Voor de bespreking van de eerste release van Kate’s Acid moeten we even terugbladeren in de geschiedenisboeken om wat te vertellen over Acid. De Brugse speedmetalband Acid werd opgericht in 1980 en bracht tot 1985 drie LP’s en evenveel singles uit. Ze traden behalve in België regelmatig op in Nederland en Frankrijk. Ze deelden het podium met o.m. Motörhead, Black Sabbath, Manowar, Venom en Accept.
Voor hun oude vinylalbums betalen verzamelaars intussen grof geld en die albums werden de voorbije jaren druk heruitgebracht, zowel op CD als vinyl. In 2009 bracht het Amerikaanse label Maniacal Records het live-album ‘Live in Belgium’ van Acid uit 1984 uit op vinyl. Acid en zangeres Kate De Lombaert als pionier van de female fronted metal kregen in 2021 nog een eresaluut op het cover-album ‘Metal Queens’ van Marta Gabriel (van Crystal Viper).
Het Duitse in oldschool metal gespecialiseerde festival Keep It True heeft er alles aan gedaan om de band op zijn podium te krijgen. In 2010 was er al een verrassingsoptreden van Acid-zangeres Kate, die toen op het einde van de festivaldag één Acid-nummer bracht met een gelegenheidsband. Met muzikanten van Lanfear en Eternal Reign bracht ze toen “Max Overload”. Die dag waren er in Duitsland nog meer originele Acid-bandleden aanwezig voor een signeersessie voor het ‘Live in Belgium’-album, maar enkel Kate stond op het podium.
Dat smaakte naar meer en er kwam in 2019 een reünie van Acid. Van de originele bezetting bleven in 2019 enkel zangeres Kate en drummer Anvil over. De band werd aangevuld met onder meer Rik Priem (Rik Priem’s Prime, Frozen Rain) en Dries Vandamme (After All). Het eerste optreden zou natuurlijk op Keep It True zijn. Maar zover kwam het niet. Niet alleen door corona, maar ook door problemen binnen de band. Op een bepaald moment leken er twee versies van de band aanspraak te maken op de podiumplek op Keep It True in 2020: één met Kate en één met andere originele bandleden.
Daarop veranderde Kate ‘haar’ band in Kate’s Acid. Onder die naam worden sindsdien regelmatig concerten gespeeld in verschillende landen. Deze band stond in 2021 en 2023 op Keep It True. Van dat laatste optreden is nu een live-album verschenen. Kate’s Acid bestaat vandaag behalve uit Kate uit drie muzikanten die eerder samenspeelden in de Belgische hardrockband Raider, aangevuld met een gitarist van Speed Queen.
De opnames werden met veel liefde en ervaring gemixt en geproducet door Jacky Lehmann, een producer die faam verworven heeft dankzij zijn werk voor o.m. Scorpions, Nevermore, Volbeat, Amon Amarth, At The Gates, Airbourne, Saxon, …. De opnametechnieken van 2023 zijn heel wat verbeterd tegenover die van 1984 en je voelt dat de opnames met veel liefde en respect behandeld zijn.
Dit nieuwe album is geen doorslagje van ‘Live in Belgium’. De nieuwe bandleden benaderen technisch (akkoorden, snelheid, ..) en inzake sound sterk de speedmetal van de originele Acid, maar voor de puristen zal het snel duidelijk zijn dat er een andere band aan het spelen is. Kate heeft geen problemen om de nummers live te brengen, ook niet aan het einde van de set. Er zit natuurlijk wat patine op haar stem, wat overigens niet meer dan logisch is.
‘Blowing Your Ears Off’ bevat bijna alle grootste hits van Acid: “Maniac”, “Hooked On Meta”l, “Black Car”, “Max Overload” en “Bottums Up”. Opvallend is dat publieksfavorieten als “Heaven’s Devils” en “Lucifera” hier ontbreken, wat de fans heel jammer zullen vinden. Wel krijgen we een cover van “Stand Up And Shout” van Dio. Niet de beste versie die we van deze track al hoorden, maar we begrijpen dat Kate er graag één van haar eigen favoriete nummers bij heeft. Ook een nieuw eigen nummer had mooi geweest, maar dat bewaart deze band misschien wel voor een volgende release.
‘Blowing Your Ears Off’ is een mooi tijdsdocument. Wie er aan twijfelde of Kate’s Acid wel echt de hoogdagen van Acid kan laten herleven, krijgt met deze release netjes het bewijs op tafel: dat kunnen ze. Maar ‘Blowing Your Ears Off’ is waarschijnlijk niet het album dat alle discussies over Acid en de erfenis van de band zal wegvegen.
Op YouTube vind je nog zonder problemen de opgenomen livestream van het concert van Kate’s Acid op Keep It True, maar de versie op CD en vinyl klinkt stukken beter.
Eosine is een jonge maar al veelbesproken gitaarband uit Franstalig België. Ze zitten bij MayWay Records, het huis van vertrouwen waar voorts onder meer The Crackups, Dirk., Meltheads en Stake onder contract liggen. De nieuwe EP van Eosine heet ‘Liminal’. Misschien is dat een verwijzing naar het huidige gevoel of de positie van deze band. Liminality verwijst naar de verwardheid bij een overgangsritueel, waarbij men niet goed meer weet waar men bij hoort. De EP-titel zou op die manier symbool kunnen staan voor de overgang van lokale helden naar internationale erkenning.
Het viertal uit Luik won in 2022 Court Circuit, de Waalse tegenhanger van Humo's Rock Rally, en verovert sindsdien stormenderhand ons land en de buurlanden. Behalve in België - op Les Nuits Botanique en Dour - maken ze ook in Nederland grote indruk op tastemaker festivals als Left of The Dial en Ik Zie U Graag. Democrazy zet ze op hun podium als ‘Big Next’ en daar moet je dan maar niet aan twijfelen.
Eosine heeft zijn unieke en intrigerende sound voor een groot deel opgedolven in de muziekgeschiedenis van de jaren ’90. Denk aan de rafelige, dreamy shoegaze- en noiserock van the Breeders, Throwing Muses, This Mortal Coil, ….. Een happy versie van The Cranberries, een donkerder versie van Heather Nova. Het is maar vanuit welke hoek je begint met luisteren. De lyrics klinken vaak mystiek en blijven een beetje mysterieus, twee adjectieven die ook passen bij de muziek.
Het eerste van de vier nummers op ‘Liminal’ is “UV” en dat is het meest ingetogen of brave nummer, met wel nog een rauwe schreeuw doorheen de noise in de slotakkoorden. “Plant Breeding” is dan misschien het meest catchy nummer, terwijl “Progeria” een soort progressive noisepop-track is, met leuke melodielijnen en ook al een interessante noiserockfinale.
De vierde track van deze EP, “Digitaline”, is een beetje de vreemde eend in de bijt, toch in de eerste halve minuut. Met twee voeten vooruit vrolijk, upbeat, zonnig, onbezonnen, pittig tempo, beetje slordig, ... wat wat afsteekt tegenover de mystiek en het mysterie van de andere intro’s. De commentaar-stem in de outro is een vreemde keuze en doet mij onwillekeurig denken aan de commentaarstem in “Paradise by the Dashboardlight” van Meatloaf.
Eosine is minstens intrigerend en dan is het jammer dat deze ‘Liminal’ slechts een EP is. Met een full album kunnen we misschien beter inschatten of deze band langer dan een paar nummers interessant is, maar op basis van deze vier nummers kunnen we vooral besluiten dat dit fantastisch klinkt.
https://www.youtube.com/watch?v=BjQZIN0LlWI
Starman Records maakte enkele jaren geleden furore met ‘Belgian Vaults’, een reeks vinyl-verzamelalbums met Belgische rock- en popnummers uit de jaren ’60 en ‘70. Op de Volumes 2 en 3 stonden nummers van The Sonny Boys en Splendid en met wat vertraging kwam daar een bijzonder vervolg op. Armand Nelen, de drummer/zanger van die twee bands, is opnieuw muziek aan het maken. Deze keer onder de naam Vilter. En die releases komen natuurlijk uit bij Starman Records.
In 2020 was er reeds een eerste EP en in 2022 was er de EP ‘No Rewind’. De nieuwe muzikale kompanen zijn Ayhan Kosses, David Meredith (uit Wales) en Geert Vanbever (Dead Man Ray, The Wizards of Ooze, Vitalski, …) zijn opnieuw van de partij voor de derde EP: ‘Pilgrims’.
Deze EP omvat opnieuw vier songs. Openingstrack “Come With Me” is een heel vriendelijke uitnodiging om op dezelfde golflengte te komen met de zanger. Het klinkt misschien een beetje klassiek, maar het wordt wel met veel passie gebracht. Net als het eerste nummer op de vorige EP doet deze track mij onwillekeurig denken aan het laatste werk van wijlen William Souffreau van Irish Coffee, zowel in muziek als in lyrics.
Op “Every Day” duikt nog een referentie op die we bij de vorige EP al maakten: Johnny Cash in de periode van zijn American Recordings. patine rules over vitaliteit, met wat twang die schippert tussen country en blues. Opnieuw heel klassiek en toch niet doorsnee. In de lyrics vertelt Armand over wat in het leven op ons pad komt: vreugde, uitdagingen, het missen van een geliefde die er niet (meer) is. Elke dag opnieuw de zon achterna met nieuwe hoop, al blijven er tegelijk wat wolken hangen.
De Johnny Cash-referentie kleeft ook aan “Warrior”, een song over vrede vinden in het innerlijke leven en over omgaan met de donkere kant van je persoonlijkheid. Authentiek verteld en meeslepend. Misschien mocht de gitaarsolo op deze track nog wat harder rocken en scheuren, om zo net die donkere kant en de innerlijke strijd te benadrukken. De intro klinkt lekker onheilspellend, maar daarna wordt de toon minder scherp.
“Down The Road” is een terugblik op het leven. Terugkijken op succes en mislukkingen op liefde en verdriet en vrede nemen met alles. Armand zingt het als een afscheid, maar van mij mag hij met Vilter hopelijk nog lang nog veel meer van die prachtsongs blijven opnemen.
https://www.youtube.com/watch?v=gNIoD_SvrWg
Belgica Erotica werkt al sinds 2019 mee aan de revival van de new beat, met nieuwe, eigen nummers. Dat leverde reeds enkele leuke en interessante singles en andere releases op en zelfs een plaats op de verzamelaar ‘Walhalla New Beat’. Met de nieuwe single “Betamax Brunette” komen we opnieuw uit bij eerder gebruikte adjectieven als catchy, aanstekelijk, uitermate dansbaar en intrigerend.
Het is mooi hoe de ritmes en melodielijnen het hier van elkaar overnemen, terwijl de basisbeat het hele nummer aanwezig blijft. Dit klinkt echt als een ‘lost tape’ uit begin jaren ’90. Lyrics waren nooit het sterkste punt van deze act, maar op “Betamax Brunette” zijn die wel heel zuinig. Een beetje provoceren met slogans of expliciete teksten, zoals in de hoogdagen van de new beat, is vandaag nochtans zeker niet voorbijgestreefd.
Wat misschien nog leuker zou kunnen zijn, is een reeks eigen remixen. Een stripped down-, deephouse- of EBM-variant, dat zou haalbaar moeten zijn.
Elektro/Dance
Betamax Brunette -single-
Belgica Erotica
https://belgicaerotica.bandcamp.com/track/betamax-brunette
'Song Offerings' is de nieuwste explosieve release van de Belgische avant-garde gitarist Julien Tassin en de veelzijdige drummer Nico Chkifi, die voor het eerst hun krachten samen bundelen in geïmproviseerde muziek.
'Song Offerings' doorkruist texturen, kleuren en chaos op gebied van jazz, rock, soundscapes, noise gebed in structuur, improvisatie en experiment.
Het album werd opgenomen tijdens een residentie in Les Ateliers Claus in Brussel in december 2022, en werd nu uitgebracht.
Het zijn zondermeer twee toptalenten, wat we horen in het gevarieerde gitaar - en drumspel. “Cactus Road” is meteen een sterke opener. Op “Dreams Flow” horen we een bevreemdend, experimenteel kantje. De grenzen van hun muzikaal kunnen wordt afgetast. Ze weten elkaar speels, onbezonnen aan te voelen. Het klinkt boeiend en onderstreept de diversiteit, o.m. op het toepasselijke “How Many sounds can you Hear all at once?”. Verder hebben we het korte, zachtmoedige “Everyone is a Creator” en het wondermooie “When danger come to take your hand” , die ingenomen gewaagd klinken. Chaos mag er heersen en de registers kunnen worden opengetrokken op een “If You Know”, “51” en de wonderbaarlijke afsluiter “Eternal”.
Deze virtuozen Julien Tassin & Nico Chkifi gaan voortdurend op zoek naar uitersten in hun instrument, met een dosis improvisatie en experiment. Schitterend spel dus , die ons steeds weet te verrassen.
Julien Tassin stond met Julien Tassin Quartet op de ‘European Jazz Conference’ in de Ha Concerts, samen met de Beren Gieren. Lees hier European Jazz Conference 2024 - De Beren Gieren + Julien Tassin Quartet - Een boeiend avondje verrassende wendingen en onvoorspelbaarheid (musiczine.net)
Tracklist: Cactus Road 02:18 Dreams Flow 03:18 How Many Sounds Can You Hear All At Once? 02:57 Searcher 05:07 Everyone is a Creator 01:47 When Danger Comes to Take Your Hand 06:16 If You Know 03:58 51 - 00:54 Underlying Intentions 05:28 My Heart is Full 05:41 Eternal 02:09
Rudy van de geropgestane Leuvense postpunkband Sovjet War heeft met Gutter Smell een solo-uitlaatklep gevonden. Na het album ‘One Prison Many Doors’ van begin dit jaar volgden nog twee singles die best oké, maar misschien ook niet spectaculair goed waren.
Met “Too Cold For Anyone In Here” zijn we wel helemaal mee. Hier zit wat meer venijn in, zowel in de lyrics als in de muziek. De akkoorden en melodie voeren ons terug naar de sense of urgency van Neil Young ten tijde van ‘Freedom’ en Iggy Pop’s ‘Brick by Brick’.
Een heel krachtige single en zo mogen er nog meer volgen.
https://www.youtube.com/watch?v=6ouWDZ_BXKU
Kartje Kilo is een duo dat verschillende straattheateracts opvoert. Met hun Radio Mano Sport (live sportverslaggeving met een knipoog) zaten ze in verschillende afleveringen van Iedereen Beroemd op tv-zender Eén.
Met “Up Café” brachten ze al een humoristische single uit (op rood vinyl te verkrijgen) en de opvolger is nog veel meer een schot in de roos. Op “Nazareth” zingt het duo in sappig West-Vlaams de lof van de snelwegparkings en dan in het bijzonder die van Nazareth. Leuk gebracht en onderhoudend, op een bedje van synthwave/neo disco/urban dance.
Ook de clip is best plezant.
Na “Up Café” was ik nog niet overtuigd, maar na “Nazareth” wil ik meer horen van Kartje Kilo. Zo nog een paar singles en dan een album?
https://www.youtube.com/watch?v=klhhFEECIOE
Sylvie Kreusch hebben we al in verschillende gedaantes leren kennen. Ze verandert al eens van tint, maar gaat nooit als een kameleon op in het decor. Op haar nieuwe single “Ding Dong” klinkt de muziek deze keer onbezorgd vrolijk, nostalgisch kinderlijk en onbezonnen zomers.
Muzikaal doet dit mij denken aan klassiekers als “Amoureux Solitaires” van Lio of – met die onderkoelde zang - aan “La Ouate” van Caroline Loeb. Ook het verzamelde werk van the B-52’s (dezelfde grappige hooks) en van het Nederlandse Baby’s Berserk passen hier als referentie.
In de lyrics zit er meer ernst. Het nummer is in feite een liefdesverklaring. “Ik had in mijn jeugd moeite om mijn ware gevoelens te uiten, om in elke zin ‘ik hou van je’ of ‘schat’ te zeggen,” vertelt Kreusch over het nummer. “Het is alsof je ijskoud water betreedt. Er is ook de angst om dichterbij te komen en daardoor misschien iets te verliezen. Ik denk dat mijn teksten daarom zo duidelijk en direct zijn, omdat ik in het echte leven niet zo ben”, zegt de zangeres.
“Ding Dong” is het meest recente voorproefje van het album ‘Comic Trip’, dat ook de singles “Ride Away”, “Hocus Pocus” en de gelijknamige titelsong bevat.
Dat album verschijnt op 8 november bij Sony Music.
Ding Dong (youtube.com)
Few Bits, de band rond Karolien Van Ransbeeck, is terug. De vorige platen (‘Few Bits’ uit 2013 en ‘Big Sparks’ uit 2016) oogstten toen lof bij radio, pers, fans en collega-artiesten. The War On Drugs nodigde Few Bits uit als support tijdens de tournees voor hun albums ‘Lost In The Dream’ en ‘A Deeper Understanding’ in 2014 en 2017. En ze mochten spelen op prestigieuze evenementen als SXSW in de Verenigde Staten en de Canadian Music Week in Canada.
Na de geboorte van haar dochter in 2019 besloot Karolien een muzikale pauze te nemen. Maar vorig jaar begon het weer te kriebelen en verzamelde ze haar band. Het nieuwe album, het eerste sinds 2016, verschijnt in het voorjaar van 2025.
“Brick Houses”, de eerste single daaruit, is muzikaal zachte en zeemzoete dreampop, met Karoliens goddelijke stem als gouden randje. Referenties zijn Mazzy Star en Fleetwood Mac. In de lyrics graaft Karolien dieper dan de pasteltinten van de muziek: “Bakstenen huizen bieden bescherming tegen stormen, maar niet tegen verlies en tegenslag. Veiligheid is vaak meer een gevoel dan een feit, en soms is het slimmer om mee te surfen op de golven van het leven dan tegen ze te vechten. Onze eerste single in acht jaar vangt zo'n moment waarop we ons helemaal buiten de tijd voelen, omdat één gebeurtenis alles belangrijker maakt. ‘Don't fight the waves, learn to surf.’
“Brick Houses” is geen radicale breuk met het verleden, maar dit schilderij heeft zo mogelijk nog meer laagjes dan de songs die we op de vorige albums te horen kregen. Volwassener, puurder, authentieker en compromisloos.
Applaus voor het terugzien van Few Bits en hopelijk is het publiek deze fijne band niet vergeten.
https://www.youtube.com/watch?v=OGjsMmyJhic
TRÆLS is een vierkoppige Belgische band die in hun progressieve post-metal ingewikkelde melodieën en dynamische ritmes omzet in rauwe, emo-energie.
De teksten zijn introspectief, persoonlijk, en verkennen thema's als doorzettingsvermogen, groei en zelfontdekking. De band bestaat uit doorwinterde muzikanten, ze vonden elkander in dit project en brachten recent een eerste album uit 'The Abyss Within', een gevarieerde plaat waaruit blijkt dat ze niet in een hokje te duwen zijn.
We hadden een fijn gesprek en polsten naar de ambities en plannen. Lees gerust .
Hoog tijd om 'The Abyss Within' onder de loep te nemen.
De diversiteit vormt de rode draad. We horen het reeds op de opener “Dark Energy Dark Matter”, wat een veelkleurige sound. De vocals kunnen zalvend clean of screamo.
Het is een balanceren tussen donker en lichtvoetigheid en tussen rauw, hard uithalen en intiem pakkend zijn. Dit is post/progressieve metal, episch-emotioneel, die geluidsmuren weet op te trekken. Uitersten aantrekken van een relaxste, zachtmoedige sfeer met vlammende boosts, die net zorgen voor een orkaanuitbarsting, als op “Paradox of Evil” en “Illusive”. “Enigmatic Resonance” en “Deceivers Demise” op hun beurt beklemtonen het filmische aspect van TRÆLS.
TRÆLS weet door deze variatie van instrumentatie en vocals, zich te nestelen binnen de grotere namen van de post- en progressieve metal.
Tracklist: Dark Energy Dark Matter 06:01 Apoptosis 04:35 Enigmatic Resonance 05:49 Deceivers Demise 04:55 Essential Anxiety 06:10 Paradox Of Evil 01:24 Evade Emotional Collapse 06:41 Illusive 05:11
Percussionisten Simon Leleux, Robbe Kieckens en Celestin Massot gingen eerder door het leven onder Hands in Motion; het album 'Dawn' was het resultaat. Die percussie klonk spannend , wisselend en kleurrijk. Sterk. Ook met Spëcht hebben we eerder diezelfde intrigerende aanpak.
Met nietszeggende titels als “1.1”, “1.2”, tot “3.3” wil het trio de aandacht vestigen op hun diverse muziek. “Kalimba” brengt ons naar de Afrikaanse rimboe. Spëcht verrast ons door die bevreemdende world percussie.
Ze vallen op door sfeerschepping, de grooves en die afro, die inwerkt op de dansspieren. Vooral de instrumenten doen ’t em net o.m. door de tamboerijn en de Bendirs, een in Afrika populair percussie instrument. Wat een wissels krijgen we in hun opbouw.
De ‘lichte’ botsing van culturen brengen je in een soort trance. Het geheel is interessant en klinkt bedwelmend, intiem en crescendo-gewijs overweldigend. Er hoeft niet direct een verhaallijn in te zitten.
'Triptyques' is een veelkleurig plaatje door de klankentapijtjes en de afro. En het boeit extra door de verrassende wendingen en de talrijke experimentjes.
Je wordt weggevoerd naar Afrikaanse wouden en woestijnlandschappen. Een trance gevoel wordt gecreëerd, alsook één worden met vooral toch de Afrikaanse cultuur. Mooi.
Zeerzeker voer voor percussie liefhebbers.
Percussie
Triptyques
SPËCHT
https://www.youtube.com/watch?v=BsjGPLr_e70
Tracklist: 1.1, 1.2, 1.3, 2.1, 2.2, 2.3, 3.1, 3.2, 3.3
Laura Zöschg (stem), Elvira Helene Skovgaard Skovsang (stem) en Ewoud Van Eetvelde (stem, gitaar), vormen samen het internationale trio Room Trio . Ze komen respectievelijk uit Italië, Denemarken en België, een versmelting van verschillende culturen. "De composities zitten vol spontane uitnodigingen voor de verbeelding met teksten over vogels, mensen, wind en stranden. De uitvoerders ontmoetten elkaar tijdens hun studies aan het conservatorium van Aarhus, in het noorden van Denemarken vlak aan de zee" , lezen we in de bio.
Het debuut 'When You Look Through your Eyes' werd opgenomen in het verlaten klooster van de Zuster Clarissen in Leuven en dat zorgt toch voor een totaalbeleving. Je voelt letterlijk de sfeer van dat klooster op de plaat.
We ondervonden dit live ook in de Lokerse Jazzklub, juni ll, lees gerust .
Op plaat klinkt het echter nog intenser … dat komt natuurlijk door de sfeer op die bijzondere locatie, het kriebelt op “I Know I Know”, “Figures” en het prachtige “Atmospheres”, een song die de lading dekt van die unieke sfeer. De fantasie wordt hoedanook geprikkeld.
De vocals zijn mee bepalend .
Inspelen op gemoedsrust van simpelweg de rolluiken naar beneden, de ogen sluiten en je laten meevoeren naar diepzinnige gedachten. Je kan het ook “Shadows” en “Triangulations”. Bij elke luisterbeurt ontdek je weerhaakjes. “Floor faces” is een overtuigende afsluiter, die je doet wegdromen
Naast die avant-garde pop is het dus een visuele plaat, die tot de verbeelding spreekt
We zijn sterk onder de indruk van deze talentvolle performers.
Avant-garde pop
When You Look Through Your Eyes
Room Trio
TRACKLIST
I know I know 06:25
Figures 04:26
Atmospheres 06:28
Ornithologist 05:53
Shadows 08:04
Triangulation 07:32
Floor faces 04:37
'Dreamweaver' is het zesde album, als je ‘Live in Copenhagen’ niet meerekent, van deze veelzijdige Deense artiest. Trentemoller is door de jaren heen geëvolueerd van een dance, techno en ambient gerichte muzikant naar iemand die invloeden uit de indie, shoegaze en darkwave in zijn muziek steekt. Hij heeft nooit een geheim gemaakt voor zijn liefde voor o.a. The Cure, Slowdive en Joy Division. Voor de vocals deed hij beroep op de IJslandse Disa Jacobs die reeds mee toerde met de ‘Memoriam’ tournee.
Opener “A Different Light” begint met een akoestische gitaar en de zachte stem van Disa. De song bloeit langzaam open en klinkt warm en fragiel. “Nightfall” ligt in het verlengde. Het bevat iets meer tempo en een weemoedige gitaar. Het doet mij wat denken aan Ride of Slowdive. Het titelnummer “Dreamweaver” komt heel langzaam op gang om dan met dravende drums open te breken. Hier kunnen we live een stukje op dansen. Het krijgt een vervolg op “Give My Tears” dat meer tempo heeft, naar indiepop neigt en dansbaar is. “Behind My Eyes” heeft, net “In A Storm”, veel wave elementen in zijn muziek. Twee heerlijke nummer die wat refereren aan de stijl van The Cure. Met “Hollow” en “Empty Beaches” krijgen we terug meer peinzende en melancholisch getinte tracks voor onze neus geschoteld. Het album sluit af met twee donkere ambient slo-core nummers “Winter’s Ghost” en “Closure”.
Je zou kunnen zeggen dat ‘Dreamweaver’ uit soundscapes bestaat die dromerig, melancholisch, zweverig en soms donker klinken. Een blend van stijlen zoals darkwave, shoegaze, indie en electronic. De stem Disa Jacobs blendt heel goed bij dit alles. Het album is bij momenten een luisteralbum en op enkele andere momenten dan weer lichtjes dansbaar. Bovenal heeft het een heel fijne flow en een melancholische sound. De nummers zijn stuk voor stuk goed opgebouwd en er valt veel in te ontdekken. Ze bevatten een zekere gelaagdheid die je ontdekt na meerdere luisterbeurten.
Een plezier voor het oor.
Indie/darkwave
Dreamweaver
Trentemoller
Het Belgische Daggers is reeds een flink aantal jaren bezig (sinds 2007) en heeft al verschillende albums op hun conto. Deze nieuwe EP bevat 3 songs. De opnames werden in de KOKO studio’s door Thibault Schouters. De mastering door Adrien Schockert in Brussel.
Er werd gekozen voor organische live opnames. Een manier die wel past in de sound en filosofie van de muziek. De sound bestaat uit vette gitaren en diepe bassen en vocals die uit de dieptes van de kelders lijken te komen. De muziek een blend van metal, punk en hardcore.
Opener “Scourge” is een uptempo nummer dat als harde rock and roll klinkt. Een beetje zoals Motörhead doet. Ook de zang met gegrom en gereutel zit een beetje in datzelfde straatje. Maar ze klinken zeker niet als een kloon of rip off van de eerst genoemde band. “Vex Cathedral” bevat wat doom elementen en de song klinkt daardoor iets sloomer. Er is tevens een fijne ritme sectie op en een vrij catchy klinkend refrein. Sterke song. Op “Rancor” wordt het tempo weer opgetrokken. Zo is het na drie tracks al gedaan met de fun.
Maar zoals ik soms zeg: beter drie songs fun dan tien songs waar je niet warm of koud van wordt.
De EP is te beluisteren op o.a. spotify, bandcamp, youtube en je kan hem ook kopen op cassette. Het artwork past perfect bij de muziek op de EP.
Crust infused hardcore/Punk
Chaos Magic EP
Daggers
DAGGERS - Chaos Magic EP (youtube.com)
Nederlands 
Français 
