. Er zal bijvoorbeeld ook een nummer op staan in de richting van Obituary, het snelste nummer dat we ooit gemaakt hebben, een song die heel ver buiten de comfortzone gaat van wat we ooit hebben gedaan. In een ander nummer zit dan weer een bluesy fragment, met een bluesy gitaar solo. Het gaat dus veel breder, maar de basis van doom moet wel overeind blijven, dat vinden we belangrijk. Als Koen cello, trompet of gelijk wat speelt op zijn keyboards, en het past bij het nummer, dan gaan we er gewoon voor, zonder limieten. De muziek zal dus wel meer uiteenlopend zijn dan wat we tot nu hebben gedaan, maar doom metal is en blijft de basis, dat is duidelijk.’

Laten we het ook eens over een bepaald virus hebben dat al twee jaar ons leven bepaalt en het overhoop haalt. Heeft deze coronatijd gezorgd voor inspiratie?, dat jullie er als band sterker zijn uitgekomen en hebben jullie meer nieuwe nummers kunnen schrijven? Zijn jullie er sterker uit gekomen of net op jullie grenzen gebotst?
‘Je leest vaak in interviews dat veel bands die periode hebben gebruikt om enorm veel nieuwe nummers te schrijven. Of intensief aan een nieuw album te werken. Bij ons is het eigenlijk net omgekeerd geweest, we moesten noodgedwongen deze periode gebruiken om even op de pauzeknop te drukken, daardoor werd ook alles uitgesteld. Wij kunnen geen nieuwe nummers vanop afstand maken, door mp3’tjes naar elkaar te sturen. Wij moeten dat kunnen doen in ons repetitiekot en dat is door die corona dus niet gelukt, gezien ons kot voor lange duur op slot ging, dat was een serieuze domper. Dus is er van veel nieuwe nummers en dergelijk weinig in huis gekomen. Wat de vraag betreft of we daar sterker zijn uitgekomen of op onze grenzen zijn gebotst? Daar hebben we geen last van gehad, we zijn heel goede vrienden binnen de band en dat is natuurlijk zo gebleven tijdens die periode. Het is alleen een veel te lange pauzeperiode geweest, waarvan we hopen dat die niet terugkeert nu we aan die plaat bezig zijn.’

Ik pik daarop in met misschien een algemene vraag, de cultuursector (binnen een heel brede omkadering) vangt al twee jaar de grote klappen op, ook het laatste overlegcomité is weer een dikke streep door de rekening. Hoe denken jullie persoonlijk dat die sector deze crisis kan overleven, en wat is je mening over dat voortdurend viseren van de sector?
‘Er zijn ondertussen veel mensen die hun job kwijt geraakt zijn binnen de sector, voor ons is het een hobby, iets wat we doen in onze vrije tijd en wij horen dus eigenlijk niet te klagen, er zijn mensen die wel zwaar en professioneel getroffen zijn, dat is veel erger. Ik zie het eerlijk gezegd niet gauw verbeteren, voor velen is dit een totale catastrofe, zoveel is duidelijk. Voor mensen die ervan moeten leven, en wiens agenda bomvol stond, is dit alweer een ramp. Dus ja, het is moeilijk te antwoorden op die vraag ... maar voor sommigen ziet het er niet goed uit, nee. Ik, en iedereen met mij denk ik, hoop dat het ooit stopt. Er heeft niet iemand de echte oplossing, dat is ondertussen al voldoende gebleken, onder andere in de politiek en van de kanten van de wetenschap, ondanks alle vaccinaties, waar we als band wel helemaal achter staan.’

Laten we het hebben over de toekomst. Wat zijn, naast de plaat die uitkomt, de verdere toekomstplannen met Columbarium?
‘We willen proberen meer mensen te bereiken met Columbarium dan wat we ooit deden met Loose License. Binnenkort komt dus, zoals aangegeven, onze eerste single op de markt. Die plaat die eraan komt, en de promotie daarrond vinden we wel belangrijk. Maar dus vooral meer mensen proberen bereiken, iets waar we met Loose License toch minder moeite in stopten. Als de plaat opgenomen is, gaan we ons best doen om een leuk label te vinden, met een goed label kun je toch wat meer mensen bereiken. Een label kan voor wat extra en meer shows zorgen. Met Loose License deden we circa tien, vijftien shows per jaar, dat is zeker niet slecht, maar als je ondersteund kunt worden door een label en misschien een boekingsagent, kan je wellicht die shows wat interessanter maken. Misschien eens iets in het buitenland. Wat meer mensen bereiken betreft, we hebben die clip van ‘Rivers Of Blood’ gepost op ons Youtube-kanaal en bereiken daar iets meer dan 700 mensen mee in twee weken tijd, we hebben dezelfde clip via een kennis laten posten op een doom-kanaal ‘666MrDoom’, het is een Griek die dat beheert en hij heeft meer dan 200.000 abonnees. Op een week bereik je daarmee 1200 mensen. Je kan dus niet verloochenen dat je via zulke kanalen en eventueel een label een breder publiek kunt bereiken.’

Hoe belangrijk is de sociale media in dit verhaal voor jullie? Eerlijk gezegd heb ik enkel FB in oogpunt van mijn hobby als muziekjournalist, hoe zie je dat zelf als muzikant en voor de band?
‘We zitten uiteraard liever tussen pot en pint over muziek of andere zaken te praten, ook met jou, dat weet je, wij zijn van die generatie, hahaha. Maar je kunt in deze tijden niet om de sociale media heen. Ik heb zelf twintigers in huis lopen, zonder de sociale media bereik je die niet. Ik zeg niet dat we speciaal die jonge mensen willen of kunnen bereiken met onze typische doom metal, maar het is ook niet zo dat we enkel de mensen van onze leeftijd willen bereiken, we merken dat er toch wat interesse is van de generatie na ons ook en dat is fantastisch. Sociale media kun je binnen de promotie van een band niet meer wegdenken, ook niet om de mensen van onze generatie te bereiken, of we dat nu leuk vinden of niet.’

Jullie gaan een nieuwe plaat uitbrengen, video’s op youtube, maar in deze tijden kan iedereen de muziek direct streamen via bijvoorbeeld Spotify (wat eigenlijk dezelfde functie heeft als ieder sociaal media kanaal, naambekendheid voor een band) is het dan nog interessant om effectief iets op de markt te brengen?
‘We zijn niet alleen de mannen van tussen pot en pint over muziek te spreken, maar ook van hardware dragers en al zeker vinyl. Er zijn nog steeds veel mensen, de echte liefhebbers, die graag fysiek iets in hun handen hebben, naast het kunnen streamen van de muziek, velen doen beide. Wij willen heel erg graag ons album ook op vinyl gaan uitbrengen. Vinyl zit nog steeds in de lift, de wachttijden voor de productie zijn enorm en lopen uit tot gemakkelijk een half jaar, daar moeten we wel rekening mee gaan houden straks. Er is zeker nog steeds een publiek voor (ook bij jongeren), maar ook shirts bijvoorbeeld, daar is wel vraag naar en daar wordt dus ook aan gewerkt.’

Ik denk dat jullie zowel met Loose license en zeker nu met Columbarium een zeer internationaal geluid voort brengen. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat, als jullie een Amerikaanse, Duitse of andere buitenlandse band waren, jullie veel hoger zouden scoren. Klopt het dat ‘Belg’ zijn in zeker opzicht een handicap is binnen de metal ? Of zie ik dat verkeerd?
‘Hoh, alles is, mede door sociale media, streaming en het internet, zo geëvolueerd dat de wereld kleiner is geworden. Maar ook het aanbod is groter geworden. In de jaren 80 moest je als band cassettes rondsturen, bij wijze van spreken. Waardoor, als je als band in je garage een demo had gemaakt met vier nummers, het moeilijk was om dat echt uit te brengen. Nu gooi je het online en kan je theoretisch de hele wereld bereiken. Daardoor is het aanbod natuurlijk veel groter, en is het als band individueel moeilijker geworden om boven het maaiveld uit te steken. Maar dat hoeft niet per se iets te maken te hebben met uit welk land je komt. In dat opzicht denk ik niet dat Belg zijn een handicap is, het algemeen aanbod is gewoon groot. Er zijn plaatselijke labels als Dunk!records, Consouling Sounds, Babylon Doom Cult Records, Polder Records en dergelijke meer, super gemotiveerde mensen die vanuit België werken en die er toch ook voor zorgen dat sommige Belgische bands in het buitenland in de picture staan, dus neen, het hoeft geen handicap te zijn als Belg in deze tijden, dat geloof ik niet. De mensen van die labels stoppen enorm veel tijd in hun bands en dat verdient erg veel respect, ze zijn er niet zomaar.’

Wat is dan eigenlijk de ambitie met dit project (werelddominantie is niet meer nodig ondertussen? ?) en is een soort doel dat je voor ogen hebt?
‘Momenteel is het uitbrengen van die plaat het belangrijkste en mocht een label onze muziek voldoende kunnen appreciëren, dan zou dat fijn zijn om die steun te krijgen, maar we kunnen ook de muziek onafhankelijk uitbrengen. En dan zien we wel hoever we komen. Het draait uiteindelijk in de eerste plaats nog steeds om plezier te maken als band. We zijn heel goede vrienden, en dus als band vooral kunnen blijven dat speelse bewaren is belangrijk en hopelijk ook verder groeien. Dus een echt doel stellen dat we per se moéten bereiken, doen we niet. Maar het is gewoon al een aantal jaren onze grote wens om een goede plaat uit te brengen, de kwaliteit van die plaat staat zeker voorop. Live spelen is natuurlijk het allerleukste en hopelijk kunnen we dus in de komende jaren nog wat leuke shows doen, en hopelijk is de pandemie daar geen stok in de wielen …’

Wat ambitie betreft, zijn er ook plannen voor het buitenland?
Echte plannen niet, maar er zijn wel wat contacten hier en daar, meer niet. In Nederland hebben we een bevriende band waar we eigenlijk meer willen mee gaan spelen, we zien wel of daar iets uitkomt of niet. Onze try-out met Columbarium was in Tilburg in september samen met FAAL in de ‘Little Devil Bar’, dat was trouwens de eerste avond dat ze daar terug optredens mochten organiseren. Het dak ging er dus compleet af, het was echt een goeie avond. We hebben dus wel wat contacten in Nederland en Frankrijk, maar verder niet. We hopen met ons nieuw album iets extra leuk te kunnen doen, maar voor de rest blijft het voorlopig koffiedik kijken wat het buitenland betreft. Moesten we die kans krijgen, zou dat wel mooi zijn, natuurlijk. We moeten ons ook geen illusies maken binnen het doom genre. Als je ziet dat grotere bands als bijvoorbeeld een Hamferð uit Faeröer op een Europese tournee als hoofdact ook moet zalen vullen van 150 man ... Het zijn niet allemaal My Dying Brides in de doom metal wereld, natuurlijk. Het is sowieso een kleiner publiek, daarover moeten we ons geen illusies maken. We moeten eerlijk zijn, we staan ook nog niet zo ver als Marche Funèbre bijvoorbeeld dat al een schitterende en vlekkeloze staat van dienst heeft en af en toe een mooie show in het buitenland kan spelen. Ondanks het feit dat we al meer dan tien jaar actief zijn, is Columbarium een nieuwe band.’

Over live optredens gesproken, staan er al gepland voor de toekomst met Columbarium? In zoverre plannen kunnen worden gemaakt?
‘We hebben er eentje staan op 29 januari bij onze vrienden van het schitterende ‘Skulls’ café in Geel en één met Marche Funèbre in Kid’s Rhythm ‘n’ Blues Kaffee in Antwerpen op 4 februari, maar die zitten ook al weer op de wip met de huidige maatregelen. Vingers kruisen dus dat die kunnen doorgaan, zowel voor ons als voor de venues. Verder is het erg lastig momenteel optredens te organiseren, zoals je weet. Als ‘nieuwe’ band beseffen we ook dat we ons weer helemaal moeten bewijzen, maar de commentaren zijn momenteel erg goed en daar zijn we echt dankbaar voor.’

… Als je moest kunnen kiezen tussen Alcatraz of Graspop, wat geniet je voorkeur?
‘Moeilijke vraag, op beide festivals wil iedere Belgische metal band wel staan, natuurlijk. Maar met de rug tegen de muur zou ik toch voor Alcatraz gaan. De twee festivals hebben ondertussen een heel andere sfeer, vind ik. De sfeer op Alcatraz is nog steeds gemoedelijker en meer ‘familiaal’, tussen vrienden als het ware. Ik zal niet zeggen, de echte metalheads, want die vind je op Graspop ook uiteraard. Alhoewel daar toch ook een publiek komt die al eens naar AC/DC op Studio Brussel luistert en daar is uiteraard ook niets mis mee. Bijna iedereen die op Alctraz rond loopt, is iemand die metal ademt en leeft, denk ik. Het feit dat ik zelf op minder dan een half uur fietsafstand van Alcatraz woon, heeft er misschien ook wel wat mee te maken, het is als het ware in mijn tuin en dat geeft het toch weer dat speciale karakter. Dan is Graspop toch een beetje anders. Maar ik kom ook graag op Graspop. En moest die kans zich ooit voordoen daar te mogen spelen? Euh, uiteraard, graag!’

Jullie waren nauw verbonden met de organisatie van het festival Doomsday, dat uiteraard compleet in het water viel door de gekende omstandigheden, komt er nog een editie in de toekomst?
‘Doomsday III zal zeker ooit doorgaan, we hadden zelfs een heel coole, Engelse Headliner geboekt, maar dat is dus door corona helemaal in het water gevallen. Die headliner viel weg, aan tafels gaan zitten met mondmasker zagen we ook niet zitten en daarom hebben we de handdoek in de ring geworpen. Maar er zijn dus zeker plannen om die editie, zodra het weer kan in een beetje normale omstandigheden, te laten doorgaan. Zeker en vast! Maar niet zoals de regels nu zijn, dan beginnen we er niet aan, dat is duidelijk… er zijn nu dus nog geen concrete plannen, maar het komt er zeker aan die derde editie.’

Pics homepag @Bart Vryghem

Bedankt voor dit fijne gesprek, hopelijk zien we jullie spoedig on stage terug