Ze noemen zich The Horrors, zien er uit als als gedrogeerde vleermuizen met zwarte mascara en opgeschoten New York Dolls kapsels, brouwen iets opwindends uit flarden Birthday Party, Cramps, Stranglers, Damned, Fall, Nine Inch Nails en Virgin Prunes en omschrijven die hete cocktail zelf als ?psychotic sounds for freaks and weirdos?. Als kennismaking kan dit wel tellen.

Hun garage-gothic-punk-rock mengsel bevat een gezond show- en fungehalte waaruit we afleiden dat die gasten zichzelf ook niet al te serieus nemen. We twijfelen er dan ook niet aan dat hun imago bedacht is door een gewiekste manager en dat er waarschijnlijk wel een uitgedokterde marketing strategie achter steekt. Maar laten we het spelletje meespelen, want achter de gimmicks schuilen er toch wel een handvol opzwepende songs die ons behoorlijk goedgezind stemmen, zoals het hete ?Draw Japan? en het psychotische ?Jack The Ripper?.

Bij The Ramones was Sheena nog een punkrocker, hier heet het ?Sheena is a parasite?, een geschifte lap fuzzrock van amper anderhalve minuut.

Een ophitsend orgel draaft doorheen nagenoeg alle songs, de gitaren botsen, hotsen en kotsen en de zanger bedient zich van een gepaste dosis Britse arrogantie. Allemaal leuk, als u het ons vraagt.

Het plaatje, dat maar 35 minuten duurt, heeft een gezond `80's gehalte in de zin van prettig gestoorde wave en post-punk, maar dan zonder de depri ondertonen. Dus, als u zich wil ophangen, hou het dan maar bij Joy Divison. Wij bouwen inmiddels een feestje.