Binnen het wereldje van post-rock en aanverwante genres is We Lost The Sea (ook WLTS genoemd) intussen een gerenommeerde naam geworden. Deze Australiërs begonnen in 2007 en vooral sinds hun derde album ‘Departure Songs’ wisten ze naam te maken binnen het genre. Voor mij staan ze qua bekendheid en op hetzelfde niveau als bv. Explosions In The Sky. Dit jaar kwam er een live-album uit (‘Live at Dunk!Fest 2017’) en nu is er een vierde studioplaat die zeven tracks bevat.
De band bestaat uit zes leden: drie gitaristen, een bassist, een piano/keyspeler en een drummer. Het zijn dus allemaal instrumentale stukken muziek (dit sedert de dood van hun vocalist Chris Torpy in 2013) die heel verhalend en gevarieerd kunnen zijn.
Neem nu opener “Towers”. Een nummer dat epische proporties aanneemt. Zo’n vijftien minuten lange trip waarbij ze je meenemen doorheen hun wereld: soms heel melodisch, dan donkerder, afwisselend uptempo en midtempo. Maar bovenal mooi en boeiend luistermateriaal. Het is meteen ook het langste nummer terwijl “Dust” met zijn vier minuten de kortste song is. Een heel melancholisch klinkende song dankzij de alternatieve gitaarstemming. De song drijft op een drone-achtige synthsound waarboven de rest muziek of sfeer aanvoert. Hier is de songstructuur niet klassiek opgebouwd. Ook “Distant Shores” valt hier een beetje onder. Alleen is het meer verhalend en bevat ze meer structuur dan “Dust”. Op “A Beautiful Collapse” drijft de song dan op een gevoelige gitaarlijn. Die wordt verder uitgewerkt in een soort thema totdat de song abrupt verandert van stijl en intensiteit. De drums vallen in en de gitaren worden zwaarder versterkt. Het thema komt nu voorzichtig terug in rockstijl. Knappe song. “Parting Ways” heeft in de eerste helft van het nummer een heel andere feel: eerder wat jazz ritmes en psychedelische invloeden.
In het tweede deel gaan ze terug meer op de ‘old-school’ toer. “The Last Sun” begint met heerlijk klinkend gitaarwerk. Ook deze song bestaat uit verschillende delen die telkens op- en afbouwen. Het begin rockt lekker, maar daarna krijg je een weemoedige en rustig stuk te horen. Wanneer de drums terug invallen voel je de song terug opbouwen naar iets anders. Op afsluiter “Mothers Hymn” horen we piano en een vrouwenstem. Een ferme stem van ene Louise Nutting (ze zingt geregeld bij het jazztrio Wartime Sweethearts) die de gevoelige snaar weet te raken met haar vertolking.
De nieuwste van WLTS is een intense en goed opgebouwde plaat. Hiermee bewijzen waarom ze tot de kopgroep binnen het genre behoren. Samengevat: kwaliteit en emotie.
Greenhouse Talent, Gent - volgende concertreeks Concerten 2024 - Noordkaap op 5, 10 en 27 april 2024, Depot, Leuven - Stef Kamil Carlens gaat op tour en stelt nieuw album voor, verschillende data april – mei 2024) - Julian Lage Trio op 14 april 2024, De Roma,…
AB, Brussel programmatie + infootjes
AB, Brussel programmatie + infootjes Concerten 2024 01-04-24 - UB 40 ft Ali Campbell ‘the…
Democrazy Gent - events
Democrazy Gent - events Concerten 2024 Kane, Vooruit, Gent op 3 april 2024 August Burns Red, Dying wish, Thrown, Vooruit, Gent op 3 april 2024 Myrkur, Jonathan Hulten, Voorut, Gent op 6 april 2024 Ivy Falls, I’m the hug, Vooruit, Gent op 10 april 2024 Dave…
Musiczine.net redactie - eindejaarslijsten 2023 - de Muzikale Hoogstandjes Musiczine.net - TOP Platen - Concerten 2023 – lijsten
CD TOP 2023 redactie Musiczine.net Musiczine.net redactie - eindejaarslijsten 2023 - de…