Festival Dranouter 2015 – zaterdag 8 augustus 2015 – impressies dag 2

‘We goan ’t zwien deur de bjeten joagen’ , vandaag kon je de West-Vlaamse uitdrukking ter harte nemen met gretig spelende bands op de mainstage …
Een muzikale tsunami waaide over Dranouter met Triggerfinger en de Red Hot Chilli Pipers wuifde letterlijk de zaterdagse topdap uit . De organisatie kon het bordje ‘uitverkocht’ plaatsen met 13000 bezoekers . Niks dan lachende gezichten … Het weer, de sfeer, de gezelligheid , het sociaal contact, de ambiance én …de muziek , het zit allemaal goed . Een (v)folkse sfeer … De mensen vinden hun weg in, rond de dorpskern . De nieuwe formule slaat aan!
 
Muziek?
Dranouter rockt , en het rockte stevig vanavond! Hoofdvogel Triggerfinger spelen maar een paar festivalconcerten en het trio ging gretig ,hard , fel , smerig , energiek te werk. De heren in maatpark zijn sterk op elkaar ingespeeld , wat de nummers ruimte en diepgang geeft. Rock’n’roll met een eigen smoel . Nummers als “Abscence of the sun”, “My baby’s got a gun”, “All this dancin ‘around” en “Is it” kenden creatieve, onverwachtse wendingen; de instrumenten werden strak gespannen door zompige gitaarlicks , noisy effects , een diep , grommende , ronkende bas  en begeesterende drumpartijen .
In een folky traditional werd gehakt , Block was niet vies wat reggae in zijn stem te steken en ook Rihanna’s “Man down” kreeg een lekkere dansbare groove mee . Die laatste plaat mag misschien wat minder zijn , Triggerfinger is ‘El pistolero’ en schiet raak! De festivalweide in vuur en vlam! Wervelend optreden , heerlijk genietbaar!
 
Eerder brachten de Intergalactic Lovers ons in optimale (rock) stemming . Een heel sterke performance , een mooi decor en lightshow , met die schotels siert al jaren hun stekelige pop. De beloftevolle band is groots geworden; hun charmante, dromerige en fris aanstekelijke gitaarpoprock met een rauw randje, die een zekere hitpotentie heeft, slaat aan. De band staat er en Lara met haar lang wapperende haren, zingt sierlijk en beweegt, kronkelt expressief rond haar micro . Ze speelden hier graag en dat zorgde net voor dat ietsje meer . De singles zaten mooi verdeeld in de set en dan kom je bij “Northern rd” , “She wolf” , “Bruises” , “Islands” en “Delay”, naast hun ander moois dat niet moet onder doen en aangenaam, broeierig , sfeervol klinkt als het opbouwende “Distance” of “Great invader”.  Intergalactic Lovers is een lieflijke rockband, die terecht groots mag zijn … .

Ook Het Zesde Metaal in de vooravond is ‘goe bezig’ . Al een kleine tien jaar in de running, een derde plaat uit , en ze beleven nu hoogdagen , de band rond zanger/componist Wannes Cappelle. Hij heeft sterke artiesten achter zich , opnieuw die Tom Pintens , die de West-Vlaamse songs een extra touch geven . Er zit vanalles in de muziek , van sing/songwriting, pop,  rootsamericana en Nederlandse kleinkunst , eenvoudig goed , pakkend en subtiel uitgewerkt . Een mooie lijst hoorden we van “ Nie voe kinders” , titelsong van de laatste cd, “Gie , den otto en ik” , “Ier bue oes” en “Ik haat u nie”. Ook al moet een nummers eens opnieuw ingezet worden, het kan , mag en komt gemoedelijk over . Het Zesde Metaal intrigeert, is goed , spannend, rockt  en raakt …

In de namiddag hadden we nog de Schotse The Treacherous Orchestra ; de bigband gaf hun materiaal een swingende beat en zorgden voor ambiance . Een pak instrumenten als doedelzak, accordeon en flutes gaven dat bijkomende kleurtje van de folktraditie . Je kreeg een ferme stamp onder de kilt bij deze (dans) muziek .

Even leuk was de afsluiter van de tweede avond The Red Hot Chilli Pipers . Twee jaar terug waren we al onder de indruk wat dit combo verwezenlijkte met doedelzak , bijhorende trom en blazers , nu vanavond wuifden ze ons uit met een reeks aangename covers en traditionals, van “Gimme all your lovin’” , “Smoke on the water”, “Thunderstruck” over het nieuwe van een Colplay of Avicii . Schitterende vondsten in hun instrumentatie dus! De heren in kilt zijn alvast doorwinterd voor deze boeiende wendingen  . De songs rockten , ‘folkten’ en werden met schwung en zwierigheid gespeeld . … ‘Im’n into folk in een We will rock you kilt’ …

Op die manier werd een succesvolle tweede dag besloten …

… En er was nog moois te beleven …
Goed dat één van de Britse traditionals hier terug waren na een Fairport Convention , met name Steeleye Span rond Maddy Prior., een band van enorme invloed op de huidige neofolk. De laatste keer , al een tijdje terug op Dranouter, zaten ze nog bijna te spelen in de modder , herinnerden ze zich , maar nu kon het stof wat verder weggeblazen worden met hun bezwerende , rauwe  folkrock , die een melancholische klankkleur heeft , maar vernuftig in elkaar zit . Het zijn songs met een verhaal , die ‘typical old Britsh tradition’ accentueert, wat progrock attendeert , iets Middeleeuws uitstraalt , en een sprookje of een huiverachtig verhaal op z’n Lord of the rings doet opborrelen.
Het alom bekende hippe “All around my hat”, zat middenin de set en sprak de dansspieren aan , maar ook de directe “Lark in the morning” of een “Boys from Bedlam” intrigeerden. Ze mogen dan pensioengerechtigd zijn , de sound en de vocals zijn nog steeds goed , ook al viel er af en toe een gaatje …

Eén van de sterkhouders van de folk is onmiskenbaar het ensemble van Kadril van de broers Libbrecht. Ze zorgden ervoor dat folk een bredere nuance kreeg , door de  toevoeging van pop en rock zonder z’n authenticiteit te verliezen.  Een graag geziene vaste gast op Dranouter, en vandaag waren zij de ideale geleider voor Steeleye Span . Een gevarieerde, boeiende set speelden ze met traditionals en eigen werk. “Louise”; “Drie gezellen uit Rosendal en “Deze goden” om er maar een paar op te noemen  uit hun uitgebreide oeuvre.  . Zangeres Carla weefde de nummers aaneen. En die dansende folkpasjes in de tent kleurden de set.

Tot slot kwamen we bij De Temps Antan  (mooi gevonden groepsnaam!), drie Canadezen die intimiteit en uitbundigheid in elkaar deden vloeien . Een aangename folk/cajun door heerlijke klanken van viool , accordeon, harmonica, gitaar en bazouki.
Opkomend talent van bij ons, Jonas Winterland , op radio 1 verheerlijkt, bracht op de Nekka stage een reeks sobere Nederlandstalige kleinkunst , vol tekstuele spitsvondigheden. Er werd gretig geput uit ‘Zwaartekracht en andere verzinsels’ met een “Jaren van verstand” , “Wie ik ben, hoe ik heet” en “Ik hou je warm”. Mooi …

Uitgebreide reviews volgen …

Pics : http://www.pbase.com/pieter_73/dranouter_festival_2015 (dank aan Pieter Verhaeghe)
Organisatie: Festival Dranouter, Dranouter