De Nederlandse nu-metal band Selfmachine bestaat sinds 2011 en is aan zijn tweede release toe. De zang kenmerkt zich tussen een afwisseling van grunts, clean vocals en growls. Een sterke stem in de cleane stukken. Het harde gitaarwerk is bij momenten vrij melodieus. De ritmesectie (bas en drums) vormen een vrij hecht geheel. Het songmateriaal klinkt niet altijd consistent in de mix: bv “Normal People”. Vooral bepaalde gitaarstukjes lijken op een eilandje te drijven in deze song. Maar over het algemeen gezien zit het album wel goed in elkaar. Meestal krijgen we een vrij sfeervolle intro om dan de boel te laten ontploffen. Er is wel aandacht besteed zodat het totaalgeluid overal aanvaardbaar blijft. De echt scherpe randjes ontbreken dus. “No Cliché” spreekt de titel een beetje tegen en is eerder een voorspelbare ballad geworden die weliswaar vakkundig in elkaar is gestoken. We kunnen dan ook eerder de afsluitende ballad “Luminous Beings” dat veel origineler uit de hoek komt. Een mooie opbouw en een geslaagd nummer.
Met ‘Societal Arcade’ heeft Selfmachine een aardig album gemaakt dat enkele mooie momenten bevat. Daarnaast bevat het ook enkele songs die wat in de middelmaat verglijden. De hoes toont een goktent. Het album begint en eindigt dan ook met geluiden uit een speelhal. Live blijken ze stevig in hun schoenen te staan. Dus allen daarheen zou ik zeggen.