Tussen 2001 en 2018 bestond de Italiaanse dark doom band niet meer en enkele leden zaten toen bij o.a. Monumentum. Nu komt Cultus Sanguine terug met een nieuw album. Ditmaal werden ze in de studio bijgestaan door sound engineer Carlo Meroni (o.a. Evoken, Necromass, Ostrogoth, Tygers of Pan Tang, Novembre,…).  

Het thema van dit album, is net als vroeger, niet meteen iets om vrolijk van te worden. Het album gaat over het zinloze van het bestaan en het saaie zich voortdurend herhalende dagdagelijkse leven. Nou daar word je niet meteen opgewekt van en hun muziek past uitstekend bij deze insteek. Bij het horen van de nieuwe plaat lijkt het wel of de tijd min of meer stil heeft gestaan ten opzichte van hun laatste werk. Ze gaan gewoon verder van waar ze gestopt waren.
Het fijne aan hun muziek is dat er voldoende afwisseling in zit en er vrij veel te ontdekken valt zoals tempowissels in de bridge of refrein, sfeerstukjes in de songs, langere intro’s of outro’s. Dat maakt het zwaarmoedige van hun muziek beter verteerbaar. Soms neigt het naar het zwaardere werk van Moonspell en andere op momenten bijvoorbeeld naar Candlemass of andere doom bands.
Naast de zware riffs steken ze ook wel voldoende melodie in hun songs met pianospel. Die piano geeft een wat gothisch karakter net als de overige Keys die onder de andere partijen gestoken worden. Het melodisch aspect maakt dat hun songs, die doorgaans een zestal minuten duren, kunnen blijven boeien tot het einde.

In totaal schotelen ze ons negen songs voor, goed voor bijna een uur muziek. Ergens klinkt het wel een beetje old school maar de manier waarop ze songs opbouwen onderscheidt hen toch van de grote meute. Daardoor verdienen ze zeker ook terug hun plaatsje in het gothic/metal universum. ‘Dust Once Alive’ is een geslaagde en erg beluisterbare plaat geworden. Voor wie niet vies is van een beetje treurnis en melancholie natuurlijk…

Dark, Doom, Gothic Metal
Dust Once Alive
Cultus Sanguine