The Van Jets wonnen in 2004 de Humo's Rock Rally. Een EP verscheen een jaartje later: Melodieuze retrogitaarrock'n'roll met vette, snedige gitaarlicks en

-soli, een opzwepende percussie en een overtuigende zang. ?Ricochet? was het uitgangsbord. Ze pakten zelfs ?Honey white? van Morphine avontuurlijk aan. The Van Jets refereerden aan The Datsuns en Iggy & The Stooges.

De debuutcd `Electric Soldiers' laat een viertal horen dat duidelijk is gegroeid. De sound is verfijnd, breder en rijker, luister maar naar songs als ?What's going on? , ?My love is dead? en de titelsong: doorleefd, broeierig, spannend en emotievol. ?I don't know why? en ?You!? openen de cd als ware rock'n'roll songs.

The Van Jets houden van een puur oprechte rocksound: dynamisch, subtiel en intens. Ze laten hun instrumenten spreken. Een vleugje QOSA en Millionaire stoort niet in hun melodieuze snedige sound. Smaakmaker is ?Run'n hide?, gekenmerkt door een schitterende opbouw, en die mooi is uitgewerkt met piano- en gitaarpartijen.

De plaat werd co-geproduced door Pascal Deweze en Aaron Prellwitz. `Electric Soldiers' wint per beluistering aan zeggingskracht. We hebben er een tof bandje band bij.