‘Furie’ (in het Engels: Fury) is de tweede soloplaat van  Innerwoud. Na een reeks samenwerkingen, toegepast werk met andere artiesten en het omgaan met enkele levensuitdagingen, verzamelde Pieter-Jan Van Assch genoeg moed en inspiratie om weer de studio in te duiken. Deze keer was hij vastbesloten om alleen de contrabas en zijn eindeloze mogelijkheden qua sfeer en geluid te toetsen en te gebruiken.
Je hebt muzikanten die hun instrumenten laten spreken, en Innerwoud is zo iemand. Binnen een kader van donkerte en tristesse in warme klanken , doet Innerwoud waar hij altijd goed is in geweest. We citeren even onze conclusie van de laatste release 'Haven’ (een samenwerking met Astrid Stockman, '' Elke keer opnieuw, ook na meerdere luisterbeurten, drijven we dan ook weg naar die ongekende oorden ver verwijderd van de harde realiteit van het leven. Binnen een donkere omkadering, zonder pijn te doen maar eerder door een zwarte walm over je hart te doen neerdalen die je tot diepe innerlijke gemoedsrust brengt.''
Hetzelfde overweldigende gevoel is er nu ook met enkel z’n contrabas. Luister maar naar “Raseri” , één van dertien minuten . Ook de overige songs hebben een best lange duurtijd van tegen de tien minuten.
Er hangt een fijn luguber kantje aan de songs, griezelig en duister zonder dat de geluidsnormen worden overschreden. Geen harde noise klanken dus , maar zachtmoedigheid die dreigend kan zijn …lichtjes sinister zelfs, mysterieus en filmisch …
Een magisch beeldrijk patroon horen we tussen donkerte en warme tristesse van Innerwoud met z’n contrabas.
https://innerwoud.bandcamp.com/album/furie