logo_musiczine_nl

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

CD Reviews

Eeuwig

I Am The Universe -single-

Geschreven door

Eeuwig is het bandproject van de Nederlanders Jeroen van Riet (Into The Arcane, Dead End, My Favourite Scar, …) en Ronald Stempyn (Deem Index). De twee wonen in elkaars buurt in Arnhem en vonden elkaar tijdens de corona. Eind vorig jaar was “Tides” de eerste, veelbelovende single op Bandcamp. En nu is er opvolger “I Am The Universe”.
De sound kristalliseert zich al wat meer: nog meer tijd en plaats voor de cleane vocalen, nog meer atmosferisch, … en toch nog steeds met één been in de black metal. Knappe productie en mix, dat ook.
Jeroen’s dochter Mist zingt mee en Jeroen’s broer Eef (ook van Dead End en My Favourite Scar) speelde de solo’s in.
Bij eerdere reviews kwamen we uit bij referenties als Wiegedood en Paradise Lost. Daar voegen we nu nog Candlemass, Solstafir en Celestial Season aan toe.
Deze samenwerking groeit bij elke release en we hopen dat we dat nog een paar keer zullen kunnen zeggen …

https://www.youtube.com/watch?v=XKujFCwugjo

Beordeling

Tien Ton Vuist

I Only Think About Myself -single-

Geschreven door

Oudenaarde’s finest Tien Ton Vuist hebben al een lange reeks catchy singles op hun conto en daar voegen ze met “I Only Think About Myself” nog een banger van formaat aan toe. Een flinke scheut Ramones-punk, wat extra jeuk van The Hives en de hitsigheid van de vroege Kaiser Chiefs, allemaal vermengd in hun eigen sound. Mooie opbouw, über-meebrulbaar en catchy as fuck!
Die grote doorbraak mag er nu stilaan gaan komen.

https://www.youtube.com/watch?v=lkRo-FtlhBQ

Beordeling

Julienne Brunoise -single-

Geschreven door

De legendarische rockband The Wolf Banes is nog niet uitgezongen en met een leuke single als “Julienne Brunoise” maken ze duidelijk dat ze nog steeds een hoog niveau halen. De grappige tekst gaat over een huisvrouw die heel handig is met een keukenmes en dat is meteen een reden om haar hart niet te willen breken. Dat moet ergens in deze mijmerende geschiedenis toch gebeurd zijn, maar Wimmeke Punk heeft het gelukkig overleefd en kan het nog navertellen.
Knappe single. Niet zo memorabel als “As The Bottle Runs Dry” of “Fire In The Woods”, maar we zijn blij dat de Wolf Banes het nog elk jaar opnieuw blijven proberen. Een wereld zonder Wolf Banes zou maar saai zijn.

https://www.youtube.com/watch?v=MslENRtyqBU

Beordeling

Witch Piss

Witch Piss

Geschreven door

België heeft een lange traditie in stoner en stonermetal, met onder meer Cowboys & Aliens, Fire Down Below, Beaten By Hippies en het recente internationale succes van Gnome.
Witch Piss is een nieuwe vaderlandse stonermetalband met muzikanten die nog in andere bands spelen, in andere genres vooral ook: Marche Funèbre, Drawn Into Descent, Akem Manah, Self Inflicted, …. Het moet zijn dat ze toch heel wat liefde voor en kennis van de stonermetal hebben, want hun debuut als Witch Piss is sterk.
Er zit bij momenten wat sludgy doom in de tracks van album ‘Witch Piss’, zoals op “Children Of The Fire”, wat de oorsprong van sommige bandleden wat verraadt, maar dat is meer een zegen dan een vloek. Ze mengen best wel veel verschillende invloeden: psychedelic rock, spacerock, desert rock, heavy metal, …. Daardoor meandert de band per track van de ene invloed naar de volgende. Misschien zullen er voor het volgende album keuzes gemaakt worden die tot meer consistentie kunnen leiden of net tot nog meer experiment. Maar muzikaal zit dit heel goed in elkaar.
De zang komt bij Witch Piss van Peter Egberghs, die zich bij Marche Funèbre vooralsnog beperkte tot backing vocals. Zijn volle stemgeluid is een aangename ontdekking en hij gooit alles in de strijd wat hij heeft. Tegelijk voel je dat hij vocaal nog wat groeimarge heeft. In de vocalen doet Egberghs mij wat denken aan Ben Ward van Orange Goblin.
De lyrics zitten meestal wel goed. Enkel “Me And My Camaro” is wat cheap, maar bij de nieuwste lichting stoner is het blijkbaar normaal om je als petrolhead te outen.
Afgemeten aan andere stonermetalbands heeft Witch Piss lange vocale stukken en missen ze nog een paar direct meebrulbare refreinen. Maar de vibe zit goed en dit klinkt zo ook al bijzonder catchy.

https://www.youtube.com/watch?v=I8fDTOmEphQ

Beordeling

Janez Detd.

She’s My Ex -single-

Geschreven door

Janez Detd., één van de populairste punkrockbands van België, stopte ermee in 20110. Sinds 2015 waren er geregeld reünie-optredens die bijna altijd als ‘eenmalig’ of als het ‘allerlaatste’ werden aangekondigd. Nu, 14 jaar na de laatste release, is er dan plots opnieuw een single.
“She’s My Ex” is een nummer van ALL, één van de favoriete punkbands van de bandleden van Janez Detd. De song werd vertimmerd tot een duet met Hanne Terweduwe van de Antwerpse punkband For I Am. Stef Exelmans nam de opnames voor zijn rekening en de mix werd verzorgd door de Amerikaan Jesse Cannon. De mastering werd gedaan door Bill Stevenson, drummer van ALL en de componist van “She’s My Ex”.
Janez Detd. weet doorgaans zijn covers wel uit te kiezen. Ze gaven een tweede leven aan “Take On Me” van A-Ha en aan “Mala Vida” van Mano Negra. Hun versie van “Your Love” van The Outfield behoort dan weer niet tot het collectieve geheugen.
De keuze voor “She’s My Ex” roept wat vragen op. Als het de bedoeling was om hiermee zo hard te scoren als met “Take On Me” of “Mala Vida”, dan is dit nummer toch wel bijzonder onbekend, in Vlaanderen. Dat klopt dan niet onmiddellijk met de ambitie rond deze release: er is een label, de Afrekening van StuBru halen is een absoluut eerste doel, het aan boord halen van de zangeres van For I Am, de optredens die waarschijnlijk binnenkort aangekondigd zullen worden, … Het is een leuke song, maar misschien geen hapklare meezinger.
Waar we wel blij van worden: Janez Detd. klinkt nog altijd als vroeger: energiek, catchy, snedig, …

https://www.youtube.com/watch?v=c7N2kwl7sUg

Beordeling

Mesmur

Chthonic

Geschreven door

Bij het uitkomen van hun gelijknamig debuut was ik wel onder de indruk van donkere, eerder logge en diepe Doom metal. Bovendien hadden ze ook wel melodieuze stukken in hun muziek.
Intussen is dit toch al 9 jaar geleden en is dit hun vierde album. Bij deze vierkoppige Amerikaanse band uit North-Carolina krijgen we op ‘Chthonic’ terug het vertrouwde geluid waar ze sinds 2014 om bekend staan. Dat zijn lange, donkere lappen muziek met daarbij een getormenteerde stem die rechtstreeks uit één of andere grafkelder komt. Het soort muziek dat, wanneer je door een donkere periode gaat, je zal herkennen maar je niet meteen zal opvrolijken. Nou, ik kan dat wel smaken en dit album evenzeer.
Tevens zijn er ook wel melodieuzere passages zoals de intro op “Petroglyph” met zijn gitaarmelodietje of de instrumentale interlude “Chthonic” waarin ze de toon en het thema van de plaat neerzetten. “Passage” is voor mij het boeiendste stuk dat ze hier hebben neergezet: donker, zwaar en met veel variatie in alle geledingen. Voor mij het piece-de-resistance van de plaat.
Vijf tracks lang nemen ze je bij je nekvel. De intro en outro zijn samen goed voor tien minuten en de drie tracks ertussen draaien allen rond de tien minuten maar het voelt niet als tien minuten aan.

Een aanrader in zijn genre! Met een mooie cover van de Oekraïense kunstenaar  Vladislav Cadaversky.

Doom/Death Funeral metal
Chthonic
Mesmur

 

Beordeling

Nile On Wax

After Heaven

Geschreven door

Nile On Wax is een trio dat in bepaalde kringen wel bekend is en terecht ook, want ze brengen hoogstaande en smaakvolle muziek. Als we de naam van de violiste noemen dan zal bij het breder publiek wel hier en daar een frank of een euro vallen. Catherine Graindorge kwam een tijdje geleden wel vaker in de media vanwege haar samenwerking met Iggy Pop. Daarnaast heeft ze ook al met o.a. Nick Cave, John Parish etc…
Daarnaast mogen we bassist David Christophe en drummer Elie Rabinovitch zeker niet vergeten. Met ‘After Heaven’ zijn ze aan hun eerste album voor hun nieuwe label, nadat ze al drie albums op Dépot 214 uitbrachten. En ze hebben hun start bij Tonzonen Records niet gemist.
Opener “In Heaven” verzoent een beetje elementen uit verschillende stijlen om tot een homogeen en sterk opgebouwd stuk muziek te komen : het klinkt soms filmisch, Oosters en bij momenten naar de post-rock van Explosions in the Sky. En dat geldt meteen voor al de tracks op dit rijk gekleurd en klinkend album. Een pareltje om te ontdekken. Ik kan natuurlijk nog talloze vergelijkingen maken en met superlatieven gooien maar je moet het vooral zelf ontdekken en je laten meenemen in hun boeiende wereld.

Jazz, Epische soundscapes, post-rock
After Heaven
Nile On Wax

Beordeling

The Smashing Pumpkins

Atum

Geschreven door

De periode dat Smashing Pumpkins een toonaangevende gitaargroep was ligt ondertussen al 3 decennia achter ons, maar de overmoedigheid van Billy Corgan kent nog steeds geen grenzen. Destijds maakten de Pumpkins, als opvolger van het onovertroffen ‘Siamese Dream’, het epische ‘Mellon Collie and The Infinite Sadness’, een ambitieuze dubbelaar die als klassieker de geschiedenis in ging maar die wel al duidelijk de eerste symptomen van bombast en hoogdravendheid vertoonde. Daarna kon ‘Adore’ nog net door de beugel, maar de pompeuze en inferieure albums die er op volgden, inclusief de recente comeback platen ‘Shiny and Oh So Bright” en ‘Cyr’, hebben er definitief voor gezorgd dat wij de Pumpkins al lang niet meer serieus nemen. Met het vehikel ‘Atum’ zullen ze ons alleszins niet van gedacht doen veranderen.
Je zou denken dat Smashing Pumpkins, nu ze in hun originele line up herenigd zijn, zouden teruggrijpen naar de bruisende gitaarrock van hun betere dagen, maar niets is minder waar. Ze leggen het er hier immers nog wat dikker op, de pathos wordt in volle containers aangevoerd. ‘Atum’ is een drievoudig album geworden dat aangekondigd wordt als een rockopera. Hier houden we al de adem in, het begrip rockopera werd eind jaren 60 in het leven geroepen door bands als The Pretty Things en vooral The Who, die er trouwens bijzonder goed mee wegkwamen met kleppers als ‘Tommy’ en ‘Quadrophenia’. Maar sinds ‘Bat Out Of Hell’ Van Meat Loaf ervaren wij de term rockopera eerder als een verschrikking dan als een verademing, en het gedrocht ‘Atum’ bevestigt dat alleen maar.
De rockers zijn pompeus, de ballads zijn stroperig, de gezwollen sound komt te pas en te onpas naar boven en het kale opperhoofd Billy Corgan waant zich meermaals in de hemel, zijn eigen hemel wel te verstaan, waar hij zelf de plak zwaait. De songs halen nergens het niveau van de Pumpkins hun hoogdagen en met de regelmaat van de klok verzandt het hele zootje in het soort pathetische synthrock die ook hoogtij viert op de laatste wansmakelijke platen van het al even diep gezakte Muse. Wij moeten ook regelmatig aan het meest weerzinwekkende werk van Depeche Mode denken. Dit kan toch allemaal niet de bedoeling geweest zijn, menen wij dan.
Maar met Billy Corgan, wiens ego hoger reikt dan de Mount Everest, weet je nooit, het is was waarschijnlijk wel zo bedoeld. We kunnen ons ook niet van de indruk ontdoen dat dit album Corgan’s visitekaartje is en dat de inspraak van de overige groepsleden herleid is tot het absolute nulpunt.
Met een beetje goeie wil selecteren we uit deze drie pafferige brokken misschien één deftige plaat. Laat het ons op een EP houden, eentje die dan nog maar op zijn best de stempel ‘middelmatig’ kan meekrijgen. Daarop de tracks “Empires”, “Beguiled”, “In Lieu Of Failure”, “That Witch Animates The Spirit” en “Harmageddon”, de enige songs die ergens nog een zweem van dat originele pompende Pumpkins bloed in zich hebben.
Als u zich toch geroepen voelt om deze zogenaamde rockopera in één ruk uit te zitten, dan wensen wij u veel sterkte toe. Inmiddels zetten wij nog eens ‘Siamese Dream’ op om de pijn wat te verzachten.

Beordeling

Various Artists

Just Like Heaven - A Tribute To The Cure

Geschreven door

Cleopatra Records verzamelde 11 van zijn bands om elk een cover op te nemen van the Cure. Een beetje zoals Alfa Matrix dat binnenkort zijn tweede tribute-album uitbrengt voor dezelfde Britse band. Er zijn natuurlijk verschillen. Bij Alfa Matrix komen ook minder bekende Cure-songs aan bod, terwijl Cleopatra kiest voor de bekendste singles.

Wat opvalt bij Cleopatra Records is dat ze niet voor de bekendste bands van het label gegaan zijn, enkel The KVB en Pink Turns Blue deden meteen een belletje rinkelen, maar wel voor bands die nog een duwtje in de rug kunnen gebruiken op hun weg naar succes. Die bands hebben er ook best wat tijd en moeite in gestoken. Ze gaan aan de haal met ritme en melodie, maar het blijft wel telkens herkenbaar.

Als we het kaf van het koren moeten scheiden, dan zetten we Velvet Condom (“Just Like Heaven”), Buzz Kull (“Fascination Street”), The KVB (“Lullaby”), Demob Happy (“Pictures Of You”) en Minuit Machine (“Lovesong”) bij het koren en Soviet Soviet (“In Between Days”) , Pink Turns Blue (“Boys Don’t Cry”) en This Cold Night (“Close To Me”) bij het kaf. Op wat Crying Vessel doet met “Friday I’m In Love zouden gevangenisstraffen moeten staan. De rest zweeft er wat tussenin.

Leuk tribute-album. Een paar goeie nieuwe interpretaties. Maar we onthouden hier vooral: nobody plays the Cure like The Cure.

Just Like Heaven - A Tribute To The Cure
Various Artists
Cleopatra Records

https://cleopatrarecords.bandcamp.com/album/just-like-heaven-a-tribute-to-the-cure-2

Beordeling

Lovelorn Dolls

Lullaby -single-

Geschreven door

Het Belgische gothrockduo Lovelorn Dolls heeft een leuke cover uitgebracht van “Lullaby” van The Cure.
De song krijgt muzikaal een soort van Marilyn Manson-jasje aangemeten, met minder gitaar en met vrouwelijke vocalen die soms tegelijk lieflijk en dreigend zijn. De basis en de algemene vibe van het origineel blijven overeind, hoewel die van Lovelorn Dolls er toch met de vuile voeten door gaan. Fantastisch dat deze band niet bezwijkt onder het vaak eindeloze respect dat veel andere artiesten hebben voor een band als the Cure, waardoor ze maar weinig durven veranderen aan de songs.
Lovelorn Dolls is één van de vele bands op het Alfa Matrix-label en deze cover van “Lullaby” is één van de 27 tracks van het tribute album ‘A Strange Play 2’ van Alfa Matrix en het nieuwe zusterlabel Spleen+. Lovelorn Dolls deed in 2014 overigens ook al mee op ‘A STrange Play 1’ van deze tribute-reeks. Op deel 2 staan voorts nog The Cure-covers door onder meer Star Industry, The Ultimate Dreamers, The Breath Of Life, Armageddon Dildos, Implant, Digital Factor en Lights AM. Dat tribute-album komt uit op 23 juni.

Bij de Lullaby-cover door Lovelorn Dolls hoort een leuke video. Die kan je bekijken via https://spleenplus.bandcamp.com/track/lullaby

Beordeling

Pagina 1 van 355