De Amerikaanse rockband Electric Six tekende in 2003 voor een opmerkelijke radiohit (vooral op Studio Brussel) met “Danger! High Voltage” (met Jack White van de White Stripes als achtergrondzanger) en een iets minder grote hit met “Gay Bar”. Het leverde hen een plek op de affiche van Pukkelpop op en een langlopend abonnement voor het clubcircuit.
Na deze hit wisselden ze van label en voor Metropolis Records namen ze van 2006 tot 2018 elk jaar een album met één of meer singles op. Geen daarvan kwam inzake impact nog maar tot aan de knieën van hun eerste hit. Electric Six hield het tempo van een release per jaar nog vol met nog twee releases in eigen beheer.
Daarna volgde één jaar rust en dan volgde in 2021 het album ‘Streets Of Gold’, opnieuw voor Metropolis. En nog steeds geen nieuwe hit. Voor het nieuwe Metropolis-album ‘Turquoise’ nam de band van Dick Valentine nu twee jaar pauze en dat lijkt te lonen.

Op ‘Turquoise’ staan minstens drie nummers met het potentieel om uit te groeien tot een radiohit op Willy of Studio Brussel. De grootste kanshebber is het militante, licht-bombastische en uptempo “Panic! Panic!”. En die heeft dus ook nog eens het uitroepteken gemeen met “Danger! High Voltage”. Twee zelfs. En het is ook al een waarschuwing. Alle lichten staan dus op groen om de wereld te veroveren met deze song.
Behalve “Panic! Panic!” hebben van dit album ook nog het hitsige “Hot Numbers On The Telephone” en het springerige “Dr. K.” zeker een catchyness waar heel wat rockbands een puntje aan kunnen zuigen. “Dr. K.” gaat vermoedelijk over dokter Kowalski, de grondlegger van de diëten op basis van cholesterol, de eerste die een gezonde levensstijl zonder alcohol, sigaretten en andere feestelijkheden aanprees.
De andere songs van ‘Turquoise’ dan. “Skyrocketing” heeft een furieuze, veelbelovende intro, maar verzandt al gauw in dertien-in-een-dozijn-rock met prekerige lyrics. “Child Of Hunger” heeft een klassieke Amerikaanse hardrock-vibe. Toch blijf je twijfelen of de lyrics nu echt meelevend over een kind met honger gaan of dat het toch tongue-in-cheek/humoristisch is. Dat heb je dan als je al eens wat humor gebruikt. Hetzelfde geldt voor “Units Of Time”, waar de Elektrische Zes het pad van de singer-songwriter inslaan. Dat jasje past hen nu eenmaal niet.
Electric Six slaat ook een paar keer de bal helemaal mis. “Five Clowns”, “Born To Be Ridiculed”, “Staten Island Ass Squad”, de veel te rustig voortkabbelende titeltrack “Turquoise”, …. Ook openingstrack “Take Me To The Sugar” klinkt vooral klef, maar hij houdt wel woord, want hij leidt de luisteraar op dit album naar het trio van “Panic!Panic!”, “Dr. K.” en “Hot Numbers On The Telephone”.
Het album wordt afgesloten met “The Wheel Finds A Way”, met opvallende synth-beats in de intro. Een prima track, maar ook niet meer dan dat. Het maakt van ‘Turquoise’ een monster met twee koppen. Het toont dat Electric Six ‘het’ nog steeds kan. Als alle sterren mooi op een rijtje aan de hemel staan, kan deze band met drie nummers van dit albums opnieuw een nieuwe hit scoren. Hetzelfde album toont jammer genoeg ook dat flauwe grapjes en middelmatigheid evenzeer vaste waardes zijn bij deze Amerikaanse band.

Electric Six komt in het najaar naar de UK en naar Nederland, waar deze band vandaag nog net iets populairder is dan bij ons. België staat voorlopig niet op de concertagenda van Electric Six.