Uriah Heep bestaat reeds 49 jaar en hun debuut verscheen in 1970. Dat weet ik goed want ik ben namelijk van hetzelfde bouwjaar. Uriah Heep komt anno 2018 met zijn 25ste studioalbum voor de dag. Een prestatie om u tegen te zeggen, temeer dat hun 25^ste album fris en monter klinkt. Je moet het maar doen na al die jaren.
Uriah Heep maakte furore in de jaren 70 met hits zoals o.a. “Easy Livin’”, “Lady in Black” en “July Morning”. Na het doorbreken van de punk had Uriah Heep, naast interne problemen, het moeilijk en werden ze als dinosaurussen beschouwd. Daarna wisselden ze goede met minder goede albums af, maar het laatste decennium zijn hun albums toch allemaal terug van hoge kwaliteit. Zo is dat ook met dit album.
“Living The Dream” opent vinnig met het uptempo nummer “Grazed By Heaven”. Ook voor “Take Away My Soul” geldt hetzelfde en bovendien bevat ze nog een catchy refrein en een leuk orgelstuk in het midden van de track. Soms neigen ze naar de progressieve rock zoals in het fantastisch “Rocks in the Road”. Terug een fijn refrein, een mooie opbouw van de song en hier en daar instrumentale uitstapjes. De zang bezit een melancholie dat de juiste sfeer aan de song geeft. “Waters Flowin’“ neigt wat teveel naar kampvuurmuziek volgens mijn mening maar de song zit wel goed ineen. Echte stinkers tussen de tien tracks zitten er niet. Beter nog: de meeste zijn echt goed. Zoals gezegd klinken ze fris en monter. De uptempo songs zijn bijna allemaal van hoog niveau. De nummers gaan van hardrock, AOR tot progressief getinte hardrock. Een relevant album van een band op leeftijd waar veel jonge gasten nog een poepje aan kunnen ruiken.

Hardrock/AOR
Uriah Heep
Living The Dream