We waren al sterk onder de indruk van de pakkende, melancholische, sfeervolle ‘treurwilg’ fluisterpop van Marble Sounds, het project van sing/songwriter Pieter Van Dessel (ooit de helft van de electro Plastic Operator) die werd aangevuld met enkele rasmuzikanten van Soon, General Mindy en waarvan we ook Gianni Marzo van Isbells herkenden.
De plaat ‘Nice is good’ is een adembenemende trip door de spaarzame begeleiding, de broeierige opbouw, het fijne gitaarspel en de meesterlijk in elkaar gestoken geluidjes; een hartverwarmende en wonderschone sound dus, die een resem droomsongs opleverde door de gelaagde melodie, die forser durfden te klinken door de aanzwellende partijen.
Ondanks het feit dat de plaat al enkele maanden oud is, krijgt de band nu de verdiende erkenning en worden ze op de radio gedraaid met de eenvoudige, emotievolle single “Sky high” (op plaat met de Japanse zangeres Miwako Shimizu). Marble Sounds laat zich net als een Bon Iver ontdekken en slaagt erin je te overtuigen en in te palmen … En was nu net die Bon Iver een paar jaar terug ook niet gratis te zien?!
Je kon beweren dat het succes te wijten viel aan het gratis concert in het Kaffee van de Vooruit, maar wie binnenstapte of – strompelde hoorde en zag de eenzame pracht van het gezelschap. Een terechte publiekstrekker door het talent van de heren. Een volgepakt Kaffee genoot van de klanken van de sing/songwriterpop en americanapop …
Desolate pracht met notie voor extravertie, dynamiek en uitbundigheid, die aardig wist aan te sluiten bij Isbells, Amatorski en Yuko, de sing/songwriterpop van Bon Iver, Bonnie ‘Prince’ Billy en Sparklehorse, en stoeide met de muzikale kleuren van Fleet Foxes, Broken Social Scene, Notwist, Pinback, Sigur Ros en natuurlijk Jonsi.
De muzikale schoonheid en pracht, live iets rauwer en directer, raakte, en de spelvariaties en de samenzang gaven kleur en elan. Ze scoorden al erg hoog in onze persoonlijke top, maar hun liveprestatie gaf nog meer glans.
Al meteen verbaasden ze met het repetitief opbouwende “Good occasions”. “Two & still counting” en “My friend” intrigeerden als americana pareltjes met een Sebadoh referentie. Drie songs die behoorden tot het beste van een Belgisch bandje. Of wat te denken van de sfeervolle “Smoking was a day job” door het subtiele glockenspiel/xylo en “They can’t take this away” door het banjogetokkel. “Come here” en “If you stay then I can’t go” waren sober en ingehouden.
We noteerden dus heel wat variabelen van hun bedwelmende droompop. “The time to sleep”, opener van de cd , besloot de set en vatte hun mijmerende emotievolle klankkleur samen.
Of een overvol Kaffee de ideale plek was, laten we in het midden, duidelijk was dat hier een band stond te spelen, die in 2011 potten kan breken! Je bent gewaarschuwd, die woensdagavond zagen we hen nog gratis … Het komende weekend treden ze aan als support van Hooverphonic, en wie weet, volgt er nog meer. In het oog te houden dus!
Tracklist: Good Occasions, Smoking was a day job, They can’t take this away, Come here, Redesign, Two and still counting, If you stay then I can’t go, Never lost never won, My friend, Sky high, The time to sleep
Bis: You know me
Organisatie: Vooruit, Gent