Pukkelpop 2015 – vrijdag 21 augustus 2015 – impressies dag 2

Op deze tweede Pukkelpopdag werden de jongeren op hun wenken bediend op de mainstage … Wat wil je met bands als Major lazer , Bastille, Christine & the queens,of een Passenger. We schoven muzikaal inhoudelijk de mainstage wat opzij te schuiven voor een grilliger parcours en kwamen uit op volgende interessante reeks …

Vroeg op de middag kon je terecht voor Billie in de dancehall . Ze heeft al een bescheiden hitje op zak “gimme the knife” . Buiten de aanstekelijke single , moeten we het antwoord schuldig blijven hoe de toekomst zal evolueren , want muzikaal raakte haar elektronische pop net onvoldoende …

We bleven verschillende keren haperen in de Wabief tent , vandaag gesigneerd dor niemand minder dan Mauro ; je komt uit op een rits interessante optredens , die chaos , gekte en avontuur met elkaar gemeen hebben . Mooi …
Hate & Merda uit Italië was er al meteen eentje vroeg op de middag . Posthardcore , donker , dreigend , spannend , repetitief slepend , explosief . Met een kous over het hoofd speelde het duo erg stevig. Sterk dus!
The Germans hebben altijd al gehouden van wat experiment , en speelden een bezwerend exorcistische trip , die aanstekelijk werkte op de dansspieren door de repetitieve groovy ritmiek, die een ‘la guerre du feu’ sfeertje doet opborrelen. Twee heren en een dame dansten de laatste twintig minuten, ingesmeerd met een soort crème , naakt op het podium . Schitterend .
The soft moon trok alle registers open en hielden de pedaaleffects ingedrukt , de vocals vervormd en veel donkere wave en shoegazelawaai . Psychedelisch donker opzwepend en hitsend .
Gekte bij Fat white family , wat toegankelijk startte , ontspoorde al gauw en ging het combo in overdrive .
Goat was op zijn beurt goed in hun retropsychedelica en verwerkte heel wat afro . Regendansjes, heksenpassen, projecties sierden het geheel en voerden je mee naar andere oorden . Goat blijft verbazen .
Wat een dagje in de Wablief, mensen …

Ook in de club vonden we onze gading , met als hoogte punt Courtney Barnett, die een Chrissy Hynde look linkt met een Patti Smith sound , rauw,  melodieus , emotievol rakend. Een straf jengelend geluid  in een strak melodieuze outfit . Check “small poppies” en  “dead fox” maar eens ; de gevoeligheid verhoogde door de ruimte aan hun instrumenten. Grootse artieste in wording !
Vooraf het ruwe, onbesuisde gitaargeluid van The districts , dynamiek en dynamiet gingen samen , en Ought, die meer spanning en intensiteit in hun sound staken; Districts , Pavement  en Thurston Moore linken aan de Nieuw-Zeelandse indie van The clean en The chills , onbevangen en speels .
Tot slot hadden we rond de middernacht Little dragon , die hun ‘best of’ in hun korte bestaan voorstelden . Hun electropop  kreeg af en toe mat meer trance en percussieve ritmes mee .

In de Marquee lieten we ons overspoelen door de jonge wolven van Radkey , die Living Colour, Jimi Hendricks attitude in een punky retrogeluid brachten. The Gaslight Anthem zijn toe aan hun afsluitende tour en injecteerden emotie in hun eenvoudig treffende  , retestrakke retrorock’n’roll. Sterk op dreef waren ze met “american slang”, “45” , “the backseat” en “the 59 sound”.
Hoofdvogel was FFS , de postpunkkruising van Franz Ferdinand en The sparks , heerlijk hoe songs van beide partijen elkaar vinden van “do you want to” , “take me out” en “this town ain’t big enough” . De ooit zo koele keyboardspeler Ron Mael zette zelfs een danspasje en van broer Russell kon er een lachje vanaf . Wat wil je met het positivisme en levendigheid van FF…
Chvrches hebben we niet gezien , maar technische problemen deden de set vroegtijdig eindigen hoorden we …
 
Onze weg was nog niet ten einde , King Hiss in de shelter ging stevig tekeer en stopte wat progrock in hun sound , Frank Carter had lak aan alle regels waar fans en artiest mee geconfronteerd worden . Hij was middenin zijn  publiek te vinden en circlepits waren schering en inslag . ‘Fuck authority’ kon je hier wel letterlijk nemen. Met een knipoog naar Lightning bolt.

En die mainstage .. niet vergeten hoor met De jeugd van tegenwoordig , die het jonge publiekje vermaakte en verblijdde . De beats , bleeps en raps vlogen om de oren , met de handjes in de lucht op de pianoloop van “deze donkere  jongen komt zo hard”, “sterrenstof” en “de formule”. Christine & the queens , die haar muzikale eenvoud omzet in een tot in de puntjes uitgewerkte choreografie van o.m. “christine “en “saint claude”. Een grote madam.
Ellie Goulding doet de meisjesharten sneller slaan , maar bereikt de jongens evenzeer met hits als “starry eyes”, “anything could happen”, “i need your love”, “lights” en “burn” . Haar electropop bereikt iedereen .
Tot slot kon Major lazer besluiten om het feestje van 30 jaar Pukkelpop compleet te maken . Een dj set , met MC’s , danseressen , lapdance , amusement en show . Hier mocht het vuurwerk al knallen …
Tussenin even een glimp opgevangen van Jamie xx , die eigen werk of dit van The xx links liet voor een opzwepende DJ set …

Uitgebreide reviews volgen

Org: Pukkelpop