Satyricon is een band die altijd al naast het te vaak bewandelde pad van Black Metal gewandeld heeft. Ze hebben nooit blastbeats en satanistische teksten nodig gehad om hun duisterheid te bewijzen. Zo’n groepen zijn uniek in het genre. Feit is dat Satyricon zo’n band is waar je voor of tegen bent. Sinds hun veelbesproken album ‘Rebel Extravagenza’ is er gekozen voor een moderne, haast mechanische sound. Deze sound is alsmaar geëvolueerd tot we op de vorige plaat ‘Now, Diabolical’ een nieuwe betekenis kregen van de uitdrukking “minder is meer”. De nummers werden heel simplistisch voorgesteld, bevrijd van allerlei franjes en toevoegingen. Enkel de krachtige essentie!
Op ‘The Age Of Nero’ is Satyricon verder gegaan met dit recept, dus zij die de vorige drie albums niet wisten te appreciëren hoeven niet meer verder te lezen. Ook is dit duidelijk zo’n album dat meerdere luisterbeurten nodig heeft om echt volledig tot je door te dringen, net als alle Satyricon albums.
De typische sound is weer aanwezig, dankzij het unieke gitaarspel, de inventieve drums van Frost en de kenmerkende zang van Satyr(die sinds kort zijn haar afgesneden heeft, which makes him look gay).
Dit album telt acht nummers, waarvan de meeste mid-tempo zijn. Enkele nummers die toch wel een speciale vermelding verdienen zijn “Black Crow On A Tombstone” en de heerlijke single “My Skin Is Cold”. In “Die By My Hand” wordt de snelheid terug wat opgedreven en krijgen we een soort van sfeerkoortje in het refrein. Dit is gewoon een lekker nummer in de zuiverste Satyricon traditie!
En als afsluiter krijgen we “Den Siste”. U leest het goed. Voor het eerst sinds hun klassieker Nemesis Divina heeft Satyricon nog eens een nummer opgenomen in het Noors. Dit is een trage, sfeervolle beuker met hier een daar een discrete toevoeging van een blaasorkest.
Kortom, Satyricon is er weer in geslaagd een klasseplaat af te leveren. En zij die een euro of twee meer over hebben voor dit werkje krijgen er nog een bonusschijf bovenop met o.a. heel de ‘My Skin Is Cold’ EP en nog enkele alternatieve versies van “The Pentagram Burns”, “Last Man Standing” en “Den Siste”. Vergeet ook het artwork niet te bekijken, het is werkelijk heel sfeervol en prachtig.