Voor het mooie lenteweer moest je zondag alvast niet in Oostende zijn. De goden bedienden ons royaal van hemelwater en de zon liet zich pas aanschouwen toen het schemerdonker bijna over het strand was gevallen en de wind de zilte wolken uit het hemeldak had geblazen. Gelukkig konden wij de zee de rug toekeren en achteroverleunen in de fluwelen zetels van het Kursaal om te genieten van wat Siciliaanse warmte. Salvatore Adamo was zondag in Oostende de gastheer van dienst en vergastte ons op variété van de bovenste plank.
Ok, voor de ene een charmezanger, voor de andere de Belgische Aznavour, feit is dat deze arbeiderszoon van Siciliaanse roots één van de succesvolste Belgische artiesten ooit is met een verkoop van om en bij de 90 miljoen platen wereldwijd, en zijn ietwat androgyne stem en aanstekelijke levensliederen niemand onberoerd laat.Adamo staat reeds op de planken sinds begin jaren ‘60 en sprokkelde gedurende zijn carrière een indrukwekkend oeuvre bijeen. De hoogtepunten van de beginjaren (jaren ’60 en ’70) bleken moeilijk te evenaren, maar Adamo blijft een bezige bij: zijn laatste plaat, ‘Le Bal des Gens’, dateert van 2008 en compileert een aantal van zijn hits in een nieuw arrangement. O.a. Olivia Ruiz, de (Belgische en ondergewaardeerde) Maurane en Raphael brengen op de plaat hulde aan de Belgische zanger.
Adamo bracht in Oostende een afwisselende set met oud en nieuw materiaal en liet zich omringen door een resem veelzijdige (jonge) muzikanten die zich bedienden van de cello, contrabas, klarinet, trombone, mandoline, banjo, piccolo, om maar enkele instrumenten te benoemen. De gelaagdheid van de muziek door de perfect op elkaar ingespeelde band, tilde de (toegegeven) soms wat schlager-achtige liedjes, zeker naar een hoger niveau.
Adamo charmeerde meteen met een zomers “Ma tête”, gevolgd door zijn eerste hit “Sans toi ma mie”, dat voluit wordt meegezongen (en dat Adamo later op de avond nog een keer zal brengen op vraag van een fan). “20 ans” grijpt meteen naar de keel door zijn poëtische tekst en afwisselende snelle en trage ritmes, ondersteund door het melancholische timbre van een gedempte trompet. De bijnaam ‘jardinier d’amour’, waarmee Brel hem bedachte, krijgt meteen bijvalbij het horen van “Amour perdu”, “Une mêche de tes cheveux”, “T’aimer quelque part” en “Ik zie een engel”, een vertaling van één van zijn eigen liedjes door Jan Leyers.
“Tombe la neige”, een schlager van wereldformaat en instant karaokehit in Japan, was een tweede hoogtepunt van de avond. Tegen die tijd was reeds duidelijk dat een kwart van het zaalpubliek uit die-hard fans bestond: om de haverklap stond er een dame van middelbare leeftijd voor het podium met één of andere attentie. In de wereld van Adamo gooit men geen bierblikjes op het podium, maar geeft men een boeket bloemen, in de hoop hiervoor bedankt te worden met een tedere handkus…
Adamo is ook een onderschat tekstschrijver, een dichter bijna, getuige een voorbeeld uit “Mourir dans tes bras”: “Y en a qui meurent tous les soirs / Quand le spectacle est terminée / Quand ils retrouvent dans leur miroir / Leur vérité démaquillée”.
De violiste en trombonespeelster Fanny Rome was Adamo’s tweede stem op o.a. het Ella & Louis-gewijze “Ce George” en het prachtige “Pourquoi tu chantes?”, een ode aan Maria Callas. In het lied beschrijft Adamo de stormachtige romance die de operazangeres had met de Griekse zakenman Aristoteles Onassis, die haar veelvuldig vraagt waarom ze zingt: “Hier encore j’étais ton roi / Tu est cruelle indifférente tu chantes et je n’existe pas”. Waarop zij antwoordt: “Si tu demande à l’oiseau pourquoi il vole / Il poursuivra au plus haut sa course de folle / Plus haute que les orages et la tourmente / Le oiseau vole libre et moi je chante…”.
Misschien is dit wel autobiografisch? Adamo geniet écht van het optreden, straalt een enorme energie uit en danst op 67-jarige leeftijd even levenslustig op het podium als Charles Trenet in de jaren ‘30.
De liefde voor de muziek en de behoefte om het publiek een onvergetelijke avond te bezorgen, zijn in het leven van Adamo waarschijnlijk even noodzakelijk als de Belgische kust voor de frigoboxtoeristen. Zoals hij het zelf verwoordt: “Ik bedank jullie voor jullie trouw want ik heb het geluk om voor jullie te zingen”.
De voorlaatste cd van Adamo was maatschappelijk geëngageerd, ook in Oostende verkondigt hij een politieke mening (zelf al herhaalt hij dat het géén politieke song is). Akoestisch op zijn gitaar brengt hij hulde aan de vriendschap tussen de Vlamingen en de Walen en betreurt hij de communautaire twisten in het land, wat op toch wat applaus kan rekenen in het publiek.Even daarvoor bracht Adamo een medley met akoestische versies van o.a. “Quand les roses” en “Viens ma brume”, wat muzikanten met een uitgebreid oeuvre wel vaker doen,maar die de songs, jammer genoeg, absoluut geen eer aandoen.
Na iets meer dan 2u40minvalt het doek over het theater en neemt Adamo afscheid van het publiek met een overdonderende “Inch ‘Allah”, gevolgd door “Vous permettez Monsieur”, “Je te tiens, (je te lâche)” en, toepasselijk, “Les filles du bord de Mer”.
Adamo bracht een volwaardig muzikaal spektakel dat, zeker in het pluchen kader van het Kursaal, nostalgisch terugreikt naar de bal-orkesten van vroeger. Adamo zelf is bewonderenswaardig goed bij stem en heeft zich omringd door een fantastische band. We zullen zeker nog meer van hem horen, ‘rien ne peut détruire un coeur de 20 ans…’.
Setlist: Ma tête, Sans toi ma mie, Une mêche de cheveux, 20 ans, Mon voisin la lune, Amour perdu, Ik zie een engel, Dolce Paola, T’aimer quelque part, Quiero, Un petit caillou gris rose, un petit caillou vert gris, Car je veux, La couleur du vent, Tombe la neige, J’irai au soleil, La beauté des femmes, J’avais oublié que les roses sont roses, Mourir dans tes bras, C’est toi que je préfère, La nuit, Ce Georges, Mon cinéma, Mes mains sur tes hanches, Pourquoi tu chantes?, C’est ma vie, Tous sur le même bateau (gedeeltelijk in het Nederlands)
Medley: N’est-ce pas merveilleux?, Quand les roses, Si jamais, Viens ma brune (Lied over de vriendschap)
À demain sur la lune, Le néon, Petit bonheur, Sans toi ma mie (herhaald op aanvraag), Inch ‘Allah, Vous permettez Monsieur, Je te tiens, je te lâche plus, Les filles du bord de mer
Organisatie: Concertevents ism Kursaal Oostende