Sedert hun debuut in 2018 heeft de band al een mooi parkoers afgelegd met als gevolg veel airplay op Willy, optredens op mooie plaatsen in het land en een mooie tweede album in de vorm van “Cracks in Common Sense”. Nu is er drie jaar later ‘Idiot Paradise’

Opener “Half-Life” is meteen raak. Een catchy in 90’s gedrenkte mix van indie-rock tot postpunk neigende midtempo song. Heerlijk… kort, bondig en to-the-point. Met “No” gaat het tempo de hoogte in. Een jachtige track met een catchy gitaar lick. De band klinkt terug wat volwassener en directer. Ook iets radio vriendelijker zonder poppy te gaan. “Roman Numerals” heeft qua inzet en energie wel wat Pixies gelijkenissen. “Are You Awake” is terug een trager nummer en die hebben wel telkens een ferme impact op mij moet ik zeggen. Die gaan diep. En ze heeft dan nog zo’n “Na na na”- zanglijn waar Blur ook wel een beetje een patent op had. Prachtig nummertje! Het titelnummer is een ingehouden pop/indie song dat ook School is Cool of Mooneye hadden kunnen maken. Met een mooie uitgerekte outro die de song beheerst doet ontploffen. Andermaal een pareltje om te koesteren. “Ook Afraid to go Home” is van hetzelfde kaliber.  “I Can’t Sleep” is ook geweldig en bezit tevens een mooie outro.
Negen songs waarvan geen enkele er teveel op staat. Het niveau is er mijn inziens op dit album terug op vooruit gegaan!

DIRK. klinkt als DIRK. en dat is prima. Catchy, vol, krachtig en urgent. Vergelijken is moeilijk maar namen zoals bv Nemo, Silverchair, Pixies en Pavement schieten daarbij wel eens door mijn hoofd. De zang doet soms wel eens aan Thurston Moore denken en dat is toch wel een compliment lijkt mij. Genoeg namedropping voor vandaag en luister gewoon eens naar hun nieuwe single…dan weet je het wel. Dit album zal de weg naar de luisteraars vinden, want kwaliteit komt meestal wel bovendrijven. Gelukkig maar. Op 31 maart te zien in de AB te Brussel. Ge moest al kaarten hebben!

Idiot Paradise
1. Half-Life
2. No
3. Roman Numerals
4. Are You Awake?
5. Idiot Paradise
6. Help I’m Going Sane
7. Afraid To Go Home
8. I Can’t Sleep (single)
9. Alarms

Metroland kan, wat mij betreft, gerekend worden bij bands zoals Kraftwerk, Telex, 808 state etc… Ze lossen mondjesmaat songs in afwachting van hun nieuwe album genaamd ‘0’. Het is een aftelling tot dat album geworden… We hadden al ‘4’ en ‘3’ en nu zijn we gearriveerd aan ‘2’. Deze EP bevat de song “Davos” samen met 3 mixes. Daarnaast is er ook een alternatieve EP-versie van ‘2’, met name ‘2.1’.
“Davos” werd door elk lid onder handen genomen. De enige mix, door een externe, komt van Loxs. Dat is de zoon van Passenger S. Zoals steeds hebben ze het geheel conceptueel benaderd en knap uitgewerkt. “Davos” bevat nogal wat beats naast de gekende sequencers. Het geheel klinkt dus heel ritmisch en directer dan wat we meestal gewoon zijn van ze.
Op “Davos Forum S Edit” krijgt het melodieuze meer de nadruk t.o.v. de beats waardoor je terug een andere dimensie krijgt van het nummer. De Loxs remix is duidelijk een mix voor de club aka dansvloer. De “Forum A Edit” klinkt ook ferm en is uiteindelijk ook heel ritmisch.
“Davos” klinkt goed, schatplichtig aan de Düsseldorfse stijl maar zeker een nummer dat het beste doet verhopen voor het album.  

Electro
Davos - 2 digital EP
Metroland

 

Pike heeft zijn Glanzende Guido’s (zijn begeleidingsband) voor een tijdje aan de kant gezet om een aantal solosingles ten voordele van het goede doel te lossen. Kort voor de jaarwisseling kregen we al de song “Despite Your Brand New Dress” te horen. Nu komt hij terug af met een nieuwe: “We Were Lucky”. Naar eigen zeggen een eerbetoon aan zijn moeder die veel te vroeg stierf. Een song die hij schreef tussen het overlijden en de begrafenis, inmiddels 22 jaar geleden.
Het is een ingetogen nummertje met een mooie tekst geworden. Muzikaal is het in sing/songwriting-stijl met een mix tussen akoestische gitaar en synths. Daarbij een sobere, warme bas en drums. De strijkers maken het natuurlijk nog wat emotievoller en aangrijpender. Het solootje vind ik ook heel geslaagd.
Enfin het is een warm en heel geslaagd nummer dat ondanks ze meer dan vijf minuten duurt, niet langdradig of vervelend wordt. Kijk ook eens naar zijn clipje op zijn facebookpagina. Verder ook terug te vinden op onder andere spotify.

Sing/songwriting
We Were Lucky -single-
W. Pike

We Were Lucky - W. Pike (promo trailer digital platforms) - YouTube

Struggler - Struggler boet niet in na veertig jaar …
De Delvers + Struggler

Deze avond twee verschillende, bands die in de donkere nacht ronddwalen. Er was best wat volk afgezakt naar Eernegem voor deze avond.

De Delvers hebben onlangs een goede plaat uitgebracht, ‘Hart in Neonlicht’, en daarom was ik benieuwd hoe die songs live gingen klinken. Er werd flink van gestart getrokken met onder meer “Hart in Neonlicht”, “Nieuwe Planeten” en “Onder de Vloer”. Allen sterke nieuwe nummers. Daarna kregen we iets minder bekende songs zoals “Appartement”, “In Stilte” en “Robotman”. Daarmee werd het tempo iets omlaag getrokken.
Naar het einde toe werd het tempo terug wat opgetrokken met nummers zoals “Ik Volg de Wind”, “Koud in Berlijn” (ook live een knaller) en “Als de Nacht Valt”.
De set was een afwisseling tussen nummers uit hun debuut en hun opvolger. Mooi opgebouwd. Muzikaal viel er niets op aan te merken met een sterke prestatie van gitarist Menno Buggenhout die de boel met zijn lijnen nog wat omhoog trok.

Struggler draait al lang mee, sedert 1979, en gooide samen met Siglo XX en de Brassers hoge ogen in de toenmalige scene. Na jaren van stilte zijn ze sedert 2017 terug en in vorm. Eerst kwam het album ‘The Gap’ en vorig jaar ‘Wilma’. Vooral die laatste was een pareltje. Live zijn ze geweldig goed. De zoon van Hulsbosch speelt ook mee (speelde nog bij Evil Invaders) en dat geeft terug zuurstof aan de band.
De set begon met “Perfect End” en verder passeerden ook o.a. “Poeha!”, “Final Solution”, “The Blame” en tenslotte “Wilma”. Ze slagen er in om een Wall of Sound neer te zetten zonder hun finesse te verliezen. Dat is een kunst. Ze leken zich geweldig te amuseren, net als wij trouwens, en we kregen nog verschillende toegifts waar we niet te hard om moesten roepen.
Een geweldig mooie trip was dat deze avond in Eernegem.

Een geslaagde passage van twee bands uit de andere kant van Vlaanderen.

Pics homepag @Lic Orne

Organisatie: B52, Eernegem

The Mars Model - Hans Verbeke, de zanger van The Mars Model, staat even stil over hun nieuwe plaat ‘Prima Urge’, verschenen in december 2022

Hoe zijn de reacties tot nu toe op jullie nieuwe album? 
Het album kreeg mooie en lovende reacties, maar aangezien de plaat pas uit is en de verdeling pas gestart is, zal er nog wel één en ander binnen komen, goed of slecht, maakt op zich niet uit... feedback is heel belangrijk voor ons.

Kan je wat meer over de titel vertellen? Kan je wat meer uitleg geven waarover de songs gaan?
Primaire drang gaat eigenlijk over ons handelen en wandelen als mens...de drang naar zelf realisatie, de drang naar voortplanten, de drang om te ontwerpen, de drang tot een ander mens vernietigen in een machtsstrijd of oorlog… maar ook de primerende drang om bv. ons plaat te schrijven als een collectieve unit/band. De songs zijn redelijk direct en duidelijk, we steken niet onder stoelen of banken dat we een politiek gestoelde band zijn. Met politiek bedoelen we als in het aankaarten van onrecht, racisme, seksisme en homofobie... Onze teksten gaan echter ook over positiviteit, liefde en warmte. Iedere nadeel heeft een voordeel.

Voor diegene die het nog niet weten, waar komt jullie bandnaam vandaan? 
Je bent de eerste die dit vraagt eigenlijk...dus bij deze …
THE MARS MODEL = a model of individual behavior. The Mars model is in de eerste plaats een setting die veel gebruikt word in de bedrijfsnijverheid...het is een samenwerking van verschillende soorten energie en ambitie die een plan kunnen doen slagen. Maar die lijn kan je doortrekken in het dagelijkse leven, zonder ambitie, energie en wilskracht worden zaken moeilijker. Het woord MARS staat ook voor strijdvaardigheid en het in vraag stellen van autoriteit. Daar we allemaal individueel verschillen is het uiteraard mooi om dit om te zetten in ons collectief als band.

Ook ditmaal is het artwork bijzonder geslaagd. Laat je dat proces volledig over aan diegene die het maken?
Het artwork hebben we zelf bepaald, we deden wat pre-work hier thuis op de computer en lieten alles finaliseren door Kustom Type… die ook de 'francobelga' plaat verzorgde. We zijn zelf uitermate tevreden met de uitkomst, en kregen hier ook veel toffe reacties over. Veel bands in het post-punk, wave genre hebben nogal snel de neiging om het 'doomy-gloomy' concept te gebruiken in artwork en hoezen. Ons hoes moest het tegenovergestelde uitbeelden, een frisse en heldere aanpak.

Een aantal songs zijn al een tijdje gekend door de live optredens. Bewust?
Dat is altijd een plus punt vinden we zelf...zo bouw je een vaste crew van mensen op die naar je optredens komen kijken...

Dominique Decandt schrijft de songs. Hoe gaat hij daarbij te werk? En wat is jullie inbreng hierin?
Het voordeel is binnen TMM dat iedereen zo een beetje zijn taak heeft, dat was de afspraak van in het begin. We voeren allemaal promo uit voor de band waar we kunnen...ikzelf bedenk meestal het conceptuele en de uitstraling in artwork… ik bedruk ons eigen merchandise en de rest van de band helpt met verdelen van die zaken. Fred en Olivier doen regelmatig interviews op Franse radio's en zorgen dat er communicatie is met bv bookers uit Wallonie... Dominiek verzorgt inderdaad het muzikale én het gross van het tekstuele.

Positief vind ik dat het teksten met inhoud zijn
Dominiek heeft een goeie combinatie muziek/teksten schrijven...de teksten liggen me volledig, daar is nog nooit een punt van gemaakt geweest. We brengen tekstueel inderdaad geen holle vaten. Je kan er vanuit gaan dat het right in the face teksten zijn... te weinig bands brengen een boodschap of concept. Persoonlijk is dat één van de redenen dat ik een mega voorliefde hebt voor punk/hardcore, omdat zij inhoud en verandering brengen in het tekstuele. Een band zonder klinkende boodschap...nog nooit deel van uit gemaakt trouwens.

Met ‘Sister Glory/ Frozen’ zaten jullie op een iets ander pad in vergelijking met jullie debuut ‘Francobelge’. Met ‘Primal Urge’ sluiten jullie terug meer aan bij jullie debuut. Bewust?
Ja, we willen niet persé op dezelfde lijn blijven wandelen als band. Dit was een kleine escapade te midden de Corona periode, niks was nog zeker... Primal Urge is eigenlijk geen aanleuning tot ons debuut, althans niet bewust. Er is een hele kleine wissel geweest in de line-up en dat hoor je sowieso al aan de plaat. We zijn daarnaast ook gegroeid als band, en dat hoor je ook. We bestaan nog niet zo heel lang en we vinden zelf dat het vooruit gaat...

Jullie hebben een stevige live reputatie en ik vind dat dit ook zo goed overkomt op ‘Primal Urge’. Een uitstekende master/mix productie moet ik zeggen
TMM is een live band vind ik zelf, een plaat schrijven is cool maar geef me maar een podium. Het was/is de bedoeling dat we een soort van pletwals zijn live, en dat blijkt echt te werken, gezien de commentaren die we daarover krijgen. Onze plaat moest een live sfeer hebben en we zijn inderdaad echt super tevreden van het resultaat. Het werken in de studio ging vrij vlot en we wilden ook de plaat niet plat mixen...ze moest een vuil randje hebben, echter zonder verlies van detail.

Het album is uit en nu? Wat brengt het komende jaar voor jullie en waar willen jullie naartoe met de band en muziek?
Tja, nu is het afwachten wat 2023 ons zal brengen, we hopen op een pak goeie shows maar er begint sowieso wat interesse te zijn in de band. We mikken niet echt op grote zaken, omdat we uiteraard realistisch zijn, wat voor ons belangrijker is, dat is een goeie energie en mensen die zich amuseren tijdens onze shows. Hopelijk zet de trend zich niet door dat een organisatie via "Te weinig reclame" rekent op een voorverkoop systeem of louter via een social media-event werkt, zodat er niet teveel annuleringen gebeuren. 

Is er nog iets van The Mars Model dat we moeten weten?
We wanna rock your town inside out. :)

Bedankt voor het gesprek en succes!

Een tijdje geleden kreeg ik deze toegezonden en bijna was hij onder het stof weggekropen maar gelukkig kwam ik hem per toeval terug tegen want deze plaat is heel aangenaam luistervoer. Voor wie Siger niet kent… Deze band bestaat uit de gebroeders Ward en Hartwin Dhoore. In folkmiddens zijn ze intussen heel gekend. Ze wonnen al prijzen en toerden de halve wereld rond met hun Trio Dhoore. De laatste tijd houden ze zich voornamelijk bezig met Siger. Dit ‘Rodeland’ is hun debuut onder de naam Siger en beschrijft muzikaal het ‘Land van Rode’ aka hun thuisstreek.
De instrumentale stukjes muziek bestaan hoofdzakelijk uit diatonische accordeon en octaaf- mandoline. De sfeervolle muziekstukjes stralen veel melancholie uit. Het is warm luistermateriaal voor op een koude winteravond met een deken, een goed boek en een stuk wijn erbij.
Zonder vocals kan muziek toch veel vertellen en dat is wat zij hier doen. Live vertellen ze er bij en dat vinden ze op het podium minstens even belangrijk als het muzikale verhaal. Met de plaat moeten we het met enkel het muzikaal verhaal doen maar dat is al minstens even boeiend.
‘Rodeland’ is goedgemaakte en sfeervolle volksmuziek. Een pretentieloos pareltje in het genre.

Volksmuziek
Rodeland
Siger

The Mars Model gooide met hun debuut EP ‘Francobelgica’ hoge ogen. Een 12inch vol stevige postpunk nummers. Daarna leken ze muzikaal van koers te veranderen met hun dubbele single ‘Sister Glory/Frozen in Time’ waarop “Sister Glory” pure gothic rock was en “Frozen in Time” experimenteel klonk. Daarna kwam er een drummers wissel en werd Tim Jult aangetrokken (die live ook bij The Kids drumt). Op ‘Primal Urge’ gaan ze terug naar het geluid van ‘Francobelgica’.
“Baby Paria” kennen we al een tijdje in live vorm. Het is een stevig, maar catchy nummer met een verontrustend klinkende intro. Het refrein is heel aanstekelijk. Een heerlijke track en opener. “UltraMega” is een nummer in de Killing Joke-sfeer maar “Baby Paria” is toch net iets origineler qua opbouw. “Man of the Year” is dan weer een voltreffer. Een muzikaal mooi uitgewerkte track met een fijne flow. “Showdown” heeft een sterk refrein en een goeie riff waarrond de song is uitgewerkt. Ook de zang en de lyrics zijn dik in orde. Een nummer dat live zeker tot zijn recht komt. “Atrocity” begint met een leuke ritmesectie waarop de song is opgebouwd. “FDM” (Fascist Destroyer Machine) opent met een naar dance neigende intro.
Daarna gaan ze verder in de bekende stijl met o.a. een leuke gitaarlick en een vrij catchy refrein. Een nummer dat vrij toegankelijk klinkt en iets minder zwaar is dan de andere. De tekst is natuurlijk wel zwaar op de hand zoals al hun andere teksten. We krijgen immers nooit betekenisloze of bodemloze lyrics voorgeschoteld.

De titel van de 12inch dekt goed de lading want je hoort constant een zekere urgentie in hun muziek. “Primal Urge” klinkt goed en bevat goede nummers die in de lijn van ‘Francobelgica’ liggen. Stevig, urgent en met momenten zelfs catchy.
Verder ook een pluim voor het mooie artwork van Kustomtype.

Postpunk/Gothic metal
Primal Urge
The Mars Model

The Mars Model is: Fred Duf: Bass Hans Verbeke: Vocals Dominiek Decandt: Guitars Olivier Moulin: Synths Tim Jult: Drums

“Horses of Rebellion” was een mooie herstart na hun korte hiatus. Live bewezen ze ook dat ze er nog steeds staan. Na bijna vier jaar later hebben ze een opvolger klaar. Ze zijn daarbij de PolderRecords-stal trouw gebleven. ‘Burn!’ bestaat uit acht nummers. Ze is verkrijgbaar in verschillende soorten vinyl en cd digipack.

“Find You Soon” is een sterk begin van de plaat. Het klinkt strak, koortsig en met een melodieuze zanglijn in het refrein. Ook de intro bestaande uit drumwerk is geslaagd. “Little Wings” bestaat uit een strakke ritmesectie, bassist Tom Neirynck en drummer Peter Gaelens, en met enkele strakke gitaarriffs van John Pollentier. “Boy in the Middle” is typisch Cowboys & Aliens. Een zang die over de dystopisch muziek gaat en aangevuld met een leuke bridge en solo. De momenten waarop Henk Vanhee haast preekt slaan goed aan. Kortom een heerlijk nummer.
“Sackcloth” is iets trager en donkerder. Het wordt mooi opgebouwd. Er zit onderhuids veel melancholie en gevoel in de track. Een nummer dat ook groeit na elke beluistering. Je hoort ook veel afwisselend gitaarwerk in deze boeiende song. Met het titelnummer “Burn!” gaat de snelheid weer verschroeiend de hoogte in. “Cards Upon the Table” klinkt catchy in de oren. “Same But Different” neemt je meteen bij het nekvel en rockt een heel eind weg. Afsluiter “Morbid Orchid” is een bijna negen minuten durende epische track met een sfeervolle en lang uitgestrekte intro en outro. Ze klinkt ook mooi harmonieus. Een perfecte afsluiter van een album met geen enkel zwak moment.

‘Burn!’ klinkt strak, melodieus en donker. Ze zit goed in elkaar en klinkt ook goed. Een echte aanrader. Ik kan alvast niet wachten om ze met dit materiaal aan het werk te zien.

Video van “Find You Soon”: https://youtu.be/9SgldGa0Yaw

In 2021 kwam een elpee uit ( ‘Live Happily Waiting For Death’) met oude opnames uit de eind jaren 80. Doordat het om oude her opgepoetste opnames ging was de kwaliteit nogal wisselvallig. De kwaliteit van de songs was wel aanwezig.
Voor de review van dit album zie de link Live Happily while waiting for Death (musiczine.net)

Op deze single krijgen we nieuw werk. Het euvel van de audiokwaliteit is van de baan en alles komt beter tot zijn recht. Maar ook de songs zijn erop vooruit gegaan. “Polarized” opent een beetje met beats en bassen gelieerd aan Front 242. Daarna gaat het nummer open en krijgen we zwaar overstuurde synths en huilende gitaren. Linken met The Soft Moon komen ook op.
In elk geval krijgen we hier een opzwepende track dat vrij modern klinkt. De zang blendt mooi met de rest. Het nummer zit knap in elkaar en live moet dit toch knallen.
Ik ben aangenaam verrast en fan van dit nummer. “I Loved You?!” heeft een beetje dezelfde structuur en opbouw maar klinkt iets minder donker. Er zitten meer electropop/coldwave elementen in de muziek. De synths zijn melodieuzer en op de voorgrond gemixt.
De laatste track is een Implant-mix (Glen Lemeire) van “I Loved You?!”. Deze mix giet de song in een typische club mix om de dansvloer mee onveilig te maken.
Ik zou “Polarized” wel eens willen horen in een dansmix of industrial mix. Ik denk dat het zeker zou werken op de dansvloer.

Electro/Coldwave
Polarized/I Loved You?! -single-
The Ultimate Dreamers

Met deze single hebben The Ultimate Dreamers op meerdere vlakken een stap vooruit gezet. “Polarized” is een klein pareltje.

https://www.musiczine.net/nl/chroniques/item/83781-live-happily-while-waiting-for-death.html

Vier jaar na hun goed onthaalde debuut is er nu een opvolger die naar de naam ‘Hart in Neonlicht’ luistert. Een goede titel trouwens die door iedereen vrij ingevuld kan worden. Ditmaal met teksten die nog iets meer geëngageerd klinken, dan op hun debuut, en met een poëtisch inslag.

Ze zoeken muzikaal en tekstueel terug de donkere kanten van het bestaan op zonder depressief te worden. Ze tonen gewoon in dertien observaties de andere kant van de maatschappij. Het titelnummer opent het album en kenden we reeds als single en van de clip. Voor wie hem nog niet kent: “Hart in Neonlicht” is uptempo met de donkere bas van Tom Kets, een vrij melodieuze synth van Silke Verslype en de gekende zang van Dries Emmerechts. Met een tekst die over covid gaat. Naar het einde van de song toe krijgen we een instrumentale outro waar ook de gitaren van Menno Buggenhout en Laurens Primusz wat meer speelruimte hebben. Een heerlijke gitaarriff die voorbijkomt trouwens. De beats die Buggenhout eronder gestoken heeft , kunnen mij alleszins ook bekoren. Een ideale opener.
“Nieuwe Planeten” is niet erg donker qua muzikaliteit. Het bevat een pulserende ritmesectie. De wat Oosters aandoende saxofoon (Floris De Smet) en synths geven het nummer de spacy touch. Een catchy nummerke. “Onder de Vloer” was ook al een single en gaat over mensen die voor de maatschappij niet meer waardevol en aan de kant geschoven zijn. Dit alles werd gegoten in een mooie tekst en wordt begeleid door leuk gitaarspel, bas, synths en attractief drumwerk. Rene Hulshbosch van Struggler komt naar het einde toe, als je goed luistert, vocaal ook nog even meedoen. Een topsong.
“We Zijn Niet Echt” is lekker uptempo en bezwerend gezongen met sfeerrijke synths en een leuke bas. Een heerlijk nummertje. “Koud In Berlijn” is een rusteloze song over iemand die alleen en eenzaam door de grote stad doolt. “Hoofdspoken” is een opzwepend nummer met pop-aspiraties. Een heerlijk melodieus thema dat nu al klassiek in de oren klinkt. Daarbij denk ik aan de songkwaliteit van de Frank Boeijen Groep (“Kronenburgpark”), De Mens, Noordkaap of Clouseau (“Nobelprijs”). Dat geldt trouwens ook voor “Dansen op de Bodem van de Oceaan”. Ook hier krijgen we een mooi uitgewerkt totaalgeluid met een sterk melodie en harmonie. “De Laatste Vallei” is ook een aangename luistersong geworden. “Autostrade” is een plezante song en lijkt meer op een spielerei dan op een ernstige song. Toch zit er meer dan alleen spielerlei in  het nummer. “Noodkreten zonder Geluid” is dan weer een toppertje. Met een intrigerende tekst en met mooie synths. “Zet Alles Uit” doet de new wave/electro wave uit de jaren 80 heropleven.

Op hun tweede album zijn ze gegroeid en volwassener geworden in vergelijking met hun debuut. De songs zitten nog beter in elkaar dan. Het album bevat voldoende variatie, goed songmateriaal en hun sound is heel herkenbaar. Muzikaal herken je een blend met elementen van postpunk, darkwave, pop en rock. Eclectisch noemen ze dat naar het schijnt. Maar bovenal bevatten ze enkele pareltjes die hun muziek naar een hoger niveau brengt, als “Onder de Vloer”, “Hoofdspoken”, “Dansen op de Bodem van de Oceaan”, “Nieuwe Planeten” en “Noodkreten zonder Geluid”.
Dit album is absoluut een aanrader!