Lokerse Feesten 2022 - DAG 3 - Metaldag met Judas Priest - Het metalpubliek is het meest sympathieke publiek van de wereld!
Lokerse Feesten 2022
Grote Kaai
Lokeren
2022-08-07
Erik Vandamme
De Metaldag op de Lokerse Feesten, het is een jaarlijkse traditie. De metal familie is ook gemeenschap waar iedereen, iedereen kent. Je komt dan ook vaak dezelfde gezichten tegen, of dat nu op Graspop, Alcatraz of een kleinschalig festival in de Westhoek is .. of op Lokerse Feesten … Het maakt bitter weinig uit.
Hoogtepunt van deze metaldag … is het publiek zelf. Het metal publiek is zonder enige discussie het meest sympathieke publiek ooit! Ook op deze zonnige zondag zat de sfeer vanaf
de eerste tot de laatste band steengoed, en vloeide het gerstenat tierig …
‘Sloper sloopt de Grote Kaai' noteerden we. Dat is vooral de verdienste van Mario Goossens en Cesar Zuiderwijk die toch twee van de beste drummers in de Lage Landen zijn. Hun samenwerking kan alleen maar zorgen voor vuurwerk op een podium. Sloper (****) is een project waar ze zich als drummer ten volle kunnen uitleven. De overvloedige drums en de kunstjes van de twee staan centraal. Vóór hen staan twee volleerde gitaristen namelijk Limburger Fabio Canini en de Engelsman Pete Shoulder, met wie Mario heeft samengespeeld bij de Britse band Winterville. Beiden spelen net als de drummers aanstekelijke solo's. Dit is rootsmuziek pur sang. Pete maakt het plaatje compleet met z’n doorleefde vocals. Die combinatie drums-gitaren klinkt intrigerend. Als hongerige wolven gaan ze speels tekeer. Een sterke prestatie van de jongeren als van Cesar Zuiderwijk, ondertussen een prille zeventiger en Mario Goossens ook al een vijftiger!
En toen ging het licht uit. Of toch, hoe een band je het gevoel kan geven dat , ondanks de stralende zon, de duisternis over jou neerdaalt… At The Gates (****) laat de putten van de Hel op een verschroeiende wijze open gaan. De Zweedse melodieuze deathmetal pioniers hebben de unieke kunst dit gevoel te creëren met loeiharde gitaarlijnen, waanzinnige screams en duivelse drum salvo's. Helse taferelen horen tot de verbeelding.
De band vierde, met vertraging, de vijfentwintigste (ondertussen zeventwintigste) verjaardag van Slaughter of the Soul. Dit was een optreden, een trip voor geen tere zieltjes.
Ook Brutus (****) kon op heel wat bijval rekenen. Of dat iets te maken heeft met hun eerste plaats in 'De Zwaarste lijst' op Studio Brussel, laten we in het midden. We denken eerder dat ze ondertussen een ijzersterke reputatie hebben opgebouwd, en dat zet Brutus ook in Lokeren in de verf. De band beschikt over top muzikanten; de beweeglijke en vocaal sterk zingende Stefanie intrigeert in de band. Telkens zij haar stem schor schreeuwt of lekker loos gaat op haar drums, borrelen verschillende emoties op. Niettemin zijn ze goed op elkaar ingespeeld en dat is net de overtuigingskracht.
Eind oktober verschijnt hun derde album ‘Unison Life’, waaruit al enkele nummers werden geplukt. Check zeerzeker Brutus!
Er zijn voor en tegenstanders, maar wij gaan ook overslag voor de band Lalma (****1/2), het 'black metal' project rond John Roan (Arsenal) hoewel dat niet helemaal klopt , het is eerder het donker kantje van John Roan, zonder echt in dat hokje 'Black Metal ' te worden geduwd. In de gezellige donkere club komt de intense sound van de band nog het best tot zijn recht. Bovendien schreeuwt John fors zijn emoties uit. Lalma brengt een bijzonder beladen set. Mooi.
Kreator (****1/2) was ondertussen aan zijn set begonnen en bewees waarom ze worden gezien als 'de grote drie van de Duitse Thrash metal'. De set kwam een beetje 'traag' op gang, maar gaandeweg kwam de band op dreef en sprak Mille Petrozza zijn publiek steeds meer aan, wat zorgde voor moshpits, crowdsurfers en een wall of death. Kreator had het publiek mee en bracht het nodige vuur en vlam mee op het podium. Een bijzonder griezelige opstelling die perfect paste bij de muziek van de band. Met songs als “Pleassure to kill” en “Flag of Hate” zette Kreator de puntjes op de 'i', en tekende voor het ultieme thrash metal feestje.
De duisternis daalde neer over Lokeren met Lamb of God (*****). De band haalde alles aan om te zorgen voor een aardbeving in Lokeren. De vervaarlijke grimassen van Randy Blythe gaven een demonische indruk; hij porde zijn publiek aan om in die duivelse trip mee te gaan. De muzikanten durfden verschroeiend uit te halen; opnieuw noteerden we enkele moshpits. Tere zieltjes brandden in de hel. De intense krachtige aanpak sierde. Huiveringwekkende trip.
Meteen waren we klaar gestoomd voor een andere muzikaal waanzinnige confrontatie Wiegedood (*****) mocht de avond in Club afsluiten, met bloedrode lichten, scherpe, bulderende vocals, en een instrumentatie die de geluidsmuur doorboort. Ook hier een intens krachtige aanpak. Een concert van Wiegedood moet je letterlijk ondergaan. Wat een muzikale wervelstorm, tsunami.
Judas Priest (****1/2) vierde zijn vijftigste jarig verjaardag. Rob Halford heeft het misschien wat moeilijk in het stappen, maar zijn stem is nog steeds vrij goed voor een zeventiger. Hij is nog steeds een klasse entertainer en gaat zijn fans opzoeken.
De band is sterk op elkaar ingespeeld. Andy Sneap en Ritchie Faulkner spelen verschroeiende solo’s. Ze trekken alle registers open. Wat een speelsheid.
Het is de laatste show van de tour , Halford spreekt zijn waardering uit voor iedereen - inclusief de fans - om deze tour mogelijk te hebben gemaakt. Hij stelt zich bescheiden op en dat siert iemand van zo’n iconische reputatie.
De attributen ontbraken niet , o.m. een grote stier en de motor. “Painkiller”, “Breaking the law” en “Living after Midnight” zijn en blijven klassiekers. De metalheads van ultieme 'old school heavy metal ' beleefden hun avondje.
Klasse na al die jaren. Sjiek
Setlist: War Pigs (Black Sabbath song) //Battle Hymn // One Shot at Glory //Lightning Strike //You've Got Another Thing Comin' //Freewheel Burning //Turbo Lover //Hell Patrol //The Sentinel //Victim of Changes //The Green Manalishi (With the Two Prong Crown)
(Fleetwood Mac cover) //Diamonds & Rust
(Joan Baez cover)// Painkiller
? Encore:
The Hellion //Electric Eye //Hell Bent for Leather //Breaking the Law //Living After Midnight //We Are the Champions (Queen song)
Neem gerust een kijkje naar de pics @Wim Heirbaut
https://www.musiczine.net/nl/photos/category/2889-lokerse-feesten-2022.html
Organisatie: Lokerse Feesten, Lokeren
Tom Kristiaan is een klassiek pianist, die klassieke muziek aan een breed publiek wenst voor te stellen. Best een moeilijke opgave, maar bij vorige releases slaagde de man met brio in zijn opzet. Na de mooie parel 'In Deep Woods'(2019) en zijn ode aan Erik Satie 'Tom's Gymnopédies', slaat Tom op 'Petites Danses et rëveries' terug nieuwe wegen in, maar blijft hij trouw aan zijn roots.
"Gaandeweg komen er veel noten en fragmenten bij en ontstaat een volwaardig stuk. Maar in dit album heb ik vooral gezocht om zoveel mogelijk noten weg te laten en de pure essentie over te houden: enkel die noten die ertoe doen. Het resultaat? Sobere nummer met een pure melodielijn." , zegt Tom er zelf over.
“Berceuse”, “Moi, toi et la danse” en het wondermooie “La Ballerine” tekenen voor die essentie, ontdaan van weerhaken. Ze klinken intiem, zachtmoedig, gevoelig, pakkend en aangrijpend. De pianoklanken zijn weemoedig. Een rustgevend klankentapijt. Je voelt gelukzaligheid. Even weg van de harde realiteit. “La boite a musique“ en “Fantaisie de mons zetten de lijn verder. Mooie beklijvende songs dus.
Best is de plaat in z’n geheel te beluisteren. We worden een kleine twintig minuten volledig meegesleept in z’n wondere klankenwereld. Hij schittert in eenvoud, zonder al teveel fransjes. Fijne plaat.
Tracklist: Berceuse 02:23 La ballerine 03:01 Moi, toi et la danse 02:21 Ma première danse 02:31 Un sourire et une larme (valse) 02:26 Danser sur l'eau 03:06 La boîte à musique 03:10 Fantaisie de mons 02:19
Neo-klassiek
Petites danses et rêveries
Tom Kristiaan
Hammerfall is al dertig jaar een gevestigde waarde in de heavy metal scene. Om de x jaar verschijnt er een nieuw album met vertrouwd klinkende heavy metal zoals de fans het graag horen.
Het eerder experimentele, in 2011 uitgebrachte ‘Infected’ , werd lauwtjes ontvangen. Sindsdien speelt Hammerfall weer gewoon op veilig, de drie daaropvolgende albums zijn het voorbeeld.
‘Hammer Of Dawn’ behoudt diezelfde muzikale lijn. “Brotherhood” zet meteen deze toon.
Het materiaal van de band klinkt toegankelijk, herkenbaar en heeft een meebrulgehalte.
Oude vertrouwd en kwalitatief hoogstaand dus; dis is power/heavy metal, puur old school, luister maar naar “No son of Odin” en “Venerate me” . King Diamond brult zelfs mee.
“Too Old to die young” en “Not Today” zijn evenzeer de moeite, met hun lekker aanstekelijke riffs, de knallende drumpartijen en de (soms) hoge vocals.
Het enthousiasme en spelplezier is er na al die jaren nog steeds.
“Not Today” is één van de ballads. Alle registers worden weer opengetrokken op een meezinger als “Live Free or Die”.
Dit is pure heavy/power metal op z’n best.
Tracklist: Brotherhood (4:40) Hammer of Dawn (4:02) No Son of Odin (4:00) Venerate Me (4:43) met King Diamond Reveries (4:45) Too Old to Die Young (5:07) Not Today (5:41) Live Free or Die (3:51) State of the W.I.L.D. (4:52) No Mercy (4:04)
Het project van Rapidman lag even stil . Er werd in 2022 al uitgepakt met een EP. Een full album volgde. In een zeer goed gevulde Handelsbeurs etaleerde deze formatie zijn veelzijdig karakter, de weg naar experiment werd geplaveid, wat verwijderd van de doorsnee jazz, maar met veel liefde. Het verslag kun je hier nog eens nalezen
“Gafanoto” toont de voorliefde aan die jazzsound , alsook wordt de comfortzone verlaten. Knap hoe Rapidman in uitersten durfde te gaan, wat live ook opviel. “Greenfly” klinkt ingetogen als extravert, er is de improvisatie en de registers worden opengetrokken.
“Ten O Eight” is lekker groovy. Op “PANAMARENKO” is er sprake van meer elektronica.
Dit is jazz met een hoek af. Hij beschikt over klasse muzikanten die de sound sieren en ruimte biedt voor verrassende wendingen in het genre. “Maalpak” is er zo eentje, het langste nummer op de plaat, bevat zoveel dynamiek en toont de veelzijdigheid van Rapidman. Te koesteren dus.
Tracklist: Gafanoto - SLECHGAAN - Greenfly - Ten O Eight - Panamarenko - Maalplak
Idealus Maximus is een instrumentaal riff rock trio uit de Gentse omgeving. Opgericht in 2004 bracht de band een EP uit in 2009. In 2014 brachten ze uiteindelijk hun gelijknamige full album uit dat goed werd ontvangen Ze traden veel op en toen werd het even stil. Na een pauze van 6 jaar zijn ze er terug, met een nieuw album vol sterke riffs!
Op 'Loofbos' tast Idealus Maximus zijn grenzen verder af, op filmische wijze. Ondertussen hebben ze de plaat al live voorgesteld hier
https://www.musiczine.net/nl/concerts/item/85395-idealus-maximus-een-filmisch-varierende-road-trip.html
We hadden een fijn gesprek met de band hier https://www.musiczine.net/nl/interviews/item/85811-idealus-maximus-het-is-de-bedoeling-dat-je-de-ogen-sluit-en-de-beelden-zelf-inbeeldt-als-je-ze-op-een-scherm-zet-kun-je-de-verbeelding-van-de-fan-niet-meer-echt-laten-werken.html
Het prachtige “Kabedders” is een fantasieprikkelende song, kleurrijk, gevarieerd door allerhande klanktapijtjes en biedt al meteen een filmische ervaring; het is een rollercoaster aan emoties. De band werkt vanuit een buikgevoel.
De instrumentatie is sterk, improvisatie is er volop en uitstapjes naar stoner en jazz zijn niet vreeld. Een gevarieerde aanpak dus. “Caminados”, “Naftekar” en “On a Clear day” klinken loeiend hard, subtiel als intiem, met verrassende wendingen. “BBQ”, “Jazz hands”, “'Het rad van fortuin” en het afsluitende “Loofbos” zetten de lijn verder. Het tekent hun creativiteit.
Tracklist: Kabedders 03:42 Caminandos 03:18 Naftekar 05:00 Baron Coninx 03:22 On A Clear Day 04:52 BBQ 04:09 Jazz Hands 03:49 Het Rad Van Het Fortuin 02:41 Loofbos 06:01
Progressive/Postrock
Loofbos
Idealus Maximus
Lokerse Feesten 2022 - DAG 2 - Met Black Eyed Peas als waardige afsluiter in de Female Power!
Lokerse Feesten 2022
Grote Kaai
Lokeren
2022-08-06
Erik Vandamme
Op deze tweede dag was het over de koppen lopen. Aan de basis lag het optreden van Black Eyed Peas, die terug op tournee trokken en een hele generatie in de jaren '90 aan het dansen kreeg. Helaas is Fergie, die toen veel aandacht naar zich trok op en naast het podium, er sinds 2017 niet meer bij. Niet getreurd Black Eyed Peas op de Lokerse Feesten is nog steeds een grote brok energie die zorgt voor een dansende meute.
En vanavond namen de vrouwen het voortouw, leve, de Female Power!
De jonge , talentvolle zangeres Emma Bale (***1/2) heeft al een succesvol parcours afgelegd. Als we even terugblikken naar 2016 op Suikerrock was ze nog een bedeesd meisje die zachtmoedig, zalvend ontroerde en de hartjes veroverde. Nu zovele jaren later is ze duidelijk geëvolueerd naar een zelfverzekerde dame , die subtielweg een donker kantje van zich laat horen. Muzikaal horen we een combinatie van opzwepende, dansbare en integere nummers. Een gevarieerde aanpak dus. Ze weet al een goed publiek te bereiken en betrekt haar fans nauw aan de set. Emma Bale kan verder groeien in deze fase.
De Nederlandse zangeres Froukje (***1/2) bracht in 2021 de EP 'Licht en Donker' die goed werd ontvangen; de TikTok generatie omarmt haar. Over haar streaming concert op het festival ESNS in Groningen begin dit jaar schreven we: 'De toekomst ziet er rooskleurig uit, maar we wilden weten of ze ook ons kon overtuigen. Het typische Rotterdamse accent en het speelse, sprookjesachtige spreekt tot de verbeelding. Bedwelmend heerlijk! Ze is ook een klasse entertainer die haar publiek in de stream aanspreekt. Ze heeft een sterke stem en laat zich omringen met muzikanten die haar perfect aanvullen' .
Op de Lokerse Feesten overtuigt ze voldoende, met heerlijk opzwepend materiaal, haar charisma en vocals. Net als Emma Bale voldoende groeipotentieel.
We verlieten de Grote Kaai even om naar de Club af te zakken. We botsten op YACID (*****), een artieste die visueel tot de verbeelding spreekt. De finaliste van HUMO's Rock Rally 2022 brengt puur muzikaal bekeken een gezonde mix van hyperpop en cyberpunk maar voegt dark ambient elementen aan toe. Iets speciaals dus.
YACID heeft een breed stembereik, dat licht zweverig en hypnotiserend klinkt. Ze siert de sound en de set met visueel spektakel van laserstralen die uit haar handen lijken te komen, en ze is getooid in een lichtgevend pak. Met een druk op de knop verandert het van kleur. Het is iets mysterieus en sprookjesachtig, die mag gelinkt worden aan de wondere wereld van GRIMM vol vreemde wezens, zeker met haar masker op. Een aparte, adembenemende trip.
Ondertussen was Coely (**** ) aan haar set bezig. Toen ze onlangs in N9 optrad viel ons al op hoe Coely is geëvolueerd naar een souldiva die iedereen moeiteloos impalmt. Op de Lokerse Feesten is Coely samen met haar mannelijke rapper en band één met haar publiek. Coely weet het plein op te hitsen en te ontroeren. Haar doorleefde soulvolle stem geeft elan aan het materiaal en zorgt voor een feestje in het genre. Wat een overgave.
Black Eyed Peas (*****) kwam, zag , overwon en maakte het feestje van de ladies compleet … Black Eyed Peas is uitgegroeid tot een fenomenale podium act, toen mede dankzij Fergie, maar in de huidige bezetting moesten ze niet onderdoen. Het is een een energiek enthousiast combo , die erg blij waren hier te mogen optreden en kregen meteen het publiek mee. Ze spreken de dansspieren aan met hun aanstekelijk opzwepend materiaal. Telkens opnieuw betrekken ze hun publiek met het meezingen van de refreinen , het zwaaien met de handjes in de lucht en met de lichtjes van de gsm, om een sterrenhemel te creëren.
Of het nu ingetogen, intiemer of groovy, dansbaarder is, het is allemaal met heel veel liefde gebracht. Wat een feest. Het plein op stelten dus met Black Eyed Peas!
Zelfs de mindere songs in hun samenwerkingen als “Don't you worry”,bleek live overtuigend door hun speelsheid, charisma en entertainment. “Where is the love”, “I got the feeling” en
“Don't stop the party” waren smaakmakers en werden meegebruld.
Ook sterk waren de beelden op het scherm, fragmenten van vroeger en video clips. Het zorgde voor een muzikaal totaalspektakel, dat werd afgesloten met confetti.
De bandleden waren duidelijk ontroerd van de sterke response en uitten in een lange monoloog hun dankbaarheid. Letterlijk iedereen werd in de bloemetjes gezet van entourage tot organisatie. Het is duidelijk dat dit een onvergetelijke avondfeest was .
Neem gerust een kijkje naar de pics @Wim Heirbaut
https://www.musiczine.net/nl/photos/category/2889-lokerse-feesten-2022.html
Organisatie: Lokerse Feesten, Lokeren
Lokerse Feesten 2022 - DAG 1 - 't Hof van Commerce - Damian Marley - Zwangere Guy Cultuurschok van hip hop tot reggae
Lokerse Feesten 2022
Grote Kaai
Lokeren
2022-08-05
Erik Vandamme
Na meer dan twee jaar kan het weer, een normale Lokerse Feesten, het festival zelf - in zijn volle glorie - op de Grote Kaai.
De eerste festival dag had hiphop in de aanbieding van Zwangere Guy, die op zijn manier Lokeren deed ontploffen en 't Hof Van Commerce die een gezapig West-Vlaams feestje bouwde. Damien Marley bracht de Grote Kaai in beroering met reggae uit Jamaica in de geest van vader Bob.
De Lokerse hiphopproducer Chuki Beats (***1/2) is al van op jonge leeftijd bezig met hiphop, eigen werk en als producer voor andere artiesten. Hier hebben we Emotie en Gevoeligheid in de opzwepende beats. Het klinkt gevarieerd. Hij haalt veel instrumenten aan en roept enkele artiesten en zangers/zangeressen op het podium die elk op hun eigen wijze een vocale insteek geven op de sound. Hij spreekt voortdurend zijn publiek aan en lost kleine technische problemen op met een kwinkslag. Hij wist een aanstekelijke mooie set te verwezenlijken , maar toegegeven, zijn songs komen echt tot hun recht in een gezellige club..
Een opvallend jong publiek schoof dichterbij voor het Hollandse fenomeen Joost (****) die nogal een opzwepende set speelde. Dit was Hollandse absurditeit van begin tot eind; hij kreeg moeiteloos de handen op elkaar. Een hiphop feestje onder het motto ‘gaan voor die banaan' , van dansen tot moshen.
Er was meer. Joost mag dan een clowneske indruk nalaten in zijn teksten en in z’n hyperkinetische moves, hij heeft alles goed doordacht muzikaal en geeft het materiaal elan met z’n doorleefde stem. Hij bewerkt klassiekers op eigenzinnige wijze en dat viel bij de ietwat oudere muziekliefhebbers in de smaak. Van eventuele generatieconflicten geen sprake dus. Schitterend dus!
Na de Hollandse uitstap kregen we een muzikale rit uit West-Vlaanderen met 't Hof Van Commerce (****1/2), pioniers van de Vlaamse hiphop scene, rap in een gezapig West-Vlaams met bezwerende, opzwepende beats. De drie, Kowlier, Buyse en DJ 4T4, weten op hun eigen unieke wijze het publiek aan te porren. West-Vlaams als wereldtaal. Na al die jaren (bezig sinds midden jaren '90) zit er nog geen sleet op hen. Het spelplezier druipt er van af, en de meute feestende festivalgangers proberen zo goed als mogelijk de teksten uit volle borst mee te brullen. Da’s nu eens ne “dommestik en levrancier”.
Damian Marley (*****) brengt een reggae gloed over de Grote Kaai. De zoon van reggae legende Bob, voegt een eigen tint toe aan die kenmerkende sound, wat hem uit de schaduw brengt van zijn vader. Hij brengt een boodschap van vrede en liefde . “Could you be loved” is één van de nummers die hij speelt van zijn pa . De afbeelding van deze legenda staat niet voor niks op het scherm. De enkele songs van pa worden dan ook enthousiast onthaald.
Damian verbindt die lieve boodschappen aan de reggae, over generaties en culturen.
Zwangere Guy (****) heeft een succesvol eigen parcours uitgewerkt , naast Stikstof. Hiphop uit Brussel kan evenzeer hard zijn en hoe het mensen verbindt , weet hij te vertellen. Een zelfverzekerde, grappende en grollende Zwangere Guy weet meteen het publiek te entertainen. Hij krijgt de handen op elkaar en deelt kwinkslagen uit met z’n unieke soort hiphop van de straat. Hij gaat geen confrontatie uit de weg in z’n raps. Die harde realiteit zet hij om in een broeierige, aanstekelijke , ophitsende sound. Zwangere Guy is top in het genre in België en het publiek ondergaat moeiteloos die kracht. Dit is de hiphop van nu. Wat een afsluiter.
Neem gerust een kijkje naar de pics @Wim Heirbaut
https://www.musiczine.net/nl/photos/category/2889-lokerse-feesten-2022.html
Organisatie: Lokerse Feesten, Lokeren
ROOK is een band uit Gent die donkere, psychedelische muziek brengt. Na de release van EP ‘I’ (recensie hier) - ging het goed vooruit … de band nam deel aan Soundtrack, speelden op Loudfest, in de Botanique en werden uiteindelijk geboekt voor Dunk!festival 2020 (maar dat helaas niet kon doorgaan vanwege Covid-19).
In 2021 maakten ze op Dunk! deel uit van de online editie, waarover we schreven ''Ze gaan verschroeiend hard tekeer of het klinkt gevoelig intimistisch in een donker kader , zowel qua instrumentatie als qua vocals. Een occult tafereel borrelt op. In die filmisch donkere brij, wordt het zonlicht nauwelijks verdragen''
Ook Dunk!records was ondertussen overtuigd van ROOK. Resultaat, het eerste full length album 'Infinite Empty’.
De hoes is een soort donkere tunnel waar je naartoe wordt gezogen, willens nillens. Een hypnotiserende sound binnen een donker kader. Ietwat occult, het begint met het doomachtige “White Wall”, de kloppende klanken en de zachte stem uit die duisternis zijn akelig, angstaanjagend, als een donkere kracht die langzaam naar jou toekomt. “Dissociation” en “The Shoulder” (een klepper van circa tien minuten) tekenen voor die spookachtige, duistere trip. Filmisch. Kenmerkend voor de band dus. De fantasie wordt geprikkeld. “Ruis”, “Voidless” en het afsluitende “Infinite Empty” zetten het verder.
Waanzinnig en … toch rustgevend, o.m. bepaald door de vocals die doen denken aan donkere feeën die je het gevoel geven dat het ok is om in het donkerte van de nacht te vertoeven, een gevoel van voldoening en gelukzaligheid.
Wat een plaat, wat een band.
Postrock/psychedelische rock
Infinite Empty
ROOK
Tracklist: White Wall (10:10) Dissociation (5:56) The Shoulder (9:50) Ruis (7:03) Voidless (9:11) Infinite Empty (9:32)
Ashtoreth zit met z’n muziek in pure duisternis, Zonlicht is nergens te bespeuren binnen de projecten van Peter Verwimp. De donkere ambient klanken doen evenwel geen pijn, maar bieden ruimte van warmte en intimiteit.
‘Pilgrimage To Pleroma’ is het nevenproject van Mechelaar Mattias M. Van Hulle, die we kennen van Pothamus. Zijn sound sluit perfect aan bij Asthtoreth. ‘Pilgrimage To Pleroma/Ashtoreth - UR (split album)’ is uit via Consouling Sounds. De schijf van de twee muzikanten bevat maar twee songs, maar voelt aan als een full album.
‘Pilgrimage To Pleroma’ zijn duistere soundscapes, geïnspireerd op de schoonheid en de grillen van de natuur. Het is een donkere, intensieve trip, die je door de overweldigende sound, verweesd doet achterblijven.
"Apeiron'' is een twintig minuten durende tocht, donkerweg, in je onderbewustzijn door de klanktapijtjes , hard en zacht tegelijk klinkend.
Peter (Ashtoreth) en goede vrienden Stratosphere (Ronald Mariën) - Marko Neumann (Dark Buddha Rising) zijn aanwezig op “Phobos & Deimos” . De beklemmende soundscapes van vroeger werkzijn ook hier aanwezig. “Phobos & Deimos” durft alle geluidsnormen te overschrijden in een intiem en dreigend kader. De vocals, crescendogewijs, huiveren. Ashtoreth zit hier tussen licht en duisternis, weg weliswaar van pijn en smart, maar die innerlijke gevoelens durven omarmen.
Vijftig minuten intensief genot, een confrontatie tussen licht en duisternis. Wat een split album.
Ambient
UR/Pilgrimage To Pleroma
Ashtoreth
Tracklist:
PILGRIMAGE TO PLEROMA - `Apeiron` 20:35
ASHTORETH / MARKO NEUMAN / STRATOSPHERE - `Phobos & Deimos` 29:58
Een heel bijzonder project is Black Lives - from Generation to Generation, opgezet door 25 muzikanten, afkomstig uit verschillende muzikale hoeken, die met elkaar een vuist maken tegen wereldwijd racisme. Met de Black Lives Matter beweging als inspiratie.
Werkten mee aan dit dubbel album: Cheick Tidiane Seck, Immanuel Wilkins, David Gilmore, Marque Gilmore, Sharrif Simmons, Stephanie McKay, Andy Milne, Kokayi, Sonny Troupé, Reggie Washington, Alicia Hall Moran, DJ Grazzhoppa, Adam Falcon, Jeremy Pelt, Grégory Privat, Marcus Strickland, E.J. Strickland, Oliver Lake, Jacques Schwarz-Bart, Gene Lake, Tutu Puoane, Yul, Marvin Sewell, Jean-Paul Bourelly en Terence "Sub Z" Nicholson. Een mooie diversiteit.
Het is een breed project van genres dat we hier horen, van jazz, world, rap , hiphop, pop enz. Elke song ademt voor elke bevolkingsgroep de drang naar vrijheid uit, zonder echt een mening te verkondigen of een standpunt in te nemen. Hier telt de muziek. Elke song bevat een eigen insteek om dit doel te bereiken, een dubbelcd als geheel, als een lang verhaal met de boodschap van hoop, vertwijfeling, of protest tegen wat verkeerd gaat in de maatschappij.
Black Lives brengt een een stem van hoop, harmoni een gelijk (waardig) heid, over generaties , culturen en mensen van welke kleur ook. We beïnvloeden elkaar, en zorgen voor een mooie wereld, waar het voor iedereen fijn vertoeven is.
Jazz/World/Pop
Black Lives: From Generation to Generation
Various Artists
DISC 1
3.E.J. Strickland - Language Of The Unheard
Nederlands 
Français 
