Christine Plays Viola is een Italiaanse coldwave-dark wave band die sinds 2010 donkere walmen over Europa doet waaien, op een bijzonder intensieve wijze. Dit resulteerde in een eerste knappe EP in 2011. Na een concept album 'Vacua' (2014) verscheen in 2016 een derde schijf 'Spooky Obsessions' , een spookachtige schijf, waarbij de band je meeneemt in een duister landschap.
Ondertussen doet de band dat dus al tien jaar en is de tijd gekomenv oor een nieuwe bladzijde. Nieuw werk kwam op de markt, 'Fading', waarbij Christine Plays Viola begane wegen verder inslaat, en ons verwonderd doet achterblijven in de donkerste hoek van de kamer. Maar ook zichzelf , subtiel, lijkt te heruit te vinden.
Pure duisternis door middel van ijzingwekkende klanken en vocalen die de haren op je armen doen recht komen, is de rode draad op 'Fading'. Meer nog, het is een beetje het handelsmerk geworden van Christine Plays Viola. Dat wordt dus al duidelijk bij die eerste song “The Earth is Definitely doomed”.
En toch, ondanks die heel donkere omkadering, zien we soms een lichtpuntje verschijnen aan het einde van de donkere tunnel. Neem nu het eerder lichtvoetige en dansbare “Run”, waarbij de dreigende ondertoon wordt toegedekt met een aanstekelijke sound die eerder een glimlach op je lippen tovert dan je in angst achterlaat. Bij “In The Dark” komt die spookachtige weemoedigheid, die je over de hele lijn koude rillingen bezorgt. Dat is de reden waarom ook wij ruimschoots 5 jaar geleden, toen we de band leerden kennen net voor de release van hun derde plaat, pas echt leerden kennen. En dat is nu 2020 nog steeds het geval. Twinkelende klanken bij “I Belong” zijn het mooiste bewijs. Deze song blijft zo lekker aan je ribben kleven, je voelt echter ook nu weer een gelukzalig gevoel over jou neerdalen …Echter, nog steeds binnen een mysterieuze en eerder duistere en weemoedige omkadering. Dat wordt verder in de verf gezet bij afsluiter “You're no one”, waarbij duisternis en licht elkaar vinden, binnen een weemoedige omkadering die je letterlijk bij de keel grijpt.
Besluit: Christine Plays Viola is een band die niet blijft aanmodderen, maar dus ook vooruit kijkt na tien jaar. Daardoor blijven ze één van onze favoriete dark en cold wave bands; ook na tien jaar nog zitten ze stevig op de troon wat het genre betreft. Christine Plays Viola blijft dus zeer subtiel zichzelf heruitvinden, en kijkt naar een lichtvoetige en steeds spookachtig, duistere kant. En dat doet deugd aan ons donker hart.
Tracklist: The Earth Is Definitely Doomed - Suicidal Cabaret - Showdown At The Mirror - Still - Through The Night - Run - In The Dark - I Belong - You're no
cold wave/dark wave/post punk
Fading
Christine Plays Viola