Doherty is en blijft één van de kleurrijkste karakters die de Britse rockgeschiedenis voorbracht . De avonturen met Libertines , onlangs nog een reünie, en Babyshambles waren spraakmakend in de positieve en negatieve zin . Maar ok afgekickt of niet , de banden met vroeger zijn gelijmd en hij is toe aan een tweede solplaat , die ‘Grace/wastelands’ opvolgt . Aangenaam luisterplezier krijgen we , speels , spontaan en los uit de pols ; in z’n sing/songwriting worden diverse stijlen verwerkt en voelen we een lofi inslag . We hebben sfeervol ingetogen , breekbare en luchtige, extraverte nummers .
“I don’t love anyone (but you’ve not just anyone)” is er eentje om te koesteren . De muzikale vondsten en kunsten heeft hij in zich , het is genieten van Doherty’s brille van “Down for the outing” , “Flags from the old regime” en “Birdcage”, met een knipoog naar Amy Winehouse. Tja, Doherty zorgt voor een recept talentvol musiceren en vakmanschap, punk in hart en nieren, zeker?! …