Deze nieuwe band bestaat uit een Frans duo. Max Balquier (zang, synths en gitaar) en Bren Costaire (drums) zijn beiden overblijvende leden van de band Frigo. Aanvankelijk is het begonnen als een solo project van Max. Na het leggen van de basis heeft hij er Bren met zijn drumstel bijgehaald. Synths en slaggitaarpartijen worden door elkaar gemengd. Soms doet het wat denken aan The Rapture zoals bijvoorbeeld in “Pretty Is All You Have”. Een dansbare track met een weemoedige ondertoon. Maar ook andere tracks zoals “Dance with the Shaman” zijn vrij dansbaar. Hier gaat de muziek meer richting electrodance. “Puzzle In Me” lijkt ergens tussen kunst en kitsch te zweven. Op “Control Freak” horen we postpunk bedolven onder de synths en een mooi binnen de lijntjes kleurende gitaar. Op het vlak van de gitaar doet Max hier zeker geen wonderen. Hij is eerder een middelmatige gitarist maar het gitaarwerk dient dan ook vooral ter ondersteuning van de songs. En dat doet hij dan wel goed. Doorheen het album verkennen ze een beetje de uithoeken tussen electro, pop en wave. Maar alles blijft heel beluisterbaar en luistervriendelijk.
Soms mochten ze nog ietsje meer uit de band springen maar al bij al is dit heel degelijk gemaakte muziek en heel aangenaam luistervoer.

We zagen de laatste tijd een aantal jonge honden de revue passeren die allen snedige en punky rock brengen. We denken aan Sons, Equal Idiots, … Daarnaast zijn er ook een aantal oud gedienden die, met verve, terug van zich laten horen. La Muerte, Red Zebra zijn daar een voorbeeld van en sedert 2010 ook terug The Definitivos. Ontstaan in 1979, het punkjaar bij uitstek, en vooral actief in de eerste helft van de jaren ‘80. In 2010 kwam een Anthology uit ‘Courtrai Tonight’ en vanaf 2012 treden ze terug op.
Nu is er via het, eveneens Kortrijks, label Mayway Records ‘Courtrai Moderne: Definite Definitivos’. Een compilatie op gelimiteerde vinyl en via download.
Je hoort van een aantal songs dat ze geproduceerd werden door Serge Feys (T.C. Matic). O.m. “Courtrai Tonight” die wat van Serge zijn funky gitaarspel in de song gemeen heeft. De song “Take Over” doet soms wat denken aan tijdsgenoten The Scabs ( ten tijde van “Here’s To You Gang”) die indertijd dezelfde spirit hadden. Ook de echo van The Kids zijn nooit ver weg zoals op “Mr C”. De songs zijn eenvoudig maar to-the-point. Na al die jaren bezitten ze nog steeds hun charme en blijven ze genietbaar. Alle dertien tracks misstaan hier niet. Vooral “All I Know”, “In This Head”, “Lahaut” en de punkwave song “Sight’Seeing” zijn interessante nummers. Als bonus krijgen we nog de recente song “2017” als toemaatje. Een sterke song: catchy, snedig en rockend. Een beetje zoals de comeback van The Paranoiacs een aantal jaren terug.
Wie ‘Courtrai Tonight’ uit 2010 heeft mislopen kan zich tegoed doen aan deze compilatie. Wie wil horen hoe hedendaagse bands zoals Sons of Budget Trash begin de jaren 80 hadden geklonken moet deze schijf zeker in huis halen.

Arthaud Seth (Merciful Nuns) en Ashley Dayour (Whispers in the Shadow) werkten sinds 2015 samen aan een trilogie onder de naam NEO (Near Earth Orbit). Drie albums werden uitgebracht en we dachten toen dat het afgelopen was met NEO. Blijkbaar was de inspiratie nog niet op en beviel de samenwerking goed want nu is er deel 4 van dit epos. Het verhaal zal nu onderhand wel bekend zijn en gaat over het jaar 2034 waar de Aarde onbewoonbaar is geworden. Aan de hand van opgevangen radiosignalen vanuit de ruimte tracht men te reconstrueren wat er is gebeurt. Op deel 4 gaat men nog verder en spreekt men over parallelle universums die constant met elkaar in interactie gaan. Om je in het verdere verhaal te verdiepen moet je er wel de lyrics en de additionele info bijnemen.

Wat moeten we verder onthouden? Dat ‘A.T.O.M.’  terug een album is geworden dat erg filmisch en als een ruimtereis klinkt. Tijdens het beluisteren krijg je echt het gevoel dat je ergens in een ruimteschip onbekende oorden aan het verkennen bent. Het geheel bevat een mengeling van gothic, (space) rock en synthrock. De vocals van Arthaud Seth zijn heel geslaagd. Met voldoende nuancering en afwisseling. Luister bv eens naar “Paths”. De invloed van Dayour op het muzikale deel lijkt groter te zijn dan op de voorgaande. Een aantal tracks hebben een zekere dansbaarheid en de synths zijn heel mooi uitgewerkt. “Overlords” is een sterke opener met een uitgesponnen intro die overgaat in een haast industrial klinkende electrorock song. “Nine Billion Names Of God” drijft op een leuke baslijn. De song klinkt vrij apocalyptisch en is allesbehalve opbeurend. “Paths” heeft een heerlijke intro en een vrij dansbare ritmesectie als basis. Het sterkste nummer van dit album is voor mij “Lucifer Rising”. Vooreerst is er de prachtige intro met synthsounds die klinken als een piano en klokkenspel. De track wordt dan verder opgebouwd met stem, bass en uiteindelijk drums om zo de song open te breken. Een mooi en breekbaar nummer.

Zoals steeds is alles goed uitgewerkt: verhaal, songs en artwork. De eigenaars van het ‘A.T.O.M.’ - pack krijgen er nog een t-shirt en de originele soundtrack van ‘The End of all Existence’ bij. Een koopje.

Op ‘A.T.O.M.’ krijgen we een waardig vervolg op de trilogie van Seth en co. Dit album bewijst dat er nog ruimte voor meer was. Benieuwd of we nu nog een vervolg krijgen…