Couleur Café 2011: vrijdag 24 juni 2011
Meer dan 75000 bezoekers genoten de voorbije drie dagen van meer dan 40 concerten.
De 22ste editie van het wereldmuziekfestival Couleur Café was terug een groot succes, en naast muziek was er sfeer, tonnen sfeer … de animatie, de solidariteitsprojecten (o.m. de Solidarity Village), de workshops, de tentoonstellingen, de pak faciliteiten aan dranken en cocktails, de vele exotische eetstandjes en de randanimatie. Prachtig allemaal! En het was feest … partytime … én muziek . meer dan vermeldenswaard was het ‘Wanted!’ initiatief, groepen en dj’s , jonge talenten die hun kans konden grijpen op het podium …
dag 1: vrijdag 24 juni 2011
Vrijdag was het festival op voorhand uitverkocht en waren er meer dan 25.000 bezoekers. Onder een gematigd Belgische zomerweertje fleurde het Tour & Taxis terrein helemaal op. Veel vrolijke jongens en frivole meisjes sierden het terrein. En de muziek?
De heren van Absynthe Minded uit Gent zetten als één van de eersten in de Univers tent de zomervakantie in. Het gros aan nummers van hun ruime collectie zorgde daarvoor. Onder meer “Dead on my Feet”, “Mercury” en natuurlijk “Envoy”, naar het gedicht van Hugo Claus. Het recente werk en de nieuwe radiohit werden gretig ontvangen door het publiek. En Absynthe Minded zijn bezige bijen, want ze stelden al een gloed nieuw nummer voor.
Kortom, Absynthe Minded was een sterke troef, en kan de meest uiteenlopende festivals aan.
Zomerse kleurrijke en dansbare tunes hoorden we van het beloftevolle Antwerps Gipsy-Ska Orkestra. Verschillende culturen en stijlen versmelten probleemloos bij het uitgebreide ensemble. Ze integreren world, ska, pop, reggae, hiphop, Balkan, gyspy, hoempapa en punk. Mano Negra en Gogol Bordello deden het deels ook op die manier, maar de Roma ‘zigeuner’ melodieën druipen hier toch van af. De ritmes en grooves zijn puur, eerlijk, rauw, opzwepend en ophitsend. Ze hebben iets mee van Think Of One , Wawadadakwa en in de synths zweeft ergens de etherische soundscapes van Senser.
Muziek uit alle windstreken, waarbij de ska z’n grenzen verlegt met dit amicale ensemble, die de Fiesta tent deden stomen. Party time dus!
Feest en party time was de kaart die deze avond door de organisatie sterk werd getrokken. De afgetrainde rappers van IAM – als 21 jaar bezig btw! - zorgden edaarvoor op de Titan stage … Zelf hoorden we van het eerst van de uit Marseille afkomstige IAM, in ’93, met het doorbraakalbum ‘Ombre est Lumiere’ en de single “Je danse le Mia”. De sympathieke en enthousiaste MC’s die er opmerkelijke namen op nahouden, beklemtoonden het Couleur Café statement met Zuiderse ‘Les Miserables’ sounds. In de tunes konden ze hun afkomst niet verloochenen. De raps rolden over elkaar en waren zalvend in de aanstekelijke, frisse songs en beats. Allerlei samples knalden uit de boxen, die het geheel nog breder maakten. Een maatschappijkritische noot schuilt in de teksten. IAM gaf net als Public Enemy de ‘oldskool’ hiphop een bepalende push, met het hart op de juiste plaats!
In de zelfde broeierige Afrikaanse sfeer en met éénzelfde politiek engagement als zijn vader Fela Kuti, bracht Seun Kuti (Sean Anihulapo Kuti) (Univers tent), een mengeling van yoruba, jazz, funk en pop. Er werden onder andere songs van zijn nieuwe album gebracht, “From Africa with Fury” in samenspraak met Brian Eno, “Rise” en “The Good Leaf” (waarin hij de lof preekt over marihuana!). De vijftienkoppige band van zijn vader waar hij sinds zijn 8ste deel van uit maakt bracht Afrika zomaar naar Brussel. De Nigeriaan deed zijn vader alle eer aan en bracht eenvoudigweg een Afrikaans feest met een politieke boodschap!
We kunnen niet meer omheen het Belgisch talent Sanne Putseys aka Selah Sue, die al het hart van Prince deed smelten. Niet moeilijk eigenlijk met haar doorleefde soulstem; ze steekt souldames Joss Stone, Amy Winehouse, Lauren Hill en Erykah Badu naar de kroon, ze maakt huidige talenten Duffy en Adele jaloers en ze zorgt dan nog eens voor onnavolgbare raps. Zowel solo als met band slaagt ze erin het publiek aan haar lippen te krijgen (Titan stage).
Haar sound is een fusion en bezwerende groove van pop, soul, jazz, funk, r&b, reggae, ragga, dubstep en trippop. “Raggamuffin’” en “Crazy vibes” worden festivalklassiekers en als ze met het nummer “Please” (origineel met Cee-Lo Green) telkens met een andere mannelijke collega zal aantreden, dan wordt dit een nieuw onverhoopt succes … Op Couleur Café klinkt ze de partycocktail met Patrice. Groots en Overtuigend! Pur sang en daar bestaat maar één woord voor: Klasse! Selah Su(€)per!
Bijzonder knap live was Janelle Monae, een 24 jarige Amerikaanse die zingt, rapt, danst en springt. Ze biedt een prachtig uitgewerkt vindingrijk concept van muziek, spektakel en theater, dat aanstekelijk werkt op de dansspieren … een sprankelende cocktail van soul, r&b, pop, rock, hiphop, jazz en p-funk, rijk geschakeerd en op plaat aangevuld met klassieke orkestratie, gospel en koormuziek.
Ze overtuigde al in de Botanique begin het jaar. Op Couleur Café leverde ze een groots dampend feestje af. Ze hield het muzikaal uitermate leuk en creatief, incluis de kostuumwissels, denk hier maar even aan de Wiz Stars.
De hits “Cold war” en “Tightrope” ontbraken niet. Monae stak met haar band het vuur aan de lont. Wat een opbouw, intensiteit en groove gaf ze! Interactief spektakel dus. De ‘MC ceremoniemeester’ warmde en hitste het publiek op, en dans en muziek gingen hand in hand. Muzikale gekte, maar beheerst. Deze dame bewees nogmaals grote klasse te zijn.
Ontdekkingen intussen voor de modale Vlaming … We genoten van de zonnige mundiale sound van Suarez (Fiesta), die hun afropop in aanstekelijke en semi-akoestische melodieën verpakten. Dit Waalse gezelschap uit Bergen verdient erkenning. Bij onze Franstalige vrienden werd ook Patrice (Babatunde Bart-Willialms) uit Duitsland (Titan) op handen gedragen. Eerder deed hij nog een duet met Selah Sue. Ambiance troef en warmte alom door de smeltkroes aan stijlen van pop, afro, reggae, soul, funk en dancehall, die een feestroes veroorzaakten door de sprankelende ritmes, gezegend door de emotievolle stem van Patrice himself. De afro Duitser palmde probleemloos het publiek in en deed menig meisjeshart sneller slaan. Een verbroederingfeestje met Seun Kuti was er nog te kort aan …
Dertig jaar na de dood van zijn vader brengt zijn zoon Ziggy Marley (Titan) in de beste traditie van zijn vader, de meest overtuigende reggae van Jamaica. Het stem geluid en zijn fysiek zijn bijna identiek aan Bob, maar het eigen werk intrigeerde. Uit zijn nieuwe album bracht hij “Wild and free”, “Peronal revolution”, “Reggae in My head” en “ Love is my religion”. Uiteraard kon de sfeer niet op toen “Stir it Up”, “Lively up Yourself” en “Is this Love?” werden gespeeld.
Ziggy Marley was alvast een topper en waardige afsluiter op de eerste festivaldag.
Neem gerust een kijkje naar de pics
Organisatie: Couleur Café / co ZigZag, Tour & Taxis, Brussel