Ashtoreth zit met z’n muziek in pure duisternis, Zonlicht is nergens te bespeuren binnen de projecten van Peter Verwimp. De donkere ambient klanken doen evenwel geen pijn, maar bieden ruimte van warmte en intimiteit.
‘Pilgrimage To Pleroma’ is het nevenproject van Mechelaar Mattias M. Van Hulle, die we kennen van Pothamus. Zijn sound sluit perfect aan bij Asthtoreth. ‘Pilgrimage To Pleroma/Ashtoreth - UR (split album)’ is uit via Consouling Sounds. De schijf van de twee muzikanten bevat maar twee songs, maar voelt aan als een full album.
‘Pilgrimage To Pleroma’ zijn duistere soundscapes, geïnspireerd op de schoonheid en de grillen van de natuur. Het is een donkere, intensieve trip, die je door de overweldigende sound, verweesd doet achterblijven.
"Apeiron'' is een twintig minuten durende tocht, donkerweg, in je onderbewustzijn door de klanktapijtjes , hard en zacht tegelijk klinkend.
Peter (Ashtoreth) en goede vrienden Stratosphere (Ronald Mariën) - Marko Neumann (Dark Buddha Rising) zijn aanwezig op “Phobos & Deimos” . De beklemmende soundscapes van vroeger werkzijn ook hier aanwezig. “Phobos & Deimos” durft alle geluidsnormen te overschrijden in een intiem en dreigend kader. De vocals, crescendogewijs, huiveren. Ashtoreth zit hier tussen licht en duisternis, weg weliswaar van pijn en smart, maar die innerlijke gevoelens durven omarmen.
Vijftig minuten intensief genot, een confrontatie tussen licht en duisternis. Wat een split album.
Ambient
UR/Pilgrimage To Pleroma
Ashtoreth
Tracklist:
PILGRIMAGE TO PLEROMA - `Apeiron` 20:35
ASHTORETH / MARKO NEUMAN / STRATOSPHERE - `Phobos & Deimos` 29:58
Een heel bijzonder project is Black Lives - from Generation to Generation, opgezet door 25 muzikanten, afkomstig uit verschillende muzikale hoeken, die met elkaar een vuist maken tegen wereldwijd racisme. Met de Black Lives Matter beweging als inspiratie.
Werkten mee aan dit dubbel album: Cheick Tidiane Seck, Immanuel Wilkins, David Gilmore, Marque Gilmore, Sharrif Simmons, Stephanie McKay, Andy Milne, Kokayi, Sonny Troupé, Reggie Washington, Alicia Hall Moran, DJ Grazzhoppa, Adam Falcon, Jeremy Pelt, Grégory Privat, Marcus Strickland, E.J. Strickland, Oliver Lake, Jacques Schwarz-Bart, Gene Lake, Tutu Puoane, Yul, Marvin Sewell, Jean-Paul Bourelly en Terence "Sub Z" Nicholson. Een mooie diversiteit.
Het is een breed project van genres dat we hier horen, van jazz, world, rap , hiphop, pop enz. Elke song ademt voor elke bevolkingsgroep de drang naar vrijheid uit, zonder echt een mening te verkondigen of een standpunt in te nemen. Hier telt de muziek. Elke song bevat een eigen insteek om dit doel te bereiken, een dubbelcd als geheel, als een lang verhaal met de boodschap van hoop, vertwijfeling, of protest tegen wat verkeerd gaat in de maatschappij.
Black Lives brengt een een stem van hoop, harmoni een gelijk (waardig) heid, over generaties , culturen en mensen van welke kleur ook. We beïnvloeden elkaar, en zorgen voor een mooie wereld, waar het voor iedereen fijn vertoeven is.
Jazz/World/Pop
Black Lives: From Generation to Generation
Various Artists
DISC 1
3.E.J. Strickland - Language Of The Unheard
Hats Off Gentlemen It's Adequate is het eenmansproject van Malcolm Galloway. Maar de multi-instrumentalist /componist doet beroep op z’n echtgenote Kathryn Thomas die fluit en zang voor haar rekening neemt. En verder is er Mark Gatland op bas, Rudy Burrel op drums en zijn zoon Ethan Galloway die ook vocals op zich neemt.
Eerder verschenen albums als 'Still Standing' (2017) en 'Out Of The Mind' (2018). En op 'Nostalgia For Infinity', de vijfde plaat al van deze rasartiest (2020), horen we een veelkleurig klankentapijt.
Het langste nummer op het album, “Refuge”, brengt het verhaal van z’n overgrootmoeder. Ze moest tweemaal ergens haar toevlucht zoeken door het racistisch geweld, eerst om te ontsnappen aan antisemitische pogroms in Oost-Europa, later aan de nazi's in bezet Frankrijk, waar ze zich jarenlang heeft verborgen op een zolder in een dorp in de Pyreneeën om te ontsnappen aan de Holocaust.
Het algemene thema van het album is giftige overmoed en buitensporige zekerheid, de manier waarop we vertrouwen verwarren met competentie, en ons falen om te leren van het herhaaldelijk maken van dezelfde fouten door de geschiedenis heen.
Het is interessant hoe Hatts Off Gentlemen It's Adequate deze gevoelens weet uit te drukken in muziek en zang. “Silence is a Statement” is op die manier erg aangrijpend, visueel materiaal die de fantasie prikkelt
"Over de hele lijn voelt de plaat dan ook aan als een avontuurlijke ontdekkingsreis door adembenemende landschappen, waar hobbelige valleien, stormachtige watervallen en paden boordevol bloemenpracht elkaar ontmoeten en je verwonderen." , schreven we over de vorige schijf 'Nostalgia for Infinity'.
Het overweldigend gevoel van onbehagen, onrust en kalmte ervaren we ook op 'Confidence Trick'. Luister maar eens naar een voortkabbelende songs als “End of the Line” en “World War Terminus”. De zachtmoedigheid , de fluitklanken en de rauwe teksten vocals staan naast elkaar . Er is dus sprake van uiteenlopende emoties, pakkend, intiem en wild om zich heen slaand.
Er zijn weinig artiesten die het op die manier kunnen uitdrukken. Hij neemt een plaatsje in bij de groten als Lou Reed, Nick Cave, Mark Lanegan en Leonard Cohen. Mooi toch.
Tracklist: Silence is a Statement - 4:25 Back Where I Started - 4:45 End of the Line - 6:54 Perky Pat - 6:03 World War Terminus - 3:12 Pretending to Breathe - 6:31 Another Plague - 7:30 Refuge - 10:23 Interlude - 4:04 The Confidence Trick - 6:31 Lava Lamprey - 3:17 All Empires Fall - 3:24 Cygnus - 1:14
John Roan maakt deel uit van Arsenal, een band die al meer dan 2 decennia furore maakt met hun dansbare elektronische popmuziek en sterke live-reputatie.
Lalma - dit bijzonder persoonlijk verhaal kon echter enkel verteld worden middels een geheel andere entiteit of identiteit. Lalma is hier de perfecte belichaming. Zonder enige significante kennis over het genre begint hij te graven in de duistere onderwereld van de black metal. Ondertussen heeft Lalma live al bewezen dat ze een eigenzinnige wending kunnen geven aan het genre. ‘ănˈtʌmbrə’ is dit muzikale resultaat.
Over het optreden van de band op Lokerse Feesten 2021 schreven we: '' Een charismatische zanger die de aandacht naar zich toe wist te trekken . Hij schreeuwt emotie , pijn, frustratie uit. Een beweeglijk man , die in z'n act doet denken aan Matt Berninger van The National.
De gitaarriffs en de drumsalvo’s sieren en kleuren de sound. Ze gaan snoeihard als gevoelig te keer. Wat een uithalen. Ze verbinden verschillende stijlen , het is unieks van Black Metal, pop, Arsenal, en meer … Het krijgt een donker kantje mee.
“A Safe Distance” en het korte “Youth” delen mokerslagen uit. Ook het complexe van “Echo the wolf”, “Umbra” en “The grey she was” zijn de moeite. Lekker gebald , vuurkrachtig en aanstekelijk.
Lalma zit tussen licht en donker, biedt verrassende wendingen en heeft een griezelig ondertoontje.
Lalma is een avontuurlijk project en biedt een kleurrijke trip doorheen de duisternis, die met brio wordt afgesloten met “Anatumbra (Lalma 's theme)” als het slot van een lang interessant verhaal. Het is als een gids van een spannend boek
Frontman John Roan beschikt niet over die typische black metal uitstraling, ook vocaal niet, maar dit maakt dit project zo bijzonder. De term Black Metal is niet echt op zijn plaats maar het is een project waarbij Roan en de muzikanten hun donker kantje latan zien.
Tracklist: A Safe Distance 06:25 Youth 00:39 The Realm 07:28 Echo The Wolf 07:23 Umbra 03:13 The Grey She Was 06:59 Beyond The Pale 04:11 Penumbra 02:02 The Irrecoverables 04:55 Antumbra (Lalma's Theme) 05:48
Duitse thrash metal iconen Destruction vieren hun 40-jarig jubileum met hun hard-hitting nieuwe full-length, 'Diabolical', via Napalm Records! We hadden reeds een tof gesprek met Martin Furia over die plaat en de toekomstplannen - het interview kun je hier nog eens nalezen .
Destruction blijft trouw aan hun roots , maar proberen steeds nieuwe elementen aan te halen, wat zorgt voor variatie in hun concept. Op de titelsong en “Repend your sins”, weten ze lekker en stevig uit te pakken, en voegen er een donker, occult kantje aan toe. Duivelse rituelen komen tot uiting op deze knappe plaat. Een fris geluid binnen de trash, waarbij de band buiten de comfortzone durft treden.
De band zit ietwat op dezelfde lijn van ‘Born To Perish’ (2019), trouw aan het genre en hun roots , even intens, maar met nog een sterkere tekstuele inhoud. ‘Diabolical’ draait om de zeven hoofdzonden en het egoïsme van de mens.
Muzikaal zetten ze het om in messcherpe riffs, rauwe zangpartijen (nog rauwer en energieker dan vroeger). Check “Ghost From The Past” en de G.B.H. cover “City Baby Attacked By Rats” (met een punk vibe). Een knappe plaat dus van deze Duitse thrash metal grootheden. Klasse plaat, klasse band.
Tracklist: Under the Spell 01:13 (instrumental) Diabolical 04:09 No Faith in Humanity 04:1 Repent Your Sins 04:08 Hope Dies Last 03:34 The Last of a Dying Breed 04:09 State of Apathy 03:46 Tormented Soul 04:45 Servant of the Beast 03:49 The Lonely Wolf 03:54 Ghost from the Past 03:04 Whoreification 03:59 City Baby Attacked by Rats (GBH cover) 02:29
Rose Tattoo - Een knallend hardrock feest
Openingsact The Poor (***1/2) is een Australische hardrockband die in 1986 werd opgericht als The Poor Boys; door verwarring met een Amerikaanse band met diezelfde naam werd de band veranderd naar The Poor.
De band speelde voorprogramma's van de groten als AC/DC, KISS, W.A.S.P¨ en dus ook van Rose Tattoo. Ze hebben een stevige reputatie weten op te bouwen binnen de hardrock. Vernieuwend klinkt het allemaal niet, maar de doorsnee hardrock fan trekt er zich niet te veel van aan. Ze werden door de Rose Tattoo fans, helemaal terecht trouwens, op veel enthousiasme onthaald. Ze speelden een stevige, energieke set. Mooi.
"Nice Boys don't play rock'n'roll'' zong zanger Gary ‘Angry' Anderson op de laatste song van de Australische iconische hardrock band Rose Tattoo (****). Een sympathiek man is hij, we zien het aan de performance en de manier waarop hij zijn fans aanspreekt (hij deelt zelf handtekeningen uit op voorhand). Er heerst een aangenaam sfeertje. “Of this Place” is de aanzet van een leuke avond, een knallend hardrock feest …
Van de originele bezetting is er enkel nog Anderson, sommige van de originele leden zijn helaas al overleden. De man is op zijn 75 nog steeds energiek, ook zijn vocals klinken nog even overtuigend.
Hij is omringd van sterke muzikanten. Paul DeMarco is uitgegroeid tot één van de bekendste hardrock drummers. Gitarist Bob Spencer was actief bij o.m. Skyhooks en The Angels, en heeft een onuitwisbare reputatie opgebouwd. Mark Evans speelde o.a. bij AC/DC in de jaren '70. En Mick Arnold , die de overleden John Meyer verving , is ook geen onbekende binnen die scene. Een band die er tegenaan gaat, vol overgave.
Ze zijn goed op elkaar ingespeeld . Anderson trekt als frontman veel aandacht naar zich toe, dartelt over het podium, port de fans aan en geeft zijn muzikanten voldoende ademruimte; speels vliegen de gitaar/bas solo’s in t rond. DeMarco voegt er een forse drumsolo aan toe.
“Once in a lifetime”, “Man about Town” en de super hit “Rock'n'Roll Outlaw” waren het uitgangsbord. De set werd afgesloten met “Nice Boys”, dat meegebruld werd en een knallend feest afsloten.
Setlist: Out of This Place //Scarred for Life //Rock 'n' Roll is King //Black Eyed Bruiser //Creeper //Juice on the Loose //Sidewalk Sally //It's Gonna Work Itself Out //Nothing to Lose /Once in a Lifetime //Man About Town //We Can't Be Beaten / Bad Boy for Love //1854 //Rock 'n' Roll Outlaw //Sweet Love ///Encore:///Nice Boys
Organisatie: DMC Group ism De Casino, Sint-Niklaas
Neo Minor - De gestadige groei naar eeuwige roem …
Tijdens de zomermaanden, juni, juli en augustus, is Zomerbar LOKO , achter het gebouw van de Radar open voor publiek op donderdag, vrijdag en zaterdag.
Check gerust https://barloko.be/ of https://www.facebook.com/zomerbarloko . Er gaan geregeld concerten door. O.m. de akoestische set van onze Lokerse trots Neo Minor. Toen we begin 2018 deze knappe band ontdekten waren we direct verkocht, met hun aanstekelijke, ontroerende dreampop.
Ondertussen bracht Neo Minor een EP uit - de recensie kun je hier nog eens nalezen .
Ze hebben de moeilijke tijd van corona goed doorstaan. In zomerbar LOKO was er geen piano mee, in de setting hadden we (zalvende) gitaar-, bas- en drum partijen, en de indringende zang van Astrid, die haar publiek betrekt bij het materiaal. Vanuit het buikgevoel en met verve zong ze op de intieme songs als “Creep” (Radiohead). Een overtuigende cover met een knipoog naar Thom Yorke. “Toxic” (Britney spears cover) klonk overweldigend.
Ook het eigen materiaal heeft voldoende potentieel en staat er , o.m. “Enough” - de nieuwste single van de band: https://www.youtube.com/watch?v=_z8dF7imm6Q .
Soms werd de muziek wat weggedrongen door het zomerbargevoel , waarbij het publiek eerder komt voor sfeer en gezelligheid. Het geroezemoes stak dan bovenuit. Maar ok iedereen genoot van deze fijne, sfeervolle set. De band gaat ervoor en Astrid omarmt haar publiek. Een goed geoliede machine dus. We lieten ons lekker meedrijven op hun sound
In de bis bracht de band een gewaagde cover van Eurythmics “Sweet dreams (are made of this”), het miste even het opzwepende karakter van het origineel, maar in de intensiteit bleef het stevig overeind. “Fool” klonk veelzijdig en sloot mooi het concert af.
Neo Minor toont aan in deze liveset dat ze een beloftevolle band zijn. Een gestadige groei naar eeuwige roem …
Setlist: Enough//Toxic//How to be me//Creep//The More (I Try)//Run//Do I Wanne know//What's going on?//You - BIS - Sweet Dreams//Fools
Organisatie: Zomerbar LOKO
''Die naturelle speelsheid werkt aanstekelijk die lekker wiegt op de bedwelmende, groovy en brede klankentapijtjes van hun instrumenten, contrabas en mondharmonica'', schreven we over het optreden van Steven De Bruyn & Jasper Hautekiet op Gent Jazz, waar ze hun schijf 'Aanhou Geraas Maak' live kwamen voorstellen.
We vroegen ons af of die speelsheid ook op de plaat tot uiting kwam; het oorstrelende “Hajime'” bood meteen een warmhartig antwoord.
Wat een mooie instrumentatie. Hier spreekt ze voor zich trouwens in de versmelting van een groovy contrabas en een aanstekelijke mondharmonica. Wat een muzikale prikkeling en beleven.
“Fever Dream” klinkt dromerig, mooi door die warme omkadering en het speelse, improviserende karakter. Met o.m. “Speechless”, “Almost summer, “Tourette” en het afsluitende “Terra Incognita” zetten ze de lijn verder.
Het zijn twee klanktovenaars, die een magische sound realiseren op hun instrument. Met een ‘waauw”’ gevoel .
Tracklist: Hajime - Fever Dream - Aanhou geraas maak - Yügen - Speechless - Korogocho Flashback - Almost Summer - Tourette - Wake-Up Call - Terra Incognita
Whorses komt rechtstreeks van de Kortrijkse prairies … Deze vier cowboys vonden elkaar in een wederzijdse zoektocht naar iets nieuws, anders … eigenzinnig in de scene vonden ze elkaar, ruw, hard en compromisloos.
Tijd om hen in de spotlight te plaatsen - live
https://www.musiczine.net/nl/concerts/item/86048-whorses-een-schizofreen-is-nooit-alleen.html (live verslag cd voorstelling) https://www.musiczine.net/nl/festivals/item/87132-rock-herk-2022-het-ultieme-feestje-van-de-alternatieve-muziekliefhebber.html (rock Herk)
“Have You seen Bob” is meteen een klepper en klinkt energiek. “Black museum” is meeslepender van aard. Veel rustpunten zijn er eigenlijk niet, ook al durft Whorses eens intiemer te zijn.
Whorses beukt lekker door; knap, overtuigend klinken “Metaball Sub” (kort, krachtig) en “Bye bye memory” door hun vitaliteit, kracht, intensiteit en intimiteit. Een muzikaal schizofreen uitstapje dus door de talrijke variaties, onverwachtse wendingen en chaotische stekeligheid, wat je verder hoort op een “Humble”, “Broken plates” en het mooie “Up To Town”.
Gevoelige noise rock in z’n totaliteit!
Have You Seen Bob 03:54 Splinters 00:59 Motherfucker 04:38 Five Minute Bike Ride 01:15 Bounce 01:39 Rattlerat 03:49 Soy Cuck 02:00 Black Museum 03:23 Meatball Sub 01:27 Bye bye Memory 03:04 Shaking 03:33 Random Luck 02:50 Stranger 04:28 Ol' Company 04:04 Attitude 03:00 Humble 02:59 Broken Plates 03:09 Up To Town 02:42
Old Crow Medicine Showdoet al vele jaren de typische country muziek heropleven. De band weet bij elke release iets fris en monter aan toe te voegen. 'Paint this Town', onderstreept het nogmaals.
De aanstekelijke “Paint this town'” en “Bombs Away” geven meteen een adrenalinestoot. Ze klinken groovy en werken in op de dansspieren . Doe je boots maar aan!
Old Crow Medicine Show weet een breed publiek aan te spreken van country/rock/folk. Hun broeierige rootssound intrigeert steeds opnieuw. De onderwerpen stralen nochtans andere zaken dan friste en swing uit … Ze gaan deels over echtscheiding, verslaving en de rassenkwestie; er is ook ruimte voor wat meer ongecompliceerde zaken.
De sound mag dan eerder 'opgewekt' klinken , ze wijzen je op de ernst van de problemen, luister maar “John Bronw's Dream”, een man wie in 1859 werd opgehangen nav een mislukte poging om een slavenopstand te starten.
Het magisch mooie “Hillbilly Boy” sluit mooi, overtuigend de aanstekelijke plaat af.
Tracklist: Paint This Town (3:57) Bombs Away (2:41) Gloryland (4:12) Lord Willing and the Creek Don't Rise (2:41) Honey Chile (3:49) Reasons to Run (4:35) Painkiller (3:23) Used to Be a Mountain (3:17) Deford Rides Again (3:20) New Mississippi Flag (3:01) John Brown's Dream (3:26) Hillbilly Boy (4:33)
Nederlands 
Français 
