In 2012 hadden we de return van Channel Zero met ‘Feed ‘em with a brick’, wat op gejuich werd onthaald . Binnen de scene werd de band rond Franky De Smet- Van Damme onze Belgische metaltrots. Bij de come-back was er al een personeelswissel , maar vorig jaar ging de band in een diep dal door het plotse overlijden van hun drummer . De band bleef niet te lang in de rouwmodus en pakte snel de draad op . Met Roy Mayorga nu achter de drumkit brengt het gezelschap lekker ruige, gebalde , cleane songs . Het tempo kan hard , weergaloos zijn (check “Dark passenger”, “Electronic cocaine”, “Duisternis” maar eens)  maar evenzeer zijn er nummers met een gematigde broeierige intensiteit (“Ego”, “Brothers keeper” en “Heart stop”). Een breed uitwaaierend geluid binnen de metal/hardcore , waarbij enkele kopstoten kunnen worden toegediend.

Zo plots Channel Zero er midden jaren negentig mee ophield, zo plots herrezen ze vorig jaar uit het niets…  Dat ze live nog steeds staan als een huis, konden we vorig jaar duidelijk zien op de reünieschows in de AB en in iets minder mate op Graspop...
Een heel belangrijk verschil tussen het huidige en het oude CZ is natuurlijk de exit van voormalig gitarist Xavier Carion en de intrede van  diens plaatsvervanger Mike Doling (ex-Snot en ex-Soulfly)...  Dat Carion een uiterst belangrijke rol speelde bij het componeren van de succesnummers, werd zeer duidelijk  tijdens een (volledig aan Channel Zero gewijde) aflevering van het onvolprezen Belpop.  Dat gegeven en het zeer matige nummer “Black Flower” (dat je voor een prikje kon kopen tijdens de AB-shows) deed ons allesbehalve het beste vermoeden voor de comeback-plaat van het jaar.  
Met een bang hartje schoven we ‘Feed’Em With A Brick’ dus in onze platenspeler maar na een tiental luisterbeurten kunnen we het grootste deel van onze scepsis overboord gooien. De oude metalsound uit de jaren negentig werd onder aanvoering  van nieuwe songsmid Doling en producer Logan Mader (ex-Machine Head) flink opgepoetst en er werd geopteerd voor een mix van moderne, heavy  metal met een flinke portie trash en klein scheutje hardcore.   ‘Feed’Em with A Brick’ werd daardoor  een  zeer stevige én fijne metalplaat die bovendien (en dat lijkt ons toch het belangrijkste)  verschillende goeie nummers bevat die zich al heel vlug in je hersenpan nestelen.  Opener “Hot Summer” is wat ons betreft een van de beste CZ-nummers ooit en heeft enkele strakke rifs, een ongelooflijke groove en een straffe Franky DSVD die duidelijk in topniveau is. De stem van Belgiës meest bekende brulboei klinkt trouwens de hele plaat enorm catchy en transparant en het is duidelijk dat hij met de jaren alleen maar beter is geworden.  Ook “Guns Of Navarone” is een absolute voltreffer, rolt als een sneltrein door je speakers en heeft een simpel maar zeer doeltreffend refrein.  Andere splinterbommen op deze plaat zijn “Electric Showdown”, “Ammunition”,“Hammerhead” en “War is hell”.  Het is gegarandeerd onmogelijk om bij deze topnummers je nekspieren stil te houden.  Twee absolute hoogtepunten zijn verder nog het aanstekelijke “Side Lines” en het grungy “Ocean” waarbij de band bij momenten flink wat gas terugneemt.  Zoals we in het verleden al gewoon waren, betekent dit niet dat Channel Zero dan minder indrukwekkend wordt, integendeel.  “The Ocean” is misschien wel het beste nummer op de plaat en kenmerkt alle ingrediënten die van dit viertal zo’n topband maakt: de ratelende drums van Phil Baheux, de funky baslagen van Olivier De Martino, de spetterende gitaren inclusief geschifte solo’s van Doling en de oerschreeuwen van de Smet van Damme. 
Afwachten of  ‘Feed’Em With A Brick’ dezelfde status zal verwerven als ‘Unsafe’ en ‘Black Fuel’ maar wat ons betreft is dit plaatje een kopstoot van jewelste!