Na de EP ‘Honger’ uit 2023 is er nu hun eerste full album uit. De plaat telt 14 tracks. De titel ‘Waarom niet?’ is afkomstig van een zinsnede die ze onder elkaar vaak over de tong lieten rollen. En, toegegeven, het is een titel die er staat en goed klinkt.

Het laatste jaar konden we hen al verschillende keren aanschouwen op een podium. Of op één van de zotte dinsdagen van Don Vitalski. Maar nu kan je hen dus ook gewoon thuis beluisteren. Geen paniek voor diegene die de EP gemist zouden hebben want de meeste nummers staan ook op deze plaat. Opener “Voorspel-Kom Dichter” opent met een fijne beat en zware gitaren. De song begint na de eerste alinea’s van Nel pas echt open te breken. Een geslaagde song wat mij betreft. “De Helaasheid Der Dingen” begint met schitterende muziek van J.P. die de ideale sfeer schept waarin de poëzie mooi kan gedijen. De bridge met de beats en naar donkere dance neigende synths zet de toon naar het einde toe in. Sterk! “Huidhonger” kennen we al van de EP. Een heel degelijke song waarbij het  gesprokene in enkele songs soms wat minder proper mag klinken. Maar dat is misschien omdat Nel wil dat we echt luisteren naar de teksten. “Traan” is donker en melancholisch. Een rustigere song die er best wezen mag en goed opgebouwd is.
“Waarom Niet?” is net als “Zelfbeeld van den Aldi” een terechte single. Catchy in woord en muziek. In “Tweelingsvlam” probeert de muziek de track voort te stuwen. Maar de vlam slaat bij deze song bij mij niet aan. “Hamartia” heeft heel lekkere synths en beats meegekregen. Ook de spoken words komen hier beter tot uiting en blenden beter in het ritme dan op “Tweelingsvlam”. “Desinteresse” met zijn tempowissels weet mij ook te boeien. “Donderende Anarchie” klinkt onderhuids catchy. “Zebra” vind ik persoonlijk wat spielerei. Het bevat alle elementen die in de andere songs zitten maar dit klinkt toch ietwat één dimensioneel. “Baude ogen” vind ik ook niet meteen hun sterkste track. Nel heeft veel diepere teksten waar mensen zich kunnen in terugvinden dan in deze. Op “Black and Wine” verschijnt er terug een heel mooie soundtrack onder de fraaie tekst van Nel. Begeesterend.
Er wordt afgesloten met “Naspel-Ruimte”. Een mooi gedicht dat op piano werd gezet. De samenhang van de muziek en de stem is iets minder geslaagd alhoewel het verstillend werkt. Wat dan weer goed is om de plaat mee af te sluiten. En dat was misschien wel hun bedoeling.

Veertien tracks is nogal veel. Vooral in deze vluchtige tijden en het is ook intense muziek. Maar we maken nu toch luisterlijstjes op spotify dus dan laat je de mindere achterwege. Toch?  Laten we zeggen dat er heel sterke tracks opstaan waar de muziek en de spoken words heel mooi blenden. Enkele zijn op dat vlak iets minder geslaagd maar als je tien heel goede tracks uit een album van veertien songs kan halen dan kunnen we van een fijn en goed album spreken. Het klinkt donker, wat punky en soms industrieel. De teksten passen wonderwel bij die stijl. Niet direct vergelijkingen met een Anne Clark maken omdat ze dat toch deels anders klinken. Ze hebben een eigen smoel, een eigen stijl en dat is altijd beter dan een kloon van een bekende act. Bovendien klinkt alles heel goed geproduced.
Zonder meer een geslaagd debuut.

Industrial/spoken word/electropunk
Waarom Niet?
N.E.L. & J.P