Milow brengt al dag en dauw heel gemoedelijke muziek, aangenaam luistervoer van dromerige , sfeervolle gitaarpop , semi-akoestisch of elektrisch onder z’n zalvende , warme stem . Hij heeft al een pak singles waarvan “You don’t know” en 50 Cents “Ayo technology” in het geheugen gebrand zijn . De mooie pophits , de tunes en het charisma tekenden voor de succesvolle carrière .
Ook hier is het een album vol sfeervolle nummers , de keys , elektronica en beats dringen zich wat meer op , dan op de vroegere platen, wat we horen op “Waiting around for love”, “Love like that is easy” en “No no no” . De strijkers , die voor een rijkelijke aanvulling al zorgden , zijn nu op het achterplan . “Howling at the moon” is de sterke single. Het ingetogen “Way up high” neemt je in door de gevoelige pianotunes. Vermakelijk en smaakbol materiaal , dat balanceert tussen melancholie en geluk(zaligheid).
De carrière van Milow, Jonathan Vandenbroeck, begon simpelweg met een man , z’n stem en akoestische gitaar . De extra tracks , vroegere nummers, ondersteunen dit ; de eenvoud en melodie raken.
Kortom Milow is er steeds voor een streepje gezapige, aangename muziek .