Marc Bolan was met T.Rex één van de grondleggers van de glamrock. Hij was de wegbereider voor Queen, Mötley Crüe, KISS, The Darkness, Suede, Roxy Music en David Bowie. Daarnaast was de Brit ook een getalenteerd songschrijver en gitarist. Dat de man een tribute-album verdient, daar zal iedereen wel vrede mee hebben. Het allegaartje dat in 26 nummers verzameld werd op deze ‘Angel Headed Hipster’ laat ons evenwel vermoeden dat het label of de samensteller andere, misschien meer commerciële bedoelingen had dan een welgemeende ode aan Marc Bolan.
De bekendste nummers van Bolan en T-Rex zitten al meteen vooraan: Kesha is een complete miscast voor het legendarische “Children Of The Revolution”. Ze haalt de hoge noten niet die ze probeert te halen en van enige empathie voor de lyrics of de originele vibe is absoluut geen sprake. Een zoutloze cover.
Wat Nick Cave daarna presteert op “Cosmic Dancer” is omgekeerd evenredig goed. Hij zet het nummer wel volledig naar zijn hand en geeft het meteen een David Bowie-sound. V
oor de derde grote hit van Bolan, “Get It On”, kruisen zowaar U2 en Elton John de degens (enkel voor wie de CD koopt). Bono zit op de juiste golflengte met zijn zwoele en van lust overladen vocalen, maar de rest van de band breng een brave, zelfs makke versie die zelfs Elton John geen leven meer kan inblazen met zijn pianospel en backings. “Get It On” krijgt later op het album nog een herkansing door David Johansen van nochtans de New York Dolls, maar die versie kan je als Marc Bolan-fan beter skippen.
Daarna volgen nog meer (vooral gewezen) popsterren die de bal volledig mis slaan, zoals op de slaapverwekkende covers van Joan Jett, Devendra Banhart, Lucinda Williams, Gavin Friday, Nena en Beth Orton. Voor de elektro-aanpak van “Solid Gold, Easy Action” door Peaches en het met pathos overladen “Dawn Star” van Børns kunnen we dan weer wel applaudisseren. De authentieke retro-vibe van King Khan past vervolgens perfect bij “I Love To Boogie”.
Voorts besparen we jullie de missers en geven we nog die artiesten die nog iets aan de nummers kunnen toevoegen, zoals Father John Misty op het folky “Main Man”, Perry Farrell op “Rock On” en Marc Almond op zijn kale en zelfs compleet uitgebeende versie van “Teenage Dream". “She Was Born To Be A Unicorn/Ride A White Swan” blijft overeind ondanks Maria Mckee en Gavin Friday, maar enkel omdat het nummer zo’n sterke lyrics bevat.
Voor een tribute-album voor de grondlegger van de glamrock staat er heel weinig glamrock op ‘Angel Headed Hipster’. Zelfs rockende gitaren zijn er nauwelijks. De focus ligt helemaal op Bolan als dichter en zo wordt hij toch tekort gedaan. We missen de durf en de lust die de man uitstraalde. Het opzet om heel diverse artiesten aan de slag te laten gaan met het werk van Marc Bolan was nobel, maar ergens onderweg is de kapitein zijn kompas verloren.

Angel Headed Hipster - The Songs Of Marc Bolan
Various Artists