5 jaar liet hij tussen de vorige, al vierde cd , ‘The western lands’ en deze hier … Gravenhurst is het muzikale project van sing/songwriter Nick Talbot. Elementen worden aangehaald uit de sferische, akoestische folkpop, postrock en indienoise. Songs met een broeierige spanning dus, ergens tussen Fairport Convention, Midlake en Yo La Tengo . Een intieme, breekbare, melancholieke, dromerige setting waarbij het gaat van sober semi-akoestisch werk dat kan aanzwellen, opbouwen of weelderig omlijst wordt . “Circadian” , ”The foundry” en “Fitzrovia”, gekenmerkt van een soms langgerekt panoramisch stuk en creepy ambiente soundscapes getuigen van een intense schoonheid. Ook “Islands” en de ingetogenheid van de afsluitende “The ghost of Saint Paul” en “Three fires” zijn de moeite . Bijzondere plaat … Moeten we nu terug vijf jaar wachten ?!

Gravenhurst is het muzikale project van singer/songwriter Nick Talbot. Sinds de vorige cd ‘Fires in distant buildings’ is Gravenhurst een volwaardige band geworden. Elementen worden aangehaald uit de sferische, akoestische folkpop, postrock en indienoise. ‘90’s  bands als Yo La Tengo, The Pale Saints, Slint en My Bloody Valentine komen vervaarlijk om de hoek kijken.
Het zijn songs met een broeierige spanning,onder de zweverige, fragiele stem van Talbot; luister maar naar “Saints”, “She dances”, “Trust” en de cover “Farewell farewell” van Fairport Concvention. Een vleugje noise is te horen op “Hollow men”.
Een intieme en breekbare afwisseling is er in het begin met “Song among the pine”. Spijtig genoeg kabbelt de band op het eind van de cd voort op dit elan. Een gevarieerde hartverwarmende plaat zonder uitschieters.