Persistence Tour 2012 – Suicidal Tendencies – Biohazard – Terror – Walls Of Jericho
Persistence Tour 2012
Tijd voor een nieuwe editie van Persistence Tour in de Brielpoort in Deinze … België was gekozen als land om deze tour af te trappen, die onder andere ook nog Duitsland, Oostenrijk, Nederland en Frankrijk zal aandoen (weliswaar met een verschil van openingsbands). Maar de hoofdgroepen waren allemaal dezelfde : SUICIDAL TENDENCIES, BIOHAZARD, TERROR, WALLS OF JERICHO, LIONHEART en CRUSHING CASPARS. In België waren de openingsbands: Nothingless, Fallbrawl en Nasty.
Na een intense werkdag waren we nog op tijd om de Crushing Caspars aan het werk te zien; de 1e twee bands (Nothingless & Fallbrawl) hadden we mislopen …
Crushing Caspars met hun ‘old school hardcore’ vatte de stier direct bij de hoorns en poogde de aanwezigen op te zwepen. De ferm uit de kluiten gewassen zanger brulde alsof zijn leven ervan af hing, zodoende dat de andere bandleden niet anders konden dan meegaan op zijn elan. Hun setlist duurde een klein halfuurtje en hun meest aanstekelijkste songs waren zonder twijfel “We are the Caspars” en “Eye for an Eye”! De decibel-limit werd zeker overschreden, maar helaas waren weinig aanwezigen geïnteresseerd in deze band, zodat deze prestatie de lont wel kon ontsteken, maar de boel helaas niet deed ontploffen. Daarvoor was het wachten op een grotere naam (want de met aheum grindcore gepimpte hardcoreband Nasty was niet veel soeps ), en misschien was Lionheart wel in staat om meer volk naar binnen te lokken…
Iets na achten was het dan tijd voor Lionheart. Het Californische combo uit de Bay Area klonk verwoestend. Met hun catchy, no nonsense metalcore zetten ze een overtuigende set neer en deden ze vooral denken aan Hatebreed. Het vijftal passeerde al meerdere keren en kreeg telkens lovende comments voor hun intense en attractieve performances. Met “Wasteland”, “This is who I am” en het nieuwe “The hands that feeds” zetten ze in een mum van tijd ook de Brielpoort naar hun hand. Voor ons was het de eerste kennismaking met de band maar dat zal zeker niet de laatste zijn! Straffe set!
Een dik kwartier later kwamen op een onheilspellende intro Walls Of Jericho met veel coolness het podium opgewandeld. Het Detroitse collectief met frontvrouw Candace Kucsulain heeft zich in de hardcoremiddens de laatste jaren een enorme faam bijeen gesprokkeld en gespeeld. De band straalde energie uit en het publiek zette dat om in diverse mosh- en circlepits. De intense, rauwe sound van de band en de agressieve strot van Kucsulain maakten ook hier weer brokken en deed de zaal kolken.
Met de nadruk op hun laatste album ‘The american dream’ ramden ze hun metalcore met thrash invloeden doorheen de boxen. Met af en toe enkele melodieuzere stukken wisten ze de variatie te behouden en bewezen ze dat ze één van de absolute toppers zijn in het genre.
“Famous last words” en “Ember drive” werden dan ook van begin tot einde luidkeels meegebruld door de menigte .Enig minpunt was het soort 'betonnen geluid' maar dit deed niets af aan de vette show van het vijftal.
Terror was toen aan de beurt…dé band die bovenaan ons lijstje stond op de Persistence Tour. Deze band is al verschillende malen aanschouwd, en iedere keer werd een machtige show neergezet, dus was het opnieuw reikhalzend uitkijken naar deze Amerikanen! Agressie, adrenaline, ambiance, circlepits, stagedives, …noem maar op, alles was aanwezig tijdens de setlist van deze vette hardcoreband. De hits werden constant meegebruld en nummers als “Stick Tight”, “Return to Strength”, “Your Enemies are Mine”, “Hell and Back”, “Spit My Rage” en de krakers “Keepers of the Faith” en “Always the Hard Way” zorgden ongetwijfeld voor de nodige kneuzingen en blauwe plekken vooraan in de pit. Het publiek kon en mocht niet stil zitten, want ze werden zelfs door Scott Vogel aangemaand om de security aan de dranghekkens aan het werk te zetten, wat uiteraard blindelings navolging kreeg. Super optreden, en het was dan ook een ontgoocheling toen hun laatste noten gespeeld werden. Dit was een aanrader!
We keken ook enorm uit naar Biohazard 'new style' in het post Evan Seinfeld tijdperk.
De legendarische band onder aanvoering van Billy Graziadei, gitarist Bobby Hambel en drummer Danny Schuler werden geflankeerd door nieuwe bassist Scott Roberts van Spudmonsters.
Deze laatste kreeg een speciale vermelding, gezien hij de ganse dag in een ziekenhuisbed lag, en nu ‘alive and kicking’ op de bühne verscheen als één van de frontmannen van de band!
De wisselzang tussen hem en Billy klonk typisch Biohazard en de ‘old school’ hardcore klonk tijdloos, strak en snedig. Openingstracks “Urban discipline”, “What makes us tick” en “Shades of grey” waren de voorbode van een catchy uurtje NY hardcore. Met het nieuwe album ‘Reborn in defiance’ -verschenen bij Nuclear Blast- zit het wel snor voor de toekomst. Uit die nieuwe plaat kregen we als voorsmaakje “Vengeance is mine” en “Come alive” , die terugblikten naar hun roots en hun kenmerkende old school sound. Doch de nadruk van de set lag op classic album 'Urban discipline' en de typische solo's van Bobby Hambell deden hun duit in het zakje.
Met “Punishment”, “Chamber spins three” en tot slot “Hold my own” gaven ze eens te meer hun fel gesmaakt visitekaartje af.
Afsluiter van de dag waren de oudgedienden van Suicidal Tendencies. Met meer dan 10 studioplaten en een carrière van plus 30 jaar een terechte headliner van deze tour. De knepen van het vak moeten hen niet meer geleerd worden, en dus wisten deze mannen uit Californië moeiteloos het publiek op sleeptouw te nemen. Met “You Can Bring Me Down” werd afgetrapt en deze song had hetzelfde effect als een hert die dartelend een leeuw passeert. De gebalde vuisten gingen in de lucht, en het feestje was begonnen. Verschillende albums kwamen aan bod, zoals de nummers “War Inside My Head” en “Possessed to Skate” uit het album ‘Join the Army’. De setlist was vooral gevuld met nummers uit hun beginperiode: “Suicidal Failure”, “Subliminal” en de bekende hit “Institutionalized” , allen afkomstig uit de plaat ‘Suicidal Tendencies’ . “Pledge Your Allegiance” uit het album ‘How Will I Laugh Tomorrow when I Can’t even Smile Today’ besloot de set. Er was wel 1 liedje (“I Saw Your Mommy”) dat ik graag had willen horen, maar helaas stond deze niet tussen hun lijst. Een meer dan gesmaakt optreden.
Na de uitstekende editie van vorig jaar waar onder andere Sick of it All en D.R.I. op de affiche stonden, zal ook deze editie niet vlug vergeten gaan. Hardcore is niet ten dode opgeschreven in België en dit werd deze avond nogmaals met recht en rede onderstreept!
Tot volgend jaar zou ik zo zeggen
Neem gerust een kijkje naar de pics
http://www.musiczine.net/nl/fotos/persistence-tour-2012-brielpoort-deinze/
Organisatie: Heartbreaktunes