Deze single is een voorloper op het nieuwe album ‘Interplay’ dat op 29 maart uitkomt. Een album waar ik na de meer dan uitstekende vorige plaat ‘This is Not A Safe Place’ reikhalzend naar uitkijk.
Deze single is terug een sterke song en sound dat typisch als Ride klinkt. Een stuwende bas en een vrij melodieus en catchy refrein dat een mens kan doen dromen en wegzeven van alle hedendaagse ellende op onze aardbol.
Ook de aanwezigheid van de typisch fijne galmende gitaarklanken en keysounds fleuren de track op. Als de rest op het nieuwe album van hetzelfde kaliber is dan zal het dik in orde zijn.

Indierock/Shoegaze
Peace Sign -single-
Ride

RIDE - Peace Sign (Official Visualiser) (youtube.com)

De nieuwe van Gamma Rave is een kopstoot van jewelste. De zang zit een beetje in hetzelfde straatje van Eminem. Muzikaal is het een crossover geworden van elementen/vibes van een band als Rage Against the Machine en elektronische toetsen die naar alternatieve dance zoals The Prodigy neigen. Maar dan op hun geheel eigen wijze.
Eén ding kan je zeker zeggen en dat is dat ze origineel klinken en een eigen sound hebben ontwikkeld.
Een heel sterke track van deze Gentenaars.

Dub/Cross-over/Punk/Rap
Crossroads -single-
Gamma Rave

Gamma Rave - Officiële Website

Trad Records staat garant voor traditionele, meestal instrumentale, folk/heimat muziek. De meeste releases bestaan uit Vlaamse bands, maar ‘Vision of Three’ van Northern Resonance is ditmaal een band van Scandinavische oorsprong. Het trio is afkomstig uit Zweden. Hun muziek is geworteld in de Scandinavische volksmuziekscene. Hun debuut uit 2020 werd bekroond met een Zweedse grammy. Intussen toerden ze reeds de wereld rond. In tegenstelling tot hun debuut dat heel basic, zonder overdubs en live, werd opgenomen zijn ze voor hun opvolger op een iets andere manier gaan schrijven en opnemen. Ze hebben er productiematig meer werk ingestoken en geluidstechnicus Jeroen Geerinck werd als het ware een extra bandlid gedurende het hele proces. Zo hebben ze op die manier proberen het beste uit hun instrumenten te halen.
Northern Resonance bestaat uit drie leden. Anna Ekborg Hans-Ers speelt viola d’ amore, Jerker Hans Ers op hardangerviool en Petrus Dillner op de nyckelharpa. Zo krijg je natuurlijk dat vrij typische geluid dat voor vele mensen exotisch klinkt. Ook wordt de vergelijking met kamermuziek en Zweedse volksmuziek gemaakt. De vergelijking met een kamerorkest is te begrijpen. Dat komt voornamelijk door de heel aanwezige strijkinstrumenten. Maar toch klinken ze iets moderner dan een kamerorkest.
Op dit album hoor je uptempo tracks zoals o.m. de opener “Fasterud” en ook meer ingetogen stukjes muziek zoals “Kansas City”. Je kan het vergelijken met verschillende soundscapes die passeren. De indruk is dat naast de muzikale opbouw de sfeer van elke track minstens even belangrijk is. Als geheel krijg je een heel kwalitatief album waarvan te begrijpen valt waarom ze internationaal bekend zijn en overal gevraagd worden om te spelen.
Met ‘Vision of Three’ zet Northern Resonance zich op muzikaal vlak nog een stapje hoger ten opzichte van hun debuut. Dat zal ongetwijfeld leiden tot uitverkochte zalen waarmee ze met hun aankomende tournee onder andere Australië, VS, Chili, Colombia, Groot-Brittannië, Duitsland en Zweden zullen aandoen.

Traditionele folk/volksmuziek
Vision of Three
Northern Resonance

Mickael Karkousse is de zanger van Goose en stelt hier met ‘Hello’ zijn debuutalbum voor. Zo’n twee jaar zijn debuut-EP die hij zelf omschrijft als een EP waarop hij nog zoekende was. Zelf zegt hij dat het moeilijk heeft om emoties te uiten behalve via muziek. We kunnen daar inkomen want geldt dat niet voor muzikanten? De producer die hem door zijn muzikale reis op ‘Hello’ heeft geleid, is de Fransman Victor Le Masne die ook de vorige plaat van Goose heeft gedaan en voor de Olympische Spelen in Parijs gevraagd werd om de Marseillaise in een nieuw arrangement te steken.
Over naar de muziek dan. We gaan er niet flauw over doen maar je hoort hier en daar wel eens Goose doorklinken. Ook natuurlijk vanwege het feit dat hij bij Goose ook de vocals doet. Is dat erg? Nee en het is nu ook niet dat het een doorslag is van Goose.
Opener “Hello” is een aanstekelijke emotierijke instrumentele track dat het in het dance en club circuit wel zijn weg zou kunnen vinden. “The Good Life” was tevens al een single en is een topnummertje: synths, catchy met wat verwijzingen naar 80’s pop en disco. Ook “Darling” is uptempo en heel dansbaar. Ik denk dan wel eens aan een artiest zoals Libanees-Britse zanger Mika. “Dancing Like A Fool” is ook een nummer dat nog wat swingt.
De andere zeven tracks zijn meestal veel rustiger qua ritme maar daarom zeker niet minder goed. “Hide Again” bijvoorbeeld is gevoelig en heeft een mooie opbouw. “Only With You” is een gelijkaardig nummer en Karkousse maakt hier gebruik van stemvervorming zoals we die nu veel horen op de radio. “It’s So Magic” is eveneens gevoelig en bij momenten ietwat etherisch door de synths. Met een verslavend terugkerend zinnetje in het refrein. “Omni” is een korte instrumental hoofdzakelijk op piano gespeeld. Op afsluiter “True” klinken de synthsounds een beetje als een Stromae nummer. Met deze song schudt hij nog eens zijn publiek wakker na de eerdere gevoelige en rustige tracks.
Mickael Karkousse heeft met “Hello” een sterk album uit. Het toont dat hij meer is dan de zanger van Goose. Zijn rustiger en introvertere songs zijn meer dan de moeite waard en tonen een andere kant van hem. Toch blijft het meeste van zijn materiaal catchy en toegankelijk.

Synthpop/electro
Hello
Mickael Karkousse

Het legendarisch label Antler is terug tot leven gekomen. Goed nieuws voor de vinylliefhebbers en voor de mensen die de muziek uit die periode willen (her)ontdekken. Er werd geput uit de archieven van het label. Siglo XX kreeg al een release van een remasterde versie van hun dubbelalbum en nu krijgen we een compilatie met werk uit de beginperiode van het label. Het begon met Roland Beelen (Kleo Label) die in 1981 samen zat met Maurice Engelen en daarna samen Antler oprichtte.
Hun eerste release was Neue Sachlichkeit met “Ice/Painless Rage”. Toen waren ze echt baanbrekend voor verschillende genres en bands in België. Tot 2005 bleven ze samenwerken maar door een zwaar ongeluk van Roland Beelen in dat jaar trok hij zich terug uit de muziek business.
Uiteindelijk werd het label samengevoegd met EMI en werd het onder de mat geveegd. Via omzwervingen kwam het in handen van Warner Music. In 2022 verwierf Starman Records van Felix Huybrechts het recht om de naam en het label nieuw leven in te blazen. Lieven De Ridder (Walhalla Records) stelde twee compilaties samen uit het materiaal en Pieter De Wagter remasterde de tracks.

Wat komen we op de eerste compilatie tegen? Songs van artiesten die nog via Kleo uitgegeven zijn geweest en van het jonge Antler.
Opener is Luc Van Acker & Didi Paris met “Onze Vader”. Een heel rudimentair gemixte track dat naar post punk ruikt. Het is wel degelijk het Onze Vader dat hier opgedreund wordt. Een heel alternatieve versie in vergelijking met Dana Winner haar versie… Het nummer doet mij wat aan de jonge P.I.L. denken.
Siglo XX mag hier niet ontbreken natuurlijk. Dit met “Obsession”. Een nummer dat nog ergens tussen New Wave en Dark Wave bengelde.
Neue Sachlichkeit met “Ice” en “Painless Rage” wat , zeker voor die tijd, een goede productie had. Maar het waren ook twee goede songs met potentie. “Ice” vind ik nog steeds een dijk van een nummer. Alleen al die ritmesectie  maakt het luisteren de moeite waard.
The Neon Judgement met “Sweet Revenge” dat in 1982 samen “Factory Wall” op een 7inch stond. The Singles met de aardige track “The Last Dance” met onder meer Ben Crabbé aan de drums. Ze behaalden de tweede plaats op de Humo’s Rock Rally in 1980 na The Machines.
Men 2nd met “The Healer” uit Leuven met leden die connecties hadden met bands als Aroma Di Amore, De Legende en The Singles.
Ook interessant is Sovjet War met “The Nuthouse” dat muzikaal te vergelijken valt met wat Red Zebra toen in die dagen deed.

In totaal twaalf tracks vinden we op deze eerste compilatie terug. Het moet gezegd worden dat dit een heel fijne en evenwichtige verzamelaar is geworden waar geen opvuller tussen staat. Een grote aanrader!

Electro, Post Punk, Cold & New Wave
Antler Records - Early Years Vol 1
Antler Records

 

Brutus - Brutus veroverde de Vooruit met een uitgebalanceerde blitzkrieg

Sinds hun laatste album ‘Unison Life’ uit 2022 is Brutus druk aan het toeren om de plaat te promoten. Dit jaar doorheen gans Europa en United Kingdom. Volgend jaar wordt Amerika aangedaan. Na de Reflector in Luik stonden ze vrijdagavond in Gent. Opmerkelijk vond ik het uur waarop ze geprogrammeerd stonden. Het voorprogramma No Prisoners om 21u45 en Brutus om 22u45. Geen idee waarom het zo laat begon …

Het voorprogramma No Prisoners is een nieuwe band met wat bekende namen zoals Pieter-Paul Devos (o.a. Kapitan Korsakov), Leander van het Groenewoud, Harry Descamps (Whorses) en Pieter Dewilde (Raketkanon). Het was benieuwd uitkijken naar deze band.
De start was wat rommelig om eerlijk te zijn, maar na een tweetal nummers kwamen ze toch op stoom. Je hoort dat dit goede muzikanten zijn.
Hier en daar zeker goede dingen, energie en grooves maar qua stijl en songs mis ik nog wat eigenheid en enkele knallers van nummers. Soms neigde het muzikaal naar de Black Box Revelation of Band of Horses om maar met enkele namen te smijten. Het klonk degelijk maar weinig verrassend.

Om 22u45 begon Brutus aan zijn gig. We kregen een mooi uitgebalanceerde setlist. Er werd geopend met “War” en “Horde II”. Het geluid was heel goed in zowel de rustige als de stevigere passages.
Het overwicht aan songs lag natuurlijk bij ‘Unison Life’, aangevuld met hier en daar een nummer uit hun vorige twee platen.
“Justice De Julia” vond ik heel geslaagd. Je hoort dat Stefanie Mannaerts enorm geëvolueerd is in haar zang in vergelijking met een viertal jaar geleden. Dit zowel in haar zachtere zang als in haar uithalen. Het klinkt allemaal echt goed en naturel. Dit in combinatie met haar beestig drumwerk is het toch een stukje topsport dat ze elke avond serveert.
Veel beweging op het podium zie je verder niet, het is vooral de muziek die spreekt samen met een spaarzame en genuanceerde lichtshow. De bandleden staan volledig ten dienste van de songs. Door die intensiteit en schoonheid van de muziek stoort het statisch gegeven op het podium eigenlijk niet. Na een uur en een kwart werd er afgesloten met het wondermooie “Victoria”. Geen bisronde en geen “All Along”.
Verrassend maar toch ging iedereen meer dan tevreden terug naar huis. Wil je ze nog zien vooraleer ze de grote plas oversteken? Dat kan want ze spelen in december o.a. nog in Charleroi en in Leuven. Maar dan ga je moeten proberen tickets te scoren op ticketswap want alles is uitverkocht.

Neem gerust een kijkje naar de pics @Romain Ballez
Brutus
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5631-brutus-24-11-2023.html
No Prisoners
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5630-no-prisoners-24-11-2023.html

Organisatie: Democrazy, Gent

Het moet gezegd worden dat sinds hun terugkeer enkele jaren geleden ze sindsdien erg actief bezig zijn. Dat op vlak van releases en optredens. Deze EP bestaat uit telkens twee remixes van drie nummers uit hun vorig album ‘Echoing Reverie’: “Big Violent”, “Piano Ghost” en “Midnight”.

We starten met “Big Violent” met een single edit  van het nummer. Het nummer is hetzelfde als op het album maar de mix maakt het nummer egaler en toegankelijker. De andere mix is er een van Patrick Codenys in de Front 242 cutter mix. Daarmee krijg het nummer een lichte EBM factor mee.
Van “Midnight” krijgen we een ‘Stripped Down’ en een ‘Shad Shadows Version’ te horen.
De eerste versie bestaat haast enkel uit zang en piano. Het maakt ook duidelijk dat dit wel een heel goed nummer is dat ook in zijn eenvoud overeind blijft. De andere mix is gemaakt door de Italiaanse dark electro band Shad Shadows. De aanpak is goed gelukt en de mix van de zang is ook heel geslaagd. Van “Piano Ghost” is er de ‘Rough Mix’ waarvan de album versie eigenlijk wel beter is. De ‘Hørd Mix’ daarentegen voegt wel meerwaarde toe ten aanzien van het originele nummer. Het nummer gaat een heel andere weg op door o.m. de etherische/spacy synths, de aangepaste percussie etc...

Deze EP brengt geen nieuwe songs maar boeiende mixen die laten zien wat en welke richting je met een song kan uitgaan. Met sommige elementen die misschien kunnen meegenomen worden naar een volgende release toe.

Een zicht doorheen hun site leert ons dat ze zeker over een portie zelfrelativering beschikken. Ze zullen hun muziek wel met de nodige ernst benaderen en behandelen, maar qua imago en art-gehalte lijken ze daar zo te zien nogal gerust in te zijn. Maar ook dat kan juist een imago zijn… Kan je nog volgen?
“Beef” is de tweede single van het Antwerpse kwartet Sekushi (is Japans voor sexy) ter promo van hun nog te verschijnen dubbel-EP. Een heel aardig nummer dat nogal wat stijlen vermengt met elkaar tot een mooie homogene sound. Ik hoor sounds en vibes die een beetje doen denken aan bands zoals Kula Shaker of Millionaire. Gewoon om je een idee te geven wat je kan verwachten van deze single.
“Beef” steekt clever in elkaar. Het heeft een mooie opbouw en het blijft boeien waardoor je blijft luisteren tot het einde. Het ontbreken van zang is hier geen gemis.
Het artwork onderstreept nog eens hun zin voor humor en gekte. Laten dat nu juist dingen zijn dat we ook graag waarderen.
Met deze catchy, in een jaren 70 gegoten sausje, muziek maken ze ons natuurlijk benieuwd naar wat volgen zal. Laat maar komen die EP.
SEKUSHI (@sekushi.band) • Instagram-foto's en -video's
Fons records presenteert ‘Beef’, de nieuwe single van Sekushi (musiczine.net)
Beef - YouTube

Psychedelisch rock/post-rock
Beef -single-
Sekushi

Suntapes oftewel Thomas Vanderplaetse volg ik al een tijdje. Velen zullen het waarschijnlijk in Keulen horen donderen bij het horen van zijn naam maar wie van filmische muziek houdt moet dit wel eens checken. Hij maakt veelal rustige, ambient-achtige muziek en hij maakt soms ook gebruik van o.a. omgevingsgeluiden zoals bv op zijn albums ‘Hunting For Hills’ of ‘Shadows of Nagi’. Hij stak daar dan veld opnames in die opgenomen werden tijdens zijn rondreizen.
Intussen is hij al aan zijn achtste album toe. Hij componeert ook muziek voor films en docu’s. Hij treedt ook soms op met zijn muziek. Je hoort het, hij is een bezige bij en hij is een beetje van vele markten thuis.
Voor ‘Laguna’ heeft hij zich gefocust op repetitieve stukjes muziek met een ambient vibe in. Hij geeft de muziek wel de nodige warmte door o.m. gebruik te maken van ongewone, akoestische instrumenten zoals een kalimba, een chinese harp etc… Ik kan daarom bij de muziek zeker het etiket organisch opplakken.
Bij de opener “Seldom” hoor je een rustige opbouw dat haast wat folks aandoet. Het is een beetje zoals de zee: hij komt op en ebt terug weg. Hier maakt hij gebruik van een Glockenspiel en de Thaise pin.
“Contrails” klinkt iets etherischer en dat komt waarschijnlijk door de onderliggende synthsounds waarop de piano en de andere geluiden zich ontplooien. “Golden Patterns” omschrijft hij als een dagdroom. Ik hou enorm van de sfeer en de klank in dit heerlijk stukje muziek. De titeltrack werd al live gebruikt om het publiek mee te trekken in actief luisteren.
Dat is dan ook wat de muziek van Suntapes is: luister- en sfeermuziek. Op “Grasslands” en “Woodlands” hoor je de Oosterse invloed van de Guzheng (Chinese harp). Een heel herkenbaar geluid. Afsluiter “Waterfall” doet mij aan een wellness sessie denken. Het past er qua sfeer helemaal bij.

Op ‘Laguna’ vinden we negen mooie en sfeervolle tracks terug die blijven boeien in hun eenvoud. De meerwaarde en diepte zit in de nuances en details, in de opbouw en de klankkleur.
Het artwork is zoals steeds heel mooi uitgewerkt en de foto op de cover dekt perfect de lading. Andermaal een mooie release.

Soundscapes/ambient/filmisch
Laguna
Suntapes

Ondanks alle technische snufjes en A.I. kan je soms gewoon ontroerd worden door een stem en een akoestische gitaar. Die momenten komen binnen omdat ze dicht en echt klinken. Zo ook met de Parijse Aure.
De eerste buitenlandse op het Kortrijkse label MayWay Records. Haar eerste single kreeg nogal wat airplay op de nationale radio en zowel Joris Brijs, Eppo Janssen als Ayco Duyster zijn hier blijkbaar fan. Maar ook Nederland en Frankrijk zijn haar genegen wat zich vertaalt in maandelijks meer dan veertigduizend streams op spotify.
Ze heeft net een Europese tournee in het voorprogramma van Andy Shauf achter de rug waar ze o.a. in de Kreun te Kortrijk speelde, in Frankrijk, Ierland, Portugal en Spanje. En ze speelde recent ook op Leffingeleuren.

Op haar debuut EP ‘A Few Notes’ wordt snel duidelijk dat ze niet veel nodig heeft om indruk te maken. Je hebt haar indringende stem, haar gitaar en hier en daar wat spaarzaam gebruikte toetsen. Meer heeft ze niet nodig om je stil te laten worden en je even de wereld om je heen te doen vergeten.
Er staan dus zes songs op. Drie singles: “The Line” (moet je zeker eens beluisteren als je haar wil leren kennen), “Dans La Plaine” en de recente “Suddenly”. Naast Engels en Frans staat er ook een nummer tussen dat in het Spaans gezongen is. Dat is niet zo verwonderlijk aangezien ze een tijdje in Mexico heeft gewoond. In elk geval het nummer werkt wonderwel goed en het geeft de song een gevoel van melancholie en tristesse mee.

Aure - The line - YouTube
Aure - Dans La Plaine - YouTube
Suddenly - YouTube

Een erg geslaagd debuut en een fijne kennismaking met een dame waar we zeker nog van zullen horen.

Singer/songwriter
A Few Notes
Aure