Wim De Craene was een aimabele en ongeruste ziel. Iemand die enkele klassiekers heeft nagelaten zoals “Rozane”,” Tim”, “Marcelino” en “Breek Uit Jezelf”. Om de één of andere reden heeft hij tijdens zijn leven nooit de erkenning van andere generatiegenoten gehad alhoewel hij die verdiende. Die erkenning is er pas achteraf gekomen. In de jaren ‘80 had hij het wel moeilijk als artiest. Hij zocht naar manieren om het grote publiek aan te spreken. Dat werd niet altijd goed onthaald. Eén ding is zeker: dat hij integer was als artiest en dat ook belangrijk vond.
BLP Records brengt nu van zijn eerste drie albums telkens 500 gelimiteerde vinyls uit. In kleur en/of zwart. ‘Wim De Craene’ uit 1973 was zijn debuutplaat. Een echte kleinkunstplaat met scherpe observaties over het patronaat en het gewone volk. Dat is te horen op “De Kleine Man” (een update van de versie van Louis Davids uit 1929). Opener “Boudewijn De Eerste Straat” zal bij een groot aantal luisteraars wel bekend in de oren klinken. “T Is Om Te Poen Te Doen” is een magistraal nummer, weliswaar geschreven door Jaap Van Der Merwe. Het jazzy gevoel hier komen we later nog tegen in een reeks van zijn bekende nummers. In het jaar erna verzamelde hij een band rondom zich om live sterker voor de dag te komen. Ze begonnen nummers voor een volgende plaat op te nemen. Op de vooravond van de resterende opnames van de nieuwe plaat verongelukt Paul Lambert en raakt Raf Lenssens zwaargewond na een optreden in een auto-ongeluk. Zo moet hij snel een nieuwe band zoeken want de platenmaatschappij wil snel de plaat af hebben.
Daarbij spreekt Wim De Craene, Jean Blaute aan om die te produceren. Blaute trommelt een aantal muzikanten op en zo komt ‘Brussel’ (1975) tot stand. De protestliedjes zijn iets minder prominent aanwezig maar de rake en scherpe observaties blijven wel aanwezig. Muzikaal klinkt alles iets volwassener. Je hoort ook wel bij welke songs Jean Blaute betrokken was. De arrangementen zijn net iets sterker. Ook “Rozane” werd samen met hem gemaakt. Een nummer dat niet meteen bijster veel verkocht, maar dat hem wel op de kaart zette en veel optredens opleverde. “Rozane” groeide met de jaren wel tot een heuse klassieker uit. Ook “Brussel” is een geweldige song. Sfeerrijk en met een leuke tekst. Muzikaal doet het mij wat aan The Doors denken.
In hetzelfde jaar brengt hij, onder druk van de platenmaatschappij, een opvolger uit (‘Alles Is Nog Het Oude’) met zijn allergrootste hit “Tim”. Een nummer dat hij opdraagt aan zijn pasgeboren zoon Ramses (vernoemd naar zijn mentor Ramses Shaffy) maar dat hij Tim noemt omdat dat beter zingt. Jean Blaute heeft ook hier een hand in het arrangement. Een nummer dat mij nog steeds kippenvel kan bezorgen. Ook op “Rozerood-Oranje” worden alle registers opengetrokken. Een sterke song die uit veel lagen opgebouwd is. Zo ook met “Portret Van Gisteren” dat als kleinkunst begint maar mooi openbloeit. Ook de cover “5 Uur” van Ramses Shaffy staat op deze plaat. Shaffy is van groot belang geweest in beginjaren van zijn carrière en hij laat dat middels deze cover nog eens blijken. Afsluiter “Piepoe (Morgen Wordt Beter)” bezit een heel catchy refrein.

De heruitgave van de eerste drie platen van Wim De Craene is een mooi souvenir voor de fans of voor mensen die hem nu pas ontdekken. Of wanneer je oude exemplaren grijsgedraaid zijn en aan vervanging toe zijn. In elk geval een uitstekende zet van BLP Records.