Je hebt artiesten of kunstenaars waarvan de leden elkaar telkens opnieuw blindelings vinden, en net door die kruisbestuiving onaards mooie dingen weten te creëren. Dat is niet alleen in muziek zo, dat kom je in alle culturen en kunstvormen tegen. Ook het duo Maarten Flamand en Esther Lybeert, die sinds 2011 het project The Antler King vormen, kun je onder die categorie onderbrengen. Wat ze samen aanraken, wordt gegarandeerd tot goud omgetoverd. De band bracht eerder een onwaarschijnlijk mooie debuut uit in datzelfde jaar 2011. Ook opvolger 'Patterns' heeft een onuitwisbare indruk nagelaten. Met de nieuwste schijf 'Ten For A bird' bevestigt The Antler King zijn status, en doet daar zelfs nog een paar schepjes bovenop.
De hoge verwachtingen worden al vanaf die eerste song “448 Figures” compleet ingelost. Dit duo verstaat de unieke kunst om eerder donkere melancholie zodanig intens te laten klinken dat het niet dreigend aanvoelt, maar eerder als een deken tegen de koude winternachten. En dat is net de verdienste van twee uitzonderlijk talentvolle muzikanten die al hun capaciteiten in de weegschaal gooien, om de aanhoorder een sprookjesachtige wereld aan te bieden. Na het lekker up tempo “Orange Monkey” bezorgt een bijzonder weemoedig klinkend “Siberian Times” je o.a. door breekbare vocalen een ware krop in de keel. Diezelfde melancholische naklank, met de engelenstem van Esther , die je duistere hart verwarmt, gerugsteund door klanken virtuoos Maarten , die deze vocale inbreng perfect aanvult, met nog meer perfectie. Zowel vocaal als instrumentaal.
Nogmaals het bewijs dat dit uitzonderlijk getalenteerd duo elkaar blindelings aanvult.  Mijmerend de zon tegemoet wandelen, ontroerende schoonheid, een traan wegpinken of een vreugde dans doen door de regen. Het zit allemaal verborgen binnen deze klasse plaat. En dat zelfs in elke song apart.
Variatie is namelijk één van de voornaamste reden, waardoor we vanaf begin tot einde geboeid blijven luisteren en tot de toppen van de tenen genieten van deze parel. Datzelfde mijmeren onder de sterrenhemel, met een klankenbord dat het midden houdt tussen bevreemdend en enorm veel weemoedigheid, keert ook terug bij “Beatles” en “Foreign Land”.
Mogen we trouwens ook een pluim op de hoed steken van Tom Callens, die zijn beeldschone saxofoon klanken leent voor enkele songs, en zo een meerwaarde vormt binnen dat geheel. Alsof dat nog kon. Want de perfectie wordt bij elke song opnieuw overschreden.
Besluit: De derde is altijd een moeilijke bevalling. Maar dit duo verlegt een grens, waar geen grenzen zijn. Alsof Antler King niet van deze planeet afkomstig is, zo klinkt: 'Ten For A Bird'. Telkens opnieuw wanen we ons in een heel andere wereld. Zoveel betoverende mooie kleuren, zoveel adembenemende soundscapes, zoveel uiteenlopende en indrukwekkende vocalen komen op jou af dat je onder hypnose wordt gebracht en in diepe gedachten, ver verwijderd van die harde realiteit, tot gemoedsrust komt zonder in slaap te worden gewiegd; eerder in een diepe trance, compleet zen en dus weg van deze wereld. Een gemoedstoestand waaruit je niet meer wil ontsnappen, waardoor je die trip nog maar eens aanvat tot het oneindige. Want bovendien heeft de plaat een enorm verslavende inwerking op  datzelfde gemoed; na meerdere luisterbeurten krijgen we er nog niet genoeg van. Kortom, en indrukwekkende plaat brengt Antler King uit die enorm veel donkere emoties losmaakt, en zelfs dat is een understatement.

Tracklist:

1.448 Figures
2.Orange Monkey
3.Siberian Times
4.Beatles
5.Foreign Land
6.Pixie-Led
7.Future Echoes
8.Birds in Disguise
9.Moon Shaped Sounds
10.Il est où le Manchot?