Op 25 maart komt ‘Jan Juc Moon’ uit, het tiende studioalbum van Xavier Rudd. Na vier jaar is de opvolger van ‘Stormy Boy’ klaar, en of we benieuwd zijn. Opener “I am Eagle” tilt ons didgeridoo-gewijs op naar Xaviers rijkgevulde wereld vol herinneringen. We zweven vijf minuten lang naast de adelaar – je kan hem zelfs horen – en dromen lekker weg bij dit eclectisch nummer. De toon is meteen gezet.
Titeltrack “Jan Juc Moon” is veel rustiger maar al minstens even aangrijpend. De Australische multi-instrumentalist en fervent barefooter toont dat hij veel meer is dan ‘die gast van “Follow the Sun”’. Hij staat al twintig jaar garant voor kwaliteitsvolle muziek met een kritische blik op onze maatschappij. “Stoney Creek” begint met een blaffende hond, waarna Xaviers gitaarspel en zachte stem verder verhalen. Op dit spirituele en hoopvolle nummer herkennen we opnieuw Aboriginalgezangen en fluitend bezingt Xavier de schoonheid van de natuur Down Under: lyrics als “This is home” en “There ain’t no other place I’d rather be” tonen dat hij oprecht verliefd is op zijn thuisland. 
Het vierde nummer is “Ball and Chain”, de single die in samenwerking met J-MILLA tot stand kwam. Het vrolijke deuntje breekt de flow van het album en zorgt ervoor dat we weer wat aandachtiger gaan luisteren. Het aanstekelijke refrein zal nog even blijven hangen, de stukjes rap vinden we persoonlijk iets minder geslaagd. Op “We Deserve to Dream” gaat Xavier terug de akoestische toer op. Hij ziet het nummer zelf als een lofdicht, een ode aan kameraadschap en saamhorigheid in een wereld die gek is geworden.  
“The Window” gaat op dezelfde stroom verder. Terwijl hij aan dit album werkte, contempleerde hij over alles wat in zijn leven gebeurde. Op een gegeven moment keek hij uit de ruit en waaide er een sterke zuidoostenwind. Het voelde als een wind van verandering, een gevoel dat hij probeerde te vertalen op deze nieuwe plaat. De mondharmonica versterkt het reflexieve karakter van dit ingetogen lied. Op “Slidin Down a Rainbow” brengt Xavier nogmaals de verbondenheid met de aarde en de rechten van de Aboriginals als kernthema’s naar voor. De onopgeloste erfenis van zijn overgrootmoeder van vaderskant, die uit de openbare registers verdween nadat ze uit haar Wiradjuri-gebied naar Melbourne was overgebracht, zal hier ongetwijfeld een rol bij spelen.
Op “Dawn to Dusk” komt de rust terug, Xavier weet als geen ander hoe hij na een harder, ruwer hoogtepunt een zalvende balsem moet aanbrengen. Meer dan tien minuten duurt deze parel van een song. De pandemie heeft hem tijd gegeven. Terwijl hij anders de wereld zou rondtoeren, kon hij nu zijn creativiteit en enthousiasme de vrije loop laten en deze omzetten in een positief, inclusief verhaal. Voor het eerst sinds Spirit Bird (10 jaar geleden) heeft hij ook zelf alles gedaan qua instrumentatie, en hij koos er bewust voor om het geluid van de natuur in zijn puurste vorm te integreren, getuige hiervan het betoverende vogelgezang.
Met “Magic” en “Angel at War” kabbelt de plaat rustig verder, hier hebben we het gevoel dat het misschien net iets te langdradig wordt. Dertien nummers is veel, maar afsluiters “The Calling” en "Joanna" knallen toch weer lekker.
De wind waait krachtig door ‘Jan Juc Moon’. Het is een terugkerend beeld dat opkomt wanneer Xavier Rudd de weidse ruimte en de ontzagwekkende natuurelementen van deze aardbol bezingt. Dit moeten we koesteren voor de komende generaties, zoveel is duidelijk. Hij brengt dan wel zomerse, opzwepende muziek, maar desalniettemin met een belangrijke boodschap.

2vinyl LP
Dank, Xavier, tot op 8 of 9 november in de AB, Brussel !

Ball And Chain (ft. J-MILLA) - YouTube