logo_musiczine_nl

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

DAF - Bimfest 2...
Egyptian Blue
Wim Guillemyn

Wim Guillemyn

Mooneye – Mooneye brengt een set waarin ‘alles’ is vervat … Van Melancholie tot Uitbundig

Mooneye brengt een set waar alles in zit: melancholie, melodie en soms (uitbundig) rockend. De nieuwe songs nestelden zich moeiteloos tussen de oudere.

Mooneye is bezig aan een tour doorheen Nederland en België ter promotie van het nieuwe album ‘Come with Me and Hide’. Met de band doen ze mooie zalen aan zoals de Roma, het Depot, de Cactus Club… Vanavond is de Kreun (Het Wilde Westen) aan de beurt. Zo goed als een thuis match voor de inwoner van Zwevegem.

Het voorprogramma werd verzorgd door Philemon. Anton De Boes uit Sint-Niklaas zit achter dit project en hij werd hier bijgestaan door een gitarist waarmee hij nauw samenwerkt. Voor enkele nummers kwam er ook een klarinist meespelen. Voor zijn ep ‘Hourglass’ werkte hij samen met Pascal Deweze. Hij bracht vooral nummers uit deze EP. Melodieuze lo-fi pop/singer songwriter muziek. Met mooie gitaarklanken van de gitarist en een meezingmomentje als afsluiter. Waarschijnlijk is het met drums wat opzwepender dan hier het geval was maar om te openen voor Mooneye vond ik dit qua stijl en klankkleur heel gepast.

Daarnaast was het aan Michiel Libberecht en band want Mooneye is toch vooral een band geworden sinds hun debuutplaat. Er werd geopend met “Come with Me and Hide”. Een sterk nummer dat onderhuids donker klinkt door een riff dat afkomstig lijkt te komen uit de bluesmuziek. Een rustig begin dat halfweg het nummer openbreekt. Het werd gevolgd door het melancholische “Another Fool”.
Bij “Bright Lights” kwam de eerste echte opwinding op het podium en in de zaal. Daarna volgden “Branches” en “New Skin”. Vanaf dan kwam de vlam echt in de pijp met “Big Enough”, “Girl Like You” en “Black River”. De bas en drum maakten indruk. De gitaarklanken ook en vooral tijdens de opzwepende solo’s of outro’s die we te horen kregen. Zo ook met “Lover to Stranger”.
De ene gitarist/toetsenist verjaarde en kreeg een cheese cake met kaarsjes op het podium gepresenteerd. Een mooi momentje.
Voor “Too Young To Have Regrets” ging de band even van het podium en was het aan de Zwevegemse bard om dit breekbaar nummertje te brengen. Daarna kwam iedereen er terug bij en we kregen nog “Thinking Bout Leaving” en als afsluiter “In Between” (als ik mij niet vergis). Als bisnummers kregen we “Too Fast” en “Fix the Heater”. Beiden werden sterk gebracht.
De opbouw van de set was heel geslaagd. De band speelde met bravoure. Ook de nieuwe songs stonden, ondanks ze meestal iets ingetogener zijn dan die op ‘Big Enough’, hun mannetje tussen de oudere tracks. De stem van Michiel Libberecht klonk weer als een nachtegaaltje.
Na een mooi en aangenaam concert keerde ik met enkel oorwormen in mijn hoofd terug naar huis.

Organisatie: Wilde Westen, Kortrijk

donderdag 14 maart 2024 09:01

Road to Insanity

De band draait al mee sedert 1997. Ze kende ook al veel bandlidwissels. ‘Road To Insanity’ is hun derde ‘officiële album sinds 2016. In 2016 kwam ‘The Joker’ uit met een gelijknamig bijhorend biertje van 8,5%. Voorheen hadden ze wel al vier demo’s uitgebracht.
Nu is er dus ‘Road To Insanity’ waarvoor ze naar de Breeze Inc Studio’s gingen voor de productie en naar de Project Zero Studio’s voor de mastering. Ze tekenden bij Necktwister Records. Een optreden op Alcatraz en een nieuwe UK tour staan al op het programma voor dit jaar.
Nadat ze tegenslag hadden dat hun vorig album net voor corona uitkwam en optredens en promo voor de plaat stilviel, lijken ze alles uit de kast te hebben gehaald om met dit album een herstart te kunnen maken.
Het album opent met “Wargames” en je zou kunnen zeggen dat het een typisch Eternal Breath nummer is. Krachtig vocals, snedige gitaren en een mix tussen trash en power metal. Het nummer gaat over oorlog maar werd voor het begin van de oorlog in Oekraïne geschreven. Voor “Unwanted Son” gaan ze een beetje buiten deze typische elementen. Het nummer is eerder mid-tempo en bezit wat prog invloeden. Een fijne intro  met wat progressies die mij wat aan Iron Maiden doet denken. Ook hier terug met de denderende ritme sectie die het nummer voortjaagt. Heel sterke track. “Master of Deception” is terug sneller en gaat over misleiding en bedriegen. Een thema dat van alle tijden is. “Virus of Death” klinkt donkerder dan de voorgaande songs en ook hier krijgen we iets meer prog invloeden in de structuur van het nummer. Terug een boeiende intro en ook met hier en daar wat overgangen die het nummer de nodige twist en turns geeft. Met een refrein dat het live goed zal doen. Met “Living in the Shadow” krijgen we een eerste rustpunt. Het start als een gevoelige ballad die dan langzaam harder wordt en waar zelfs enkele grunts te horen zijn. Monica Janssen (o.a. X-Tinxion) tekende present voor de grunts.
Er zijn nog gast muzikanten. Sean Peck is te horen in de spoken words op “The Edge of The World” en “Back on Track”. Jen Verstraete (gitaar & backings) zingt de vocals op “The Edge of The World” en Robin Vancaeyseele (gitaar & backings) zingt op “Phantom Brain”. “Insanity” start met een vette baslijn, chromatisch gitaarriffs en een hoge falsetstem in het refrein. Een ferme track die zijn titel niet gestolen heeft. “Phantom Brain” staat in een a-typische maatsoort van 7/4. Dat is voer voor muzikanten. Als gewone luisteraar ga je misschien wel horen dat het ritmisch een iets andere vibe heeft. “Back on Track” begint als een aankondiging van een concert. Het is tevens een verhaal over het feit dat mensen na de lock downs terug hun vrijheid konden vieren. “God Has Called Your Name” is dan terug een zwaarder en donker nummer dat over het verlies van een familielid gaat. Afsluiter “Edge of the World” begint filmisch en met een gitaarlijn die heel melodisch en sfeervol is. Een nummer dat qua opbouw en structuur een ietsje aan Iron Maiden doet denken. In elk geval een sterke afsluiter van een goed en degelijk album.

Met ‘Road to Insanity’ recht Eternal Breath wel degelijk terug hun rug. Met dit album zijn ze inderdaad klaar om verder te gaan waar covid hun stil heeft gelegd. Het is een album dat heel degelijk gemaakt is en de productie klinkt ook goed. Waar de vorige plaat meer richting pure trash (Kreator, Testament…) ging vinden we hier een aantal songs met progressieve elementen in. Ik vind die elementen heel geslaagd. Pure trash liefhebbers gaan die paar tracks misschien iets minder vinden. Het geluid blijft niettemin typisch Eternal Breath met hier en daar een song die op dat vlak lichtjes buiten de lijnen kleurt.

donderdag 07 maart 2024 21:30

A Plea -single-

In april komt het nieuwe album van Fischer-Z uit: ‘Triptych’. Zoals gebruikelijk worden er eerst wat singles losgelaten op de wereld. “A Plea” is een vrij melancholisch nummer geworden en vertelt het verhaal over een Russische soldaat die naar het thuisfront schrijft. Daarin vraagt hij om geen jongemannen meer te sturen die onnodig gaan sneuvelen voor oorlogszuchtige leiders die enkel op macht uit zijn.
Het nummer is nogal donker en zwaarmoedig dat dan toch wat open breekt in het refrein. Het is een rock/pop nummertje met een heel fijn refrein en een uitdienende outro met een mijmerende John Watts. Heel degelijk gemaakt en met een sterke boodschap.

Deze single is een mooie voorloper van het aankomende album. Een eerste beluistering van ‘Triptych’ zegt mij dat het zelfs niet het sterkste nummer van de plaat is geworden.
Vier nummers kan je reeds beluisteren op de eind vorig jaar verschenen EP. Het wordt dus uitkijken naar het album dat uitkomt …

Fischer-Z - A Plea [Music Video] (youtube.com)

donderdag 22 februari 2024 22:24

Come With Me and Hide

Voor deze plaat is de bezieler van de band, Michiel Libberecht, een beetje terug gekeerd naar zijn roots. Met name een plaat met een akoestische invalshoek en weinig toegevoegde snufjes. Een beetje zoals de muziek klonk op zijn debuut EP waar “Thinking About Leaving” op staat. Was ‘Big Enough’ eerder de plaat zoals ‘Odelay’ voor Beck was, dan zal ‘Come With Me and Hide’ eerder de plaat zijn zoals ‘Seachange’ voor Beck was. Beter kan ik het muzikaal niet vergelijken of uitleggen.

Er wordt geopend met “New Skin”. Je hoort het warme en melancholische geluid van het ingetogen nummer dat zeer emotievol gezongen wordt. Het nummer heeft een heel fijn refrein dat bij het opnieuw beluisteren meer en meer groeit. “Girl Like You” is regelrecht single materiaal. Een beetje uptempo en goed in het gehoor liggend. “Branches” kennen we al als single. Een sterk nummer dat ik op het eerste gehoor niet meteen als een single kandidaat zag maar het is een groei nummer met een folks karakter en een wiegend ritme. Op “Another Fool” krijgen we terug waar de band sterk in is: een melancholische zang met een warme sound en een wenende gitaar. Dat geldt eveneens voor “Lover to Stranger” dat nog net iets sterker in elkaar zit.

Op dit album krijgen we negen warme, melancholische en catchy songs te horen. Mooneye is terug gegaan naar het geluid uit de begindagen maar klinkt hier veel volwassener. De productie klinkt heel goed. Ik ben al benieuwd hoe dit straks live gebracht zal worden.

donderdag 22 februari 2024 22:23

Colours -single-

Fortress is een Antwerps synthpop trio dat ‘artist in residence’ was in de Trix. In die periode schreven ze talloze nieuwe nummers en namen ze ook een cinematografische concertfilm op. De band bestaat uit Hanne Torfs (zang en productie), Joppe Vanwetswinkel (toetsen) en Nils Tijtgat (bas).
 In februari 2022 kwam hun EP ‘Dreamscape’ uit die overal goede kritieken kreeg.

“Colours” is een heel mooi opgebouwde track. Het is melodieus en dansbaar. Het klinkt vrij internationaal ook. De stem van Hanne Torfs gaat verschillende kanten uit. In het refrein is het catchy en eerder lichtvoetig. In de tussenstukken zit er meer grain en melancholie in de zang en klinkt de muziek ook iets donkerder. Dat alles maakt het geheel tot een fijn en catchy nummer.
Wie Fortress al kent van “Endless Roads” zal dit ook goed vinden want op “Colours” gaan ze op de ingeslagen weg verder. Het enige verschil met “Endless Roads” is dat deze single iets meer swingt en dat het minder donker klinkt.

Synthpop/Fortress

Fortress - Colours (Official Video) (youtube.com)

maandag 12 februari 2024 21:13

Decent Sex

Meltheads kwamen een tijd geleden als een komeet binnen met het nummer “Naïef”. Terecht, maar het zal ook niet simpel geweest om dan daarna een album te maken met de verwachtingen die er inmiddels zijn t.a.v. de band.

Een aantal vaststellingen na het beluisteren van het album.
Ten eerste worden de verwachtingen met gemak ingelost. De nieuwe songs zijn puntig, soms rauw, potig en catchy. Ze lijken zeker niet verlamd door het succes.
Ten tweede heeft men ervoor gekozen om hun nummers terug in het Engels te zingen. Dat toont aan dat men o.a. het succes van “Naïef” niet wil uitmelken. Het ware gemakkelijk geweest, vooral songs in de eigen taal tegenwoordig heel in zijn.
De songs bevinden zich ergens tussen The Gun club ( o.m. “Decent Sex” of “Night Gym”) en Magnapop (o.a. “I Want it All”) in.
Soms brengen ze er ook wat jaren zeventig elementen bij. Zoals in “White Lies”. Wat trouwens een prachtig opgebouwde song is. Je hoort: ze zijn toch meer dan een doorsnee noise/punk band. Ze kennen hun geschiedenis en alle invloeden tezamen geeft hen hun eigen geluid. Op “Theodore” krijgen we een verrassende ritmesectie dat een beetje doet denken aan Fad Gadget, Pixies of Gang of Four maar dan op een rockleest geschoeid. Wederom een geslaagde song.

Zo krijgen we elf tracks die toch wel stuk voor de moeite waard zijn. We vergeten dan nog bijna om het over de teksten te hebben. Niet meteen de vrolijkste teksten maar wel degelijke en geloofwaardig lyrics over de pijn van de liefde, drugs en hier en daar wat maatschappijkritiek.
Meltheads zijn echt met dit album goed vertrokken. “Naïef” heeft hen op de kaart gezet en met ‘Decent Seks’ gaan ze de kaart verder uitvouwen en inkleuren.
Tel daarbij nog hun uitstekende live reputatie en de deuren van de Europese landen rondom ons moeten toch wel kunnen opengaan …
Voor liefhebbers van garagepop, noise en punk!
Punk/noiserock/garagerock
Decent Sex
Meltheads

donderdag 08 februari 2024 20:49

Inside

De Gentse band Blue and Broke heeft voor ‘Inside’ de participatie van andere muzikanten bewust klein en intiem gehouden. Enkel Klaas Tomme voegt er wat backing vocals en synths aan toe en Steven De Bruyn soms harmonica. Verschillende bandleden hebben de voorbije twee jaar hun zorgen in hun privé leven gehad. De opnames in de knusse studio in de Ardennen was dan ook een welgekomen toevluchtsoord. Een plek om ver weg van alles ongestoord muziek te maken en verhalen te vertellen.
Vandaar dat het album start met “Come Inside”: kom binnen en voel je veilig hier. Het nummer voelt ook zo aan. Een spaarzame, donkere synth waarop de warme vocals van Melissa Anthuenis je meteen ‘in the face’ aanspreken. Op ‘Inside’ gaat de song verder met de hele band erbij en bloeit het liedje helemaal open. Het is moeilijk om een genre op de muziek te plakken. Het heeft de warmte en het klinkt organisch zoals bij country maar het is niet echt Country of Americana. Het klinkt ook een beetje als indie maar is niet echt Indie. Het zweeft er ergens tussen maar zoals gezegd, het is warme en echte muziek.
“Maybe Later” bijvoorbeeld bevat een lekkere bas (ik vermoed contrabas) van Augustijn Vermandere, fijn gitaarwerk van Pedro De Bruyckere en smachtende vocals. Een topnummertje. Ook de warme Rhodes en andere orgelsounds die Danny Verstraete er telkens aan toevoegt geven de songs sound en geborgenheid. Het drum- en percussiewerk van Niels Delvaux klopt ook langs alle kanten: niets te veel of te weinig en alles mooi op de juiste plaats.
Dertien songs lang weet de band mij te boeien. Verwacht geen uptempo songs maar eerlijk, verhalende liedjes.
Wie houdt van organisch klinkende muziek wars van alle hippe trends, van verhalen over de grote en kleine dingen in het leven zal dit pareltje absoluut weten te waarderen. Het is een ingetogen en intimistische plaat geworden waar veel luisterplezier in schuilt. Aan jullie om het te ontdekken.

donderdag 08 februari 2024 20:43

Shake The Nation EP

Scrape ontstond in 2023 uit de assen van The RG’s. Naast de naamsverandering onderging het geluid ook een metamorfose. Het werd steviger en strakker. Het neigde naar noise rock en post punk. Het was een natuurlijke muzikale evolutie door de jaren heen maar men voelde dat het niet meer volledig samenviel met de muziek waar The RG’s voor stonden. Zo werd Scrape geboren. De band kreeg verder het vertrouwen van Polderrecords en nu is er de EP ‘Shake The Nation’.

Op het gelijknamig nummer “Shake The Nation” , dat reeds een tijdje geleden als single uitkwam, wordt er met een grote rock en punk attitude gespeeld. Energiek en met een tekst die de mensen wil wakker schudden. Dat is het nieuwe handelsmerk van Scrape: energiek, kritische teksten en urgent. Ook “Morality Police” gaat op hetzelfde patroon verder. Met een superbe ritmesectie en een vrij catchy refrein.
Op “No Land” duwt men het gaspedaal nog wat dieper in. “N.W.O.” heeft de attitude van een band zoals bijvoorbeeld Rage Against the Machine: energiek, ritmisch, opruiend en catchy. Een heel fijn nummer!
“Resilience” drijft op een heerlijke brommende bas om dan tijdens het refrein serieus uit te barsten.

Vijf songs krijgen we hier te horen en het is vijf maal boenk er op. Misschien werd de metamorfose door velen als een gok of zelfs als dom gezien, maar het is een heel geslaagde transformatie geworden: ze klinken energiek, to-the-point en helemaal into 2024. Benieuwd nu naar hun komende optredens.

Noise rock/garage rock/postpunk
Shake The Nation EP
Scrape
Voor liefhebbers van o.a. Meltheads, Ramkot, It It Anita, Heisa, Blood Red Shoes, King Hiss…

donderdag 25 januari 2024 22:35

N.O.R.A. EP

De Nederlandse band N.O.R.A. is al een tijdje bezig. In 2017 brachten ze een live registratie uit. Het was wachten tot nu om een eerste studioplaat uit te brengen. De gelijknamige EP bevat 6 songs. De vier muzikanten hebben een aantal jaren geschreven aan de songs vooral ze de tijd rijp vonden om ze uit te brengen.
Het is een weldoordachte verzameling nummers geworden. Met verschillende soorten stijlen verweven doorheen de nummers waardoor ze moeilijk in een hokje te plaatsen zijn.
Opener “Miracle” begint in de intro heel etherisch tot men de gitaar- en ritmesectie erbij haalt. Met een fijn refrein maar het is vooral een track dat op het gebroken ritme drijft. Maar wel een sterke song en heel geschikt om mee te openen. 
“All My Life” is een stuk toegankelijker en echt single materiaal. Ook de zang hier is subliem. Ik weet niet goed met wat ik het kan vergelijken. Misschien met Alicia Keys, Toni Braxton, Janet Jackson? Iets van die stijl en stemkleur in elk geval. Het is wel een topnummer!
Hetzelfde kan gezegd worden over “Try”. Eveneens een heerlijk gezongen, toegankelijk en dromerig nummertje. “I Can’t Wait” heeft weer die R&B vibe en groove. Luister maar dat dat gitaartje… Maar de song is een song waarvan je zegt of denkt dat hij al jaren aanwezig is. Het klinkt ietwat mainstream dus maar de bridge maakt de song de moeite waard en geeft het net dat beetje extra om op te vallen. “You Had Me” is gewoonweg een heerlijke song met een warme zingende bas. Het ingetogen wah-wah gitaartje geeft de nodige kleur aan de song. “Thinking” klinkt vrij funky en sluit deze geslaagde EP af.
De EP is van begin tot einde van hoge kwaliteit. Je hoort dat dit geschoolde muzikanten zijn die zoeken naar diepgang en proberen de grenzen van genres te verleggen. Een band die met dit materiaal goed zou passen op Jazz Bilzen, de Cactusclub enz. Mooi.

Funk/jazz/R&B
N.O.R.A. EP
N.O.R.A. (New Original Rhythm Architects)

donderdag 25 januari 2024 22:37

Lighter

De band maakte een transformatieve reis door tijdens het maken van hun laatste album. Het album is naar eigen zeggen introvert en erg persoonlijk geworden. Net zoals bij veel mensen hebben de voorbije coronaperiode en de nieuw ontstane oorlogen een grote indruk en invloed nagelaten op hen, wat zich reflecteert in hun nieuwe nummers en teksten.
Ook evolueerde hun opname- en schrijfproces waardoor ze nu anders dan voorheen klinken. Alles werd vrij live en zonder clicktrack opgenomen. De concentratie lag meer op de vibe en de groove. De productie lag in handen van Pieter Kloos @The Void Studio
“Lighter” opent met de zinsnede ‘I felt in a deep slumber in the dark and when i woke up i felt lighter’ dat meteen de toon van het album zet. Een beetje zoals Iron Maiden doet op “The Number of the Beast”. Daarna trekt “April Fire” het album echt op gang. Meteen een sterke song dat goed in elkaar steekt met een goede tekst en fijne ritmesectie. “Pigs” zit in hetzelfde straatje maar klinkt iets ruwer en minder verfijnd. “Sleeping Dogs” klinkt dan weer sterker. Beter nog: het is een uitstekend uitgesponnen track met heel mooi bas- en drumwerk die de rest omhoog trekt. De zang hier is ook top. Zowat het topnummer van de plaat. Ook “Suspended Animation” is van hetzelfde niveau en bezit een beetje dezelfde vibes. De wijd uitwaaiende zang ligt Tim Van De Plas wel.
Daarnaast zijn er ook nummers waar men meer neigt naar grunge en garage rock zoals op “No More Mistakes”. Iets minder verfijnd wat dan live misschien wat beter is om de boel op te fokken. “Mug” is ook vrij stevig maar iets complexer en genuanceerder.
In totaal vinden we hier tien songs terug waar elementen uit stoner, desert rock, grunge, garage rock en dergelijke meer met elkaar gemengd worden.
Ook dit album toont nog maar eens waar de band toe in staat is en we kijken er in elk geval naar uit hen met dit werk live aan het werk te zien.

Stoner rock/grunge
Lighter
Tangled Horns

Pagina 1 van 35