Grim is een Belgisch trio dat klassieke muziek ‘vertaalt’ naar filmische postrock. Over die door de band naar voor geschoven genre-aanduiding valt misschien wel te discussiëren, maar je hebt als luisteraar toch al een idee van de richting waar dit naartoe gaat. Grim brengt de nummers instrumentaal, met gitaar, drum en een Fender Rhodes (iets tussen een piano en een synthesizer).

In 2003 brachten ze hun eerste album uit, ‘Take Your Seat’, gewijd aan de Gymnopédies en Gnossiennes van Erik Satie. In 2006 volgde het album ‘White Light’ met bewerkingen van ‘Für Alina’ en ‘Spiegel im Spiegel’ van Arvo Pärts. Het derde album, ‘Requiem’, is gebaseerd op de ‘Préludes en Marche Funèbre’ (Dodenmars) van Frédéric Chopin.

Voor wie zijn Chopin-klassiekers kent: Grim neemt een aanloop naar de ‘Marche Funèbre’ met de ‘Preludes 3, 4 en 20’, elk samengevat in of eerder opgewerkt tot tracks van 4 tot 5 minuten. De van muzikale melancholie overlopende ‘Marche Funèbre’ is het mooist en breedst uitgewerkt, in bijna 8 minuten. Daarna volgen nog de opnieuw kortere ‘Preludes 7 en 9’.

Het helpt dat je de originelen kent, maar het hoeft absoluut niet om hiervan te kunnen genieten. De gekozen werken van Chopin zijn op zich meer toegankelijk voor de leek dan de misschien complexere stukken van Erik Satie of Arvo Pärts, maar de ‘vertaling’ naar cinematografische postrock door de drie bandleden zorgt voor  een soort van universele gelijkschakeling.

Grim creëert op ‘Requiem’ zijn eigen donkere, weemoedige en tussen postrock, blues en jazz laverende universum met Chopin’s werk als losse leidraad.

‘Requiem’ is knap uitgewerkt en minutieus opgenomen. Grim is van internationale klasse. Verplichte kost voor liefhebbers van instrumentale postrock en van filmmuziek.