Kadril is een instituut in de Vlaamse folkrock en tot ver daarbuiten. De band was de springplank voor de carrière van o.m. Eva De Roovere en met hun label Wild Boar Music staken ze het vuur aan de lont voor Laïs, om er maar één te noemen. De band startte in 1976 en heeft dus 46 jaren op de teller. Daarmee zou de band ouder kunnen zijn dan de laatst aangesloten zangeres Kimberly Claeys. We hebben dat niet gecheckt. Wij zijn nog van de generatie die niet naar de leeftijd van een dame vraagt. Kadril heeft al verschillende zangers en zangeressen zien langskomen, maar Kimberly is van plan om de voortaan de vaste zangeres van Kadril te blijven.
‘Jolie Flamande’ is in heel wat opzichten een nieuwe start. Behalve de nieuwe vocalen is er de nieuwe drummer Pieter-Jan Jordens (Sakura, Low Land Home) en de terugkeer van Dirk Verhegge op gitaar. Het is ook het eerste album na het plotse overlijden van gitarist van het eerste uur Lieven Huys. Ook Harlind Libbrecht, één van de drie broers in de band, ontbreekt als muzikant, geveld door een ernstige hersenbloeding. Als tekstschrijver is hij wel nog aanwezig op ‘Jolie Flamande’.
Ondanks al die veranderingen in de bezetting klinkt deze ‘nieuwe’ Kadril nog heel sterk als de ‘oude’ Kadril. Aan de formule werd dan ook weinig veranderd voor dit veertiende album: een mix van eigen composities en songs gebaseerd op zeg maar historische liederen of gedichten, in het Nederlands, Frans en Spaans. Als er al verschillen zijn met vorige albums, dan misschien dat het rock-element minder sterk aangezet is op Jolie Flamande. Dat kan een bewuste of onbewuste verwijzing zijn naar het heengaan van Lieven Huys.
De eerste conclusies dan. Kadril en misschien vooral de broers Libbrechts hebben hun recept nog verfijnd. Met dezelfde ingrediënten als 40 jaar geleden maken ze vandaag een recept dat nog beter en sterker smaakt, zowel in de teksten als in de muziek. Kimberly is de juiste vrouw op het juiste moment voor Kadril: in elke taal die de tekstschrijvers haar aanreiken blijft ze foutloos en stem-technisch presteert ze hier nog beter dan op haar solo-album ‘Moederland’. De nieuwe drummer cijfert zichzelf misschien nog wat te veel weg in deze band van oudgedienden. Hij smokkelt heel subtiel zijn eigen stijl binnen in de nog steeds heel herkenbare sound.
In een kist vol parels is het moeilijk om de mooiste te kiezen. “Paloma Dorada” is een intens eerbetoon aan Harlind Libbrecht. Titelsong “Jolie Flamande” is een zwierige traditional die Kadril van Canada terug naar huis wist te halen. “Tijl” is een knappe interpretatie (cover durven we het niet noemen) van Wannes Van de Velde. “Mieke En De Sergeant” heeft in de lyrics heel wat laagjes. Je kan het aanhoren als een grappig dronkemanslied over de vluchtigheid van verlangen en verantwoordelijkheid, maar ook als een vingerwijzing naar vandaag, waarbij de oudste generaties minder tolerant staan tegenover nieuwkomers dan de jongere generaties. En zo zitten er nog wel een paar laagjes in dit oude lied. Voorts zijn wij heel gecharmeerd door “Oud Brood En Jonge Kaas” en “Haerlem”. En we benadrukken nog eens dat er op dit album geen enkel zwak moment staat.
Hoe zalig is het dat een band na zoveel jaar nog steeds degelijk en inhoudelijk relevant is. O zo herkenbaar zijn en tegelijk nog knisperend fris klinken. Dat is maar weinigen gegeven. Bij Kadril kunnen ze dat.
Roots/Folk
Jolie Flamande
Kadril
Starman Records maakte een tijdje geleden furore met Belgian Vaults, een reeks vinyl-verzamelalbums met Belgische rock en popnummers uit de jaren ’60 en ‘70. Op de Volumes 2 en 3 stonden nummers van The Sonny Boys en Splendid en met wat vertraging kwam daar een bijzonder vervolg op. Armand Nelen, de drummer/zanger van die twee bands, is opnieuw muziek aan het maken. Deze keer onder de naam Vilter. En de eerste releases komen natuurlijk uit bij Starman Records.
In 2020 was er reeds een eerste EP. De nieuwe muzikale kompanen zijn Ayhan Kosses en Geert Vanbever (Dead Man Ray, The Wizards of Ooze, Vitalski, …). Hun jongste EP heet ‘No Rewind’ en werd opgenomen met David Meredith uit de UK.
Deze EP omvat vier songs. Openingstrack “Friends” is een ongecompliceerde poprocksong. Een beetje klassiek, maar wel met veel passie gebracht. Een beetje als het recente werk van William Souffreau van Irish Coffee. “It Ain’t Easy” is gesmeed uit bluesrock-goud en heeft een catchy refrein. Nelen klinkt prima als zanger: patine rules over vitaliteit. Opnieuw heel klassiek en toch niet doorsnee.
“Make My Day” heeft meer een folky singer-songwriter-vibe die de lyrics nog meer in de kijker zet dan de andere songs op deze EP. Hier klinkt Vilter een beetje als Johnny Cash op zijn American Recordings. Subliem. De Johnny Cash-referentie kleeft ook aan “Stoned”, misschien ook omdat deze song een lichte countryrock-vibe heeft.
Vilter is geen roedel jonge wolven die volgend jaar op Rock Werchter zullen staan, maar ze brengen hun rock met veel passie.
https://www.youtube.com/watch?v=Re8H47BIJ8Y&list=OLAK5uy_lZ37yEa_EtPP7FvOEYq4ELzUyUjpMSkyI
Van Belgica Erotica kregen we eerder reeds een paar knappe singles en EP’s voorgeschoteld. Kort na de single van oktober (“Test One, test Two, Test-Icle”) is er nu al een full album. Wie daarbij rekende op een ‘Best Of’ van het reeds uitgebrachte materiaal is er aan voor de moeite. ‘Oversexed Belgian New Beat’ bevat tien niet eerder uitgebrachte tracks.
Het album opent sterk met “Latex Lovers”. Die klinkt een beetje als basic- of proto-new beat, zoals de eerdere releases van Belgica Erotica, maar deze track heeft wel het leuke dat de verschillende ritmes het mooi van elkaar overnemen. Het bouwt netjes voort op de erfenis van Serge Ramaekers en co. En een beetje een onderhuidse erotische uitstraling. Een klassieker eigenlijk, nauwelijks te onderscheiden van wat er in de jaren ’90 uitgebracht werd.
Maar niet alle tracks zijn zo sterk. “Fully Horny” en “Intercourse Without A Pause” tonen dat je met dezelfde ingrediënten niet altijd een overheerlijk gerecht op tafel zet. Gelukkig schiet Belgica Erotica nog een paar keer goed raak op dit album: “Instru-mental Oversexed” is een toptrack, net als “Lust Behind Corners” en “Adult Entertainment Served Here”. Maar hier zit het erotische toch vooral in de songtitels en de schaarse lyrics en minder in de muziek.
Het dreigende “Hard Spanking” neigt wat naar EBM, maar dat had nog harder uitgespeeld kunnen worden. Met zo’n songtitel missen we toch een sample van een zweepslag en van een paar korte kreetjes (we proberen wat mee te gaan in de fantasie van Belgica Erotica). In de plaats daarvan krijgen we een catchy Oosterse vibe die van ver wat doet denken aan “China Town” van Nux Nemo.
Geduld wordt – toch vaak – beloond en dat geldt hier zeker voor wie de moeite neemt om het album volledig te beluisteren. Afsluiter “Nocturnal Bizarre” is een volledig instrumentale track die nog sterker is dan de openingstrack “Latex Lovers”.
En hier dekt de vlag de lading. Het klinkt allemaal heel nachtelijk en bizar op een ietwat exotische manier, drijvend op geile beats en melodieën. Een remix zou die pluspunten nog kunnen uitvergroten.
Electro/Dance
Oversexed Belgian New Beat -The Full Album-
Belgica Erotica
https://belgicaerotica.bandcamp.com/album/oversexed-belgian-new-beat-the-full-album
The Mars Model gooide met hun debuut EP ‘Francobelgica’ hoge ogen. Een 12inch vol stevige postpunk nummers. Daarna leken ze muzikaal van koers te veranderen met hun dubbele single ‘Sister Glory/Frozen in Time’ waarop “Sister Glory” pure gothic rock was en “Frozen in Time” experimenteel klonk. Daarna kwam er een drummers wissel en werd Tim Jult aangetrokken (die live ook bij The Kids drumt). Op ‘Primal Urge’ gaan ze terug naar het geluid van ‘Francobelgica’.
“Baby Paria” kennen we al een tijdje in live vorm. Het is een stevig, maar catchy nummer met een verontrustend klinkende intro. Het refrein is heel aanstekelijk. Een heerlijke track en opener. “UltraMega” is een nummer in de Killing Joke-sfeer maar “Baby Paria” is toch net iets origineler qua opbouw. “Man of the Year” is dan weer een voltreffer. Een muzikaal mooi uitgewerkte track met een fijne flow. “Showdown” heeft een sterk refrein en een goeie riff waarrond de song is uitgewerkt. Ook de zang en de lyrics zijn dik in orde. Een nummer dat live zeker tot zijn recht komt. “Atrocity” begint met een leuke ritmesectie waarop de song is opgebouwd. “FDM” (Fascist Destroyer Machine) opent met een naar dance neigende intro.
Daarna gaan ze verder in de bekende stijl met o.a. een leuke gitaarlick en een vrij catchy refrein. Een nummer dat vrij toegankelijk klinkt en iets minder zwaar is dan de andere. De tekst is natuurlijk wel zwaar op de hand zoals al hun andere teksten. We krijgen immers nooit betekenisloze of bodemloze lyrics voorgeschoteld.
De titel van de 12inch dekt goed de lading want je hoort constant een zekere urgentie in hun muziek. “Primal Urge” klinkt goed en bevat goede nummers die in de lijn van ‘Francobelgica’ liggen. Stevig, urgent en met momenten zelfs catchy.
Verder ook een pluim voor het mooie artwork van Kustomtype.
Postpunk/Gothic metal
Primal Urge
The Mars Model
The Mars Model is: Fred Duf: Bass Hans Verbeke: Vocals Dominiek Decandt: Guitars Olivier Moulin: Synths Tim Jult: Drums
“Horses of Rebellion” was een mooie herstart na hun korte hiatus. Live bewezen ze ook dat ze er nog steeds staan. Na bijna vier jaar later hebben ze een opvolger klaar. Ze zijn daarbij de PolderRecords-stal trouw gebleven. ‘Burn!’ bestaat uit acht nummers. Ze is verkrijgbaar in verschillende soorten vinyl en cd digipack.
“Find You Soon” is een sterk begin van de plaat. Het klinkt strak, koortsig en met een melodieuze zanglijn in het refrein. Ook de intro bestaande uit drumwerk is geslaagd. “Little Wings” bestaat uit een strakke ritmesectie, bassist Tom Neirynck en drummer Peter Gaelens, en met enkele strakke gitaarriffs van John Pollentier. “Boy in the Middle” is typisch Cowboys & Aliens. Een zang die over de dystopisch muziek gaat en aangevuld met een leuke bridge en solo. De momenten waarop Henk Vanhee haast preekt slaan goed aan. Kortom een heerlijk nummer.
“Sackcloth” is iets trager en donkerder. Het wordt mooi opgebouwd. Er zit onderhuids veel melancholie en gevoel in de track. Een nummer dat ook groeit na elke beluistering. Je hoort ook veel afwisselend gitaarwerk in deze boeiende song. Met het titelnummer “Burn!” gaat de snelheid weer verschroeiend de hoogte in. “Cards Upon the Table” klinkt catchy in de oren. “Same But Different” neemt je meteen bij het nekvel en rockt een heel eind weg. Afsluiter “Morbid Orchid” is een bijna negen minuten durende epische track met een sfeervolle en lang uitgestrekte intro en outro. Ze klinkt ook mooi harmonieus. Een perfecte afsluiter van een album met geen enkel zwak moment.
‘Burn!’ klinkt strak, melodieus en donker. Ze zit goed in elkaar en klinkt ook goed. Een echte aanrader. Ik kan alvast niet wachten om ze met dit materiaal aan het werk te zien.
Video van “Find You Soon”: https://youtu.be/9SgldGa0Yaw
Ons vaderlandse synthwave-icoon Enzo Kreft heeft een nieuwe single uit. “There Is No Tomorrow” is na “Duck And Cover” al de tweede single in de aanloop naar het nieuwe album ‘Shelter’.
Het recept voor deze nieuwe single is misschien wat klassiek: koude, mechanische beats met daarover zweverige laagjes synths en monotone vocalen met weinig hoopgevende dystopische lyrics. Maar het werkt wel. En het vormt – net als “Duck And Cover” – een ideale soundtrack voor deze beroerde tijden met oorlog, inflatie en een onzekere toekomst in het algemeen.
Als er zo nog een paar als deze eerste singles op ‘Shelter staan, is dat een album om naar uit te kijken.
https://enzokreft.bandcamp.com/track/there-is-no-tomorrow
In aanloop naar 2023 lanceert het Brugse hardrocktrio BEUK de EP ‘Niemand Zonder Jou’. Die bevat vier nieuwe Nederlandstalige rocksongs ingeblikt door producer Ace Zec, bekend van o.m. King Hiss, Spoil Engine, Cobra The Impaler en Customs.
Over de eerste single “Woord Voor Woord” vertelden we eerder reeds dat het etiket ‘een beetje braaf’ nu wel definitief opgeborgen kan worden. Op deze EP hoor je de sound en de toon in de lyrics waar het trio al van het begin naar op zoek was. “Allerlaatste Keer” is bedoeld als een party-anthem dat live op het einde van de set telkens een bisronde zal weten af te dwingen.
Het pompende en knallende “Alles Gaat Voorbij” heeft een leuk gitaargeluid. Beetje The Edge van U2 of anders wel een referentie naar een uptempo Echo & The Bunnymen. Ook de lyrics zijn niet banaal.
Titelsong “Niemand Zonder Jou” heeft een intro die mij wat doet denken aan het volle gebrom en gebrul van Motörhead maar gaat dan nog een versnelling hoger. De break halverwege komt dan wat vroeg en onverwacht, maar tilt – samen met de gitaarsolo die erop volgt - deze song wel netjes naar epische proporties.
‘Niemand Zonder Jou’ is de eerste release zonder de kenmerkende BEUK-vuist in het artwork en dat staat misschien ook symbool voor een periode die afgesloten wordt.
Met deze EP mag BEUK opnieuw een trede klimmen.
''Alma opent een hele nieuwe deur voor pianist Yaron Herman. Na tien albums lanceert hij zichzelf in het luchtledige en biedt hij ons voor het eerst een volledig geïmproviseerd oeuvre aan, dat tegelijk een onthutsende momentopname van het heden en een rijke spiegel van zijn verleden is.'' … Op een ingetogen, begeesterde wijze horen we een mooi klankentapijt, die rust brengen in ons jachtig leven.
“Playground” en “Tone Field” intrigeren door mans pianospel; hij keert terug naar het rustgevende en het gemoedelijke om de jachtigheid op het achterplan te duwen en het verdriet een plaats te geven.
Soms is de sound in een verstilde sfeer, maar er is ook de groovy jazz, met o.m. het opzwepend mooie “Round Blue” of het aanstekelijke “Après un Rêve”. Verder zijn “How Dares a star” , “Rebird” en het afsluitende “Song without words” meer dan de moeite.
‘Alma' is een gevarieerde, kleurrijke plaat van 17 nummers. Hij speelt in op het buikgevoel, prikkelt de fantasie en raakt ons persoonlijk.
Tracklist: Forever Unfolding - Cards- Rituel – Magnolia - Little Melody - Tone Field - Here And Now - Ode To Nearness - Round Blue - Silver Lining - All The Things You Are - Yesh Li Sikuy – Playground - Après Un Rêve - How Dares A Star (Eich Ze Shekochav) – Rebirth - Song Without Words
De Belgische melodieuze Slaughter The Giant is al van 2018 bezig en bracht eerder een zeer goed ontvangen EP uit in eigen beheer. Ze hebben live hun stempel gedrukt op de Belgische underground binnen de death metal scene.
Tijd voor een debuut album na al die Jaren … Inderdaad, de ambitieuze band klopte aan bij het Nederlandse label Hammerheart Records. 'Depravity' is het resultaat. Gevolg: schitterende plaat!
Een aangrijpend, emotioneel beladen “Depravity” opent. Meteen zijn we overtuigd van de sound in het genre, door het sterke samenspel van de muzikanten, alsook de demonische vocals van de imposante frontman. Wat een uitstraling trouwens ook.
“World To come” is een echte mokerslag vuil, hard, meedogenloos. Het bijzonder duivelse “Ritual Abuse” overtuigt het meest, door het rituele en occulte; de fantasie wordt geprikkeld. Verder klinkt “The Undead” sterk door het melodieus klankentapijt, de verschroeiende riffs en de vocals, die je complete wegblazen. Het afsluitende “Dark Days” klinkt donker en indrukwekkend.
Slaughter The Giant slaagt in een energieke wall of sound, een ondoordringbare muur. Dit is een pareltje binnen het genre van de death metal.
Optrden? Op 12 november stelt Slaugther the Giant 'Depravity' voor in Rock Café Hell in Diest, https://www.facebook.com/events/1108304500100719 . Check hen!
Tracklist: Depravity - World To Come - Compliance - Co-ed Butcher - Ritual Abuse - Ecological Collapse - The Undead - Dark Days
Esther Lybeert en Maarten Flamand zijn de motor van The Antler King. Ze waagden hun eerste stappen met de muzikale roadmovie 'Send all your horses'. Het duo is erg goed op elkaar ingespeeld . Sing/songwriting van dromerige semi-akoestische parels en zware orkestraties . Een wisselwerking in intimiteit, sfeervolle arrangementen, harmonieën en meerstemmigheid. Doorheen de jaren is de sound veranderd, maar steeds bleef de basis overeind.
Met 'Dances' brengt The Antler King wellicht zijn meest kleurrijke plaat uit, en dit na een periode die verre van kleurrijk was voor de band…
Op “Bolero” voel je weemoed en uitbundigheid. “Dances” moet een antwoord bieden op de meest donkere gedachten, best te doen door zoveel mogelijk positieve energie uit te stralen.
Het duo vult elkander aan, ze gaan op het buikgevoel af en dat zorgt voor een emotionele trip van vreugde en verdriet. Luister maar naar het pakkende mooie “We Are Dancing”, de vocals van Esther bezorgt je koude rillingen, en er is het ritmisch, zachtmoedig getokkel. Of verderop het lichtvoetige, aanstekelijke “Cha cha bird'”.
Magische schoonheid is de rode draad. Het tekent de variatie van sfeer, ontroering en groove.
Tracklist: Bolero (4:55) - Swing448 (4:23) - Foxtrot (3:58) - We Are Dancing (3:16) - Trip the Light Fantastic (1:38) - Cha Cha Bird (4:03) - Pavement Polka (5:54) - Pet Waltz (4:29) - Slow (4:08)
Monolithe Noir, een trio, brengt een mengelmoes aan stijlen die vooral een hypnotiserende impact hebben alsook inwerken op de dansspieren. Opgelet bonkende beats hoef je niet te verwachten. Antoine Pasqualini heeft een rits rockbands doorlopen en trok de kaart van ambitieuzere en conceptuelere projecten (met name Arch Woodmann, die drie albums uitbracht); hij stelt zijn expansieve muzikaliteit in dienst van Monolithe Noir nu. Antoine's muziek is wat onvoorspelbaar.
Vierenveertig minuten lang neemt Monolithe Noir je mee naar een bevreemdend mooie wereld, met een donker kantje; er is echter een lichtje aan het einde van de tunnel, waarbij je niet verzandt in een duistere brij van depressie. Kortom, licht en duister worden tot kunstvorm verheven.
Er is ook een filmisch kader, een beeldvorming die zorgt dat het de perfecte muziek is voor films of TV series. 'Rin' biedt vreugde én pijn, terugblikkend en vooruitkijkend in het leven.
Het totaalplaatje van de plaat telt. Het klinkt avontuurlijk. Er zijn tal van onverwachte wendingen, die ons weten te verrassen. Op die manier zijn we uitermate geboeid en is dit een bijzonder kunstwerkje om te koesteren
Tracklist: Balafenn 05:35 Finvus 04:40 La Source 03:22 Brik 04:27 Morse 04:08 Askre 03:54 Rin 03:40 Barra Bouge 04:57 Landmaerck 05:56 Viellism 02:39
Elektronica
Rin
Monolithe Noir
La Chiesa dei Fiori is een 'chapel' opgericht in 2021, met drie muzikanten uit ons collectief (Notre Dame de la Colline, Peignoir Tapis & Steeve). ‘Amorevolezza’ werd afgelopen zomer opgenomen in Studioblanche (Leyr, Frankrijk), en gemasterd door Biduloscope, en komt op de markt via Wild Bless You! Records.
Deze EP bevat drie songs van intense warmte, door een eenvoudig klankentapijt. “Edellöwe” brengt je meteen in de juiste sfeer, het brengt een zekere gemoedsrust binnen een zachtmoedig kader. “Artischockenherz” heft een iets donkere walm, maar hier ook blijft die eenvoudige, gemoedelijke aanpak overeind. “Vergissmeinnicht” laat de oerkracht van de stilte horen en zien, je voelt de stilte krachtig klinken, wat een bijzondere gewaarwording is.
In die circa elf minuten krijg je het variërende muzikaal kader te horen van het project La Chiesa Dei Fiori. Met enkele visuele effecten moet dit op het podium zorgen voor een totaalbeleving. Even de harde realiteit vergeten en binnen stappen in een magische wereld van eenvoud.
Dream pop/ambient
Amorevolezza EP
La Chiesa Dei Fiori
Tracklist: Edellöwe 03:22 Artischockenherz 04:29 Vergissemeinnicht 03:21
https://www.youtube.com2/watch?v=AOaEpEYnZ8U
‘Unwanted’ is het derde studioalbum van de Engelse rockband Pale Waves. De plaat werd geproduceerd door Zakk Cervini en opgenomen in Los Angeles. Het is een gemoedelijke, frisse, zomerse plaat , weliswaar met een donker randje, die op de dansspieren durft in te werken .
Na een dipje van hun moeilijke tweede 'Who Am I' is de band er terug bij met 'Unwanted' , die lichtvoetigheid, intimiteit en extravertie samenbrengt, met een vleugje duisternis.
“Lies” is een lekkere uptempo song. “Unwanted”, “The hard way” en “Jealousy” klinken meeslepend, emotievol en zitten dus muzikaal in het verlengde; ondanks de donkerte die doorheen die nummers schuilt. Doel is kracht te putten uit hun materiaal, positieve energie dus. om de problemen aan te pakken en door te zetten. Ook knappe songs als “Without you”, “Reasons to live” en het afsluitende “So sick (of missing you) ondersteunen dit aspect.
'Unwanted' is een geslaagde return.
Tracklist: Lies 02:51 - Unwanted 02:56 - The hard way 03:26 -Jealousy 03:13v -Alone 03:14 - Clean 02:53 - Without You 03:41 - Only Problem 03:03 -You're so vain 02:43 - Reasons to live 02:47 - Numb 02:47 - Act my age 02:54 - So Sick (of missing you) 02:57
Gert, o.m. bekend onder Gert Kleinpunk, bracht in 2016 zijn debuut 'Ongepast Vrolijk ' uit. Toen al bracht jij onder verschillende namen werkjes uit.
In 2018 was er de EP 'Niets Meer, Niets Minder'. In 2020 verscheen 'Het Lijkt Wel Vrede', waar hij zijn ongezouten mening geeft.
De recensie kun je hier nog eens nalezen: https://www.musiczine.net/nl/chroniques/item/77904-het-lijkt-wel-vrede-ep.html
De man heeft niet stil gezeten, want nu is er 'Alles is nog niet verloren', ondanks de positieve titel, horen we de maatschappijkritische ondertoon. Dit gebeurt met de nodige humor zoals op “Blijven lachen”.
De songs hebben een folklore/punk tune. Tekstueel wil hij ons doen nadenken over ons patroon van 'werken , eten , slapen, drinken en … doodgaan na een tijdje'. Ook ‘eens uit de bocht durven gaan, daar is niets mis mee, toch?’, moet kunnen.
De coronatijden waren uiteraard een inspiratiebron voor Gert, het heeft de minder goede kantjes van de mensheid naar boven gebracht. Hij kaart het aan.
Hij laat zich omringen door muzikanten die de folkse sfeer hoog houden; de songs leven en geven ons energie om er steeds tegenaan te gaan; niet voor niks is er het nummer “Dus, daarom”.
Gert Kleinpunk is iemand die ons wil wakker schudden in deze maatschappij, een man van op de barricades . Hij geeft het weer in een rits songs die ons meer dan voldoende hebben overtuigd.
Tracklist: Stop Deze Wereld 02:18 Blijven Lachen 02:17 Solidariteit 02:20 Wees Welkom Klassenstrijd 01:09 In Slaap Gevallen 02:27 Volbloed Kapitalist 02:56 Crisis Betalen 02:36 Dolle Pret 01:46 Gestopt Met Alcohol 02:30 Alles Is Nog Niet Verloren 02:28 Normaal 02:18 Zomer Van De Vrijheid 02:06 Recht Op Roes 02:45 Waar Komen Ze Vandaan 02:40 Politie = Pollutie 03:08 Tous Ensemble Nondedju 01:49 Nestbevuilers 01:43 Dus Daarom 02:26
Punk/Kleinkunst
Alles is nog niet verloren
Gert Kleinpunk
Nederlands 
Français 
