`Three Cheers for the sweet revenge' betekende eind vorig jaar een eerste kennismaking met het vijftal uit New Jersey. Ze brachten door de populariteit van de single ?Welcome to The Black Parade?, titelsong van de huidige cd, de vorige cd opnieuw uit; een cd die we onlangs bespraken in afwachting van `The Black Parade'. My Chemical Romance maakt deel uit van een nieuwe lichting emoglampoprockers. Ze staan garant voor stevige, snedige, mooi uitgekiende poprocksongs, deze maal meer georkestreerd, en dichter dan ooit bij de opera van ?Bohemian Rapsody? van Freddie Mercury en Brian Mays Queen.

Het is een afwisselend plaatje met een pak poppy hits in spé als ?Famous last words?, ?I don't love you?, ?Mama?, ?Sleep?, ?Teenagers? en ?Disenchanted?, die een fijne opbouw hebben. Ze leunen nauw aan het stevige werk van de vorige cd met nummers als ?The end?, ?Dead!?, ?This is how I disappear? en ?The sharpest lives?, die de cd openen, met een paar pittige gitaarsoli, een opzwepende percussie en een helder overtuigende zang. ?Cancer?, op piano, is de meest intieme song.

Dit wordt de grote doorbraak voor het vijftal. De emopoppunk zit in de lift en zo'n band als My Chemical Romance kan er maar baat bij hebben, niet?