Next! ontstond enkele jaren geleden vanuit de new wave covergroep Midlife die bassiste Sonja Blauwblomme (ook Face Your Fears) had opgericht. Maar met de komst van zangeres Saskia De Munster werd het Next! en verschoof de stijl meer naar de punkrock. De band bestaat uit twee gitaristen (Bruno Vermote en Christof Vanhulle), saxman Lieven Depraet en tegenwoordig ook drumster Jo Laeremans (in eerste instantie was het een andere drummer).

De band kreeg in de streek al heel wat speelkansen en mocht enkele festivals doen (Ploezerock, Ratrock…). Intussen is de band meer en meer op elkaar ingespeeld en komt deze demo dan ook op ‘t goede moment.
We horen vier tracks die opgenomen werden door Wouter Maene en dan nog vier live tracks vanop Ploezerock 2023. Voor de mastering van de tracks zorgde Chesko Vandekerkhof (Der Klinke).
Bij het beluisteren van “Abuse in Paradise” horen we muziek dat vrij klinkt, rechtuit en zonder veel franjes of ingewikkelde toestanden We wanen we ons eind jaren 70 en begin jaren 80 waar punk en beginnende wave bandjes songs in deze stijl maakten zoals bijvoorbeeld Vice Squad, The Germs of X-Ray Spex. Tekstueel ‘Direct in your face’ zou ik zeggen. En bij een aantal songs werkt dat goed. Op “Abuse in Paradise” horen we een sound dat mooi homogeen klinkt.
Op “Basic” horen we meer gelaagdheid en diversiteit. Een baslijn vormt de intro en de song wordt verder mooi uitgewerkt. De tekst doet de rest.
“Freak” heeft een fijn refrein met een ritmische zang van Saskia die voor het verschil zorgt. Ook de drum, de sax die voor de sfeer zorgt samen met wat fijne gitaarklanken zorgen voor een mooi resultaat.
“Lovesong” (opgenomen door Gus Gouldsbrough) is een alternatief liefdesliedje met gitaarwerk dat mij qua sfeer en structuur wat aan “Submission” van de Sex Pistols doet denken. Voor de rest heeft het niets gemeen met eerder genoemd nummer. Het is gewoon een wat voorspelbare doch degelijke track.
Op de live-kant van de cassette krijgen we eerst een intro van Luc Dufourmont die de band aankondigt. Daarna komt “Who Cares” waar ze met de titel verwijzen naar de lijfspreuk van Steenie (de vroegere baas van Café Den Deugniet). Een nummer waarmee ze sfeer kunnen maken tijdens optredens. “War” is een nummer met potentie: mooi opgebouwd met een sfeervolle intro. Luister naar de samenhang van drum, gitaar, bas en sax. Daarna volgt het punkgedeelte van de song om vervolgens terug te eindigen in de stijl van de intro. Mooi gedaan. Een topnummertje.“Greedy” kan mij tekstueel bekoren maar muzikaal blijft het iets minder hangen.

Deze demo geeft een goed beeld weer wat je van de band kan verwachten en waartoe ze tot op heden in staat zijn. Er zit potentie in die met nog wat groeiwerk, productie en ervaring alleen maar kan verbeteren en tot nog betere resultaten kan leiden. En live is het altijd een feestje.

Punkrock
Oez’n demotape (cassette)
Next!