Meltheads kwamen een tijd geleden als een komeet binnen met het nummer “Naïef”. Terecht, maar het zal ook niet simpel geweest om dan daarna een album te maken met de verwachtingen die er inmiddels zijn t.a.v. de band.

Een aantal vaststellingen na het beluisteren van het album.
Ten eerste worden de verwachtingen met gemak ingelost. De nieuwe songs zijn puntig, soms rauw, potig en catchy. Ze lijken zeker niet verlamd door het succes.
Ten tweede heeft men ervoor gekozen om hun nummers terug in het Engels te zingen. Dat toont aan dat men o.a. het succes van “Naïef” niet wil uitmelken. Het ware gemakkelijk geweest, vooral songs in de eigen taal tegenwoordig heel in zijn.
De songs bevinden zich ergens tussen The Gun club ( o.m. “Decent Sex” of “Night Gym”) en Magnapop (o.a. “I Want it All”) in.
Soms brengen ze er ook wat jaren zeventig elementen bij. Zoals in “White Lies”. Wat trouwens een prachtig opgebouwde song is. Je hoort: ze zijn toch meer dan een doorsnee noise/punk band. Ze kennen hun geschiedenis en alle invloeden tezamen geeft hen hun eigen geluid. Op “Theodore” krijgen we een verrassende ritmesectie dat een beetje doet denken aan Fad Gadget, Pixies of Gang of Four maar dan op een rockleest geschoeid. Wederom een geslaagde song.

Zo krijgen we elf tracks die toch wel stuk voor de moeite waard zijn. We vergeten dan nog bijna om het over de teksten te hebben. Niet meteen de vrolijkste teksten maar wel degelijke en geloofwaardig lyrics over de pijn van de liefde, drugs en hier en daar wat maatschappijkritiek.
Meltheads zijn echt met dit album goed vertrokken. “Naïef” heeft hen op de kaart gezet en met ‘Decent Seks’ gaan ze de kaart verder uitvouwen en inkleuren.
Tel daarbij nog hun uitstekende live reputatie en de deuren van de Europese landen rondom ons moeten toch wel kunnen opengaan …
Voor liefhebbers van garagepop, noise en punk!
Punk/noiserock/garagerock
Decent Sex
Meltheads

De Gentse band Blue and Broke heeft voor ‘Inside’ de participatie van andere muzikanten bewust klein en intiem gehouden. Enkel Klaas Tomme voegt er wat backing vocals en synths aan toe en Steven De Bruyn soms harmonica. Verschillende bandleden hebben de voorbije twee jaar hun zorgen in hun privé leven gehad. De opnames in de knusse studio in de Ardennen was dan ook een welgekomen toevluchtsoord. Een plek om ver weg van alles ongestoord muziek te maken en verhalen te vertellen.
Vandaar dat het album start met “Come Inside”: kom binnen en voel je veilig hier. Het nummer voelt ook zo aan. Een spaarzame, donkere synth waarop de warme vocals van Melissa Anthuenis je meteen ‘in the face’ aanspreken. Op ‘Inside’ gaat de song verder met de hele band erbij en bloeit het liedje helemaal open. Het is moeilijk om een genre op de muziek te plakken. Het heeft de warmte en het klinkt organisch zoals bij country maar het is niet echt Country of Americana. Het klinkt ook een beetje als indie maar is niet echt Indie. Het zweeft er ergens tussen maar zoals gezegd, het is warme en echte muziek.
“Maybe Later” bijvoorbeeld bevat een lekkere bas (ik vermoed contrabas) van Augustijn Vermandere, fijn gitaarwerk van Pedro De Bruyckere en smachtende vocals. Een topnummertje. Ook de warme Rhodes en andere orgelsounds die Danny Verstraete er telkens aan toevoegt geven de songs sound en geborgenheid. Het drum- en percussiewerk van Niels Delvaux klopt ook langs alle kanten: niets te veel of te weinig en alles mooi op de juiste plaats.
Dertien songs lang weet de band mij te boeien. Verwacht geen uptempo songs maar eerlijk, verhalende liedjes.
Wie houdt van organisch klinkende muziek wars van alle hippe trends, van verhalen over de grote en kleine dingen in het leven zal dit pareltje absoluut weten te waarderen. Het is een ingetogen en intimistische plaat geworden waar veel luisterplezier in schuilt. Aan jullie om het te ontdekken.

Scrape ontstond in 2023 uit de assen van The RG’s. Naast de naamsverandering onderging het geluid ook een metamorfose. Het werd steviger en strakker. Het neigde naar noise rock en post punk. Het was een natuurlijke muzikale evolutie door de jaren heen maar men voelde dat het niet meer volledig samenviel met de muziek waar The RG’s voor stonden. Zo werd Scrape geboren. De band kreeg verder het vertrouwen van Polderrecords en nu is er de EP ‘Shake The Nation’.

Op het gelijknamig nummer “Shake The Nation” , dat reeds een tijdje geleden als single uitkwam, wordt er met een grote rock en punk attitude gespeeld. Energiek en met een tekst die de mensen wil wakker schudden. Dat is het nieuwe handelsmerk van Scrape: energiek, kritische teksten en urgent. Ook “Morality Police” gaat op hetzelfde patroon verder. Met een superbe ritmesectie en een vrij catchy refrein.
Op “No Land” duwt men het gaspedaal nog wat dieper in. “N.W.O.” heeft de attitude van een band zoals bijvoorbeeld Rage Against the Machine: energiek, ritmisch, opruiend en catchy. Een heel fijn nummer!
“Resilience” drijft op een heerlijke brommende bas om dan tijdens het refrein serieus uit te barsten.

Vijf songs krijgen we hier te horen en het is vijf maal boenk er op. Misschien werd de metamorfose door velen als een gok of zelfs als dom gezien, maar het is een heel geslaagde transformatie geworden: ze klinken energiek, to-the-point en helemaal into 2024. Benieuwd nu naar hun komende optredens.

Noise rock/garage rock/postpunk
Shake The Nation EP
Scrape
Voor liefhebbers van o.a. Meltheads, Ramkot, It It Anita, Heisa, Blood Red Shoes, King Hiss…

De Nederlandse band N.O.R.A. is al een tijdje bezig. In 2017 brachten ze een live registratie uit. Het was wachten tot nu om een eerste studioplaat uit te brengen. De gelijknamige EP bevat 6 songs. De vier muzikanten hebben een aantal jaren geschreven aan de songs vooral ze de tijd rijp vonden om ze uit te brengen.
Het is een weldoordachte verzameling nummers geworden. Met verschillende soorten stijlen verweven doorheen de nummers waardoor ze moeilijk in een hokje te plaatsen zijn.
Opener “Miracle” begint in de intro heel etherisch tot men de gitaar- en ritmesectie erbij haalt. Met een fijn refrein maar het is vooral een track dat op het gebroken ritme drijft. Maar wel een sterke song en heel geschikt om mee te openen. 
“All My Life” is een stuk toegankelijker en echt single materiaal. Ook de zang hier is subliem. Ik weet niet goed met wat ik het kan vergelijken. Misschien met Alicia Keys, Toni Braxton, Janet Jackson? Iets van die stijl en stemkleur in elk geval. Het is wel een topnummer!
Hetzelfde kan gezegd worden over “Try”. Eveneens een heerlijk gezongen, toegankelijk en dromerig nummertje. “I Can’t Wait” heeft weer die R&B vibe en groove. Luister maar dat dat gitaartje… Maar de song is een song waarvan je zegt of denkt dat hij al jaren aanwezig is. Het klinkt ietwat mainstream dus maar de bridge maakt de song de moeite waard en geeft het net dat beetje extra om op te vallen. “You Had Me” is gewoonweg een heerlijke song met een warme zingende bas. Het ingetogen wah-wah gitaartje geeft de nodige kleur aan de song. “Thinking” klinkt vrij funky en sluit deze geslaagde EP af.
De EP is van begin tot einde van hoge kwaliteit. Je hoort dat dit geschoolde muzikanten zijn die zoeken naar diepgang en proberen de grenzen van genres te verleggen. Een band die met dit materiaal goed zou passen op Jazz Bilzen, de Cactusclub enz. Mooi.

Funk/jazz/R&B
N.O.R.A. EP
N.O.R.A. (New Original Rhythm Architects)

De band maakte een transformatieve reis door tijdens het maken van hun laatste album. Het album is naar eigen zeggen introvert en erg persoonlijk geworden. Net zoals bij veel mensen hebben de voorbije coronaperiode en de nieuw ontstane oorlogen een grote indruk en invloed nagelaten op hen, wat zich reflecteert in hun nieuwe nummers en teksten.
Ook evolueerde hun opname- en schrijfproces waardoor ze nu anders dan voorheen klinken. Alles werd vrij live en zonder clicktrack opgenomen. De concentratie lag meer op de vibe en de groove. De productie lag in handen van Pieter Kloos @The Void Studio
“Lighter” opent met de zinsnede ‘I felt in a deep slumber in the dark and when i woke up i felt lighter’ dat meteen de toon van het album zet. Een beetje zoals Iron Maiden doet op “The Number of the Beast”. Daarna trekt “April Fire” het album echt op gang. Meteen een sterke song dat goed in elkaar steekt met een goede tekst en fijne ritmesectie. “Pigs” zit in hetzelfde straatje maar klinkt iets ruwer en minder verfijnd. “Sleeping Dogs” klinkt dan weer sterker. Beter nog: het is een uitstekend uitgesponnen track met heel mooi bas- en drumwerk die de rest omhoog trekt. De zang hier is ook top. Zowat het topnummer van de plaat. Ook “Suspended Animation” is van hetzelfde niveau en bezit een beetje dezelfde vibes. De wijd uitwaaiende zang ligt Tim Van De Plas wel.
Daarnaast zijn er ook nummers waar men meer neigt naar grunge en garage rock zoals op “No More Mistakes”. Iets minder verfijnd wat dan live misschien wat beter is om de boel op te fokken. “Mug” is ook vrij stevig maar iets complexer en genuanceerder.
In totaal vinden we hier tien songs terug waar elementen uit stoner, desert rock, grunge, garage rock en dergelijke meer met elkaar gemengd worden.
Ook dit album toont nog maar eens waar de band toe in staat is en we kijken er in elk geval naar uit hen met dit werk live aan het werk te zien.

Stoner rock/grunge
Lighter
Tangled Horns

Deze single is een voorloper op het nieuwe album ‘Interplay’ dat op 29 maart uitkomt. Een album waar ik na de meer dan uitstekende vorige plaat ‘This is Not A Safe Place’ reikhalzend naar uitkijk.
Deze single is terug een sterke song en sound dat typisch als Ride klinkt. Een stuwende bas en een vrij melodieus en catchy refrein dat een mens kan doen dromen en wegzeven van alle hedendaagse ellende op onze aardbol.
Ook de aanwezigheid van de typisch fijne galmende gitaarklanken en keysounds fleuren de track op. Als de rest op het nieuwe album van hetzelfde kaliber is dan zal het dik in orde zijn.

Indierock/Shoegaze
Peace Sign -single-
Ride

RIDE - Peace Sign (Official Visualiser) (youtube.com)

De nieuwe van Gamma Rave is een kopstoot van jewelste. De zang zit een beetje in hetzelfde straatje van Eminem. Muzikaal is het een crossover geworden van elementen/vibes van een band als Rage Against the Machine en elektronische toetsen die naar alternatieve dance zoals The Prodigy neigen. Maar dan op hun geheel eigen wijze.
Eén ding kan je zeker zeggen en dat is dat ze origineel klinken en een eigen sound hebben ontwikkeld.
Een heel sterke track van deze Gentenaars.

Dub/Cross-over/Punk/Rap
Crossroads -single-
Gamma Rave

Gamma Rave - Officiële Website

Trad Records staat garant voor traditionele, meestal instrumentale, folk/heimat muziek. De meeste releases bestaan uit Vlaamse bands, maar ‘Vision of Three’ van Northern Resonance is ditmaal een band van Scandinavische oorsprong. Het trio is afkomstig uit Zweden. Hun muziek is geworteld in de Scandinavische volksmuziekscene. Hun debuut uit 2020 werd bekroond met een Zweedse grammy. Intussen toerden ze reeds de wereld rond. In tegenstelling tot hun debuut dat heel basic, zonder overdubs en live, werd opgenomen zijn ze voor hun opvolger op een iets andere manier gaan schrijven en opnemen. Ze hebben er productiematig meer werk ingestoken en geluidstechnicus Jeroen Geerinck werd als het ware een extra bandlid gedurende het hele proces. Zo hebben ze op die manier proberen het beste uit hun instrumenten te halen.
Northern Resonance bestaat uit drie leden. Anna Ekborg Hans-Ers speelt viola d’ amore, Jerker Hans Ers op hardangerviool en Petrus Dillner op de nyckelharpa. Zo krijg je natuurlijk dat vrij typische geluid dat voor vele mensen exotisch klinkt. Ook wordt de vergelijking met kamermuziek en Zweedse volksmuziek gemaakt. De vergelijking met een kamerorkest is te begrijpen. Dat komt voornamelijk door de heel aanwezige strijkinstrumenten. Maar toch klinken ze iets moderner dan een kamerorkest.
Op dit album hoor je uptempo tracks zoals o.m. de opener “Fasterud” en ook meer ingetogen stukjes muziek zoals “Kansas City”. Je kan het vergelijken met verschillende soundscapes die passeren. De indruk is dat naast de muzikale opbouw de sfeer van elke track minstens even belangrijk is. Als geheel krijg je een heel kwalitatief album waarvan te begrijpen valt waarom ze internationaal bekend zijn en overal gevraagd worden om te spelen.
Met ‘Vision of Three’ zet Northern Resonance zich op muzikaal vlak nog een stapje hoger ten opzichte van hun debuut. Dat zal ongetwijfeld leiden tot uitverkochte zalen waarmee ze met hun aankomende tournee onder andere Australië, VS, Chili, Colombia, Groot-Brittannië, Duitsland en Zweden zullen aandoen.

Traditionele folk/volksmuziek
Vision of Three
Northern Resonance

Mickael Karkousse is de zanger van Goose en stelt hier met ‘Hello’ zijn debuutalbum voor. Zo’n twee jaar zijn debuut-EP die hij zelf omschrijft als een EP waarop hij nog zoekende was. Zelf zegt hij dat het moeilijk heeft om emoties te uiten behalve via muziek. We kunnen daar inkomen want geldt dat niet voor muzikanten? De producer die hem door zijn muzikale reis op ‘Hello’ heeft geleid, is de Fransman Victor Le Masne die ook de vorige plaat van Goose heeft gedaan en voor de Olympische Spelen in Parijs gevraagd werd om de Marseillaise in een nieuw arrangement te steken.
Over naar de muziek dan. We gaan er niet flauw over doen maar je hoort hier en daar wel eens Goose doorklinken. Ook natuurlijk vanwege het feit dat hij bij Goose ook de vocals doet. Is dat erg? Nee en het is nu ook niet dat het een doorslag is van Goose.
Opener “Hello” is een aanstekelijke emotierijke instrumentele track dat het in het dance en club circuit wel zijn weg zou kunnen vinden. “The Good Life” was tevens al een single en is een topnummertje: synths, catchy met wat verwijzingen naar 80’s pop en disco. Ook “Darling” is uptempo en heel dansbaar. Ik denk dan wel eens aan een artiest zoals Libanees-Britse zanger Mika. “Dancing Like A Fool” is ook een nummer dat nog wat swingt.
De andere zeven tracks zijn meestal veel rustiger qua ritme maar daarom zeker niet minder goed. “Hide Again” bijvoorbeeld is gevoelig en heeft een mooie opbouw. “Only With You” is een gelijkaardig nummer en Karkousse maakt hier gebruik van stemvervorming zoals we die nu veel horen op de radio. “It’s So Magic” is eveneens gevoelig en bij momenten ietwat etherisch door de synths. Met een verslavend terugkerend zinnetje in het refrein. “Omni” is een korte instrumental hoofdzakelijk op piano gespeeld. Op afsluiter “True” klinken de synthsounds een beetje als een Stromae nummer. Met deze song schudt hij nog eens zijn publiek wakker na de eerdere gevoelige en rustige tracks.
Mickael Karkousse heeft met “Hello” een sterk album uit. Het toont dat hij meer is dan de zanger van Goose. Zijn rustiger en introvertere songs zijn meer dan de moeite waard en tonen een andere kant van hem. Toch blijft het meeste van zijn materiaal catchy en toegankelijk.

Synthpop/electro
Hello
Mickael Karkousse

Het legendarisch label Antler is terug tot leven gekomen. Goed nieuws voor de vinylliefhebbers en voor de mensen die de muziek uit die periode willen (her)ontdekken. Er werd geput uit de archieven van het label. Siglo XX kreeg al een release van een remasterde versie van hun dubbelalbum en nu krijgen we een compilatie met werk uit de beginperiode van het label. Het begon met Roland Beelen (Kleo Label) die in 1981 samen zat met Maurice Engelen en daarna samen Antler oprichtte.
Hun eerste release was Neue Sachlichkeit met “Ice/Painless Rage”. Toen waren ze echt baanbrekend voor verschillende genres en bands in België. Tot 2005 bleven ze samenwerken maar door een zwaar ongeluk van Roland Beelen in dat jaar trok hij zich terug uit de muziek business.
Uiteindelijk werd het label samengevoegd met EMI en werd het onder de mat geveegd. Via omzwervingen kwam het in handen van Warner Music. In 2022 verwierf Starman Records van Felix Huybrechts het recht om de naam en het label nieuw leven in te blazen. Lieven De Ridder (Walhalla Records) stelde twee compilaties samen uit het materiaal en Pieter De Wagter remasterde de tracks.

Wat komen we op de eerste compilatie tegen? Songs van artiesten die nog via Kleo uitgegeven zijn geweest en van het jonge Antler.
Opener is Luc Van Acker & Didi Paris met “Onze Vader”. Een heel rudimentair gemixte track dat naar post punk ruikt. Het is wel degelijk het Onze Vader dat hier opgedreund wordt. Een heel alternatieve versie in vergelijking met Dana Winner haar versie… Het nummer doet mij wat aan de jonge P.I.L. denken.
Siglo XX mag hier niet ontbreken natuurlijk. Dit met “Obsession”. Een nummer dat nog ergens tussen New Wave en Dark Wave bengelde.
Neue Sachlichkeit met “Ice” en “Painless Rage” wat , zeker voor die tijd, een goede productie had. Maar het waren ook twee goede songs met potentie. “Ice” vind ik nog steeds een dijk van een nummer. Alleen al die ritmesectie  maakt het luisteren de moeite waard.
The Neon Judgement met “Sweet Revenge” dat in 1982 samen “Factory Wall” op een 7inch stond. The Singles met de aardige track “The Last Dance” met onder meer Ben Crabbé aan de drums. Ze behaalden de tweede plaats op de Humo’s Rock Rally in 1980 na The Machines.
Men 2nd met “The Healer” uit Leuven met leden die connecties hadden met bands als Aroma Di Amore, De Legende en The Singles.
Ook interessant is Sovjet War met “The Nuthouse” dat muzikaal te vergelijken valt met wat Red Zebra toen in die dagen deed.

In totaal twaalf tracks vinden we op deze eerste compilatie terug. Het moet gezegd worden dat dit een heel fijne en evenwichtige verzamelaar is geworden waar geen opvuller tussen staat. Een grote aanrader!

Electro, Post Punk, Cold & New Wave
Antler Records - Early Years Vol 1
Antler Records