Al meer dan twintig jaar zorgt Flat Earth Society voor een portie licht gestoorde jazz, die op de diverse podia sterk wordt ontvangen; een veelkleurige spazz jazz razzmatazz. ‘Boggamasta I’ (2017) was meteen een hoogtepunt. ‘Boggamasta III’ (waar II is gebleven is een raadsel) bewandelt verder hun gekend muzikaal pad.
De band verloochent hun roots niet en durft grenzen af te tasten en te verleggen. De groovy sounds blijven mooi overeind en de improvisatie zorgt voor avontuur. Het is een soort avant-garde in het genre, waarbij registers worden opengetrokken, chaos wordt gecreëerd om dan terug gemoedelijk te klinken. Wat een tempowissels. Flat Earth Society vat het muzikaal zo mooi samen. Luister maar eens naar “Sit Rise” , “What” en “Bury the corn”.
Trouwens, “What” is een lekker meeslepende song; op poëtische wijze wordt je hart beroerd, Hier ademt een Frank Zappa sfeertje. . “Slave Driver” is een mooie, overtuigende afsluiter.

Flat Earth Society is een avontuurlijke band; voor wie houdt van jazz met een hoek af , is bij hen aan het juiste adres.

Tracklist: 1. Dust From The Stars 2. Trust In Me 3. Cryptoman 4. Sit Rise 5. What 6. Carbon Based 7. Bury The Corn 8. Moog For You 9. Breathe In The Color Pink 10. Slave Driver

‘Boggamasta’ is het nieuwe project van David Bovée en Flat Earth Society. Geen jazz en ook geen wereldmuziek, maar een indringende cocktail van Think of One en Flat Earth Society in een vertimmerde versie.

Bovée was de eerste gitarist van Flat Earth Society, maar verliet na een viertal jaar de band om volledig voor zijn band Think of One te kunnen gaan. Voor hun veeltalige smeltkroesmuziek werkte Think Of One samen met keelzangeressen uit Groenland, Gnawa-muzikanten uit Marokko en Braziliaanse virtuozen. Peter Vermeersch is de componist en bandleader van Flat Earth Society, een 15 man sterke band die bekend staat om zijn losgeslagen sound. Vermeersch was oa. ook de producer van het eerste dEUS-album, schreef muziek voor danstheater, en was de stichter en bezieler van X-Legged Sally.

Wereldmuziek an sich was nooit Vermeersch’ ding, maar toen Theater aan Zee in 2013 beide heren uitnodigde om aan de slag te gaan met een ensemble Gambiaanse muzikanten, werd de experimenteerdrang wel heel groot. Ze trokken naar Gambia en leefden en werkten er tussen de lokale muzikanten gedurende een aantal weken. Uiteraard lag de focus op het project, maar het begon te kriebelen om samen nog eens iets te doen. De inspiratie kwam al snel. In Gambia zagen ze de ondertussen weggestemde leider van het land paraderen in de straten van Banjul.  Bovée en Vermeersch gingen aan de slag met het idee van de ‘Boggamasta’ (verbastering van burgemeester), schreven samen nummers en bedachten rauwe en kritische teksten.

De bezetting en het instrumentarium werden aangepast: geen akoestische piano, geen vibrafoon, geen partituren. Pierre Vervloesem schakelde over op elektrische bas en zorgt samen met Teun Verbruggen op drums, Peter Vandenberghe op keyboard en Kristof Roseeuw op contrabas en viool voor een stomende en groovy ritmesectie. Dat gezelschap werd nog aangevuld met blazers, veel blazers.

Het resultaat is een soort Afrikaanse bigband-swing met veel ruimte voor experiment en soms zelfs een streepje gospel. Voor wie nog nooit gehoord heeft van Think Of One of Flat Earth Society, denk aan ‘Atomium Pluto‘ van de Ugly Papas, aan El Tatoo Del Tigre of het meest experimentele werk van dEUS en je zit al een beetje in de juiste richting.

De ritmes op dit album gaan alle kanten tegelijk op, maar vormen toch een zeker geheel. Uitbundige African inspired jazz, dat is het ongeveer. Jammer dat de teksten soms zo vervormd zijn dat je niet meer kan volgen.