Bij het uitkomen van hun gelijknamig debuut was ik wel onder de indruk van donkere, eerder logge en diepe Doom metal. Bovendien hadden ze ook wel melodieuze stukken in hun muziek.
Intussen is dit toch al 9 jaar geleden en is dit hun vierde album. Bij deze vierkoppige Amerikaanse band uit North-Carolina krijgen we op ‘Chthonic’ terug het vertrouwde geluid waar ze sinds 2014 om bekend staan. Dat zijn lange, donkere lappen muziek met daarbij een getormenteerde stem die rechtstreeks uit één of andere grafkelder komt. Het soort muziek dat, wanneer je door een donkere periode gaat, je zal herkennen maar je niet meteen zal opvrolijken. Nou, ik kan dat wel smaken en dit album evenzeer.
Tevens zijn er ook wel melodieuzere passages zoals de intro op “Petroglyph” met zijn gitaarmelodietje of de instrumentale interlude “Chthonic” waarin ze de toon en het thema van de plaat neerzetten. “Passage” is voor mij het boeiendste stuk dat ze hier hebben neergezet: donker, zwaar en met veel variatie in alle geledingen. Voor mij het piece-de-resistance van de plaat.
Vijf tracks lang nemen ze je bij je nekvel. De intro en outro zijn samen goed voor tien minuten en de drie tracks ertussen draaien allen rond de tien minuten maar het voelt niet als tien minuten aan.

Een aanrader in zijn genre! Met een mooie cover van de Oekraïense kunstenaar  Vladislav Cadaversky.

Doom/Death Funeral metal
Chthonic
Mesmur