Het kwintet The Fortunate Few debuteert met gevarieerde sing/songwriterpop op hun EP. De vijf songs hebben een broeierige spanning, een zwoele groove en klinken innemend als bevreemdend mysterieus … Klankkleur door de puike arrangementen. De vocals van Jan-Pieter Delcour zijn nauw verwant aan Piet Goddaer van Ozark Henry en ook de bijdrages van zus Joke hebben hun meerwaarde.
Een afwisselende EP horen we van de band; ze trekken meteen de aandacht met de ritmes en de vibes van “Marillon” en “Sudden void”, zijn sfeervoller en gevoeliger op de subtiele “Saint-Peter’s Avenue” en “Scribble” en besluiten met een relaxte, luchtige en frisse versie van Bob Marley’s “High tide, low tide” die sing/songwriting en reggae kruist …
The Fortunate Few smaakt naar meer en kan een mooie toekomst tegemoet gaan. Duimen maar …

Info http://www.myspace.com/thefortunatefewspace 

Onthou die naam van Keefman maar … Band die de Nekka night op stelten kan zetten met hun Nederlandstalig lied .. . Inderdaad het doet deugd om zo’n frisse bries te horen in het genre … Ohja, Keefman brengt lekker in het gehoor liggende Nederlandstalige poprock. Catchy complexloze gitaarpop, luchtig, innemend en teksten over de liefde en het leven. Ze houden het muzikaal ergens tussen The Scene, Spinvis, De Kreuners, Gorki en De Mens. En terecht wonnen ze vorig jaar de Nederpopprijs!
’Zonlicht/ Zonnebrillen’ is van dezelfde leest als hun eerder verschenen EP… even ontspannen, relaxt als gevoelig en pakkend … Keefman overtuigt opnieuw met 7 nummers, waarvan twee al eerder op de EP te horen waren. Eigenlijk kan je ‘Zonlicht/Zonnebrillen’ opvatten als een tweede EP. Deze gegevens terzijde hebben we te maken met afwisselend materiaal van energieke pop als “Uitbreker”, “Magere meisjes” en sfeervoller werk “Hier in dit Nederland” en “Tijd maakt wonden”.
Toetsen en een viooltje nemen soms een prominentere rol in en de samenzang tussen Tom Kets en Kim Hertogs is om van te snoepen en werkt zalvend.
Kortom, Vlaanderen Muzieklandschap wordt alvast kleurrijker door een groep als Keefman. Te koesteren dus!

Info op http:// www.myspace.com/keefmanmusic

Moesten we hier bij MusicZine werken met een puntensysteem werken dan zou dit Belgisch duo steevast gehonoreerd worden met een dikke negen op tien want ‘Damaged Hearts’ is niet alleen één van de beste debuutplaten die ik sinds lang mocht horen maar Pieter en Evelien bevinden zich overduidelijk op een planeet die niet naar de naam België luistert.
Hun uiterst aanstekelijke electropunk heeft er zelfs voor gezorgd dat deze release uitkwam op een Engels label en dat is geen wonder want  Tex Taiwan mag met trots zeggen dat zij een zeer eigenzinnig geluid hebben dat niks te maken heeft met de Belgische scene, en als het al iets met dit klein landje zou te maken hebben dan moet u het in de atmosfeer van Culture Club zoeken. Deze twee hebben duidelijk hun inspiratie gezocht in de electroclashsector .
De cd is dan ook een salvo van daverende beats die begeleid worden door allerlei synthesizergeluidjes die thuis horen in de jaren ’80. Als je daar nog eens de schreeuwerige sexy vocals van Evelien bijzwiert dan kom je al vlug uit bij Crystal Castles, of iets wat Nic Endo van Atari Teenage Riot uitspookt want het punkniveau van de plaat enigszins de hoogte injaagt.
Een kopie? Enerzijds valt het niet te ontkennen dat Tex Taiwan de mosterd gevonden heeft bij dit Canadees duo maar zij doen er iets zeer origineels mee. De cd mag dan klinken als een dolle rit op één of andere kermisattracti,e toch sta je steeds terug aan te schuiven aan de kassa voor een volgend ritje! Pure klasse dus!

Info http://www.myspace.com/textaiwan

Toen ik de cd ‘Damaged hearts’ toe gestopt kreeg van Tex Taiwan had ik moeite om te geloven dat dit klein meesterwerkje van Belgische makkelij was. Een Belgische label is het in ieder geval niet geworden want hun debuut werd uitgebracht op het Briste Glasstone Records en benadrukt nog maar eens hun DIY-attitude. U wil namen zodat u ze in een hokje kan plaatsen? Wat dacht u van de genialiteit van Crystal Castles gecombineerd met het straaljagerseffect van een Atari Teenage Riot? Zoiets inderdaad en met verve, voor ondergetekende, de Belgische ontdekking van het jaar.

Het is normaal mijn job, maar goed : beschrijf eens jullie geluid…
Pieter: Beschrijvingen zijn altijd moeilijk. Ik probeer het altijd te zien als electropunk met een kitscherige kant. Maar er zitten ook wel wat donkere invloeden uit de New Wave in.

Voordat jullie superpopulair worden toch nog eens vragen waar de naam Tex Taiwan vandaan komt….
Evelien: Goed geprobeerd, maar dat is en blijft een goed bewaard geheim!

Toen ik jullie cd hoorde was mijn eerste gedachte : dit klinkt zo on-Belgisch
Evelien: Dat hebben we al vaker horen zeggen. Ik zou zeggen “geen idee hoe dat komt eigenlijk” maar volgens mij is dat gewoon een gevolg van het feit dat Pieter en ik ons doorgaans niet erg laten beïnvloeden door muziek van hier, en omdat er voorlopig nog geen andere act zoals de onze in België is. Daarbij, ons land blijft zich toch nog steeds het liefst aan het veilige en bekende “rock” houden.

Zo on-Belgisch dat jullie op een Brits label zitten…. Leg uit
Evelien: Wat rondmailen naar labels die ons wel aanspraken… Glasstone waren de eersten (na Basserk) om te antwoorden: de sjansaars!

Is dat niet gevaarlijk voor een Belgische groep, een Engels label? Ik denk maar aan die onontbeerlijke promomachine die Studio Brussel heet
Evelien: Om eerlijk te zijn… ik ben blij dat we in alle eerlijkheid daarop kunnen antwoorden daar trekken we ons nu eens gene fuck van aan se. Als ze ons willen draaien en/of goedvinden, moeten ze dat maar doen en dan is dat heel leuk, is het niet zo, dan zal dat ons ook niet kraken naar het buitenland toe.
Studio Brussel en de typisch Belgische rockrally’s liggen zo wat in dezelfde lijn voor mij, en naar die laatste hebben we een tijdje geleden al de finale middelvinger uitgestoken. DIY gaat zo ver als dat: we zullen het zelf wel maken, als dat voor ons weggelegd is, tenminste.

Om echt eerlijk met jullie te zijn volg ik de Belgische scene niet zo op de voet maar hoe zou je Tex Taiwan daarin zien?
Evelien: Dat blijft eerlijk gezegd afwachten… geen idee! Tot nu toe in feite enkel positieve reacties gehad, zeker van het jonge publiek.

Niet dat jullie vijanden moeten kweken maar wat denk je van die scene?
Pieter: Ik denk niet dat we echt moeite doen om tot een scene te behoren. Zoals ik het zie heb je crap, muziek die goed in elkaar steekt en muziek die goed in elkaar steekt en me aanspreekt. Daar hoeven wat mij betreft geen vakjes rond getrokken te worden. Ik ben fan van iedereen die zijn eigen ding wil en zijn eigen energie en creativiteit ergens in kwijt wil. Binnen of buiten the scene, who cares …

Vandaag in 2010 klinkt DIY meer dan een noodzaak. Geloven jullie zelf in de Facebook of de My Space promotie of wilden jullie niet leven in 1985 of zo toen alles van zelf ging….
Evelien: Soms denk ik dat artiesten lui geworden zijn op dat vlak, het gaat gewoon te gemakkelijk zo. Al zijn er natuurlijk duizenden en duizenden acts op Myspace en is iedereen dat comment gespam intussen ook wel wat beu, wat maakt dat je uiteindelijk ook weer minder snel beluisterd/ontdekt wordt. Het is gemakkelijk, maar ik ben niet zeker of het wel zoveel beter is.
Pieter: Ik denk dat die dingen er wel voor gezorgd hebben dat bands een beetje uit hun ivoren toren komen. Ze hebben nu wel door dat het niet meer vanzelf komt en dat er gewerkt moet worden. Budgetten worden kleiner, sex drugs and rock ’n roll schaarser. Hard werken en er voor gaan, da’s de boodschap en je omringen met goeie mensen.

Die DIY beweging betekent keiveel werk, nooit moe van??
Evelien: Ik heb wel eens van die momenten dat ik denk “Laat me nu gewoon allemaal even met rust!” want inderdaad, het is een hoop werk: je eigen woordvoerder zijn, organisator, artwork-ontwerper, stylist, … allemaal dingen die bij het allerbelangrijkste – het muziek maken zelf – er nog eens bovenop komen.
Pieter: Goh, ik zou het echt niet anders willen. Ik ben een gigantische controlefreak. Ik kan er echt niet tegen als ik dingen uit handen moet geven en ze niet gedaan worden zoals ik ze zelf zou doen. Dus DIY is een prima oplossing daarvoor.

Ik kon het niet laten (sorry) maar ik dacht Crystal Castles en Atari Teenage Riot toen ik je hoorde….
Evelien: Dat waren in den beginne vooral grote invloeden ja, je moet toch een beetje een uitgangspunt hebben om van start te gaan binnen een genre, maar gaandeweg hebben we ons gerealiseerd dat dat in feite niet eens noodzakelijk is. Pieter en ik zijn van nature eerder ‘rockmensen’, wat maakt dat we onze electro vanuit een andere invalshoek gecreëerd hebben. Misschien dat net de punch aan ons album gegeven heeft.

Een van de leuke dingen uit jullie geluid zijn ongetwijfeld die synthgeluidjes die net uit spelconsoles van Atari’s of zo komen, leg eens uit…
Pieter: Ik heb wel een zwak voor ongelooflijk lelijke geluiden en enorme kitsch en glitchy bleeps. Samplen en klooien met gameboys, emulators en dergelijke zijn wel mijn ding.

Dan is er Evelien, da’s wel naar de cd te beoordelen één brok energie. Totaal uitgeblust na een optreden veronderstel ik?
Evelien: Dat valt heel goed mee. Na onze allereerste optredens twee jaar geleden was ik altijd kapot, ik herinner me zelfs een keer dat ik er zo overgegaan was qua fysieke activiteit dat ik me achteraf doodziek voelde. Maar dat went allemaal, je leert beter je energie verdelen, voelt wanneer je wat gas moet terugnemen en daarnaast is er natuurlijk nog bier. En ja, ik heb eigenlijk overal en altijd energie teveel en onnodig veel bewegen is een van mijn favoriete bezigheden.
Pieter: Ik slaag er alleen nog niet in om een optreden te beëindigen zonder een stijve nek. Moet misschien dringend eens in de leer bij Evelien.

Soms lijkt jullie cd wel als een dolle rit op één of andere kermisattractie….
Evelien: We wilden dan ook zoveel mogelijk energie overbrengen met dit album. Ik vind het altijd grappig als ik van mensen hoor dat ze totaal vermoeid waren na het beluisteren van onze cd, dan zijn we in ons opzet geslaagd.
Pieter: Ik rust al genoeg achter mijn bureautje tijdens de week. Af en toe moet de stoom en stress er een keer uit.

Wat zijn jullie onmiddellijke plannen?
Pieter: Wat optredens doen en in november komt er normaal gezien een kleine tour. Natuurlijk ook wat muzikaal herbronnen, want da’s wel nodig na keihard te hebben gewerkt aan een plaat.
Evelien: Ik ga mij geregeld terugtrekken op mijn kamertje om een beetje aan solo-brol te beginnen werken, van het DIY-opgenomen lofi-soort. Het zal vooral rock worden, maar ik sluit electronische invloeden niet uit. Ik hoop er hier en daar ook wat piano in te stoppen. Dat zal uiteraard niet het einde van Tex Taiwan betekenen; ik gedij gewoon goed in meerdere projecten tegelijk.

Ik vraag het aan iedereen, dus ook aan jullie : wat is je favoriete lp aller tijden?
Pieter: Experimental Jet Set, Trash and No Star. Hoewel ik tegenwoordig erg into de piano punk van de eerste plaat van The Dresden Dolls ben. De titel ontsnapt me nu wel even.
Evelien: Recent nog maar voor mij, dus misschien moeilijk ‘aller tijden’ te noemen, maar Dragnet van The Fall vind ik een erg goed album. En alles-alles-alles wat Chris Knox heeft aangeraakt, zijn Songs Of You & Me is in ieder geval goed op weg om die plaat te worden.

Het laatste woord is aan jullie …
Bedankt voor de toffe vragen en hopelijk tot volgende zomer op één of meerdere festivals, zodat we onze centen niet meer op een kantoor moeten verdienen …