De Zweedse rockband Royal Republic is niet superbekend in ons land, anders dan in Nederland, Frankrijk en Duitsland. Later dit jaar staan ze in De Casino in Sint-Niklaas en dat is voor de promotie van hun nieuwe album ‘LoveCop’.
Op hun nieuwe album kijkt de Zweedse band door zijn eigen plastic zonnebril en met veel ironie naar de jaren ’80. De hoes geeft al wat weg. Zanger Adam en de rest van de band staan daar centraal met leren jassen die geleend lijken van Rob Halford van Judas Priest of anders van dat ene bandlid van The Village People (Lee Mouton). Daarbij speelt Royal Republic met een paar gedachten.
Het is terugkijken met een knipoog. Al in die periode deden artiesten gewoon hun goesting en toonden ze hun geaardheid, al had het grote publiek dat niet altijd door. Halford en Mouton ontleende hun kenmerkende outfits aan de gay- en SM-scene van die tijd, terwijl het voor velen het nieuwe ‘uniform’ was voor de metal- en disco-volgers. Met eenzelfde je m’en foutisme speelt Royal Republic ook in de lyrics op ‘LoveCop’: er zijn heel wat interpretaties voor elke zin en elk refrein. En heel leuk: ze hanteren daarbij ook het cliché-taalgebruik van de disco en rock van de jaren ’80.
Ook muzikaal grijpen ze schaamteloos terug naar de jaren ’80. Royal Republic stapelt de muzikale clichés uit disco, funk en power-rock op elkaar in overtreffende trappen. Als vingerwijzing naar de heavy metal van die tijd hebben een paar intro’s en fragmenten een cheesy Knuffelrock-sound. Als om te zeggen: daar houden we die generatie voor altijd verantwoordelijk voor en eigenlijk houden we wel van die camp. Ook de eenvoudige ritmes en songstructuren en de refreinen die je meteen kan meezingen van de disco en het overdreven muzikale drama van de funk worden hier heel erg uitvergroot.
Songtitels als “Boots”, “Freakshow”, “Electra” en “LoveCop” hadden zo op een (vroeg) album van Judas Priest kunnen staan. “Love Somebody” en “Sha-La-La-Lady” zijn dan weer onvervalst Hot Choclate-disco-style. Zo stevig als bij Judas Priest worden de gitaren niet, maar deze potige punkrock is wel zo dansbaar als disco.
Maar of ‘LoveCop’ nu helemaal een door de band vooraf bepaalde concept volgt, dat zijn we niet helemaal zeker. Maar ondertussen hebben we met deze ‘LoveCop’ wel een leuk album met een super-productie. Denk het concept weg en je hebt nog steeds een bijzonder aangenaam, energiek en stevig rockend album dat muzikaal in alles het beste van de jaren ’80 naar boven brengt.
Mijn persoonlijke top 3 van dit album is “Wow! Wow! Wow!”, “LazerLove” en “Electra”.

https://www.youtube.com/watch?v=BbpW_ooMb-8